Ducati Supermono SC: Με υπερσυμπιεστή και μόλις 125 κιλά

Ο πατέρας του Ducati Supermono επαναφέρει την ιδέα των μονοκύλινδρων superspot
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/11/2022

Η Ducati Supermono κατασκευάστηκε αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση, όμως χάρη στο ταλέντο του Pierre Terblanche έμεινε στην ιστορία ως μια από τις ομορφότερες μοτοσυκλέτες της ιταλικής εταιρείας.

Επίσης έμεινε στην ιστορία και χάρη στον “παράξενο” μονοκύλινδρο κινητήρα του, ο οποίος είχε ένα έμβολο αλλά δύο (!!!!) μπιέλες.

Αυτή η “τρελή” ιδέα δεν ήταν όσο τρελή φαίνεται εκ πρώτης όψεως, διότι επέτρεπε στον μονοκύλινδρο κινητήρα να έχει ελάχιστους κραδασμούς στις πολύ υψηλές στροφές χωρίς να πρέπει να βάλουν έναν υπεροβολικά βαρύ αντίβαρο ή κάποιον αντικραδασμικό άξονα που θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην ταχύτητα ανόδου των στροφών του κινητήρα και στο συνολικό του βάρος. Μάλιστα μερικά χρόνια μετά, ακριβώς αυτή τη λύση χρησιμοποίησε η BMW με την Rotax στον δικύλινδρο εν σειρά των F650/750/800, αλλά και η SYM στον δικύλινδρο κινητήρα του mega scooter Maxsym TL.

Το αποτέλεσμα αυτής της πανέμορφής όσο και “παράξενης” μονοκύλινδρης supersport μοτοσυκλέτας της Ducati των 699 κυβικών ήταν να έχει ιπποδύναμη 75 ίππων στις 10.000 στροφές και βάρος 125,6 κιλά χωρίς υγρά και 136,5 κιλά γεμάτο βενζίνη.

Σήμερα ο Pierre Terblanche έχει το δικό του studio σχεδιασμού στο Birmingham της Alabama στις ΗΠΑ όπου μεταξύ άλλων πειραματίζεται με την εφαρμογή νέων τεχνολογιών στο σχεδιασμών και την κατασκευή μοτοσυκλετών.

Ένα δείγμα αυτής της τεχνολογική αναζήτησης είναι η κατασκευή του Supermono 699 SC, όπου το SC σημαίνει Super Charger δηλαδή μηχανικός υπερσυμπιεστής όπως των Kawasaki H2 (όχι turbo).

Η μοτοσυκλέτα είναι κατασκευασμένη με κράματα αλουμινίου κατασκευασμένα με την διαδικασία 3D Printing και το συνολικό της βάρος δεν ξεπερνά τα 125, όσα δηλαδή και του πρώτου Supermono με το ατσάλινο πλαίσιο χωροδικτύωμα.

Η διαφορά όμως στην ιπποδύναμη είναι πολύ μεγάλη, καθώς εδώ έχουμε 160 ίππους που συνοδεύονται από την αντίστοιχη ροπή του υπερτροφοδοτούμενου κινητήρα.

Αν στα 125 κιλά προσθέσουμε τα 75 κιλά ενός μέσου αναβάτη αυτής της κατηγορίας μοτοσυκλετών έχουμε μια αναλογία κιλών ανά ίππο στο 1,25 κιλά. Μια superbike με 200 ίππους, βάρος 200 κιλά και έναν αναβάτη 75 κιλών έχει 1,37 κιλά ανά ίππο.

Όπως βλέπουμε δηλαδή οι επιδόσεις στην ευθεία είναι αντίστοιχες των ισχυρότερων superbike, αλλά με 125 κιλά αντί για 200, η συμπεριφορά στις στροφές και στο φρενάρισμα είναι πολύ ανώτερες.

Προς το παρόν το Supermono 699 SC είναι απλώς ένα concept, όμως ως προς την τεχνολογία και την φιλοσοφία του θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει μια ρεαλιστική αναγέννηση των μονοκύλινδρων supersport.

 

EICMA: Italjet Roadster 400 2026 - Το πιο ξεχωριστό scooter της έκθεσης

Steam-punk μετάλλαξη που συνδυάζει κλασικές γραμμές με ακραίο design
Italjet Roadster 400
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

5/11/2025

Μετά την σειρά των τριών Dragster 125, 200 και 300 κ.εκ, και μετά το extreme Dragster 700 Twin το οποίο οδηγήσαμε με ολόσωμη φόρμα στην πίστα της Imola (!), μια παρουσίαση που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 671, η Italjet παρουσιάζει το Roadster 400, ένα μοντέλο που ισορροπεί μεταξύ ρετρό αισθητικής και ακραίου design.

Το Roadster 400 είναι ένα πραγματικά ξεχωριστό δικύκλο που παρότι είναι εμφανές ότι μοιράζεται DNA με τα υπόλοιπα της εταιρείας, καταφέρνει να ενσωματώσει και σειρά ρετρό στοιχείων σε scooter που μόνο ως μοναδικό μπορεί να περιγραφεί.

Italjet Roadster 400

Την ιδιαίτερη αυτή, σχεδόν steampunk αισθητική συμπληρώνει η χρωματική επιλογή με την αντίθεση του κομψού μαύρου ματ, με στοιχεία που τονίζονται από την χρυσή βαφή, ενώ παρουσιάστηκε και σε έναν ακόμη χρωματισμό με βάση το ασημί και κόκκινες λεπτομέρειες.

Italjet Roadster 400

Ο σχεδιασμός του αποτίει φόρο τιμής στις σιλουέτες του παρελθόντος παντρεύοντας τις με δυναμικές γραμμές. Τα καμπυλωτά πλαϊνά πάνελ που θυμίζουν εισαγωγές στροβιλοκινητήρων έχουν και πρακτική χρησιμότητα κατευθύνοντας την ροή του ψυχρού εισερχόμενου αέρα προς τις επιφάνειες των ψυγείων που εδράζουν εντός των πλαστικών, διακριτικά κρυμμένα.

Italjet Roadster 400

Στο Roadster 400 εμφανίζεται και το σύστημα DLAS (Dynamic Linkage Articulated Steering), μια εξέλιξη του χαρακτηριστικού συστήματος κατεύθυνσης της Italjet με το μονό εμπρός ψαλίδι που προσφέρει πέρα από ακρίβεια και μια ισχυρή σχεδιαστική ταυτότητα. Οι δύο δαγκάνες της Nissin εμπρός συνδέονται σε σειρά με τα υπόλοιπα τμήματα της ανάρτησης μπερδεύοντας και εντυπωσιάζοντας, με κάποια να θυμίζουν έντονα μπιέλες.

Italjet Roadster 400

Το πλαίσιο χωροδικτύωμα αφήνει εκτεθειμένο σε κοινή θέα το ρεζερβουάρ καυσίμου όπως είναι άλλωστε και τα δύο μονά, ρυθμιζόμενα αμορτισέρ της Ohlins εμπρός και πίσω, με την τοποθέτηση του τελευταίου να προβληματίζει, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στα δύο τελικά της Akrapovic, εγείροντας ανησυχίες για το πώς αυτό επηρεάζει την λειτουργία του.

Italjet Roadster 400

Τα μεγάλα πίσω πλαϊνά πάνελ καταλήγουν σε μια αιχμηρή ουρά και φέρουν τα διαγώνια φωτιστικά σώματα σε κάθε πλευρά και το σήμα “Roadster” σε καλλιγραφική γραμματοσειρά. Ανάμεσα τους και πίσω από την σέλα του συνεπιβάτη ξεπροβάλει η πίσω ανάρτηση με τα τελικά, πάνω από το πίσω φτερό.

Italjet Roadster 400

Χωρίς ακόμα να είναι γνωστά τα πλήρη τεχνικά χαρακτηριστικά του και το που τοποθετείται τιμολογιακά, είναι ένα scooter που κερδίζει τα βλέμματα εξ αρχής, αν και αναρωτιόμαστε για το πόσες λεπτομέρειες θα αναγκαστεί να αλλάξει πάνω του η Italjet όταν το βγάλει σε παραγωγή.

Χρήστος Κοφίτης

Χωρίς να υπονοούμε κάτι, έχει ενδιαφέρον να δούμε (φωτό άνω) ένα σκίτσο του Έλληνα σχεδιαστή Χρήστου Κοφίτη, σκίτσο που είχε γίνει πριν μερικές δεκαετίες, για ένα ακραίο scooter που θυμίζει ΠΟΛΥ το Roadster. Μπράβο στην Italjet για το θάρρος που έχει να βγάζει στην παραγωγή ακραία αντισυμβατικά σχέδια, δίχως να νοιάζεται για το αν αυτά θα είναι ευρέως αποδεκτά ή ακόμα και... λογικά.

Ετικέτες