Ήταν γνωστό εδώ και καιρό ότι η κινέζικη Loncin, σχεδίαζε να δημιουργήσει μια οικογένεια από δικύλινδρα πεντακοσάρια και πλέον το πρώτο από αυτά αποκαλύφθηκε και επίσημα. Το HR7, όπως είναι η ονομασία του, χρησιμοποιεί ένα δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα που δείχνει πανομοιότυπος με τον αντίστοιχο της Honda για την σειρά των CB500. Ο κινητήρας της Loncin είχε ήδη κάνει την εμφάνισή του στο Motrac MG500, ενώ πλέον είναι "φορεμένος" και σε μια δική της μοτοσυκλέτα.
Σε ό,τι αφορά τα τεχνικά χαρακτηριστικά του, όπως ανακοινώθηκαν στην CIMA στην Κίνα, προκύπτει ότι στοχεύει στην Α2 κατηγορία των διπλωμάτων με 47 ίππους στις 8.500 στροφές, ενώ η ροπή του είναι στα 4,4 χιλιογραμμόμετρα στις 7.000 στροφές αντίστοιχα (δεν είναι τυχαίο που τα αυτά τα νούμερα ταυτίζονται απόλυτα με τα νούμερα της Honda…). Ακριβώς ίδια είναι και η χωρητικότητα στα 471cc καθώς και εξωτερικά ο κινητήρας είναι ακριβώς ίδιος με τον δικύλινδρο της Honda. Πάντως δεν είναι ξεκάθαρο αν η Loncin έχει κάποια συμφωνία με την Big-H να χρησιμοποιεί κινητήρες της ή πρόκειται για μια απλή αντιγραφή.
Πέρα όμως από τον κινητήρα, σχεδόν ίδιο είναι και το πλαίσιο. Ένα ατσάλινο σωληνωτό με σωλήνες που έχουν ακριβώς το ίδιο σχήμα και διαστάσεις όπως στο CB500, αλλά τα περιφερειακά του μέρη έχουν διαφορές, όπως το αλουμινένιο ψαλίδι (αντί του απλού ατσάλινου της Honda) και το ανεστραμμένο πιρούνι αντί του συμβατικού που διαθέτουν τα ιαπωνικά δικύλινδρα.
Τα παρόμοια μεγέθη συνεχίζουν και στις διαστάσεις με το βάρος, καθώς το HR7 ανακοινώνεται στα 195 κιλά γεμάτο (190 το CB500F) και το μεταξόνιο είναι στα 1.450mm (αντί για τα 1.410mm του Honda). Ο σχεδιασμός της μοτοσυκλέτας δεν θυμίζει ιδιαίτερα τις αντίστοιχες κινέζικες κατασκευές, μαρτυρώντας –εμφανισιακά τουλάχιστον- μια ποιοτική εξέλιξη των Κινέζων κατασκευαστών.
Μέχρι στιγμής πάντως, δεν είναι γνωστό αν η μοτοσυκλέτα θα πουληθεί και στην Ευρώπη, αν και η τοποθέτηση του ABS και τα ανακλαστικά που διαθέτει το HR7, μαρτυρούν ότι έχουν ληφθεί υπόψιν οι ευρωπαϊκές προδιαγραφές για τον εξοπλισμό.
DS8
Εκτός από το HR7 η Loncin παρουσίασε στην ίδια έκθεση και ένα μονοκύλινδρο τύπου adventure bike, που χρησιμοποιεί το κινητήρα των 652cc που είχαν τα F650 και αργότερα τα G650GS της BMW, ενώ είχε "φορεθεί" και στα TR650 της Husqvarna.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως δεν είναι η πρώτη φορά που η Loncin χρησιμοποιεί αυτόν τον κινητήρα, καθώς το 2012 είχε παρουσιάσει το LX650, μια street μοτοσυκλέτα με τον ίδιο κινητήρα, ενώ τον κατασκεύαζε για λογαριασμό της BMW έχοντας έτσι περισσότερη εξοικείωση μαζί του. Πάντως, αν και η BMW έχει σταματήσει τα projects που είναι συνδεδεμένα με αυτόν τον κινητήρα, η Loncin φαίνεται πως έχει επενδύσει πάνω σ' αυτόν, όπως μαρτυρά το DS8.
Όπως και στην περίπτωση του HR7, έτσι και στο DS8 είναι εμφανής η προσπάθεια για μια ποιοτική εμφάνιση και σχεδίαση, όπως εμφανές είναι και το ότι δεν υπήρξε κάποια πρόθεση να αποκτήσει η μοτοσυκλέτα κάποια off-road χαρακτηριστικά επί της ουσίας, παρά μόνο σε ό,τι αφορά το στιλ και το πρεστίζ. Το πλαίσιο είναι ατσάλινο σωληνωτό που συνδυάζεται με ένα αλουμινένιο ψαλίδι, ενώ την μπροστινή ανάρτηση έχει αναλάβει ένα ανεστραμμένο πιρούνι. Και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει ABS και τοποθετημένα ανακλαστικά, δίνοντας ενδείξεις σχετικά με τα εμπορικά πλάνα του DS8 για την Ευρώπη.
Ο κινητήρας του παράγει 50 ίππους και η ροπή του ανέρχεται στα 5,1 χιλιογραμμόμετρα στις 5.000 στροφές. Προφανώς και αυτά τα νούμερα ταυτίζονται με τα αντίστοιχα των μονοκύλινδρων BMW του παρελθόντος, ενώ το βάρος του γεμάτο ανέρχεται στα 198 κιλά. Στον στάνταρ εξοπλισμό του περιλαμβάνεται η ρυθμιζόμενη ζελατίνα και τα ψηφιακά όργανα με μια απλή οθόνη LCD, ενώ διαθέτει και υποδοχή USB για φόρτιση/σύνδεση ηλεκτρονικών συσκευών.
Και για τις δύο μοτοσυκλέτες, πέρα από το αν θα διατεθούν στην Ευρώπη, παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό για την τιμή τους, που θα καθορίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την εμπορική τους πορεία, σε συνάρτηση πάντα με την ποιότητα κατασκευής τους.
Νέα Ducati Panigale V4 R: 218 άλογα – 318 τελική! Πιάνει 330 με το πρόγραμμα της εξάτμισης – 16.000 ο κόφτης! Μετακόμισε η νεκρά!
Πρώτη πάνω και μετά δευτέρα!
Από τον
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
23/9/2025
Σχεδιασμένη και έτοιμη για αγώνες Superbike, για να κερδίζει στα εθνικά πρωταθλήματα και να ζει αποκλειστικά στα box μίας πίστας, η νέα Panigale V4 R συνεχίζει επάξια στον δρόμο που χάραξε η προηγούμενη έκδοση, δηλαδή πηγαίνοντας τα πράγματα ένα βήμα πιο κάτω. Μεγάλο, από εκείνα που γίνονται σπαγκάτο!
Εκτός από τα απίστευτα νούμερα με τελική που μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν προνόμιο των μοτοσυκλετών MotoGP, και μην πει κανείς – σας παρακαλούμε λυπηθείτε μας – για την Kawasaki H2R γιατί αυτή ΔΕΝ είναι superbike. Είναι μία άλλη κατηγορία, δική της, όπως έχουμε πει στην δοκιμή – και συγκριτικό που έχουμε κάνει για αυτή και είμαστε και οι μόνοι στην Ελλάδα άλλωστε που την ξέρουμε τόσο καλά. Εκτός από hyperbike, όπως η H2R και άλλες κατασκευές σχεδόν όλες τους βασισμένες στην Hayabusa, ιστορίες για «άνοιγμα όπως μόνο ο Τάδε ξέρει» για παλαιότερα Kawasaki κτλ, σαν μοτοσυκλέτα της κατηγορίας superbike με τα αυστηρά πλαίσια που αυτή έχει, έχουμε τώρα την υψηλότερη τελική.
Η διαφορά με τις υπόλοιπες και συγκεκριμένα με την BMW M1000RR και την Aprilia σε δεύτερο πλάνο, με την M1000RR να έχει την ίδια -αρχική- ιπποδύναμη, είναι πως η Ducati έχει ετοιμάσει ένα ολόκληρο πλάνο για την ομάδα που θέλει να επενδύσει επάνω της με αντίστοιχα πακέτα εξοπλισμού και οδηγίες. Οπότε από τα 218 άλογα στις 15.750 στροφές ανεβαίνει στα 235 με το πρόγραμμα της εξάτμισης και αν βάλεις και το λάδι της Ducati ξεκλειδώνεις ακόμη 3,5 ίππους, όπως δηλαδή ήταν τα πράγματα και στην προηγούμενη έκδοση. Δεν διαφέρει ως προς αυτό, αλλά συνεχίζει την παράδοση, έχοντας δει πως αυτό είναι κάτι που εκτιμάται από τον κόσμο που ασχολείται με τους αγώνες, εκεί δηλαδή που στοχεύει η Panigale V4 R, η βάση για την μοτοσυκλέτα των WSBK.
Ο κινητήρας, γνωστός, Desmosedici Stradale R στα 998 κυβικά, με σφυρήλατο ατσάλινο στρόφαλο, τώρα με μεγαλύτερο βάρος άρα και υψηλότερη αδράνεια. Η Ducati έχει πει πως θέλει την αδράνεια του κινητήρα, θέλει να στρίβεις την μοτοσυκλέτα με το άνοιγμα του γκαζιού, εκμεταλλευόμενος εκείνη την στιγμή αυτό που αρχικά σου εναντιωνόταν πριν την πλαγιάσεις. Το συνολικό ποσό της αδράνειας δεν έχει αλλάξει πολύ προς τα πάνω σαν νούμερο, αν κάποιος μπορούσε να το μετρήσει, η βασική αλλαγή είναι πως μετακόμισε χαμηλότερα ως προς το κέντρο βάρους της μοτοσυκλέτας. Ως συνήθως αυτές είναι εξαιρετικά μικρές αλλαγές που μόνο μέσα στην πίστα έχουν νόημα, αλλά είπαμε, αυτός είναι και ο ρόλος της, ότι πιο σύγχρονο μπορεί να αποκτήσει ένας ιδιώτης ή μία ομάδα σε κάποιο εθνικό πρωτάθλημα για να την ανεβάσει πολύ κοντά στο επίπεδο των WSBK. Στην άυξηση λοιπόν του βάρους του στροφάλου, έρχονται τα χυτά αλουμινένια έμβολα, ελαφρύτερα κατά 5,1% με επίστρωση DLC στο πάνω μέρος και κάτω με δαχτυλίδι απόξεσης.
Βασική αλλαγή είναι η χρήση του DRG (Ducati Racing Gearbox) που ταυτόχρονα έρχεται και με το σύστημα κλειδώματος νεκράς. Αυτό είναι απαραίτητο, δηλαδή πηγαίνει με τον τύπο που αγωνιστικού κιβωτίου ώστε να μην μπορείς να βάλεις νεκρά κατεβάζοντας πριν την στροφή. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος από πριν γιατί η νεκρά είναι τώρα κάτω από την πρώτη και δεν είναι καθόλου δύσκολο, ακόμη και για τον πλέον έμπειρο να συνεχίσει να πιέζει τον λεβιέ.
Με την νεκρά να φεύγει ανάμεσα από την πρώτη και την δευτέρα καθιστά αυτή την αλλαγή ταχύτερη και εξαλείφει την πιθανότητα να μην πάει κάτι καλά στην χρήση του quickshifter. Το κλείδωμα νεκράς, πατέντα της Ducati, τουλάχιστον με τον συγκεκριμένο τρόπο υλοποίησης, δεν σε αφήνει να βάλεις νεκρά αν δεν κάνεις τους ίδιους ακριβώς συνδυασμούς με την μανέτα που κάνουν και στα WSBK!
Η νέα V4 R έχει το εμπρός υποπλαίσιο που έχει και η κανονική Panigale V4 με την γενναία μείωση της στρεπτικής ακαμψίας κατά 40%, και συνδυάζεται με το συμμετρικό και εξίσου άκαμπτο νέο ψαλίδι. Ο υπολογισμός έχει γίνει βάση των δυνατοτήτων των διαθέσιμων ελαστικών αυτή την στιγμή, που σημαίνει πως εδώ έχουμε και ακόμη μία παράδοση που συνεχίζει ακάθεκτη: Όσο περισσότερο θα παλαιώνει αυτή η μοτοσυκλέτα τόσο λιγότερο θα συνεργάζεται με τα ελαστικά που θα υπάρχουν απαιτώντας δομικές αλλαγές για να ταιριάξει εκ νέου το ίδιο!
Με την μάστιγα των Euro5+ προδιαγραφών, η Ducati έπρεπε να βρει ορισμένες ευφάνταστες λύσεις για μικρή αλλά καίρια βελτίωση της καύσης. Δεν γινόταν να κάνει και θαύματα σε έναν τέτοιο, ήδη υψηλής απόδοσης κινητήρα, ούτε όμως και χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Μόνο να πετύχει τον στόχο για το συγκεκριμένο εύρος στροφών που οι νέες προδιαγραφές το απαιτούν. Για αυτό τον λόγο άλλαξε την θέση των μπεκ ψεκασμού και το προφίλ των εκκεντροφόρων τόσο για την εισαγωγή, όσο και για την εξαγωγή.
Αυτό αναπόφευκτα έφερε αλλαγή και στην αναπνοή του κινητήρα που άλλαξε από την εισαγωγή έως και το φιλτροκούτι. Μόλις 1,5% έχει αυξηθεί η ροή, αλλά ήταν αρκετή για να επιτευχθεί ο στόχος. Στο μεταξύ ο κόφτης είναι στις 16.000 στροφές για όλες τις σχέσεις εκτός της έκτης που μπορεί να ανέβει στις 16.500 στροφές, ενώ η μέγιστη απόδοση έρχεται λίγο πιο κάτω, καταδεικνύοντας και τα περιθώρια που υπάρχουν σε αυτό τον κινητήρα που έχει δεχτεί υψηλή τεχνογνωσία από τα MotoGP και είναι φτιαγμένος για να μπορεί να αποτελεί την βάση για τα WSBK.
Στις αναρτήσεις έχουμε την κορυφή του αγωνιστικού κόσμου με πιρούνι 43 χιλιοστών, Öhlins NPX25/30 και αμορτισέρ πίσω TTX36, όλα τους ρυθμισμένα για την νέα απόδοση του κινητήρα και με μία τεράστια βιβλιοθήκη εμπειρίας να συνοδεύει τις αναρτήσεις για πλήρη ρύθμιση στις ανάγκες του συγκεκριμένου αναβάτη, σε συγκεκριμένη πίστα.
Νέο είναι και το σταμπιλιζατέρ SD20 επίσης της Öhlins, ενώ ακριβώς για τον λόγο των πολλών ρυθμίσεων που απαιτούνται για να προσωποποιήσεις την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας, μπορείς να ρυθμίσεις την έδραση στο ψαλίδι σε 4 διαφορετικές θέσεις με βήμα δύο χιλιοστών κάθε φορά. Δεν υπάρχει σύγχρονη superbike που να μην προσφέρει τέτοιες αλλαγές ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί από την ομάδα σε κάθε ξεχωριστή πίστα, οπότε αντίστοιχα και εδώ οι ρυθμίσεις όχι μόνο προσφέρονται αλλά έχουν και τριπλάσιο εύρος από την προηγούμενη έκδοση. Για εκείνους που θα συνεχίσουν και με αγωνιστική τηλεμετρία υπάρχει ήδη και η βάση για αναλογική, οριζόντια τοποθέτηση αισθητήρα στο πίσω αμορτισέρ.
Στο μεταξύ έχουμε εδώ το γνωστό από παλαιότερα DDL (Ducati Data Logger) που συλλέγει όλες τις πληροφορίες από όλους τους σένσορες της μοτοσυκλέτας και είναι πλέον αναβαθμισμένο στην τελευταία του έκδοση, επιτρέποντας στους μηχανικούς να ρυθμίσουν την μοτοσυκλέτα σε ταχύτατο χρόνο με τον εξοπλισμό που παρέχει -φυσικά έξτρα- η Ducati. Εννοείται πως κάλλιστα μπορεί να το κάνει αυτό και ο αναβάτης από μόνος του, αλλά στο επίπεδο για το οποίο πλέον μιλάμε, είναι δεδομένο πως την εργασία αυτή θα την αναλάβει μηχανικός.
Στα φρένα έχουμε τις νέες δαγκάνες Brembo Hypure με δίσκους 330mm αλλά όπως πάντα είναι το Cornering ABS της Bosch που κάνει την διαφορά. Εδώ αποκλειστικά φτιαγμένο στις ανάγκες του Ducati Corse, με τους δικούς τους αλγόριθμους. Όπως και πριν, η Ducati σε συνεργασία με την Bosch έχει το δικό της Firmware πάνω στο οποίο τρέχουν οι δικοί της αλγόριθμοι και δεν βασίζεται σε ρύθμιση με βάση τους αλγόριθμους της Bosch. Βέβαια κομμάτι αυτού του προγραμματισμού πηγαίνει πίσω στην Bosch και από εκεί σε άλλους κατασκευαστές, ως μέρος της συμφωνίας μεταξύ των Ιταλών της Ducati και των Γερμανών της Bosch. Που σημαίνει πως η εξέλιξη των φρένων στις superbike παραγωγής έχει διαποτιστεί από το DNA της Ducati.
Εκτός από τον πρόσθετο εξοπλισμό που μπορείς να έχεις για να ρυθμίσεις την μοτοσυκλέτα σου, όλα είναι διαθέσιμα και από την οθόνη των 6,9 ιντσών που έχουμε ήδη δει στην Panigale V4 με δύο βασικά πακέτα μενού, το Track και το Road που με βάση τον προσανατολισμό αυτής της μοτοσυκλέτας, μόνο το πρώτο θα πρέπει να χρησιμοποιείται.
Στην ήδη αδιανόητη μοναχικότητά της, ως κάτι απόλυτα εξειδικευμένο, μπορεί κανείς να συνεχίσει να προσθέτει, από ζάντες κάρμπον για να γλιτώσεις ένα γραμμάριο από τις ήδη ελαφριές ζάντες (!) μέχρι πακέτα PRO στα φρένα, αγωνιστικά φαίρινγκ (αυτό είναι και το μόνο σίγουρο) ρυθμιζόμενα μαρπσιέ και ένα σωρό λεπτομέρειες για να κερδίσεις στο εθνικό σου πρωτάθλημα, αφού αυτός είναι και ο στόχος αυτής της μοτοσυκλέτας. Ναι εμείς δεν έχουμε, εθνικό πρωτάθλημα, τουλάχιστον όχι κάποιο που να μπορεί να συντηρήσει τέτοιες μοτοσυκλέτες, αλλά η Ducati Panigale V4 R έτσι και αλλιώς έχει το κοινό της…
