Ο Davide Brivio επιβεβαίωσε και επίσημα τις φήμες που κυκλοφορούσαν το τελευταίο διάστημα, λέγοντας ότι φεύγει όχι μόνο από την εργοστασιακή ομάδα της Suzuki αλλά και από τα MotoGP γενικότερα, καθώς θα αναλάβει έναν πολυαναμενόμενο ρόλο στην F1!
Αφού κατάφερε να οδηγήσει την Suzuki στον πρώτο της παγκόμσιο τίτλο μετά το 2000, άρχισαν να κυκλοφορούν οι πληροφορίες –κυρίως από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης- ότι ο Team Manager της Suzuki ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την ομάδα και τα MotoGP προκειμένου να αναλάβει ένα σημαντικό πόστο στην ομάδα της Renaultστην F1, η οποία έχει μετονομαστεί στα Alpine F1 Team.
Όλα αυτά όμως παρέμεναν φήμες, μέχρι που ο ίδιος ο Brivio επιβεβαίωσε την είδηση, λέγοντας πως ήταν μια δύσκολη απόφαση, η οποία αντιπροσωπεύει μια εντελώς καινούργια πρόκληση για τον εαυτό του σε επαγγελματικό επίπεδο:
"Μια νέα επαγγελματική πρόκληση και ευκαιρία προέκυψε ξαφνικά και αποφάσισα να την δεχτώ. Ήταν μια δύσκολη απόφαση. Το πιο δύσκολο ήταν να αφήσω αυτή την υπέροχη ομάδα ανθρώπων, με τους οποίους ξεκίνησα το project όταν η Suzuki αποφάσισε να ξαναμπεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Είναι επίσης δύσκολο να πεις αντίο στους ανθρώπους που προστέθηκαν όλα αυτά τα χρόνια για την δημιουργία μιας μεγάλης ομάδας", είπε ο Brivio και συνέχισε λέγοντας: "Από την μια μεριά νιώθω λυπημένος, αλλά ταυτόχρονα έχω κι ένα μεγάλο κίνητρο γι' αυτή τη νέα πρόκληση. Αυτός ήταν και ο παράγοντας-κλειδί για να αποφασίσω ανάμεσα στην ανανέωση του συμβολαίου μου με την Suzuki και την απαρχή μιας εντελώς πρωτόγνωρης εμπειρίας."
Στις δηλώσεις του είπε επίσης, ότι η κατάκτηση του τίτλου στα MotoGP είναι κάτι που θα μείνει στο βιβλίο της Ιστορίας της Suzuki και θα καταλαμβάνει πάντα ένα ιδιαίτερο κομμάτι των αναμνήσεών του. Ευχαρίστησε επίσης όλους του επικεφαλής των τμημάτων του εργοστασίου που τον τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους, όλους τους άμεσους συνεργάτες του και φυσικά τους δύο αναβάτες της ομάδας, τον Joan Mir και τον Alex Rins για την εκπληκτική σεζόν του 2020.
Ένα ταξίδι 76 χρόνων με ήρωες, θρύλους και αξέχαστες στιγμές
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
5/8/2025
Το επόμενο Σαββατοκύριακο η κορυφαία κατηγορία των Grand Prix γιορτάζει τον 1000ό αγώνα της στο Red Bull Ring, χίλιοι αγώνες σε 76 χρόνια δράσης, ηρώων, κακών, θριάμβων και τραγωδιών
Τρεισήμισι δεκαετίες γεμάτες από αληθινούς θρύλους όπως οι Duke, Surtees, Hailwood, Agostini, Rainey, Doohan, Rossi και Marquez. Χίλια Grand Prix που ταξίδεψαν τον κόσμο σε θρυλικές πίστες: Assen, Phillip Island, Isle of Man, Sachsenring, Indianapolis, Buriram, Buddh και Losail. Ένα Πρωτάθλημα που έσπρωξε την τεχνολογική καινοτομία στα άκρα και ακόμα παραπέρα.
Από την αρχή…
Ο πρώτοςαγώνας της κατηγορίας MotoGP διεξήχθη στον θρυλικό TT Mountain Circuit στο Isle of Man, στις 17 Ιουνίου 1949. Στον επτά γύρων, 425 χλμ. μαραθώνιο κέρδισε ο Harold Daniell με εργοστασιακή Norton.
Χρειάστηκαν 13 χρόνια για να φτάσουμε στον 100ό αγώνα, το 1962 στο Sachsenring, με νικητή τον Mike Hailwood και την MV Agusta. Δέκα χρόνια νωρίτερα, στη Monza, ο Les Graham χάριζε στην MV Agusta την πρώτη της νίκη. Το 1953, ο Fergus Anderson έγινε ο γηραιότεροςνικητής στην ιστορία, κερδίζοντας στα 44 του με Moto Guzzi στο Montjuic Park.
Το 1957, ο Bob McIntyre κατέγραψε τον μεγαλύτερο σε διάρκεια αγώνα στα 76 χρόνια του θεσμού: 3 ώρες, 2 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα για 8 γύρους στην διαδρομή των 60,27 χλμ. του Isle of Man.
Από τα 200 στα 400 Grand Prix
Ο 200όςαγώνας έγινε στο Assen με νικητή τον Giacomo Agostini. Λίγο πριν, ο Jim Redman έφερε τη Honda στην κορυφή για πρώτηφορά στο Hockenheim, ενώ ο Godfrey Nash κατέκτησε την τελευταίανίκημονοκύλινδρης μοτοσυκλέτας στο Opatija το 1969. Το 1971, ο Jack Findlay χάρισε στη Suzuki την πρώτηνίκηδίχρονου κινητήρα.
Ο Barry Sheene γιόρτασε τον 300όαγώνα το 1981 στο Anderstorp – τελευταία του νίκη και μοναδική με Yamaha. Το 1973, ο Jarno Saarinen κέρδισε τον πρώτο αγώνα με τετράκυλινδροδίχρονο, όμως χάθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα στο Monza.
Το 1976, στο Nürburgring, ο Agostini πήρε την τελευταίανίκη του, που ήταν και η τελευταία για τετράχρονημηχανή στην κατηγορία μέχρι την εποχή MotoGP.
Το 1977, ο Sheene σημείωσε την υψηλότερη μέση ταχύτητα όλων των εποχών: 217,37 χλμ/ώρα στο Spa. Το 1989, στον 400όαγώνα, ο Eddie Lawson νίκησε στο Le Mans.
Η σύγχρονη εποχή
Η μισήχιλιάδααγώνων ήρθε με τον Mick Doohan νικητή στο Imola, ενώ το 2002, ο Valentino Rossi κέρδισε στον πρώτο αγώνα όπου οι τετράχρονοι 990 κ.εκ. έτρεξαν μαζί με τους δίχρονους.
Ο 600ός αγώνας πήγε στον Sete Gibernau μετά απο τρομερή μάχη με τον Rossi στο Le Mans, ενώ λίγο αργότερα ο Capirossi έφερε την πρώτηνίκηDucati στο MotoGP. Το 2004, ο Rossi έγινε ο μόνος που κέρδισε διαδοχικά σε δύο διαφορετικές μάρκες (Honda και Yamaha).
Το 2007 ήρθαν τα 800 κ.εκ., με τον Stoner και την Ducati κυρίαρχους. Το 2008, το Qatar έγινε ο πρώτοςνυχτερινόςαγώνας στην ιστορία. Ο Jorge Lorenzo πήρε τον 700ό αγώνα στο Motegi (2009), ενώ το 2013 ο Marc Marquez έγινε ο νεότεροςνικητής όλων των εποχών.
Από το 800 στο 1000
O Jorge Lorenzo κέρδισε και τον 800όαγώνα με απόλυτη κυριαρχία. Το 2016 μπήκαν τα ενιαία ECU και τα ελαστικά της Michelin. Ο Cal Crutchlow έγινε ο πρώτοςΒρετανός νικητής μετά από 35 χρόνια. Ο Rossi πήρε την τελευταία του νίκη το 2017, ενώ το 2020 η KTM πανηγύρισε τις πρώτες της νίκες με Binder και Oliveira που κέρδισε εντός έδρας για τον Αυστριακό κατασκευαστή στο Red Bull Ring τον 900ό αγώνα, όντας μέχρι σήμερα ο μοναδικόςΠορτογάλος με νίκηστην μεγάλη κατηγορία.
Το 2021 στο Qatar, οι Quartararo και Zarco έκαναν το πρώτογαλλικό 1-2. Το 2022, ο Aleix Espargaró έφερε την πρώτηνίκηAprilia και ο Rins κέρδισε στον πιο κοντινό τερματισμό στην ιστορία (0,884’’ για 7 αναβάτες).
Το 2024, ο Viñales έγινε ο πρώτος που νίκησε με τρεις διαφορετικές μάρκες στην εποχή MotoGP. Ο Marc Marquez κέρδισε ξανά μετά από 1043 μέρες, αυτή τη φορά με Ducati. Λίγο αργότερα, οι αδελφοί Marquez έγραψαν ιστορία με το πρώτο 1-2 σε αδέρφούς. Στο Le Mans, ο Zarco χάρισε στη Γαλλία την πρώτη της νίκη εντός έδρας μετά από 71 χρόνια.
Και τώρα… το μέλλον
Βαθιά ανάσα και ετοιμαστείτε για τους επόμενους 1000 αγώνες. Ο κόσμος θα αλλάξει δραματικά, αλλά το σίγουρο είναι ένα, ο αγώνας θα είναι πάντα αγώνας.
