MotoGP 2022, Misano, FP2: Τέσσερα Ducati στις 4 πρώτες θέσεις

Bastianini ταχύτερος, πέμπτος ο Quartararo
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

2/9/2022
Στα δεύτερα ελεύθερα δοκιμαστικά του Misano, είχαμε απόλυτη κυριαρχία των μοτοσυκλετών της Ducati, που θύμισε τα δοκιμαστικά του προηγούμενου GP, στην Αυστρία. Ταχύτερος όλων αναδείχθηκε ο Enea Bastianini, με τον πρωτοπόρο στη βαθμολογία Fabio Quartararo στην 5η θέση.
 
Στην αρχή των FP2 ο Fabio βρέθηκε όπως και στο τέλος των FP1 στην κορυφή των χρόνων με 1.32.264, και όλοι πιστέψαμε πως θα είχαμε μια επανάληψη των πρώτων δοκιμαστικών. Αμ δε.
 
Οι καιρικές συνθήκες ήταν και πάλι ηλιόλουστες, με αρκετή ζέστη. Πρώτος στον χορό των πτώσεων ήταν ο Johann Zarco, με ένα lowside στην 1 από μπροστινό, δίχως ευτυχώς να τραυματιστεί.
Τριάντα λεπτά πριν το τέλος των FP2, πίσω από τον Quartararo βρισκόταν ο Pecco Bagnaia, τρίτος ήταν ο Jack Miller, τέταρτος ο Michele Pirro και πέμπτος ο Aleix Espargaro.
 
Και εκεί ο Pecco έβαζε τα δυνατά του για να αντισταθμίσει την ποινή των τριών θέσεων στη σχάρα εκκίνησης, ποινή που δέχθηκε στα FP1 για αργή οδήγηση στην αγωνιστική γραμμή, μάλλον το παράκανε λιγάκι, και είχε μια ανώδυνη πτώση 33 λεπτά πριν το τέλος του session στην 13.
 
Λίγο αργότερα, ο Aleix Espargaro πέρασε μπροστά από τον Quartararo, με 1.32.177, ενώ εικοσιπέντε λεπτά πριν το τέλος ο Maverick Vinales σημείωσε τον δεύτερο ταχύτερο χρόνο, χαρίζοντας στην Aprilia το 1-2 στην κορυφή των χρόνων.
 
Τρίτος αναβάτης που έπεσε στο δεύτερο αυτό session ήταν ο Alex Rins της Suzuki, και αυτός από μπροστινό στην 15, όπου είχαμε κι ένα μικρό επεισόδιο όταν οι κριτές εμπόδισαν τον Ισπανό να κόψει δρόμο για να πάει στα pits κι εκείνος τους έβαλε τις φωνές. Πρόσεχε Alex, γιατί οι ποινές και οι κίτρινες κάρτες καραδοκούν.
 
Είκοσι λεπτά πριν το τέλος, ο Vinales περνά πρώτος με 1.32.111, ενώ δέκα λεπτά αργότερα, ο Fabio παίρνει ξανά την πρωτιά με 1.31.878.
Πέντε λεπτά περίπου πριν το τέλος, όλοι οι αγωνιζόμενοι έχουν μπει στην πίστα για να ρίξουν τους χρόνους, και εκεί, πέρα από μια επίσης ανώδυνη πτώση του Miguel Oliveira, γίνεται η μεγάλη ανατροπή.
 
Οι αναβάτες της Ducati γράφουν ο ένας μετά τον άλλον ταχύτερους χρόνους, και στο τέλος των FP2 έχουμε πρώτο τον Enea Bastianini, δεύτερο τον Pecco Bagnaia (πέμπτο δηλαδή με την ποινή), τρίτο τον Jack Miller, και τέταρτο τον Johann Zarco, με το Borgo Panigale να “κλειδώνει” τις πρώτες 4 θέσεις, αφήνοντας πέμπτο τον Fabio Quartararo.
 
Καλά ήταν τα νέα για τον rookie Kazuki Watanabe που αντικαθιστά τον Joan Mir, με τον Ιάπωνα να κατεβάζει τον χρόνο του, από το 1.37.2940 στο 1.36.0190 –χρησιμοποιώντας και για πρώτη φορά το Ride Height Device της Suzuki. Ο χρόνος αυτός είναι μέσα στο όριο, και παρόλο που είναι ο τελευταίος αναβάτης, 4,5 δευτερόλεπτα πίσω από τον πρώτο, τουλάχιστον δεν έχει αποκλειστεί λόγω χρόνου όπως στα FP1.
 
Ακολουθεί το TOP-10 των FP2
 
ΘΕΣΗΑΝΑΒΑΤΗΣΧΡΟΝΟΣΔΙΑΦΟΡΑ
1Enea BASTIANINI1'31.517 
2Francesco BAGNAIA1'31.6310.114
3Jack MILLER1'31.7020.185
4Johann ZARCO1'31.8370.320
5Fabio QUARTARARO1'31.8430.326
6Maverick VIÑALES1'31.8820.365
7Aleix ESPARGARO1'31.9290.412
8Jorge MARTIN1'32.1660.649
9Marco BEZZECCHI1'32.1910.674
10Franco MORBIDELLI1'32.2420.725

MotoGP: Τίτλοι με δύο κατασκευαστές - Ο Marc Marquez σε ένα ακόμη κλειστό κλαμπ εκλεκτών

Ο M.Marquez και άλλοι 5 έχουν κερδίσει πρωτάθλημα στην κορυφαία κατηγορία με διαφορετικούς κατασκευαστές
Marquez Two manufacturers
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

8/12/2025

Ο Πρωταθλητής του 2025 έγινε μέλος μιας ακόμη μικρής λίστας, εκείνων που κατέκτησαν τίτλους MotoGP με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές.

Η ιστορία του #93 είναι πλέον θρύλος. Ο συνδυασμός αγωνιστικής ιδιοφυΐας, αντοχής απέναντι σε σοβαρούς τραυματισμούς και ακατάβλητης θέλησης τον έφερε ξανά στην κορυφή. Και μαζί με αυτήν την επική επιστροφή, ήρθαν και σημαντικά στατιστικά ορόσημα.

Ένα από τα κατορθώματα του Marquez το 2025 ήταν ότι έγινε ο πιο πρόσφατος αναβάτης, και ένας από τους ελάχιστους στην ιστορία, που κατακτά τίτλους με δύο κατασκευαστές. Ο Geoff Duke ήταν ο πρώτος που το πέτυχε, με τις Norton και Gilera. Ακολούθησε ο Giacomo Agostini, που μετά την κυριαρχία του με την MV Agusta πήρε τίτλο και με Yamaha το 1975.

Πιο πρόσφατα, ο Eddie Lawson κατέκτησε διαδοχικούς τίτλους το 1988 και 1989 με Yamaha και Honda. Ο Valentino Rossi συνέχισε την παράδοση, κερδίζοντας τρεις σερί τίτλους (2001-2003) με Honda πριν κάνει το ιστορικό πέρασμα στη Yamaha το 2004.

Ο Rossi, ο Stoner και η εποχή της αλλαγής

Ο Rossi επανέφερε τη Yamaha στους τίτλους το 2004 και 2005, πριν ο Nicky Hayden και ο Casey Stoner διακόψουν την κυριαρχία του. Ο Stoner, ειδικά, έγραψε το δικό του κεφάλαιο, πρώτα με την Ducati το 2007 και έπειτα με τη Honda το 2011, όπου κέρδισε 10 από τα 17 Grand Prix της χρονιάς.

Η πρόωρη αποχώρηση του Stoner άνοιξε τον δρόμο για την άφιξη ενός εκρηκτικού ταλέντου στη Repsol Honda. Το όνομα ήταν Marc Marquez.

Η αυτοκρατορία του Marquez και η πτώση

Ακολούθησαν έξι τίτλοι: 2013, 2014, 2016, 2017, 2018, 2019. Ο Marquez ήταν ασταμάτητος, μέχρι τη μοιραία πτώση στη Jerez. Τέσσερις χειρουργικές επεμβάσεις στο δεξί βραχίονα, αμέτρητες πτώσεις, στιγμές που η ιδέα της απόσυρσης έμοιαζε πολύ κοντά

Η αναγέννηση με Ducati

Τότε ήρθε η μεγάλη αλλαγή. Το πέρασμα στην Ducati αναζωπύρωσε τον μύθο του Marquez. Μετά την πρώτη νίκη του σε 1043 ημέρες με τα χρώματα της Gresini, ακολούθησε μια εκπληκτική πρώτη χρονιά με την εργοστασιακή Ducati. Ο τίτλος του 2025 κερδήθηκε στην Ιαπωνία με πέντε αγώνες να απομένουν.

Με αυτόν τον τίτλο, ο Marquez μπήκε στο πάνθεον αναβατών όπως οι Stoner, Rossi, Lawson, Agostini και Duke, που κατέκτησαν τίτλους με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές. Ένα επίτευγμα που έχει το δικό του ειδικό βάρος και είναι κάτι που το έχουν καταφέρει μόνο μια χούφτα ανθρώπων στην κορυφαία κατηγορία.

Μια ακόμη περιπέτεια τραυματισμού ήρθε στην Ινδονησία πριν το τέλος της σεζόν, αλλά κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο Marquez θα επιστρέψει για την ερχόμενη σεζόν που θα έχει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον πρώτα από όλα για να δούμε αν ο Καταλανός εξακολουθεί να έχει το ίδιο ισχυρό κίνητρο έπειτα από την τιτάνια και μακροχρόνια προσπάθεια που κατέβαλλε για να επιστρέψει. Ο εννέα φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, δείχνει πάντως ότι έχει ακόμα πολλά να γράψει στο δικό του κεφάλαιο της ιστορίας του MotoGP.