Misano – Περιορισμός ζημιάς για την Honda με επίθεση Pedrosa!

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

11/9/2016

Είδαμε λίγες προσπεράσεις πριν από λίγο στο Misano, σε σύγκριση με όσα θα περίμενε κανείς, αλλά ήταν όλες τους εντυπωσιακές και ανέβαζαν κατακόρυφα την αγωνία! Κυρίως γιατί οι πολλές πτώσεις σε όλες τις δοκιμές, δεν άφηναν να καταλαγιάσει το ενδεχόμενο, να πάει κάτι στραβά…

Ο Lorenzo, ο άνθρωπος που περιμέναμε να οδηγήσει την κούρσα πριν προλάβει να τον πιάσει ο Rossi, έκανε μία εκπληκτική εκκίνηση φεύγοντας πρώτος, με τον Vinales από την τρίτη θέση να κάνει την δεύτερη καλύτερη εκκίνηση και να μονομαχεί στην πρώτη στροφή με τον Rossi, αλλά για ελάχιστα πριν αφήσει τις δύο Yamaha μπροστά.

Από εκεί και πέρα ο Rossi είχε ένα στοίχημα να νικήσει, με μεγάλη ανταμοιβή για το πρωτάθλημα σε περίπτωση που τα κατάφερνε: Να μην αφήσει τον Lorenzo να μπει σε κατάσταση νιρβάνας, φεύγοντας μπροστά.

Ο Lorenzo έχει κάτι σπάνιο, αντίστροφο από το συνηθισμένο για την πλειοψηφία στους αγωνιζόμενους: Αισθάνεται πιο άνετα να τον κυνηγούν, από το να κυνηγά ο ίδιος. Το οποίο βέβαια είναι κι ένα από τα γνωστότερα χαρακτηριστικά του, οπότε ο Rossi δεν άφησε στιγμή χωρίς να εστιάσει και σε μόλις ένα γύρο ήταν εμπρός, κάνοντας και την διαφορά αμέσως. Η προσπέραση στον Lorenzo έγινε μετά από μικρό λάθος του Ισπανού, ο οποίος έδειξε ότι τσατίστηκε κλείνοντας απότομα την γραμμή του, όμως ο Rossi είχε ήδη μεγαλύτερη ταχύτητα μέσα στην στροφή, φεύγοντας εμπρός. Από την στιγμή που ο Rossi πέρασε, ο Lorenzo έπαψε άμεσα να είναι ο άνθρωπος του Σαββάτου που έσπασε το ρεκόρ, αφήνοντας τον Ιταλό να φύγει μπροστά, σε μία διαφορά που έφτασε σχεδόν στα 1,2 δευτερόλεπτα και διατηρήθηκε για πολύ ώρα.

Πίσω τα πράγματα ήταν εντυπωσιακά για την μάχη της τρίτης θέσης. Ο Marquez είχε μία πολύ σύντομη μάχη με τον Dovizioso και έπειτα έβαλε πλώρη για τον Vinales, αμφότεροι με το σκληρό εμπρός ελαστικό. Ο Marquez έκανε ορισμένους από τους ταχύτερους γύρους, κερδίζοντας την τρίτη θέση και στοχεύοντας τις Yamaha. Όμως στον έβδομο και όγδοο γύρο, ήταν μία άλλη Honda που αρχίζαμε να προσέχουμε για τους χρόνους της. Ο Pedrosa, που είχε ξεκινήσει από την τρίτη σειρά και με εντελώς διαφορετικό συνδυασμό ελαστικών από τον Marquez, έκανε συνέχεια καλύτερους χρόνους. Με μαλακό εμπρός ελαστικό και την θερμοκρασία της πίστας ιδιαίτερα υψηλή, στους 43^ο Κελσίου, τα Michelin έδειχναν ότι μπορούν να τα βάλουν με την διατήρηση της θερμοκρασίας, δίνοντας στον Pedrosa το προβάδισμα με την επιλογή που είχε κάνει. Κι εκεί, στον 15^ο γύρο, ο Pedrosa έσπασε το όριο του 1.33 και κατέβασε το χρόνο στο 1.32!

Η προσπέραση στον Marquez ήταν εντυπωσιακή, κατεβάζοντάς τον από το βάθρο στην κυριολεξία! Η διαφορά που είχε αφήσει ο Marquez από τον Lorenzo, ήταν αστεία υπόθεση για τον ρυθμό του Pedrosa, που εξαιρετικά γρήγορα σκαρφάλωνε! Περνώντας τον Lorenzo, ο Pedrosa έβαλε πλώρη για τον Rossi που οδηγούσε αλάνθαστα και πολύ σταθερά εμπρός, με το μυαλό του στην νίκη. Ήταν το σημείο με την περισσότερη αγωνία στον αγώνα, καθώς ήταν σχεδόν βέβαιο ότι ο Pedrosa θα ροκανίσει γρήγορα την διαφορά με τον Rossi…

Ο ίδιος ο Rossi δεν περίμενε να έχει τέτοιο ανταγωνισμό, πίστευε ότι θα πάρει την νίκη μέσα στην έδρα του, μπροστά στους φανατικούς οπαδούς του… όμως ο Pedrosa είχε άλλη γνώμη. Δεν έχει περάσει χρονιά που να μην έχει ανέβει στην πρώτη θέση του βάθρου, για τον σταθερά στην Honda, Ισπανό και δεν υπάρχει χρονιά που να οι επιδόσεις του να είναι τόσο κάτω. Η Honda, και οποιοσδήποτε κατασκευαστής, θέλει έναν δεύτερο αναβάτη με την παροιμιώδη σταθερότητα του Pedrosa, που να είναι σταθερά στις κορυφαίες θέσεις, φέτος όμως δεν ήταν μία τέτοια χρονιά για εκείνον, άλλωστε είναι και μία χρονιά που η πρώτη θέση έχει αλλάξει πάρα πολλά χέρια και τα πάντα κύλισαν απρόβλεπτα. Ο Pedrosa βρήκε την ευκαιρία να αποδείξει τον εαυτό του, και δε θα την άφηνε έτσι. Επιτέθηκε στον Rossi, τον πέρασε και ξεκίνησε να χτίζει την διαφορά. Ο Rossi αρχικά προσπάθησε να κρατήσει μία απόσταση από την οποία θα μπορούσε να επιτεθεί, έστω και στον τελευταίο γύρο, αλλά ο ρυθμός του Pedrosa δεν του επέτρεψε να την διατηρήσει για περισσότερους από 2-3 γύρους. Πολύ γρήγορα η Honda έφυγε ένα δευτερόλεπτο εμπρός, όπως προηγουμένως η Yamaha, κι όσο πλησιάζαμε στο τέλος τόσο ο Rossi συνειδητοποιούσε ότι οι έξτρα πέντε πόντοι είχαν χαθεί για πάντα, περιορίζοντας τον ρυθμό για να μειώσει το ρίσκο. Στο τέλος ο Pedrosa, με την απίστευτη οδήγηση, κέρδισε κάνοντας έναν εντυπωσιακό αγώνα, με διαφορά 2.837!

Μπορεί να κατέβασε τον Marquez από το βάθρο, αλλά στο τέλος τον βοήθησε να κρατήσει την ήδη υψηλή διαφορά του με τον Rossi.

Ανεβαίνοντας στο βάθρο, ήταν ο Lorenzo που είχε βαρύ το βήμα, γιατί ήξερε τι τον περιμένει… Στο κατακίτρινο Misano που πάντα πέφτουν κιγκλιδώματα και φράχτες, η απονομή γινόταν μπροστά σε ένα κίτρινο ποτάμι, που αχνίζοντας τον γιουχάριζε δυνατά. Οι Ιταλοί έδειξαν ότι δεν έχουν τα εθνικιστικά θέματα, για τα οποία φημίζονται οι Ισπανοί στους αγώνες, κι έτσι η αντίδραση στον Pedrosa, ήταν πολύ διαφορετική. Ο Pedrosa έχει κερδίσει τον σεβασμό για πολλούς λόγους, πέρα από την οδηγική του σταθερότητα, κι αυτό φάνηκε στο θερμόαιμο Misano. Ο Rossi αστειεύτηκε ότι θα μπορούσε να «κρατηθεί» για την Ισπανία που θα μεταφερθούν τώρα, και να τον αφήσει να νικήσει στην έδρα του, όπως ονειρευόταν όλες αυτές τις μέρες… Ήταν όμως τόσο πιο γρήγορος μέσα στον αγώνα ο Pedrosa, που δεν υπήρχε καμία περίπτωση.

Ο Vinales δέχτηκε ποινή για να αφήσει τον Dovizioso να περάσει εμπρός, καθώς πάτησε αρκετές φορές εκτός πίστας - άλλο ένα σημείο που έδειξε ότι προσπαθούσε συνέχεια με το σκληρό εμπρός ελαστικό. Αμέσως μετά την προσπέραση του Pedrosa στον Rossi, ο ίδιος κίνδυνος φάνηκε και για τους ίδιους, ιδιαίτερα για τον Ιταλό που το Σάββατο παραλίγο να χάσει την 2^η θέση στην εκκίνηση ακριβώς για αυτό. Δεν επανέλαβαν όμως το λάθος και το ενδεχόμενο αυτό απομακρύνθηκε…

Τελικώς ο Vinales επικράτησε της Ducati, και με σημαντική διαφορά από τον Marquez τερμάτισε στην πέμπτη θέση, με τον Pirro να σημειώνει έναν καλό, αν και μοναχικό αγώνα, κρατώντας και την έβδομη θέση για την Ducati, πίσω από τον Dovizioso…

Το πάντοτε μαχητικό Misano, φιλοξένησε έναν όμορφο αγώνα, χωρίς το επίπεδο έντασης που είχαμε «φορτώσει», έπειτα από τις δοκιμές του Σαββάτου και τις μάχες σε αγγλικό έδαφος στο Silverstone. Ήταν ωστόσο αγώνας που σε κρατούσε στην θέση σου, και έφερε την διαφορά των δύο πρώτων στους 43 βαθμούς

Αποτελέσματα:

Dani PEDROSA

Valentino ROSSI

Jorge LORENZO SPA

Marc MARQUEZ

Maverick VIÑALES

Andrea DOVIZIOSO

Michele PIRRO

Pol ESPARGARO

Cal CRUTCHLOW

Alvaro BAUTISTA

Danilo PETRUCCI

Stefan BRADL

Hector BARBERA

Eugene LAVERTY

Scott REDDING GBR

Yonny HERNANDEZ

Tito RABAT

Εκτός:

Aleix ESPARGARO

Javier FORES

Alex LOWES

Ετικέτες

motogp

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

5/8/2025

Το επόμενο Σαββατοκύριακο η κορυφαία κατηγορία των Grand Prix γιορτάζει τον 1000ό αγώνα της στο Red Bull Ring, χίλιοι αγώνες σε 76 χρόνια δράσης, ηρώων, κακών, θριάμβων και τραγωδιών

Τρεισήμισι δεκαετίες γεμάτες από αληθινούς θρύλους όπως οι Duke, Surtees, Hailwood, Agostini, Rainey, Doohan, Rossi και Marquez. Χίλια Grand Prix που ταξίδεψαν τον κόσμο σε θρυλικές πίστες: Assen, Phillip Island, Isle of Man, Sachsenring, Indianapolis, Buriram, Buddh και Losail. Ένα Πρωτάθλημα που έσπρωξε την τεχνολογική καινοτομία στα άκρα και ακόμα παραπέρα.

Από την αρχή…

Ο πρώτος αγώνας της κατηγορίας MotoGP διεξήχθη στον θρυλικό TT Mountain Circuit στο Isle of Man, στις 17 Ιουνίου 1949. Στον επτά γύρων, 425 χλμ. μαραθώνιο κέρδισε ο Harold Daniell με εργοστασιακή Norton.

Χρειάστηκαν 13 χρόνια για να φτάσουμε στον 100ό αγώνα, το 1962 στο Sachsenring, με νικητή τον Mike Hailwood και την MV Agusta. Δέκα χρόνια νωρίτερα, στη Monza, ο Les Graham χάριζε στην MV Agusta την πρώτη της νίκη. Το 1953, ο Fergus Anderson έγινε ο γηραιότερος νικητής στην ιστορία, κερδίζοντας στα 44 του με Moto Guzzi στο Montjuic Park.

Το 1957, ο Bob McIntyre κατέγραψε τον μεγαλύτερο σε διάρκεια αγώνα στα 76 χρόνια του θεσμού: 3 ώρες, 2 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα για 8 γύρους στην διαδρομή των 60,27 χλμ. του Isle of Man.

Από τα 200 στα 400 Grand Prix

Ο 200ός αγώνας έγινε στο Assen με νικητή τον Giacomo Agostini. Λίγο πριν, ο Jim Redman έφερε τη Honda στην κορυφή για πρώτη φορά στο Hockenheim, ενώ ο Godfrey Nash κατέκτησε την τελευταία νίκη μονοκύλινδρης μοτοσυκλέτας στο Opatija το 1969. Το 1971, ο Jack Findlay χάρισε στη Suzuki την πρώτη νίκη δίχρονου κινητήρα.

Ο Barry Sheene γιόρτασε τον 300ό αγώνα το 1981 στο Anderstorp – τελευταία του νίκη και μοναδική με Yamaha. Το 1973, ο Jarno Saarinen κέρδισε τον πρώτο αγώνα με τετράκυλινδρο δίχρονο, όμως χάθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα στο Monza.

Το 1976, στο Nürburgring, ο Agostini πήρε την τελευταία νίκη του, που ήταν και η τελευταία για τετράχρονη μηχανή στην κατηγορία μέχρι την εποχή MotoGP.

Το 1977, ο Sheene σημείωσε την υψηλότερη μέση ταχύτητα όλων των εποχών: 217,37 χλμ/ώρα στο Spa. Το 1989, στον 400ό αγώνα, ο Eddie Lawson νίκησε στο Le Mans.

Η σύγχρονη εποχή

Η μισή χιλιάδα αγώνων ήρθε με τον Mick Doohan νικητή στο Imola, ενώ το 2002, ο Valentino Rossi κέρδισε στον πρώτο αγώνα όπου οι τετράχρονοι 990 κ.εκ. έτρεξαν μαζί με τους δίχρονους.

Ο 600ός αγώνας πήγε στον Sete Gibernau μετά απο τρομερή μάχη με τον Rossi στο Le Mans, ενώ λίγο αργότερα ο Capirossi έφερε την πρώτη νίκη Ducati στο MotoGP. Το 2004, ο Rossi έγινε ο μόνος που κέρδισε διαδοχικά σε δύο διαφορετικές μάρκες (Honda και Yamaha).

Το 2007 ήρθαν τα 800 κ.εκ., με τον Stoner και την Ducati κυρίαρχους. Το 2008, το Qatar έγινε ο πρώτος νυχτερινός αγώνας στην ιστορία. Ο Jorge Lorenzo πήρε τον 700ό αγώνα στο Motegi (2009), ενώ το 2013 ο Marc Marquez έγινε ο νεότερος νικητής όλων των εποχών.

Από το 800 στο 1000

O Jorge Lorenzo κέρδισε και τον 800ό αγώνα με απόλυτη κυριαρχία. Το 2016 μπήκαν τα ενιαία ECU και τα ελαστικά της Michelin. Ο Cal Crutchlow έγινε ο πρώτος Βρετανός νικητής μετά από 35 χρόνια. Ο Rossi πήρε την τελευταία του νίκη το 2017, ενώ το 2020 η KTM πανηγύρισε τις πρώτες της νίκες με Binder και Oliveira που κέρδισε εντός έδρας για τον Αυστριακό κατασκευαστή στο Red Bull Ring τον 900ό αγώνα, όντας μέχρι σήμερα ο μοναδικός Πορτογάλος με νίκη στην μεγάλη κατηγορία.

Το 2021 στο Qatar, οι Quartararo και Zarco έκαναν το πρώτο γαλλικό 1-2. Το 2022, ο Aleix Espargaró έφερε την πρώτη νίκη Aprilia και ο Rins κέρδισε στον πιο κοντινό τερματισμό στην ιστορία (0,884’’ για 7 αναβάτες).

Το 2024, ο Viñales έγινε ο πρώτος που νίκησε με τρεις διαφορετικές μάρκες στην εποχή MotoGP. Ο Marc Marquez κέρδισε ξανά μετά από 1043 μέρες, αυτή τη φορά με Ducati. Λίγο αργότερα, οι αδελφοί Marquez έγραψαν ιστορία με το πρώτο 1-2 σε αδέρφούς. Στο Le Mans, ο Zarco χάρισε στη Γαλλία την πρώτη της νίκη εντός έδρας μετά από 71 χρόνια.

Και τώρα… το μέλλον

Βαθιά ανάσα και ετοιμαστείτε για τους επόμενους 1000 αγώνες. Ο κόσμος θα αλλάξει δραματικά, αλλά το σίγουρο είναι ένα, ο αγώνας θα είναι πάντα αγώνας.