Ducati Supersport 950 2021: Στα χνάρια της Panigale

Εμφάνιση και ηλεκτρονικά που παραπέμπουν σε superbike!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/11/2020

Η Supersport, η σπορ μοτοσυκλέτα της Ducati που έχει σκοπό να σε εισάγει στον κόσμο των superbike ή να σε κρατά σε επαφή μαζί τους, ανανεώθηκε πλήρως με την είσοδο των Euro5 προδιαγραφών και άρχισε να μοιάζει περισσότερο στην Panigale. Αναμενόμενη εξέλιξη αυτή και επιθυμητή ταυτόχρονα, από την στιγμή που η Panigale είναι μία από τις ομορφότερες superbike που υπάρχουν.

Παράλληλα αλλάζει και το όνομα με τον κυβισμό να προστίθεται κάνοντας αμέσως σαφές και το που ανήκει, μία προσθήκη που χρειαζόταν γιατί στο δρόμο την περνούσαν για 600 κυβικά, με τις έντονες γραμμές να κρύβουν ακόμη περισσότερο τον μικρό της όγκο.

Ο κυβισμός παραμένει ίδιος από εκεί και πέρα και καρδιά της ανανεωμένης Supersport είναι ο Testatretta 11ο δικύλινδρος κινητήρας. Η απόδοση παραμένει στους 110 ίππους στις 9.000 στροφές, όπως και η ροπή στα 9,5Kg.m στις 6.500 στροφές με τους Euro5 να ικανοποιούνται πλήρως.

Εκτός από την εμφάνιση η μεγάλη διαφορά στην Supersport είναι στα ηλεκτρονικά, τα εσωτερικά και τα εξωτερικά. Δηλαδή στην έγχρωμη TFT οθόνη των 4.3 ιντσών με γραφικά που επίσης οδηγούν στην Panigale και από την οποία ρυθμίζεις τα νέα ηλεκτρονικά τα οποία πλέον εξουσιάζονται από την IMU 6 αξόνων. Άλλη μία περισσότερο προσιτή μοτοσυκλέτα συγκριτικά με τις superbike που επωφελείται από μία βαθμίδα τεχνολογίας που μέχρι τώρα την πλήρωνες πολύ ακριβά.

Η μονάδα IMU, που αντιλαμβάνεται την θέση της μοτοσυκλέτας στον χώρο, κατασκευάζεται από την Bosch, στην οποία ανήκουν και τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά συστήματα που έχει πλέον η Supersport στην φαρέτρα της: Cornering ABS, Ducati Traction Control (DTC) EVO, Ducati Quick Shift (DQS) up / down EVO και Ducati Wheelie Control (DWC) EVO. Το θέμα είναι πως η Bosch έχει ξεφύγει από την έννοια ασφάλεια και πλέον τα ηλεκτρονικά επικεντρώνονται στο παιχνίδι, πράγμα που σημαίνει πως η Supersport επωφελείται αντίστοιχα!

Μπροστά βλέπουμε ένα πιρούνι της Marzocchi με την διάμετρο να παραμένει με το προηγούμενο μοντέλο στα 43mm και μονόμπρατσο ψαλίδι με αμορτισέρ της Sachs.

Υπάρχει και πάλι η έκδοση S με πλήρως ρυθμιζόμενες αναρτήσεις από την Öhlins που δηλώνουμε με σιγουριά από τώρα πως θα κάνουν σημαντική διαφορά, βασισμένοι στην εμπειρία που έχουμε από το υπάρχον μοντέλο. Ενδεικτικό είναι πως το πιρούνι μπροστά μεγαλώνει στα 48mm και έχει επίστρωση TiN.

Στο νέο φαίρινγκ που έχει πλέον η Supersport 950, το δυναμικό παρόν και την ομοιότητα με την Panigale V4 δίνουν οι LED προβολείς, αλλά και οι αεραγωγοί. Η σχεδίασή τους δεν γίνεται μόνο για την εντύπωση αλλά φέρνουν καλύτερη απαγωγή θερμότητας ενώ το φαίρινγκ καλύπτει πλέον περισσότερο την μοτοσυκλέτα από πριν και ενσωματώνει τον συλλέκτη φτάνοντας μέχρι πίσω στο τελικό της εξάτμισης. Αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο που αυξάνει τις οπτικές ομοιότητες με τα superbike. Κι έτσι πέρα από τους προβολείς που μίκραιναν σε μέγεθος αλλά αυξάνουν την απόδοσή τους, δίνοντας θέση σε αεραγωγούς μπροστά, έχουμε πλαϊνές εξαγωγές ψηλά και χαμηλά και περισσότερες γωνίες και το μεγαλύτερο συνολικά φαίρινγκ. Η Ducati υπόσχεται καλύτερη ψύξη για τα πόδια του αναβάτη το καλοκαίρι, εξαιτίας των νέων πτερυγίων. Παραμένουν οι καθρέφτες που ενσωματώνουν τα φλας, όπως και το κάλυμμα για το πίσω κομμάτι της ενιαίας σέλας.

Το καλό είναι πως οι προβολείς ανάβουν ταυτόχρονα τόσο στην μεσαία, όσο και στην μεγάλη σκάλα, και δίνουν συμμετρική εμφάνιση στης μοτοσυκλέτα ενώ ταυτόχρονα έχουν καλύτερη διασπορά σύμφωνα με την Ducati. Το ύψος της σέλας για τον αναβάτη είναι στα 810mm και μπορεί να γίνει 790mm με πρόσθετο εξοπλισμό από τον κατάλογο αξεσουάρ. Η θέση οδήγησης είναι σπορ αλλά όχι ακραία, όπως και στο προηγούμενο μοντέλο, επιτρέποντας την άνετη καθημερινή χρήση της μοτοσυκλέτας με την ζελατίνα να ρυθμίζεται σε ένα εύρος 50mm, ενώ έπαψε να είναι τελείως διαφανής. Το αφρώδες της σέλας είναι επίσης νέο, αλλαγμένο, αλλά στον πρόσθετο εξοπλισμό υπάρχουν και άλλες επιλογές για ακόμη περισσότερη άνεση με ακόμη περισσότερο αφρώδες.

Από τον κινητήρα που δεν έχει αλλαγές πέρα από την αναπνοή του και την ηλεκτρονική διαχείριση, παραμένουν κάποια από τα δυναμικά χαρακτηριστικά που είχαν κάνει την Supersport να ξεχωρίζει και που είναι και βασικά πλεονεκτήματα του δικύλινδρου, όπως το γεγονός πως έχεις διαθέσιμο το 80% της ροπής στις 3.500 στροφές ενώ η διάρκειά του είναι επίσης χαρακτηριστική γιατί μέχρι τις 9.000 στροφές διατηρεί το 90% των 9,5kg.m που έφτασε στις 6.500 στροφές! Δεν είναι κορυφή δηλαδή, αλλά οροπέδιο, η απόδοση της ροπής!

Με τελικό της Akrapovic αφαιρείς και 4,6 κιλά κερδίζοντας άλλο ένα 5% στις μεσαίες στροφές, και κάτι μας λέει πως θα υπάρχει διαφορά και στην θερμότητα του κινητήρα. Ο δικύλινδρος απαιτεί service κάθε 15.000 χιλιόμετρα ή μία φορά τον χρόνο με τις βαλβίδες να γίνονται κάθε δεύτερο service.

Το βάρος, παρόλο την προσθήκη περισσότερων αισθητήρων, εξακολουθεί να είναι ένα κιλό κάτω από την πρώτη Supersport και συνολικά στα 210 κιλά, θυμίζοντας στους αναγνώστες μας πως η Ducati είναι η πλέον ειλικρινής εταιρεία στο βάρος, μιας και ζυγίζουμε όλες τις μοτοσυκλέτες που παίρνουμε στα χέρια μας.

Με μεταξόνιο στα 1,478 και κάστερ 24ο με 91mm ίχνος αντιλαμβάνεσαι πως έχεις μία μοτοσυκλέτα που μπορεί να ανταποκριθεί στην σπορ οδήγηση στον δρόμο και να σε πάει έως και σε ένα track day για διασκέδαση. Μέχρι τις 48ο κλίσης δεν θα αφήσεις αποτυπώματα σε άσφαλτο που σημαίνει πως η Supersport επιτρέπει να πάρεις όλο το εύρος των σύγχρονων καθημερινών, σπορ, ελαστικών δρόμου πριν αρχίσει να ξύνει.

Κάτω από την σέλα ο αναβάτης έχει μία βασική σειρά εργαλείων και μία θύρα USB για φόρτιση ενώ το τηλέφωνο μπορεί να επικοινωνεί με Bluetooth με τα όργανα ελέγχοντας το Ducati Multimedia System (DMS).

Τρεις καταστάσεις λειτουργίας έχει στην διάθεσή του ο αναβάτης, που όλες ομαδοποιούν και αλλάζουν την συμπεριφορά στα ηλεκτρονικά, επεμβαίνοντας και στην απόκριση της γκαζιέρας μέσα από το αναβαθμισμένο Ride-by-Wire. Βασική διαφορά για την Urban ρύθμιση, για μέσα στην πόλη δηλαδή, είναι ο περιορισμός της απόδοσης στους 75 ίππους, που μαζί όμως φέρνει και οικονομία καυσίμου σε συνθήκες που έτσι και αλλιώς το περισσότερο γκάζι δεν είναι εκμεταλλεύσιμο.

Τα φρένα παραμένουν στην Bosch 9.1MP που μπορεί να μην είναι η νεότερη πλέον μονάδα ABS αλλά έχει αναβαθμιστεί το software και παραμένει μία από τις καλύτερες που έχουν φτιαχτεί ποτέ στην μοτοσυκλέτα με εκπληκτική αντίληψη για την πρόσφυση του δρόμου και τις απότομες αλλαγές αυτής, που δεν μεταφράζονται αμέσως σε απότομο αμόλημα πίεσης.

Το Traction Control και ο έλεγχος της σούζας ανακοινώνονται από την Ducati με τον καλύτερο τρόπο που θα θέλαμε για αυτή την μοτοσυκλέτα, δηλαδή το software δεν είναι εκεί για να τις αποτρέψει και να τις κόψει απότομα.

Αναβαθμισμένο στα επίπεδα που έχουμε δει στο Streetfighter περιμένουμε να είναι και το Quickshifter που δουλεύει προς κάθε κατεύθυνση, ολοκληρώνοντας έτσι μία ήπια αλλά καίρια αναβάθμιση μίας καθημερινής σπορ, δικύλινδρης μοτοσυκλέτας από την Ducati!


Δείτε μία πλούσια συλλογή φωτογραφιών της νέας Ducati Supersport 950 2021

Ετικέτες

KTM 1290 Super Duke R: Το οδηγούμε στο Portimao! [VIDEO]

Θηρίο 3.0!!!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

6/2/2020

Μοτοσυκλέτα φτιαγμένη για την πίστα, να την χαίρεσαι στον δρόμο. Χωράει πολύ νερό σε αυτό τον χαρακτηρισμό βέβαια, ειδικά από την στιγμή που ο καθένας βάζει τα δικά του, διαφορετικά όρια στην σπορ οδήγηση. Κάθε σπορ μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι ταυτόχρονα πολύ μαλακή και πολύ σκληρή, να έχει εξίσου τρομακτική ή προοδευτική απόκριση, αναλόγως ποιος κάθεται στην σέλα της. Κι όμως, όπως ακριβώς η ομορφιά έχει και αντικειμενικά εκτός από υποκειμενικά κριτήρια, έτσι και σε μία τέτοια μοτοσυκλέτα μπορούμε να βάλουμε έναν κοινό παρονομαστή για την συμπεριφορά της στην γρήγορη οδήγηση που θα μείνει αμετάβλητος σε ό,τι μαθηματικά θέλει να εισάγει ο κάθε αναβάτης της.

Το νέο Super Duke, το τρίτο κατά σειρά, είναι το πιο φιλικό θηρίο που έχει φτιάξει η KTM κι ας έχει οριακά μεγαλύτερη ιπποδύναμη από τους προκατόχους του. Φτιάχτηκε από το μηδέν γύρω από έναν γνωστό, αλλά ριζικά ανανεωμένο κινητήρα. Το πλαίσιο είναι για πρώτη φορά αποκλειστικά μελετημένο για το Super Duke, κι όχι ένα χωροδικτύωμα που έχει έρθει να προσαρμοστεί από supermoto και adventure μοτοσυκλέτες, όπως στην περίπτωση του πρώτου «Θηρίου» το 2013. Το είχα οδηγήσει τότε στο Ascari και ήταν πραγματικά μία από τις πιο ωραίες εμπειρίες, δεν ήταν δηλαδή μία δύστροπη, υπερβολικά δυνατή μοτοσυκλέτα. Δεν είναι όμως τα δεδομένα ίδια με τότε, έχουμε καταφέρει να προχωρήσουμε, ξεκινώντας από τα ελαστικά και τα ηλεκτρονικά. Η πρόοδος που έχει γίνει στην μοτοσυκλέτα τα τελευταία χρόνια είναι τρομακτική και σε μοτοσυκλέτες όπως το Super Duke κάτι τέτοιο φαίνεται ακόμη περισσότερο. Τα ελαστικά και τα ηλεκτρονικά έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που πλέον διατηρείς μεγαλύτερες ταχύτητες εισόδου, στρίβοντας με πολύ περισσότερα πάνω σε σπορ ελαστικά, ούτε λόγος για slick. Στο Portimao το Super Duke έμπαινε στην πρώτη φουρκέτα, μετά την πρώτη στροφή δηλαδή και την καμπή που την κάνεις ευθεία, με τρίτη στο κιβώτιο. Η δευτέρα δεν χρειαζόταν για να σε βοηθήσει να καλύψεις τα λίγα μέτρα μέχρι την επόμενη στροφή, η ροπή κάλυπτε τα πάντα.

Στην πίσω ευθεία του Portimao που έβγαινες αμέσως μετά, το άνοιγμα του γκαζιού με τρίτη εκτόξευε τον τροχό απότομα ψηλά με το wheelie control απενεργοποιημένο, και άλλαζες τετάρτη στον αέρα. Λίγα φρένα για να στρίψεις με τρίτη εκεί που θα έβαζες δευτέρα σε ένα superbike και άλλες δύο στροφές μετά, χωρίς ποτέ να κατεβάσεις, σε οδηγούν στον πίσω λόφο και σε μία σούζα με τετάρτη στην κατηφόρα που μόλις πατήσει ο εμπρός τροχός πρέπει να στρίψεις αλλάζοντας όμως σε πέμπτη για να βγεις στο πιο τρομακτικό κομμάτι της πίστας ανεβαίνοντας τον δεύτερο λόφο χωρίς να βλέπεις τι έχεις αμέσως μετά. Αν δεις σε πιάνει πανικός γιατί η ευθεία έχει τελειώσει ξαφνικά και υπάρχει στροφή. Αν ξέρεις που πηγαίνεις, μένεις δεξιά, ισιώνεις την επόμενη καμπή και με τρίτη στρίβεις στην – κανονικά-  αργή δεξιά στροφή. Στην περίπτωση του Super Duke είναι κι αυτή γρήγορη, αλλάζοντας κατευθείαν σε τετάρτη! Άλλες δύο στροφές με την μία από αυτές διπλή, μπαίνοντας ούτε κλειστά, ούτε ανοικτά στο πρώτο της κομμάτι για να ξύσεις κερμπ στο δεύτερο και σε λίγο είσαι στην τελευταία παρατεταμένη που ξεκινά από ψηλά χωρίς ορατότητα, βυθίζεται και ξανά ανεβαίνει, όσο εσύ είσαι με τα μαρσπιέ βυθισμένα και οριακά υπερστρέφοντας πίσω με 180 στο κοντέρ. Όχι δεν είσαι ο Stoner, είναι το “Slip” στο κοντέρ που από την ένδειξη «4» στα street ελαστικά, και στην δεύτερη ή τρίτη (αναλόγως αν έχεις τις πιο καλές από τις καλές αναρτήσεις) αναλαμβάνει εκείνο να κάνει για εσένα την δουλειά, φτάνει να μην κλείσεις το γκάζι. Πράγμα που φυσικά και θα κάνεις βγαίνοντας μάλιστα έξω στα πιρ για να πλύνεις την στολή... Κρατώντας την τετάρτη, αλλάζεις πέμπτη ακριβώς εκεί που τελειώνει η υψομετρική διαφορά και έρχεται η ευθεία της εκκίνησης. Εκεί δηλαδή που σηκώνεσαι σούζα λίγο πριν τα διακόσια την οποία και κρατάς μέχρι την αλλαγή της έκτης, ή κλείνεις το γκάζι και χάνεις δέκατα. Κατηφόρα και στροφή δεξιά που μπαίνεις με τετάρτη όταν συνηθίσεις την ορμή αυτής της μοτοσυκλέτας, ή απλά με τρίτη και ξανά από την αρχή! Το Portimao μεταμορφώνεται με το Super Duke, γίνεται κάτι άλλο που δεν το βλέπεις εύκολα με ένα Superbike αν δεν είσαι παγκόσμιος. Με το Super Duke ζεις ένα Roller Coaster από αυτά που δεν τα ξέρουμε εμείς εδώ στην Ευρώπη και τα χαίρονται μονάχα οι Αμερικανοί. Από εκείνα τα παιχνίδια που σε κάνουν να αρρωσταίνεις από αδρεναλίνη, να αρρωσταίνεις πραγματικά και κυριολεκτικά. Όσο συνηθίζεις το κύμα ροπής αυτής της μοτοσυκλέτας, τόσο περισσότερο αρρωσταίνεις και στο Portimao με τις έντονες υψομετρικές αλλαγές, η γλυκιά αυτή ζάλη έρχεται πολύ γρήγορα!

Έξι απανωτά εικοσάλεπτα χωρίς διάλλειμα είναι ζόρι από μόνα τους, όμως με το KTM 1290 Super Duke R είναι τιμωρία κανονική. Υποβάλλεις τον εαυτό σου άνετα στην δοκιμασία, όχι βέβαια από την πρώτη στιγμή που το βλέπεις βουνό, αλλά φτάνεις στο έκτο και θέλεις άλλο τόσο. Είναι εθιστικό να χειρίζεσαι τόση ροπή με τέτοια ευκολία, ξεχνάς εύκολα την κούραση!

Το Super Duke έχει πλέον σκληρό ανταγωνισμό. Έναν ανταγωνισμό που έρχεται να κερδίσει τις εντυπώσεις στα νούμερα, εκεί δηλαδή που μέχρι τώρα έπαιζε μπάλα μοναχό του, ιδιαίτερα στην ροπή. Όμως η Kawasaki έχει πλέον υπετροφοδοτούμενη γυμνή, η Ducati το streetfighter που χωρίς τα αεροδυναμικά βοηθήματα χάνεις έγκριση τύπου μιας και αυτά το κρατάνε στο έδαφος, και ένα S1000R που το ΜΟΤΟ πρώτο σας έχει πει πως έρχεται νωρίτερα. Τώρα είναι που η KTM τους λέει να φαγωθούν μόνοι τους! Από όλες αυτές τις μοτοσυκλέτες οι ίδιοι λένε πως ξεχωρίζουν ως συμπεριφορά εντός και εκτός πίστας. Προς το παρόν, χωρίς να έχουμε οδηγήσει τις υπόλοιπες, πρέπει να τους πιστέψουμε! Μονάχα από την διαφορά με πριν!

Το 1290 Super Duke είναι φανταστικό σε κλειστά και ανοικτά κομμάτια, σε επαρχιακούς με λακκούβες και σε απαιτητικές τεχνικές πίστες, όπως το Portimao! Υπάρχει μεγάλη επιχειρηματολογία για αυτό και θα το αναλύσουμε στο τεύχος. Μέχρι τότε, κι έχοντας ήδη ξεπεράσει τον όγκο πληροφορίας που αντέχουν να διαβάζουν οι περισσότεροι σε μία οθόνη, πάμε να δούμε επιγραμματικά εκείνα τα σημεία που πρέπει κανείς να γνωρίζει για το νέο Δούκα, το ΥΠΕΡΟΠΛΟ της KTM για σπορ οδήγηση. Παντού και πάντα!

  • Ο LC8 κινητήρας των 1.301 κυβικών άλλαξε σε αρκετά σημεία, όμως ήταν ήδη εξαιρετικά αποδοτικός ώστε να μην επηρεαστεί από τους κανονισμούς Euro5. Κιόλας από το 2013, ζύγιζε μόλις 62 κιλά, που με την απόδοση που είχε τον έκαναν το δικύλινδρο με την καλύτερη αναλογία. Τώρα με νέα καπάκια και βάσεις έχασε άλλο ένα κιλό
  • Συνολικά το νέο Super Duke είναι έξι κιλά ελαφρύτερο, έχοντας όμως προσθέσει σε αισθητήρες και ηλεκτρονικά, με αποτέλεσμα η διαφορά να είναι μεγαλύτερη
  • Κέρδισε τρεις ίππους χωρίς να χάσει ροπή και υπερκαλύπτοντας τους νέους κανονισμούς από τώρα. Οι μεγάλες αλλαγές είναι στην τροφοδοσία με 56mm σώματα ψεκασμού και αμεσότερο έλεγχο της καύσης.
  • Οι βαλβίδες εισαγωγής είναι τιτανίου με επίστρωση PVD και ζυγίζουν 39 γραμμάρια, ελεγχόμενες από finger follower επικεφαλής εκκεντροφόρους, ώστε η ευστροφία να είναι χαρακτηριστική
  • Το φιλτροκούτι μεγάλωσε για να μπορέσει να τροφοδοτήσει όλα τα παραπάνω, ενώ ο εντομο-προβολέας πήγε χαμηλά για να αφήσει όλη την ροή του αέρα να το γεμίζει με πίεση
  • Μεγάλη διαφορά υπάρχει στον συμπλέκτη που δεν ματώνεις πλέον όταν κατεβάζεις αλλά και στην λειτουργία του quick shifter που είναι ηπιότερο από πριν

  • Με εξελιγμένη μεταλλουργία αφαιρέθηκαν 800 γραμμάρια από τον στροφαλοθάλαμο και σε αυτό βοηθά ο πολύ ελαφρύς στρόφαλος με την μικρή αδράνεια
  • Με αλλαγές στα ήδη πολύ ελαφρά έμβολα η KTM κατάφερε να κάνει μία ιδανική χαρτογράφηση αντάξια της ευστροφίας που ήθελε να υπάρχει και της ροπής σε όλο το φάσμα των στροφών. Αυτό που δεν θα διαβάσετε αλλού και ενδεικτικό όσων έρχονται αναλυτικά στο τεύχος του ΜΟΤΟ, είναι πως με την χαρτογράφηση δεν ασχολήθηκαν οι ίδιοι καθόλου. Έγινε εξ ολοκλήρου από την Akrapovic, ακόμη και για τις OEM εξατμίσεις που δεν φτιάχνονται εκεί. Η εμπειρία των Σλοβένων είναι μη συγκρίσιμη με οποιονδήποτε άλλον και για να κερδίσουν χρόνο, ανέλαβαν ολόκληρη την εξέλιξη για λογαριασμό της KTM! Με τρίτη στο κιβώτιο πηγαίνεις τώρα μέσα στα χωριά με το ένα χέρι στο τιμόνι, όταν σε αντίστοιχο ιταλικό δικύλινδρο με παρόμοια απόδοση φτύνεις τα σφραγίσματα από τα δόντια σου. Προφανώς και κροταλίζει ακόμη και το Super Duke, κανείς δεν το εξισώνει με την συμπεριφορά τετρακύλινδρου. Αλλά και θαύματα δεν γίνονται. Το θετικό είναι πως δεν κάνει σαν Ducati στις χαμηλές στροφές, και σου επιτρέπει να οδηγήσεις σαν άνθρωπος με χαμηλές ταχύτητες
  • Όλα τα ηλεκτρονικά είναι καινούρια και έχουν ακολουθήσει μία νέα μέθοδο με τον McWilliams που ήταν και ο βασικός αναβάτης εξέλιξης. Κατά την μέθοδο αυτή, όλα υπολογίστηκαν από πριν γράφοντας ένα μεγάλο κομμάτι κώδικα και αμέσως μετά ο McWilliams έκανε μία σειρά από συγκεκριμένα τεστ, ολοκληρώνοντας τον κώδικα πριν ξεκινήσει τις τελικές δοκιμές. Στις μοτοσυκλέτες που πήραμε στα χέρια μας, το τελικό software δεν είχε ακόμη περαστεί, κι όμως δούλευαν απίστευτα καλά. Το traction control στην θέση ένα είναι σαν να μην υπάρχει, το wheelie control δεν έχει σχέση με το traction control ενώ και ενεργοποιημένο όταν είναι αφήνει τον εμπρός τροχό να σηκωθεί καμιά σαρανταριά πόντους. Για τις καταστάσεις λειτουργίας θα ακολουθήσει ανάλυση στο τεύχος, όμως η KTM έφτιαξε και την Performance να είναι ίδια με την Track από δυναμικά χαρακτηριστικά, αλλά με Bluetooth κτλ, ενεργοποιημένα, ώστε να έχεις στον δρόμο όταν χρειαστεί, όλα τα δυναμικά στοιχεία και αντίστοιχα στην πίστα να είσαι απομονωμένος
  • Έχει γίνει μεγάλη δουλειά στις αναρτήσεις και ιδιαίτερα στο μοχλικό. Εσκεμμένα δεν μπήκαν οι ημι-ενεργητικές που ήδη δοκίμασαν στο Super Duke όπως αποκλειστικά θα διαβάσετε στο ΜΟΤΟ. Πολύς κόσμος θα ευχαριστηθεί με αυτή την επιλογή στην KTM να αφήσει της ημι-ενεργητικές για αργότερα. Εκείνο που είχε τεράστια διαφορά ήταν τα power parts. Συνήθως είναι εκεί για να σου πάρουν τα λεφτά με μικρό πρακτικό αντίτιμο. Εδώ είναι ανάποδα. Το εικοσάλεπτο με την μοτοσυκλέτα που φορούσε τις racing αναρτήσεις και όλα τα καλούδια ήταν το καλύτερο από όλα. Πράγμα περίεργο γιατί οι μηχανικοί μας είπαν πως τα προηγούμενα γκρουπ αισθάνονταν ένα δέος, έναν φόβο απέναντι στο συγκεκριμένο μοντέλο. Ήταν με διαφορά πιο εύκολο παιχνίδι στην πίστα…
  • Εύκολα βγαίνεις και κάθεσαι είτε από την μία, είτε από την άλλη αλλάζοντας κατεύθυνση, η εργονομία θέσης οδήγησης είναι μελετημένη για να είσαι έξω από την μοτοσυκλέτα. Τα μαρσπιέ όμως ούτε βρίσκουν κάτω εύκολα, ούτε και βάζουν τα γόνατα σε περίεργη γωνία και είναι άλλο ένα σημείο που αυτή η μοτοσυκλέτα κάνει καλύτερα από τα superbike…

Έρχεται στο ΜΟΤΟ τ.604 – 1η Μαρτίου 2020