Τα μικρά Off-Road μοντέλα της Honda, και συγκεκριμένα τα CRF 125F, CRF110F και CRF50F του 2023 δέχτηκαν φρεσκάρισμα στα γραφικά για τη νέα χρονιά, στα πρότυπα των μεγάλων CRF250R και CRF450R.
Το μεγαλύτερο εκ των τριών μικρών χωματερών μοντέλων της Honda, το CRF125F διατίθεται σε δυο εκδόσεις, τη βασική και την έκδοση με μεγάλους τροχούς για ψηλότερους αναβάτες.
Στα στοιχεία της μικρής μοτοσυκλέτας ξεχωρίζουν το ατσάλινο σωληνωτό πλαίσιο, το συμβατικό τηλεσκοπικό πιρούνι των 31 mm, το μονό αμορτισέρ με μοχλικό πίσω, ο μεγάλος τροχός των 17 ιντσών μπροστά (19 ιντσών στην έκδοση Big Wheel), ο πίσω τροχός των 14 / 16 (Big Wheel) ιντσών, το δισκόφρενο μπροστά των 220 mm, ο ψεκαστός τετράχρονος αερόψυκτος κινητήρας των 124,9 κ.εκ., το 4τάχυτο κιβώτιο, το ρεζερβουάρ των 4,5 λίτρων, και η χαμηλή σέλα των 739 mm / 785 mm (Big Wheel). Η εκκίνηση γίνεται τόσο με μίζα όσο και με μανιβέλα, ενώ το βάρος ανακοινώνεται στα 87.99 κιλά για τη βασική έκδοση και στα 90,27 κιλά για την έκδοση Big Wheel.
Το CRF110F φέρει ατσάλινο πλαίσιο δυο δοκών, τηλεσκοπικό πιρούνι, χαμηλή σέλα 657 mm, ρεζερβουάρ 4,5 λίτρων, τετράχρονο ψεκαστό κινητήρα 109 κ.εκ., κιβώτιο 4 σχέσεων, και εκκίνηση με μίζα, ενώ ζυγίζει 76,66 κιλά. Μπροστά ο τροχός είναι 14 ιντσών, ενώ πίσω 12.
Τέλος, το CRF50F είναι το μικρότερο σε κυβικά αλλά και διαστάσιες μοντέλο, με τροχούς 10 ιντσών, αερόψυκτο τετράχρονο κινητήρα 49 κ.εκ., αυτόματο συμπλέκτη και κιβώτιο τριών σχέσεων, και σέλα στα 548 mm. Η εκκινηση γίνεται με μανιβέλα.
Solaris: Η μοτοσυκλέτα-λιβελούλα που φορτίζει μόνη της - Με πτυσσόμενα φωτοβολταϊκά
Φουτουριστικό concept από τη MASK Architects για αυτόνομη ηλεκτροκίνηση
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
4/12/2025
Μια μοτοσυκλέτα που δεν χρειάζεται καύσιμα, ούτε πρίζα, αλλά παράγει μόνη της όλη την ενέργεια που απαιτείται για τη λειτουργία της, αυτό είναι το μεγαλεπήβολο όραμα της MASK Architects με το concept Solaris
Φορτίζοντας με τα δικά της φωτοβολταϊκά από τον ήλιο το concept Solarisθέλει να σπάσει τον κύκλο της εξάρτησης από τα καύσιμα, τις υποδομές φόρτισης και το κόστος που συνοδεύει τη χρήση των συμβατικών ηλεκτρικών. Σύμφωνα με τους δημιουργούς της, το σημερινό σύστημα κινητικότητας είναι “διαμορφωμένο, περιορισμένο και εμπορευματοποιημένο από την ενεργειακή εξάρτηση” και η SOLARIS σχεδιάστηκε ως μια απάντηση που “σπάει εντελώς αυτή την αλυσίδα”.
Η πιο εντυπωσιακή καινοτομία της είναι τα, πτυσσόμενα και αναδιπλούμενα κυκλικά φωτοβολταϊκά πάνελ, εμπνευσμένα από τη δομή των φτερών της λιβελούλας. Όταν η μοτοσυκλέτα σταθμεύει, τα πάνελ αναπτύσσονται θεαματικά, μετατρέποντας τη Solaris σε μια αυτόνομη μονάδα φόρτισης. Σε πλήρη ανάπτυξη, η επιφάνεια συλλογής ενέργειας μπορεί να αυξηθεί έως και 150%, εξασφαλίζοντας την απευθείας φόρτιση της ενσωματωμένης μπαταρίας λιθίου χωρίς σύνδεση σε ηλεκτρικό δίκτυο. Η μοτοσυκλέτα παραμένει ένα μακρινό όραμα, όποτε προς το παρόν δεν χρειάζεται να συζητήσουμε την στάθμευση με τα εκτεταμένα “φτερά” στο κέντρο της Αθήνας και τους χρόνους φόρτισης της μπαταρίας της, οι οποίοι είναι θεωρητικά μεγάλοι σε σχέση με φόρτιση μέσω καλωδίου, ενώ τα πράγματα σκουραίνουν περισσότερο αν υπάρχει συννεφιά.
Ακόμη και κατά την κίνηση της μοτοσυκλέτας, υπάρχουν ενσωματωμένα φωτοβολταϊκά που συνεχίζουν να συλλέγουν ηλιακή ενέργεια, προσφέροντας σταθερή παροχή και μειώνοντας την ανάγκη για εξωτερική φόρτιση. Ένα σύστημα διαχείρισης ενέργειας παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο τη συλλογή, αποθήκευση και κατανάλωση, ενώ ο ψηφιακός πίνακας οργάνων και η συνοδευτική εφαρμογή ενημερώνουν τον αναβάτη για τα στοιχεία απόδοσης και αυτονομίας.
Η σχεδιαστική φιλοσοφία της Solaris ακολουθεί μια βιομιμητική προσέγγιση, αντλώντας έμπνευση από τις αναλογίες της λεοπάρδαλης κατά την κίνηση της, σύμφωνα με το εταιρεία που τη σχεδίασε, η οποία ειδικεύεται την αρχιτεκτονική. Το πλαίσιο θα είναι από αλουμίνιο και ανθρακονήματα προσφέροντας και ο ηλεκτροκινητήρας θα συνδυάζεται με σύστημα αναγεννητικής πέδησης, ολοκληρώνοντας ένα σύνολο που στοχεύει στην αποδοτικότητα σε συνθήκες καθημερινής χρήσης.
Η MASK Architects παρουσιάζει τη SOLARIS ως ιδανική λύση για περιοχές όπου η πρόσβαση σε καύσιμα ή ηλεκτρικό δίκτυο είναι περιορισμένη, απομακρυσμένες τοποθεσίες, αναπτυσσόμενες οικοτουριστικές περιοχές, off-grid κοινότητες, αλλά και προγράμματα μηδενικών εκπομπών σε πόλεις. Παράλληλα, η απουσία συμβατικών συστημάτων φόρτισης και η ενεργειακή αυτονομία υπόσχονται μειωμένο κόστος χρήσης και συντήρησης.
Προφανώς μιλάμε για μια άσκηση επί χάρτου, χωρίς υλοποίηση και χωρίς τεχνικά χαρακτηριστικά και χωρίς καμία μελέτη για την αντοχή των φωτοβολταϊκών που έχουν τοποθετηθεί πάνω σε μια μοτοσυκλέτα που κινείται. Ένα concept ηλεκτρικής, ηλιακής, ανεξάρτητης και μηδενικών εκπομπών μοτοσυκλέτας, που γεννάει σειρά από ενδιαφέροντα ερωτήματα για τις κατευθύνσεις, τους περιορισμούς και τις λύσεις που μπορεί να βρει στο μέλλον μια τέτοια μοτοσυκλέτα.
