MotoGP: 2η και 3η μέρα δοκιμών στο Qatar

Στην τελική ευθεία της έναρξης!
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

25/2/2019

Κατά την διάρκεια της δεύτερης μέρας των δοκιμών στην πίστα του Qatar, οι αναβάτες περίμεναν να έρθει για τα καλά το σούρουπο και να πέσουν οι θερμοκρασίες πριν μπουν στην πίστα, καίγοντας ουσιαστικά την πρώτη ώρα. Ο γρηγορότερος απ’ τους αναβάτες για τις δυο πρώτες ώρες των δοκιμών ήταν ο Petrucci έχοντας πίσω του τον ομόσταβλό του Dovizioso με τον Marquez να βρίσκεται στην τρίτη θέση του πίνακα των χρονομετρήσεων.

Λίγο αργότερα ο Marquez δοκίμασε ένα διαφορετικό φαίρινγκ με νέα αεροδυναμικά βοηθήματα στη μοτοσυκλέτα του, τα οποία αποτελούνται από δύο τμήματα σε κάθε πλευρά. Τα μεγαλύτερα δένουν κοντά στην περιοχή που βρίσκεται η εισαγωγή του αέρα, ενώ τ’ άλλα δύο που είναι εμφανώς μικρότερα, βρίσκονται χαμηλότερα. Αντίστοιχα η Ducati είχε τοποθετημένα και βαμμένα τα φαίρινγκ με τα νέα αεροδυναμικά βοηθήματα που είχαμε δει την τελευταία φορά στις δοκιμές της Sepang άβαφα, πράγμα που σημαίνει πως είναι πολύ πιθανό να τα δούμε και στον πρώτο αγώνα έχοντας περάσει από την έγκριση του τεχνικού υπευθύνου.

Όσο περνούσε η ώρα των δοκιμών τόσο ερχόταν και η εναλλαγή των αναβατών στις κορυφαίες θέσεις του πίνακα. Ο Petrucci δεν κατάφερε να πέσει κάτω απ’ το 1:54,953 που είχε θέσει νωρίτερα, ενώ ο Rins και ο Vinales με σταθερούς και γρήγορους ρυθμούς κατάφεραν να βρεθούν στην πρώτη και δεύτερη θέση αντίστοιχα. Ο Petrucci ανέφερε πως έμεινε ευχαριστημένος τόσο με τις επιδόσεις του όσο και με τη δουλειά που έχει γίνει πάνω στη μοτοσυκλέτα, ρυθμίζοντάς τη στα μέτρα του. Δήλωσε μάλιστα χαρακτηριστικά πως είναι έτοιμος ακόμη κι αν ο αγώνας γινόταν σήμερα, κρίνοντας ως πολύ θετική την πορεία του στην ομάδα, στηριζόμενος στους μέχρι στιγμής πολύ ανταγωνιστικούς χρόνους του. Εστίασε περισσότερο λέγοντας: “Πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε μ’ αυτόν τον τρόπο. Σίγουρα έχουμε πολύ καλούς ρυθμούς. Αισθάνομαι πάρα πολύ καλά που μπορώ να βρίσκομαι συνέχεια κοντά στην κορυφή. Πιστεύω πως έχω πολλή καλή αίσθηση με την μοτοσυκλέτα.”

Μένοντας λίγο ακόμη στον τομέα των εξελίξεων σχετικά με τα φαίρινγκ και τα αεροδυναμικά βοηθήματα, η Aprillia συνέχισε τις δοκιμές της από την πρώτη ημέρα.

Μια ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσαν οι επιδόσεις του Fabio Quartararo που κατάφερε πριν το τέλος των δοκιμών να ανεβεί επτά θέσεις και να βρεθεί πίσω απ’ τον δεύτερο Vinales. Όπως φαίνεται οι ρόλοι μεταξύ των δύο Rookies –του Fabio και του Francesco Bagnaia- αντιστράφηκαν συγκριτικά με την τελευταία φορά στη Μαλαισία. Το αποτέλεσμα απ’ τη πλευρά του Quartararo, όπως είπε οφείλεται στο γεγονός πως έχει κάνει μεγάλη πρόοδο στον τομέα των φρένων. Ένας τομέας στον οποίο έπασχε ιδιαίτερα κατά τις δοκιμές στη Sepang, όπως παραδέχτηκε και συμπλήρωσε λέγοντας: “Δούλευα στον τομέα των φρένων. Αισθάνομαι πιο άνετα μπαίνοντας στις στροφές. Είναι πολύ θετικό που βελτιώθηκα εκεί γιατί με βοηθάει στον τρόπο οδήγησής μου.”

Στο paddock της Yamaha όπως φαίνεται τα πράγματα αρχίζουν και χωρίζονται σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις για τελευταίες δοκιμές, καθώς ο Vinales προετοιμάζεται για τον αγώνα και ο Rossi την πρώτη και δεύτερη κυρίως ημέρα εστίασε στην περαιτέρω εξέλιξη της μοτοσυκλέτας και όχι τόσο στην αγωνιστική της προετοιμασία συγκεκριμένα για την απαιτητική πίστα του Qatar. Ωστόσο ο Rossi δεν έμεινε ιδιαίτερα ευχαριστημένος με τις δοκιμές της δεύτερης ημέρας. Ολοκλήρωσε ερχόμενος 20ος αν κι αυτό δεν θα πρέπει να είναι κριτήριο από την στιγμή που στόχος ήταν η εξέλιξη και όχι το κυνήγι για την χρονομετρική κατάταξη. Πάντως όπως ο ίδιος είπε, τα νέα εξαρτήματα που δοκίμασε αλλά και οι αλλαγές που έκανε στις ρυθμίσεις της μοτοσυκλέτας του, δεν τον βοήθησαν καθόλου στο να διατηρήσει την πρόσφυση στον πίσω τροχό. Την ίδια στιγμή ο Vinales βρέθηκε ένα βήμα πριν την κορυφή δηλώνοντας πως είναι πιο ευχαριστημένος με τη σταθερότητα στους χρόνους του. Βέβαια στην συνέχεια δεν διαφοροποιήθηκε από τον Rossi, καθώς όταν φθάρηκαν τα καινούρια ελαστικά που ως τότε του είχαν δώσει εμπιστοσύνη πίσω, ξεκίνησαν και τα πρώτα προβλήματα –χωρίς να τα κατονομάσει- κι επέστρεψε στα paddock. Η αρχική εκτίμηση παραμένει για εκείνον θεωρώντας πως πρόκειται για την καλύτερη μοτοσυκλέτα που έχουν στα χέρια τους τα τελευταία δύο χρόνια, όμως η έλλειψη της δύναμης και της τελικής της ταχύτητας δεν γίνεται να μην συνεχίσει στο προσκήνιο σε αυτή την τόσο απαιτητική πίστα με τις υψηλότατες τελικές ταχύτητες.

Ο Marquez, βρέθηκε στην πέμπτη θέση των χρονομετρήσεων και όπως δήλωσε αισθάνεται πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση με την αποκατάσταση του ώμου του να βρίσκεται κοντά στο 100%. Πιο συγκεκριμένα: “Είμαι ευχαριστημένος με την φυσική μου κατάσταση επειδή συγκριτικά με τις δοκιμές της Sepang, έκανα μεγάλη πρόοδο. Σε ορισμένα σημεία αισθάνομαι πόνο αλλά η δύναμη έχει ανακτηθεί.” Παρ’ όλα αυτά οι δοκιμές δεν εξελίχθηκαν τόσο ομαλά για τον Marc καθώς είχε μια μικρή πτώση στην 16η στροφή χωρίς όμως να τραυματιστεί. Ο Lorenzo συνέχισε να εστιάζει τις δοκιμές τους στην εύρεση της καταλληλότερης εργονομίας για εκείνον, που έχει αναδειχθεί σε μείζον θέμα καθώς από αυτή εξαρτάται και η αντοχή στον πόνο από τον καρπό του. Το σώμα του προσαρμόστηκε έπειτα από τέσσερις μήνες χωρίς αγωνιστική οδήγηση και όπως δήλωσε από την δεύτερη ημέρα έπαψε να κουράζεται γρήγορα, αλλά παραδέχτηκε πως οι αγώνες του Απριλίου και Μαρτίου δεν θα είναι τόσο εύκολοι γι’ αυτόν.

Η τρίτη και τελευταία μέρα των δοκιμών ξεκίνησε κάπως άγαρμπα με δυνατούς ανέμους και πολλή ζέστη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι αναβάτες να είναι διστακτικοί και να περιμένουν την πλήρη δύση του ηλίου συνάμα με την ύφεση των ανέμων. Πρώτος που μπήκε στην πίστα -πριν δύσει ο ήλιος- ήταν ο Dovi, ενώ λίγο αργότερα ακολούθησε κι ο Marquez. Έπειτα μόλις σκοτείνιασε και κόπασαν οι άνεμοι, οι περισσότεροι αναβάτες έκαναν με την σειρά την εμφάνισή τους στην πίστα του Qatar.

Όταν η θερμοκρασία της ασφάλτου έπεσε στα επιθυμητά επίπεδα, οι αναβάτες ξεκίνησαν κι εκείνοι να ανεβάζουν τον ρυθμό τους με αποτέλεσμα ο πίνακας των χρονομετρήσεων να αλλάζει συνεχώς ονόματα στις κορυφαίες θέσεις. Ανάμεσα σ’ αυτές βρέθηκαν ο Lorenzo, o Pol Espargaro, ο Petrucci αλλά και ο Quartararo που από χθες δεν έπαψε να εντυπωσιάζει. Ως εκ τούτου είχαμε πολυφωνία και μπόλικο ανταγωνισμό, όμως εν τέλει η μέρα ήταν αφιερωμένη στην Yamaha που μόνο οι αναβάτες της Honda κατάφεραν να μπουν εμβόλιμοι στην τρίτη και πέμπτη θέση σπάζοντας τη μονοτονία. Ειδικότερα τόσο ο Marquez όσο και ο Lorenzo σημείωσαν έκαστος από μια πτώση δίχως ευτυχώς τραυματισμούς. Την ίδια μοίρα είχε και ο Takaaki Nakagami της LCR Honda Idemitsu που βρέθηκε στην όγδοη θέση του πίνακα.

Πίσω στην Yamaha, ο Γιατρός σήμερα έμεινε ευχαριστημένος με αυτά που δοκίμασε αφού όπως φαίνεται πέτυχε η συνταγή του, δίνοντας σαφή σημάδια βελτίωσης. Παρ’ όλα αυτά ο Vinales ήταν εκείνος σήμερα που επέμεινε πως πρέπει να βελτιωθούν στον τομέα της πρόσφυσης σε οριακή κλίση, εκεί που οι Μ1 υστερούν έναντι των υπόλοιπων κατασκευαστών. Οι αναβάτες της δορυφορικής ομάδας της Yamaha, συνέβαλλαν ενεργά στην παροχή περαιτέρω πληροφοριών για την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας, ειδικά ο Morbidelli που οδηγεί την ίδια έκδοση με τους εργοστασιακούς αναβάτες.

Ο Pol Esparagaro, αν και ταχύτατος και ιδιαίτερα εντυπωσιακός, δεν κατάφερε να βρεθεί εντός της πεντάδας, ήρθε όμως έβδομος πίσω απ’ τον Morbidelli, αποτελώντας τον πιο γρήγορο αναβάτη της KTM, ενώ συνέχισε να δουλεύει πάνω στις λεπτομέρειες της μοτοσυκλέτας του, καθώς δοκίμασε και το νέο πίσω μέρος.

Οι αναβάτες της Ducati αλλά και της Suzuki, την τελευταία μέρα βρέθηκαν εκτός του επίκεντρου εξελίξεων, όμως στην πραγματικότητα οι διαφορές που τους χωρίζουν από τις ψηλότερες θέσεις δεν είναι τρομακτικές καθώς οι 13 πρώτοι αναβάτες είχαν διαφορά μεταξύ τους κάτω απ’ το ένα δευτερόλεπτο!

Με τις δοκιμές στο Qatar να έχουν έρθει στο τέλος τους, βρισκόμαστε πλέον στην τελική ευθεία πριν την έναρξη μιας άκρως ανταγωνιστικής σεζόν.

 

Επίσημες χρονομετρήσεις της τρίτης μέρας:

  1. Maverick Viñales ESP Monster Yamaha (YZR-M1) 1m 54,208s [Lap 25/50]
  2. Fabio Quartararo FRA Petronas Yamaha SRT (YZR-M1) 1m 54,441s +0,233s [28/48]
  3. Marc Marquez ESP Repsol Honda (RC213V) 1m 54,613s +0,405s [30/53]
  4. Valentino Rossi ITA Monster Yamaha (YZR-M1) 1m 54,651s +0,443s [35/38]
  5. Jorge Lorenzo ESP Repsol Honda (RC213V) 1m 54,653s +0,445s [26/33]
  6. Franco Morbidelli ITA Petronas Yamaha SRT (YZR-M1) 1m 54,660s +0,452s [42/61]
  7. Pol Espargaro ESP Red Bull KTM Factory (RC16) 1m 54,770s +0,562s [27/37]
  8. Takaaki Nakagami JPN LCR Honda (RC213V) 1m 54,789s +0,581s [48/50]
  9. Danilo Petrucci ITA Ducati Team (Desmosedici) 1m 54,818s +0,610s [19/43]
  10. Jack Miller AUS Pramac Ducati (Desmosedici) 1m 54,851s +0,643s [47/47]
  11. Alex Rins ESP Suzuki Ecstar (GSX-RR) 1m 54,852s +0,644s [28/41]
  12. Joan Mir SPA Suzuki Ecstar (GSX-RR) 1m 54,997s +0,789s [37/38]
  13. Francesco Bagnaia ITA Pramac Ducati (Desmosedici) 1m 55,074s +0,866s [30/47]
  14. Tito Rabat ESP Reale Avintia (Desmosedici) 1m 55,229s +1,021s [52/66]
  15. Andrea Dovizioso ITA Ducati Team (Desmosedici) 1m 55,233s +1,025s [32/50]
  16. Andrea Iannone ITA Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 1m 55,343s +1,135s [21/39]
  17. Cal Crutchlow GBR LCR Honda (RC213V) 1m 55,690s +1,482s [25/39]
  18. Miguel Oliveira POR Red Bull KTM Tech3 (RC16) 1m 55,773s +1,565s [28/28]
  19. Aleix Espargaro ESP Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 1m 55,814s +1,606s [28/54]
  20. Bradley Smith GBR Factory Aprilia Gresini (RS-GP) 1m 56,072s +1,864s [37/38]
  21. Karel Abraham CZE Reale Avintia (Desmosedici) 1m 56,121s +1,913s [26/50]
  22. Johann Zarco FRA Red Bull KTM Factory (RC16) 1m 56,162s +1,954s [32/42]
  23. Hafizh Syahrin MAL Red Bull KTM Tech3 (RC16) 1m 56,371s +2,163s [25/42]

 

Φωτογραφίες: MotoGP.com

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”