Αν κρίνουμε από τους κινητήρες R100 που υπάρχουν στην έκθεση, η Ducati θα πρέπει να αρχίσει να φτιάχνει συμβατά ανταλλακτικά για εκείνους και να εξασφαλίσει έτσι σταθερό εισόδημα, εξαγοράζοντας μετά την BMW, αντί να ψάχνει επενδυτή κάθε τρεις και λίγο. Μακρινό σενάριο; Μπορεί, αλλά για κάθε ένα Ducati βλέπουμε είκοσι R100, που ζούνε μία δεύτερη ζωή για την οποία θα χρειαστούν διάρκεια, άρα κι ανταλλακτικά, οπότε μπορεί και να είναι λιγότερο μακρινό από όσο φαίνεται…
Σε κάθε περίπτωση ο Boldimoto ξέρει πολύ καλά τι κάνει, σε ότι μάρκα κι αν πιάσει από Royal Enfield ως BMW. Και στο συγκεκριμένο R100 έκανε μαγικά, το έχουμε ξεχωρίσει ανάμεσα σε πολλά άλλα, ίσως και γιατί μας θυμίζει το “The Slider” του «δικού μας» Πέτρου Χατζηροδέλη… Κατασκευή monocoque πλαισίου από fiberglass, με την βενζίνη να χύνεται μέσα χωρίς να παρουσιάζει διαρροές. Δεν είναι το καλύτερο από πλευράς ασφάλειας, αν και ο Baldimoto ξέρει τι κάνει. Με μόλις μία βίδα πίσω από την πολύ έξυπνα ανύπαρκτη, αλλά «παρούσα» πίσω σέλα, αφαιρείς όλη την κατασκευή και μένουν οι ταχυσύνδεσμοι της βενζίνης. Το έφτιαξε μόνος του μέσα σε τρεις μήνες, με 13 έως 16 ώρες καθημερινής δουλειάς, σε σημείο που η γυναίκα του τον απείλησε πως αυτό θα είναι το τέλος. Το συγκεκριμένο R100 τον έφερε πιο κοντά στο διαζύγιο από κάθε άλλη μοτοσυκλέτα που έχει φτιάξει τα τελευταία χρόνια, που αυτή είναι η δουλειά του αποκλειστικά.
Από κατασκευές ως σύνολο δεν είναι πολλές, όμως ο μινιμαλισμός είναι δύσκολο πράγμα και η προσοχή στην λεπτομέρεια επίσης σπάνιο φαινόμενο. Το Street Tracker είναι πανέμορφο γιατί όπου και να πέσει το μάτι σου, αυτό που θα δεις θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη, από εκείνα που λες να δω πώς το έκανε να πάρω ιδέες, αντί να βρίσκεις κατευθείαν σημεία που θα είχες φτιάξει διαφορετικά.
