Honda: Έφτασε τις 800 νίκες στα GP

… και χωρίς τα 8 χρόνια της Moto2
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/10/2020

Από την αρχή της ιστορίας της η Honda ήξερε πως οι αγώνες είναι το καλύτερο πεδίο εξέλιξης και δοκιμής κάθε νέας τεχνολογίας και ιδέας στις μοτοσυκλέτες. Μέσα σε αυτό το σκεπτικό συμμετείχε σε κάθε είδους αγώνες, είτε ήταν πάνω σε ασφαλτοστρωμένους δρόμους είτε πολύ έξω από αυτούς. Όμως εκεί που έχει την πιο λαμπρή ιστορία είναι στα Grand Prix και οι 800 νίκες που συμπλήρωσε την Κυριακή στην Moto3 με την NSF250RW  στα χέρια του Jaume Masia είναι μια επιβεβαίωση. Ήταν το πίσω στο 1954 όταν ο Soichiro Honda πήρε την απόφαση να μπει στο στίβο των Gran Prix, που έως σήμερα αποτελεί την παγκόσμια βιτρίνα των αγώνων ταχύτητας, όπου οι κορυφαίοι κατασκευαστές του κόσμου μάχονται σκληρά. Χρειάστηκαν μόλις πέντε χρόνια στην Honda για να σημειώσει την πρώτη της διεθνή νίκη το 1959 στο TT του Isle Of Man.

Ένα χρόνο μετά εμφανίζεται στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της FIM με δύο τρομερά τετράχρονα μοτοσυκλετάκια στις κατηγορίες των 125 και 250 κυβικών με τετρακύλινδρους εν σειρά κινητήρες. Ήταν απλώς θέμα χρόνου μέχρι ο  Tom Phillis και η RC143 να πάρουν την πρώτη νίκη το 1961 στον πρώτο αγώνα της χρονιάς στην Ισπανία. Τα επόμενα χρόνια η κυρίαρχη παρουσία των μοτοσυκλετών της Honda στα GP σε όλες τις κατηγορίες ήταν δεδομένη. Έχοντας από δικύλινδρο 50cc έως τετρακύλινδρα  350cc και 500cc, η Honda κατέκτησε τα πρωταθλήματα σε όλες τις κατηγορίες το 1966.

Έως το τέλος του 1967 όπου αποφάσισε να αποσύρει την εργοστασιακή ομάδα από το παγκόσμιο πρωτάθλημα ταχύτητας, είχε καταφέρει να μαζέψει 138 νίκες! Παρά την απουσία 11 ετών και παρά το γεγονός πως η FIM δεν μετρά τις νίκες που σημειώθηκαν στην Moto2 μεταξύ 2010-2018 λόγω της χρήσης κινητήρων Honda από όλες τις ομάδες, έφτασε στις 800 νίκες, με τις 662 να σημειώνονται από το 1982 και μετά.

Τα πράγματα δεν είχαν ξεκινήσει πολύ καλά το 1979, όπου η Honda επέστρεψε στα GP, αλλά με την εμμονή να κερδίσει τα δίχρονα 500 με μια αντίστοιχου κυβισμού τετράχρονη μοτοσυκλέτα. Η NR 500 με τα τέσσερα οβάλ έμβολα ήταν ένα πραγματικό αριστούργημα τεχνολογίας, αλλά με πολλά προβλήματα στα πρώτα στάδια εξέλιξή της. Τα πράγματα άλλαξαν εντελώς χάρη στον ακαταμάχητο συνδυασμό της τρικύλινδρης NS 500 και του Freddie Spencer στο πρωτάθλημα του 1982.

Μαζεύοντας ταυτόχρονα νίκες στις μικρότερες κατηγορίες των 125 και 250 κυβικών, όπου μπήκε από το 1985, φτάσαμε στον αγώνα της Ιαπωνίας στο Motegi το 2001, όπου ο Valentino Rossi με την NSR 500 θα χαρίσουν στη Honda μισή χιλιάδα νίκες, γράφοντας τον μαγικό αριθμό “500” στα αρχεία της FIM. Ο επόμενος μεγάλος σταθμός στην ιστορία ήταν το 2005, όπου ο Dani Pedrosa στο Philip Island θα κερδίσει τον αγώνα  στα 250 και το κοντέρ θα γράψει “600”.

Η επόμενη εκατοντάδα θα αργήσει λίγο παραπάνω, καθώς χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια μέχρι τη στιγμή που ο Marc Marquez να βάλει στα αρχεία της FIM τον αριθμό “700” στον αγώνα της Αμερικής το 2015. Όμως δεν χρειάστηκαν πάνω από πέντε χρόνια για να προστεθούν άλλες 100 νίκες στον δεύτερο αγώνα της πίστας του Aragon.     

MotoGP - Jorge Martin: Παραδέχεται πως είχε την χειρότερη σεζόν μετά από τίτλο στην ιστορία του αθλήματος!

Ο Ισπανός μίλησε με απόλυτη ειλικρίνεια για την σεζόν που μόλις τελείωσε
martin
Από τον

Παύλο Καρατζά

26/11/2025

Ο Jorge Martin τραυματίστηκε πρωτού ξεκινήσει η σεζόν και έχασε πολλού αγώνες, έπειτα ξανά τραυματίστηκε στο Κατάρ και από εκεί που το 2024 ήταν μία ονειρική χρονιά για εκείνον, το 2025 ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης.

Ο Jorge Martin θα ήθελε να ξεχάσει την σεζόν που μας πέρασε. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2024, ο οποίος μετακόμισε στην Aprilia, βίωσε την πιο σκοτεινή χρονιά της καριέρας του με μια σειρά τραυματισμών, αποτυχημένες επιστροφές και ένα ηθικό που είχε πάρει την κατιούσα.

Ο Ισπανός μίλησε με απόλυτη ειλικρίνεια για την σεζόν που μας πέρασε και δήλωσε: “Ναι, χωρίς αμφιβολία. Το 2025 ήταν η χειρότερη χρονιά της αθλητικής μου καριέρας. Ήταν μια πολύ πιο δύσκολη χρονιά από οποιοδήποτε άλλο παγκόσμιο πρωτάθλημα σε πίστα. Η ανάρρωση από τραυματισμούς είναι πολύ πιο περίπλοκη. Να παρακολουθείς τους αγώνες από το σπίτι, να ακολουθείς το πρωτάθλημα από τον καναπέ σου... Ήταν μοναχικό και ψυχολογικά πολύ κουραστικό.

Περισσότερο από φόβο, είχα αμφιβολίες. Κάθε φορά που ξανακαθόμουν στη μοτοσυκλέτα, έπεφτα και δεν καταλάβαινα πραγματικά γιατί. Αλλά μετά την επιστροφή μου, σταδιακά βελτιώθηκα και ανέκτησα την αυτοπεποίθησή μου. Πολλοί παράγοντες συνέβαλαν σε αυτή τη σεζόν, αλλά δεν κατηγορώ τη μοτοσυκλέτα.

Είχα αμφιβολίες για την ικανότητά μου να ανακάμψω από τον τραυματισμό μου, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω. Η αποχώρηση δεν πέρασε καν από το μυαλό μου.

Είναι αναπόφευκτο να υπάρχει ένταση. Μερικές φορές, θα προτιμούσαμε ένας αναβάτης να μην κερδίσει, για προσωπικούς λόγους... Αλλά γενικά, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό. Και πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν έχω παρακολουθήσει πολλές αγώνες. Απλά δεν ήθελα. Χρειαζόμουν να αποσυνδεθώ από τις μοτοσυκλέτες.”

Για το θέμα με το συμβόλαιο του με την Aprilia, είπε: “Όταν είδα ότι τα πράγματα δεν βελτιώνονταν, ήθελα να τελειώσω το συντομότερο δυνατό. Αλλά τελικά, όλα τελείωσαν καλά. Καταλήξαμε σε συμφωνία και είμαι πολύ ευχαριστημένος γι' αυτό. Δεδομένης της απόδοσης της μοτοσυκλέτας, είμαι πεπεισμένος ότι πήρα τη σωστή απόφαση. Η εμπιστοσύνη στην Aprilia, παρά την χαοτική αρχή, δεν κλονίστηκε.”

Για το νούμερο ένα που μάλλον δεν του έφερε και πολύ γούρι, δήλωσε: “Φέτος, δεν με καθόρισε, γιατί δεν μπόρεσα να οδηγήσω όπως ήθελα. Ίσως τώρα θα έλεγα όχι, αλλά ελπίζω να έρθει η μέρα που θα πρέπει να πάρω αυτή την απόφαση. Νομίζω ότι προσθέτει επιπλέον πίεση, αλλά δεν είναι κατάρα. Ο Pecco κέρδισε με τον αριθμό 1.”

Και κλείνει την συνέντευξη με ένα αισιόδοξο μήνυμα “ Όλα όσα έκανα φέτος ήταν για να ξαναμπώ στο παιχνίδι