Ducati MotoE - Επίσημη αποκάλυψη τεχνικών χαρακτηριστικών

150hp και 225 κιλά στο πρώτο στάδιο εξέλιξης του project
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

1/7/2022
H Ducati αποκάλυψε τα κυριότερα τεχνικά χαρακτηριστικά της πρωτότυπης ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας της για το Παγκόσμιο Κύπελο MotoE, χαρακτηριστικά που στο πρώτο στάδιο εξέλιξης είναι πανομοιότυπα με εκείνα της απερχόμενης Energica Ego Corsa MotoR.
 
Ο κωδικός εξέλιξης της πρώτης ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας της Ducati είναι ο V21L, ένα πρωτότυπο μοντέλο που από το 2023 θα αποτελέσει το αποκλειστικό αγωνιστικό όχημα των 18 αγωνιζομένων του Παγκοσμίου Κυπέλου MotoE, της ηλεκτρικής υποστηρικτικής κατηγορίας του MotoGP.
Το project έχει μεγάλη στρατηγική σημασία για το ηλεκτρικό μέλλον της Ducati, οδηγώντας στην ανάπτυξη πολύτιμης τεχνογνωσίας για τα επερχόμενα ηλεκτρικά μοντέλα παραγωγής της εταιρείας.
Για τη δημιουργία της μοτοσυκλέτας, το εργοστάσιο της Bologna ένωσε μηχανικούς, σχεδιαστές και τεχνικούς από τη Ducati και την Ducati Corse, το αγωνιστικό τμήμα της φίρμας, δημιουργώντας μια μοναδική ομάδα, ενώ η εταιρεία συμβουλεύτηκε και τους τεχνικούς του Volkswagen Group που ειδικεύονται στην ηλεκτροκίνηση. 
 
Επιπλέον για την περαιτέρω εξέλιξη του V21L, οι Ιταλοί βρίσκονται σε συνεχή επαφή με το Κέντρο Αριστείας του Salzgitter στη Γερμανία (κέντρο του Volkswagen Group που ειδικεύεται στην εξέλιξη και στην ανακύκλωση των μπαταριών) αλλά και με μάρκες του Group, όπως την Porsche και Lamborghini.
 
Το τμήμα R&D της Ducati ανέλαβε τη διοίκηση του project, μαζί με τον σχεδιασμό και τις εργαστηριακές δοκιμές του ηλεκτροκινητήρα, ενώ το Centro Stile Ducati είναι υπεύθυνο για το design και την τελική εμφάνιση της μοτοσυκλέτας. 
Το αγωνιστικό τμήμα Ducati Corse εξελίσσει τα ηλεκτρονικά, το λογισμικό, την αεροδυναμική και τελικά τη συναρμολόγηση της μοτοσυκλέτας, τις δοκιμές στην πίστα και την διαδικασία απόκτησης και ανάλυσης δεδομένων.
 
 
Το αποτέλεσμα σήμερα είναι ήδη ικανοποιητικό, αναφέρει η Ducati. Η MotoE πρωτότυπη μοτοσυκλέτα της εταιρείας ζυγίζει 225 κιλά (12 κιλά λιγότερα από το ελάχιστο βάρος των κανονισμών των Dorna & FIM για την κάλυψη της απόστασης του αγώνα), και μέγιστη ιπποδύναμη 110 Kw (150 hp) και 14,27 kgm ροπής, για μια τελική ταχύτητα 275 χλμ/ώρα στην πίστα του Mugello.
 
Η μπαταρία του V21L χαρακτηρίζεται από ένα σχήμα που ακολουθεί τις γραμμές της μοτοσυκλέτας στο μέσο της, ενώ ζυγίζει 110 κιλά και έχει χωρητικότητα 18 kWh με πρίζα φόρτισης 20 kW στην ουρά. H μπαταρία αποτελείται από 1.152 κυλινδρικές κυψέλες τύπου 21700.
 
Ο εναλλάκτης ζυγίζει 5 κιλά, ενώ το μοτέρ 21 κιλά με μέγιστη ταχύτητα περιστροφής τις 18.000 rpm σχεδιάστηκε από συνεργάτη της Ducati (για την ώρα δεν μας δίνουν το όνομα του), ενώ το όλο σύστημα βασίζεται σε τάση 800V.
Μια από τις πιο προηγμένες τεχνολογικές λύσεις της μοτοσυκλέτας αφορά στο σύστημα ψύξης. Το V21L διαθέτει αποδοτικό και εξελιγμένο σύστημα υγρόψυξης, με διπλό κύκλωμα σχεδιασμένο για τις διαφορετικές ανάγκες του μοτέρ / εναλλάκτη και της μπαταρίας. 
 
Έτσι επιτυγχάνεται σταθερή απόδοση κινητήρα και ταχύτητα φόρτισης, καθώς δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς τη μπαταρία να κρυώσει για να ξεκινήσει τη διαδικασία. Η MotoE μοτοσυκλέτα της Ducati μπορεί να ξεκινήσει τη φόρτιση αμέσως μόλις μπει στα pits, ενώ χρειάζονται περίπου 45 λεπτά για να φορτιστεί από το 0 στο 80%.
H θήκη της μπαταρίας κατασκευάζεται από carbon fibre, ζυγίζει 3,7 κιλά, ενώ αποτελεί φέρων τμήμα του πλαισίου, όπως με το αλουμινένιο μονοκόκ μπροστινό πλαίσιο του Panigale V4.
 
Το αλουμινένιο ψαλίδι ζυγίζει 4,8 κιλά ενώ έχει γεωμετρία παραπλήσια με της Desmosedici MotoGP μοτοσυκλέτας. Το υποπλαίσιο που φέρει τη σέλα και την ουρά είναι και αυτό κατασκευασμένο από carbon fibre.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ η εντελώς διαφορετική προσέγγιση της Ducati σε σχέση με την Energica, την προκάτοχο της στο MotoE, όσον αφορά στην αρχιτεκτονική της ηλεκτρικής της μοτοσυκλέτας. Συγκρίνετε την V21L με την Energica Ego Corsa MotoE (φωτό άνω), που διαθέτει πλαίσιο χωροδιοκτύωμα, διαφορετική θέση στο αμορτισέρ αλλά και στα ηλεκτρονικά, μπαταρία που δείχνει λες και μπήκε σαν... τελευταία σκέψη, κατόπιν σχεδιασμού της μοτοσυκλέτας, κ.α. Σαφώς πληρέστερη, πιο ολιστική και πιο λειτουργική είναι η μοτοσυκλέτα της Ducati, πολύ πιο κοντά στις βενζινοκίνητες μοτοσυκλέτες απ' ότι η προσπάθεια της Energica.
 
Στις αναρτήσεις η μοτοσυκλέτα φορά ανάποδο πιρούνι Ohlins NPX 25/30 με διάμετρο καλαμιών 43 mm, προερχόμενο από τη Superleggera V4, και ένα μονό αμορτισέρ TTX36 πίσω. Το σύστημα ολοκληρώνεται με σταμπιλιζατέρ της Ohlins, ενώ οι αναρτήσεις είναι πλήρως ρυθμιζόμενες.
 
Την πέδηση έχει αναλάβει η Brembo, που έχει προβλέψει για τις ειδικές ανάγκες της βαριάς για την ώρα κατηγορίας MotoE. Μπροστά το V21L φορά δυο ατσάλινους δίσκους 338.5 mm μεγάλου πάχους με φτεράκια εσωτερικά για καλύτερη απαγωγή της θερμότητας στην ακραία χρήση στην πίστα.
 
Τους δίσκους “δαγκώνουν” δυο ακτινικές δαγκάνες GP4RR M4 32/36, ενώ ακτινική είναι και η αντλία φρένου PR19/18. Πίσω η δαγκάνα P34 πιάνει σε δίσκο 220 mm, και πάχους 5 mm, με αντλία φρένου PS13. Οι αγωνιστικές ομάδες μπορούν να επιλέξουν να εφοδιάσουν τη μοτοσυκλέτα και με μανέτα ενεργοποίησης του πίσω φρένου στο αριστερό γκριπ.
Η Ducati συνεχίζει να εξελίσσει και να δοκιμάζει τη μοτοσυκλέτα σε πίστες Παγκοσμίου, με κορυφαίους αναβάτες εξέλιξης τους Michele Pirro, Alex De Angelis και Chaz Davies, υπό την επίβλεψη του Υπεύθυνου Εξέλιξης των MotoGP μοτοσυκλετών της εταιρείας, Marco Palmerini.
 
Εξελίσσοντας τα ηλεκτρονικά, στόχος της Ducati ήταν να αποκτήσει το V21L απόκριση γκαζιού ανάλογη με εκείνη ενός βενζινοκίνητου μοντέλου, με αντίστοιχα παραπλήσια αίσθηση στα ηλεκτρονικά βοηθήματα (Ducati Traction Control, Ducati Slide Control, Ducati Wheelie Control και Riding Modes).
Το project του V21L συνεχίζει να προχωρά με αμείωτο ρυθμό προς το 2023, το έτος όπου η Ducati θα αναλάβει ως “μονομάρκα” το Παγκόσμιο Κύπελο MotoE.
 
Το επόμενο στάδιο του σχεδίου της Ducati είναι να εξελίξει περαιτέρω τη μοτοσυκλέτα αλλά και την τεχνογνωσία της μέσω των αγώνων του MotoE, στοχεύοντας -μόλις το επιτρέψει η τεχνολογία όπως αναφέρουν και οι ίδιοι- στη δημιουργία μιας ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας παραγωγής που θα είναι σπορ, ελαφριά και συναρπαστική, ικανή να ικανοποιήσει όλους τους ενθουσιώδεις οπαδούς της φίρμας.
 

IoMTT 2025: Στις 31 νίκες ο Michael Dunlop - Έγινε ο αναβάτης και με τα περισσότερα βάθρα!

48 φορές έχει ανέβει στο βάθρο ο Βορειοϊρλανδός - Ξεπέρασε τον John McGuinness!
ΙΟΜΤΤ Michael Dunlop most podiums 2025
Από τον

Παύλο Καρατζά

4/6/2025

O Michael Dunlop κέρδισε χτες την κατηγορία Metzeler Superwin TT, κατακτώντας έτσι την την 31η νίκη του στο TT και το 48ο βάθρο, ξεπερνώντας πλέον τον πρώην team-mate του John McGuinness που έχει 47.

Οι βρεγμένοι δρόμοι το πρωί σήμαιναν ότι ο αγώνας καθυστέρησε αλλά και μειώθηκε από τρεις γύρους σε δύο. Αυτό όμως δεν πτόησε τον Dunlop που σημείωσε ταχύτερο γύρο με μέση ωριαία 197,32 χλμ/ώρα με το MD Racing Paton αφήνοντας δεύτερο τον Manxman Michael Evans (Dafabet Racing Kawasaki) κατά 22,6 δευτερόλεπτα, με τον Rob Hodson (SMT Racing Paton) να συμπληρώνει το βάθρο. Μάλιστα, για τους Evans και Hodson, αυτό ήταν και το πρώτο τους βάθρο στο ΤΤ.

ΙΟΜΤΤ Michael Dunlop most podiums 2025

Ο Dunlop έκανε γρήγορα διαφορά 2,2 δευτερόλεπτα από τον Evans, με τον Mike Browne (KMR/Jack Reid Cars Kawasaki) να απέχει μόλις 0,6 δευτερόλεπτα στην τρίτη θέση. Οι Davey Todd (Milenco by Padgett's Paton), Stefano Bonetti (VAS Engine Racing Paton) και Hodson συμπλήρωσαν την τέταρτη έως έκτη θέση στα πρώτα στάδια, με τους δύο τελευταίους να ισοβαθμούν σε χρόνο μετά τα πρώτα 14 χιλιόμετρα. Ο Browne, ωστόσο, εγκατέλειψε λίγο αργότερα στη στροφή Douglas Road Corner στο Kirk Michael.

Μέχρι τη γέφυρα Ballaugh Bridge, ο Dunlop είχε υπερδιπλασιάσει τη διαφορά του σε 5,9 δευτερόλεπτα και στο Ramsey, στο βόρειο τμήμα του νησιού, η διαφορά είχε αυξηθεί περαιτέρω σε 9,3 δευτερόλεπτα. Ο Todd κρατούσε την τρίτη θέση, μόλις 2,7 δευτερόλεπτα πίσω από τον Evans, αλλά μόλις ένα δευτερόλεπτο μπροστά από τον Hodson, ενώ ο Dominic Herbertson (Melbray Racing Paton) και ο Bonetti κατέλαβαν την πέμπτη και έκτη θέση αντίστοιχα.

Ο Dunlop προσπέρασε τον προπορευόμενο στο δρόμο Evans στην πρώτη διαδρομή προς το βουνό, με τον Manxman να κολλάει έπειτα πίσω του. Ένας πρώτος γύρος με μέση ωριαία στα 196,34 χλμ/ώρα έδωσε στον Dunlop πλεονέκτημα 10,7 δευτερολέπτων έναντι του Evans (194,46 χλμ/ώρα). Ο Todd (192,85 χλμ/ώρα) παρέμεινε στην τρίτη θέση μπροστά από τον Hodson (192,61 χλμ/ώρα), με τη μεταξύ τους διαφορά να είναι μόλις 1,4 δευτερόλεπτα, ακολουθούμενος από τον Jordan (192,29 χλμ/ώρα) και τον Herbertson (192,23 χλμ/ώρα).

ΙΟΜΤΤ Michael Dunlop most podiums 2025

Ο Dunlop έκανε αργά και σταθερά διαφορά από τον Evans, με το προβάδισμά του να φτάνει τα 13,6 δευτερόλεπτα στο Glen Helen για δεύτερη και τελευταία φορά. Πιο πίσω, ο Hodson είχε περάσει στην τρίτη θέση εις βάρος του Todd - μόλις 0,7 δευτερόλεπτα τους χώριζαν μετά από σχεδόν 80 χιλιόμετρα αγώνα. Μέχρι το Ballaugh, το πλεονέκτημα του Hodson είχε αυξηθεί σε 3,2 δευτερόλεπτα, και αυτό συνέχισε να αυξάνεται καθώς ο Todd έχανε χρόνο στον τελευταίο γύρο.

Στην πρώτη θέση, ο Dunlop συνέχισε να διευρύνει το προβάδισμά του και ένας δεύτερος γύρος με ταχύτητα 197,32 χλμ/ώρα σφράγισε την 31η νίκη του στο ΤΤ. Η τελική διαφορά νίκης του από τον Evans (195,22 χλμ/ώρα) ήταν 22,6 δευτερόλεπτα, ενώ ο τοπικός αναβάτης εξασφάλισε μια λαμπρή δεύτερη θέση στα 32α γενέθλιά του.

Ο Hodson (194,76 χλμ/ώρα) τους συνόδευσε στο βάθρο για πρώτη φορά, ξεπερνώντας τον φορμαρισμένο Jordan (194,78 χλμ/ώρα) για μόλις 1,7 δευτερόλεπτα. Ο Todd υποχώρησε στην πέμπτη θέση παρά τον τελευταίο γύρο των 193,48 χλμ/ώρα, καθώς ο Herbertson (193,77 χλμ/ώρα) συμπλήρωσε την πρώτη εξάδα. Οι McLean, Bonetti, Furber και Rutter συμπλήρωσαν την πρώτη δεκάδα.

Έτσι, ο Michael Dunlop συνεχίζει να γράφει ιστορία με χρυσά γράμματα στο TT, διευρύνοντας τα ρεκόρ του ως ο πιο επιτυχημένος αναβάτης στον θεσμό.

ΙΟΜΤΤ Michael Dunlop most podiums 2025