Κινέζικη Multistrada

Από τον

Μπάμπη Μέντη

2/2/2017

Έχουμε δει δεκάδες κινέζικες μοτοσυκλέτες που προσπαθούν να μιμηθούν αισθητικά κάποια από τα πιο εμπορικά μοντέλα, αλλά λόγω της κακογουστιάς των Κινέζων και λόγω των παρωχημένων τεχνολογικά, αερόψυκτων, μονοκύλινδρων κινητήρων που χρησιμοποιούσαν, περισσότερο γελάγαμε μαζί τους.

Τώρα όμως φαίνεται ότι το πράγμα ξεφεύγει και η ιστορία αρχίζει να θυμίζει πολύ τα '50s και τα '60s που οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι κατασκευαστές γελούσαν με τις ιαπωνικές μοτοσυκλέτες και μόλις δέκα χρόνια αργότερα όλοι τους ήταν έτοιμοι να κλείσουν.

Αυτή εδώ η κινέζικη απομίμηση της Ducati Multistrada από την Motrac, διαφέρει πάρα πολύ από οποιαδήποτε άλλη κινέζικη μοτοσυκλέτα έχουμε δει μέχρι σήμερα. Χρησιμοποιεί έναν υγρόψυκτο κινητήρα της Loncin 500 κυβικών, που εξωτερικά τουλάχιστον μοιάζει ίδιος με των Honda CB500 και αποδείδει 47 ίππους στις 8.500 και 4,5kgm ροπής στις 7.500 στροφές.

Κι αν αμφιβάλετε κατά πόσο οι Κινέζοι μπορούν κα φτιάξουν premium προϊόντα, σας θυμίζουμε ότι τα αρκιβότερα Smartphone αυτή τη στιγμή γράφουν made in China

Το γεγονός ότι η Loncin πουλάει σε οποιονδήποτε κατασκευαστή αυτόν τον κινητήρα σε 400 ή 500 κυβικά, σημαίνει ότι πλέον οι Κινέζοι έχουν ήδη στα χέρια τους έναν κινητήρα που περνάει τις αυστηρές προδιαγραφές της Ε.Ε. και των ΗΠΑ. Το άλλο ξεχωριστό σημείο αυτής της μοτοσυκλέτας είναι η αισθητική και ο εξοπλισμός της. Μπορεί το φινίρισμα και η ποιότητα των πλαστικών να είναι φτηνιάρικη, όπως βλέπουμε όμως, οι Κινέζοι έκατσαν και σχεδίασαν ένα πλαίσιο χωροδικτύωμα, ασύμμετρο ψαλίδι, έγχρωμα ψηφιακά όργανα, led φώτα κ.τ.λ.

Έχει γίνει δηλαδή σοβαρή δουλειά στο θέμα της εμφάνισης και του εξοπλισμού, κάτι που μέχρι τώρα δεν το είχαμε δει από τους Κινέζους. Θυμίζουμε ότι ακριβώς το ίδιο είχαν κάνει και οι Ιάπωνες με τα αυτοκίνητα στα '50s, '60s, '70s όπου αισθητικά αντέγραφαν τα αμερικάνικα sedan σε μικρότερη κλίμακα. Τώρα, ποιος είναι Νο1 σε πωλήσεις στον κόσμο και ποιος θεωρείται ότι φτιάχνει τα πιο αξιόπιστα οχήματα;

Πέρα από την “Multi-China 500” η Motrac φτιάχνει και ένα μεσαίο naked με τον ίδιο κινητήρα που θυμίζει απόλυτα το προηγούμενο Kawasaki Z1000 και μια σπορ με φαίρινγκ που είναι φτυστή η Honda CBR500F.

Γελάστε με την καρδιά σας όσο προλαβαίνετε, διότι σε λίγα χρόνια τα club ιδιοκτητών τύπου Multi-China μπορεί να έχουν περισσότερα μέλη από εκείνα των Ducatisti, όπως συμβαίνει σήμερα, όπου το Goldwing Club έχει πολλά περισσότερα μέλη από τα Norton ή τα Laverda Club….

Κι αν αμφιβάλετε κατά πόσο οι Κινέζοι μπορούν κα φτιάξουν premium προϊόντα, σας θυμίζουμε ότι τα αρκιβότερα Smartphone αυτή τη στιγμή γράφουν made in China και οι ιδιοκτήτες τους καμαρώνουν και τα επιδεικνύουν!

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

1/8/2025

Η Moto Guzzi ετοιμάζει το μεγαλύτερο τεχνολογικό άλμα εκτός παράδοσης εδώ και δεκαετίες. Αντί για τον κλασικό εγκάρσια τοποθετημένο V2, η νέα της μικρή μοτοσυκλέτα θα χρησιμοποιεί δικύλινδρο σε σειρά 457 κ.εκ., προερχόμενο από την Aprilia, με στόχο την παγκόσμια αγορά και ιδιαίτερα την Ασιατική

Το καλοκαίρι του 2023 η Aprilia παρουσίασε την RS457, εξοπλισμένη με νέο δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα. Το μοτέρ αυτό γρήγορα έγινε η βάση για ολόκληρη οικογένεια μοντέλων, την RS457, την Tuono 457 και σύντομα την Tuareg 457. Όλα παράγονται στο εργοστάσιο της Piaggio στην Ινδία, διασφαλίζοντας χαμηλότερο κόστος και άμεση πρόσβαση σε αναδυόμενες αγορές.

Η Moto Guzzi, μέλος του ίδιου ομίλου (Piaggio) από το 2004, αποφάσισε να υιοθετήσει τον κινητήρα, φέρνοντας για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν αιώνα έναν δικύλινδρο σε σειρά σε μοντέλο παραγωγής της. Αν και η Guzzi είχε φτιάξει εν σειρά κινητήρες τη δεκαετία του ’30, αυτοί περιορίζονταν σε αγωνιστικές εφαρμογές. Από το 1967 και μετά, η εταιρική ταυτότητα της, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εγκάρσιο αερόψυκτο V2. Η εισαγωγή της υδρόψυξης με το V100 Mandello ήταν ήδη μεγάλο βήμα αλλά η εγκατάλειψη του V2 αποτελεί πραγματική επανάσταση.

Η νέα naked της Guzzi θα μοιράζεται τον κινητήρα και ορισμένα περιφερειακά με την Tuono 457, αλλά θα έχει ολοκληρωτικά δική της αρχιτεκτονική στηριζόμενη σε σωληνωτό ατσάλινο πλαίσιο αντί για αλουμινίου, με στόχο να προσδώσει διαφορετική γεωμετρία αναβάτη για μια πιο άνετη θέση οδήγησης αλλά και μια μια πιο παραδοσιακή σχεδίαση ρεζερβουάρ και φωτιστικών σωμάτων.

Η κατηγορία 350-500 κ.εκ. αναπτύσσεται ραγδαία, ιδιαίτερα στην Ασία. Για μικρές εταιρείες όπως η Guzzi (15.000 μονάδες ετησίως), η διείσδυση σε αυτές τις αγορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Η παραγωγή στην Ινδία, όπως ήδη γίνεται με την Aprilia, ανοίγει τον δρόμο για οικονομικά προσιτά μοντέλα που θα μπορούν να πωλούνται τόσο σε Ασία όσο και σε Ευρώπη.

Παράλληλα, η Moto Guzzi ακολουθεί το παράδειγμα άλλων κατασκευαστών: KTM- Bajaj, Triumph-Bajaj και εργοστάσια στην Ταϊλάνδη, BMW-TVS. Όλοι προσαρμόζουν την παραγωγή τους σε μικρότερες και πιο οικονομικές μοτοσυκλέτες για να κερδίσουν μερίδιο αγοράς σε χώρες με εκρηκτική ζήτηση.

Αν και είχε ακουστεί ότι η Guzzi θα επαναφέρει το όνομα “Eldorado”, αυτό φαίνεται απίθανο, καθώς ιστορικά αφορούσε μεγάλες cruiser. Μια πιο ταιριαστή επιλογή θα ήταν ίσως το “Airone”, το πρώτο μεταπολεμικό Guzzi μαζικής παραγωγής που έφερε την ελευθερία ταξιδιού σε χιλιάδες αναβάτες, ακριβώς όπως στοχεύει να κάνει και η νέα, μικρή Moto Guzzi.