MotoGP: Αναβιώνουν μάχες του παρελθόντος μέσω MotoE! Το ηλεκτρικό μέλλον

"Μεγάλα" ονόματα στην μάχη των... volt!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

14/11/2018

Στην EICMA, πέρα από τα μοντέλα και τις τάσεις για το 2019, ήταν διάχυτη η επιρροή και ο προσανατολισμός σχεδόν όλων των κατασκευαστών προς το μέλλον των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών. Είδαμε προτάσεις που ήταν αναμενόμενες από εργοστάσια που παραδοσιακά επενδύουν στο ηλεκτρικό μέλλον, αλλά είδαμε και εκπλήξεις και απροσδόκητες εμφανίσεις –όπως για παράδειγμα το ηλεκτρικό superbike της Kymco- που τονίζουν ακόμη πιο εμφατικά το πόσο άμεσο και κοντά μας είναι αυτό το ηλεκτροκίνητο αύριο.
Ένα όμως από τα σημαντικότερα ηλεκτρικά εκθέματα, όχι τόσο γιατί ήταν κάτι καινούργιο (μιας και δεν ήταν, αφού ήταν κάτι για το οποίο έχουν γραφτεί κι έχουν συμβεί πάρα πολλά πράγματα), αλλά γιατί είμαστε μια ανάσα πριν οι αγώνες μοτοσυκλετών σε κορυφαίο επίπεδο αποκτήσουν τη δική τους ηλεκτρική έκφανση, ήταν η αγωνιστική MotoE.
Ο λόγος για την Energica Ego Corsa , την μοτοσυκλέτα με την οποία θα συμμετέχουν οι ομάδες που θα απαρτίζουν το παγκόσμιο κύπελλο MotoE, το οποίο θα διοργανώνεται στα πλαίσια κάποιων αγώνων GP. Στον αγώνα της Jerez το 2019 θα σηκωθεί η αυλαία της καινούργια κατηγορίας, ενώ ήδη έχουν γίνει δοκιμές και γύροι επίδειξης με σημαντικούς αναβάτες στη σέλα της, όπως ο Loris Capirossi, ο Max Biaggi, ο Colin Edwards, ο Sebastian Porto και ο Mick Doohan. Η μοτοσυκλέτα που εκτέθηκε στην EICMA και αποτελεί την τελική αγωνιστική έκδοση που θα διατεθεί στις ομάδες με την μορφή "ενιαίου", διαφέρει σε ορισμένα σημεία από την μοτοσυκλέτα που δοκίμασαν οι παραπάνω αναβάτες, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με την σχεδίαση του φαίρινγκ και την πιο αποτελεσματική αεροδυναμική που προσφέρει το μπροστινό τμήμα, ενώ πίσω έχει γίνει πιο λεπτή η ουρά.
Η ισχύς που παράγει ο ηλεκτρικός κινητήρας ανέρχεται στα 120Kw (161 ίπποι), ενώ η ροπή του φτάνει το εκπληκτικό νούμερο των 20,4 χιλιογραμμόμετρων. Το βάρος του ανακοινώνεται στα 260 κιλά, αλλά είναι πολύ πιθανό στις πρώτες δοκιμές πριν τους αγώνες, να χρησιμοποιηθεί μια ελαφρύτερη μπαταρία ιόντων λιθίου που θα κατεβάζει το συνολικό βάρος με απόδοση 20Kwh. Οι επιδόσεις της Energica Ego Corsa κάνουν λόγο για 0-100km/h σε λιγότερα από τρία δευτερόλεπτα, με μέγιστη ταχύτητα τα 270km/h. Τα φρένα προέρχονται από την Brembo, οι τροχοί από την Marchesini και οι αναρτήσεις από την ohlins, με μοναδική ελευθερία στις ομάδες να επιλέγουν διαφορετικά ελατήρια, ανάλογα με το βάρος του αναβάτη. Όλα τα υπόλοιπα μέρη θα είναι κοινά στις μοτοσυκλέτες με εξαίρεση ελάχιστα μέρη και οι μοτοσυκλέτες θα φυλάσσονται όλες μαζί σε ειδικά σχεδιασμένο E-paddock όπου η κάθε ομάδα θα έχει το δικό της box. Μέσα εκεί θα βρίσκεται η ημι-κινητή μονάδα φόρτισης που προσφέρει η Enel X (επίσημος χορηγός της MotoE), ενώ η κινητή μονάδα θα βρίσκεται στη σχάρα της εκκίνησης για να φορτιστούν πλήρως οι μοτοσυκλέτες όσο περιμένουν στην διαδικασία εκκίνησης, αλλά και για να έχουν ρεύμα οι ηλεκτρικές κουβέρτες των ελαστικών. Μάλιστα υπάρχει πρόβλεψη για την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών πάνελ, τα οποία θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια για να τροφοδοτήσουν τις ανάγκες της κατηγορίας MotoE.
Σε ό,τι αφορά τους αγώνες, αυτοί θα έχουν διάρκεια περίπου 10 γύρων (εξαρτάται από το μήκος της εκάστοτε πίστας) και οι πρώτες επίσημες δοκιμές θα γίνουν στις 28-29 Νοεμβρίου στη Jerez με τη συμμετοχή των ομάδων και των αναβατών που θα πάρουν μέρος στο κύπελλο.

Το πρόγραμμα των αγώνων της MotoE

5 Μαΐου Jerez
19 Μαΐου Le Mans
7 Ιουλίου Sachsenring
11 Αυγούστου Red Bull Ring
15 Σεπτεμβρίου Misano

Η FIM και η Dorna έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να υποστηρίξουν και να προβάλλουν όσο περισσότερο μπορούν τη νεοσύστατη MotoE

Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι οι ομάδες και οι αναβάτες που θα δούμε την επόμενη χρονιά να τρέχουν με την ηλεκτρική μοτοσυκλέτα της Enrgica. Το 2019, λοιπόν, θα συμμετέχουν δώδεκα ομάδες εκ των οποίων οι έξι που είναι ανεξάρτητες ιδιωτικές συμμετοχές θα είναι με δύο αναβάτες και οι άλλες μισές που προέρχονται από τις κατηγορίες Moto2 και Moto3 θα συμμετάσχουν με έναν αναβάτη. Μέχρι στιγμής, υπάρχουν αρκετά ηχηρά ονόματα από το χώρο των αγώνων, όπως ο Randy de Puniet, ο Niccolo Canepa, o Bradley Smith και οι προσφάτως ανακοινωθέντες, Alex de Angelis και Sete Gibernau. Ο τελευταίος μάλιστα, είχε κάνει την τελευταία του εμφάνιση στα MotoGP πριν από μια δεκαετία και αποφάσισε να επιστρέψει με την ομάδα του Sito Pons, όντας μάλιστα και ο μοναδικός αναβάτης του. Ο 45 ετών βετεράνος Ισπανός είχε υπάρξει ξανά αναβάτης της ομάδας του Pons, πίσω στο 1995, όταν έτρεχε στην κατηγορία των 250GP.

Ο Sete, που έχει τερματίσει δύο φορές δεύτερος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα MotoGP (2003-2004), δήλωσε πως ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα επέστρεφε στους αγώνες μετά από μια δεκαετία αποχής, αλλά η ζωή πάντα σου επιφυλάσσει εκπλήξεις, ενώ κατέστησε σαφές ότι είναι πλέον ταγμένος στην αποστολή του και στο να βοηθήσει στην εξέλιξη του ηλεκτρικού μέλλοντος για τους αγώνες. Από την πλευρά του, ο Sito Pons είπε πως θεωρούσε αυτονόητη την παρουσία της ομάδας σ' αυτό το νέο project της MotoE, καθώς θεωρεί ότι οι ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες αποτελούν το μέλλον για τους αγώνες. Όπως είπε, ήθελαν να έχουν έναν έμπειρο αναβάτη και η επιλογή του Gibernau ήταν γι' αυτούς μονόδρομος.

Ομάδες και αναβάτες της MotoE

LCR E-Team:
Randy de Puniet
Niccolo Canepa

Angel Nieto Team:
Nico Terol
Maria Herrera

Avintia Esponsorama Racing:
Xavier Simeon
Eric Granado

Alma Pramac Racing:
Josh Hook
Alex de Angelis

Tech3 Racing:
Kenny Foray
Hector Garzo

Trentino Gresini MotoE:
Matteo Ferrari
Lorenzo Savadori

Pons Racing:
Sete Gibernau

One Energy Racing (Sepang):
Bradley Smith

Dynavolt Intact GP:
Jesko Raffin

Ajo Motorsport MotoE:
Niki Tuuli

SIC58 Squadra Corse:
Matteo Casadei

EG 0,0 Marc VDS:
Mike di Meglio

Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται τώρα, είναι για το ποια θα είναι η τύχη αυτής της νέας κατηγορίας. Αν το δούμε καθαρά αγωνιστικά, οι αγώνες τύπου "ενιαίου", όπως είναι για παράδειγμα η Moto2, έχουν τις προϋποθέσεις για θέαμα και έντονο συναγωνισμό. Βέβαια, στην περίπτωση της MotoE δεν θα υπάρχει η ελευθερία στην επιλογή ή κατασκευή διαφορετικών πλαισίων όπως ισχύει στην Moto2 και θα εναπόκειται καθαρά στις οδηγικές ικανότητες των αναβατών.
Από αυτή την άποψη, οι επιλογές είναι αρκετά ενδιαφέρουσες. Από αναβάτες που μέχρι και την περσινή σεζόν αγωνίζονταν σε παγκόσμια πρωταθλήματα, χωρίς όμως να αποτελούν ονόματα "από το πάνω ράφι", μέχρι βετεράνους των MotoGP που έχουν αποσυρθεί καιρό από το πνεύμα του ανταγωνισμού και της πίεσης. Είναι λίγα τα ονόματα των αναβατών που μπαίνουν στην MotoE ως ανερχόμενα ταλέντα και κατά συνέπεια το κίνητρο, που υπάρχει για παράδειγμα στις Moto3 και Moto2 για μετάβαση στην κορυφαία κατηγορία των αγώνων, δεν είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό για να προϊδεάσει για έντονο συναγωνισμό. Δεν υπάρχει επίσης ο ανταγωνισμός μεταξύ των κατασκευαστών, μιας και μιλάμε για ένα κύπελλο "μονομάρκα" όπου η Energica θα είναι ο αποκλειστικός προμηθευτής των μοτοσυκλετών.

Η ισχύς που παράγει ο ηλεκτρικός κινητήρας ανέρχεται στα 120kw (161 ίπποι)

Από την άλλη μεριά, η παγκόσμια τάση που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου, για την στροφή και την εξέλιξη των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, είναι ένα πρόσφορο έδαφος για επένδυση σε χρήμα και προβολή από την πλευρά της διοργάνωσης, που ήδη βρίσκεται σε αναζήτηση για το μέλλον των αγώνων, το οποίο είναι και απόλυτα συνυφασμένο με το μέλλον της αγοράς. Ας μην ξεχνάμε ότι η Dorna, η οποία είναι πλέον υπεύθυνη και για την διοργάνωση του παγκόσμιου πρωταθλήματος WSBK, είχε πει πως ακόμη και για την κατηγορία των superbikes όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά, καθώς θα μπορούσε να αποτελείται ακόμη και από γυμνά χιλιάρια, αρκεί να το ζητούσαν το εργοστάσια. Αν λοιπόν η παγκόσμια αγορά δείχνει προς την κατεύθυνση των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών, η FIM και η Dorna έχουν κάθε λόγο και συμφέρον να υποστηρίξουν και να προβάλλουν όσο περισσότερο μπορούν τη νεοσύστατη MotoE. Η πλατφόρμα των 10 γύρων σε κάθε αγώνα και των πέντε αγώνων μέσα στη χρονιά, προδιαθέτει για σφιχτούς και γεμάτους ένταση αγώνες και η σύνδεσή τους ως παράλληλο event με αγώνες των MotoGP αποτελεί ένα συν στην φαρέτρα των προωθητικών ενεργειών.
Απομένει πλέον να δούμε στην πράξη και την αποδοχή που θα έχει η MotoE από το κοινό, και αν θα δημιουργηθούν οι μάχες και οι συγκινήσεις που απαιτούνται για να αντισταθμιστεί η έλλειψη των βρυχώμενων εξατμίσεων και του φρενήρη ρυθμού τον πιστονιών που ανεβοκατεβαίνουν μέσα στους κυλίνδρους…
 

Ετικέτες

MotoGP Αυστραλία: Νίκη Fernandez σε φοβερό αγώνα Bezzecchi

Εξαιρετική οδήγηση από τον Ιταλό
MotoGP Αυστραλία: Νίκη Fernandez σε φοβερό αγώνα Bezzecchi
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

19/10/2025

Την πρώτη της νίκη πήρε η αμερικάνικη ομάδα Trackhouse και έτσι πλέον έχουν όλες οι ομάδες τουλάχιστον μία νίκη στην μεγάλη κατηγορία. Ο Fernandez έγραψε ιστορία καταφέρνοντας να κρατήσει πίσω του ορισμένους από τους καλύτερους αναβάτες της σεζόν, όπως ο Alex Marquez, ο Acosta και ο Di Giannantonio. Έγινε έτσι ο 7ος διαφορετικός αναβάτης που παίρνει φέτος νίκη στην μεγάλη κατηγορία.

Με έναν Bagnaia εκτός συναγωνισμού τελείως, με τον Marc Marquez εκτός και τον Bezzecchi να εκτελεί ποινή διπλού μεγαλύτερου γύρου, το παράθυρο της ευκαιρίας είχε ανοίξει διάπλατα και περιμέναμε ποιος θα είναι εκείνος που θα το περάσει πρώτος. Δεν υπήρξε και μάλλον δεν θα υπάρξει άλλη τέτοια ευκαιρία αυτή τη σεζόν, που κάποιο άλλο όνομα από τα συνηθισμένα, θα μπορούσε να πάρει την νίκη. Από εχθές, στον αγώνα Sprint, ο Fernandez έδειξε πως θα είναι αυτός που θα παλέψει περισσότερο από κάθε άλλον για την ευκαιρία αυτή και πράγματι το πλάνο της ομάδα εκτελέστηκε με απόλυτη ακρίβεια. Όπως όμως τόνισε και ο ίδιος μετά τον αγώνα, δεν είχε πιστέψει πως θα είναι ο νικητής, γιατί θεωρούσε πως ο Bezzecchi θα κατάφερει να ψαλιδίσει την μεγάλη διαφορά. Στόχος του ήταν το βάθρο, μέσα στον αγώνα κατάλαβε πως θα μπορούσε να πάει και για την νίκη!

Το ίδιο καλά πήγε όμως και το πλάνο του Bezzecchi. Έκανε μία πολύ καλή εκκίνηση και άρχισε αμέσως να χτίζει την διαφορά από τον Fernandez που ήταν ήδη δεύτερος. Ο Quartararo έπαιξε και αυτός τον ρόλο του, εξαφανίστηκε από το προσκήνιο και την pole position αμέσως. Αντίστοιχα και ο Miller έκανε μία κακή εκκίνηση που την συνδύασε με κακή πρώτη στροφή κάνοντας έτσι οι δυο τους το 4 και 5, με τον Acosta στην 3η θέση.

Όσο ο Bezzecchi προσπαθούσε να χτίσει μία μικρή διαφορά, ο Acosta πάλευε με τον Fernandez παίρνοντας και την δεύτερη θέση για λίγο στον 3ο γύρο.

Αν οι μακρύτεροι γύρου γινόντουσαν πιο κάτω, τότε ο Bezzecchi μπορεί και να κατάφερνε να κερδίσει, τόσο ανώτερο ρυθμό είχε. Όμως η ποινή είναι σχεδιασμένη για να προκαλέσει το μεγαλύτερο πρόβλημα και ο Bezzecchi την εκτέλεσε στο όριο, στον 5ο γύρο, τον τελευταίο που θα μπορούσε να μπει στην μακρύτερη διαδρομή.

Ο Zarco σημείωσε την πρώτη πτώση της ημέρας ακριβώς εκεί και αμέσως μετά, στον ίδιο ακριβώς γύρο έπεσε και ο Miller.

Ο Fernandez ήδη είχε περάσει ξανά τον Acosta στον 4ο γύρο και ο Bezzecchi ετοιμαζόταν να δώσει και την τρίτη θέση του.

Κάνοντας τον δεύτερο μακρύτερο γύρο στον 7ο γύρο πέρασαν μπροστά του ο Alex Marquez, ο Quartararo και ο Di Giannantonio, που θα δυσκόλευαν τις προσπεράσεις.

Οι τρεις του πάλευαν και μεταξύ τους, με βασικό θύμα τον Quartararo που θα ήταν ο πρώτος που θα έχανε την μάχη των τριών και έπειτα και από τον Bezzecchi.

Ο Acosta ήδη δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον Fernandez που ήξερε τι έπρεπε να κάνει, να δημιουργήσει διαφορά ασφαλείας για να είναι βέβαιος πως ο ταχύτερος αναβάτης δεν θα μπορέσει να τον πιάσει. Πράγματι τις στιγμές που δεν είχε μοτοσυκλέτες μπροστά του, ο Bezzecchi είχε τον ρυθμό του Fernandez, οπότε η μικρή απόσταση εμπρός εξασφάλιζε πως δεν μπορούσε να τον πιάσει για τα ¾ του αγώνα που απέμεναν ακόμη.

Στην πράξη ο Bezzecchi έκανε έναν απίστευτο αγώνα, ήταν ένας αγώνας νίκης απέναντι σε κάποιον κολλημένο πίσω του. Τέτοια οδήγηση έκανε, με τέτοια συγκέντρωση φαινόταν πως οδηγούσε.

Στον 11ο γύρο σημείωσε πτώση και ο Mir, μόνος του αυτή τη φορά χωρίς να τον ρίξει κάποιος άλλος, επιστρέφοντας στην κανονικότητα που είναι να πέφτει σχεδόν σε κάθε αγώνα της φετινής σεζόν των MotoGP.

Ο Marini περνά και αυτός τον Quartararo ενώ ο Alex Marquez είχε ακόμη μία θέση στο βάθρο με τον Di Giannantonio να μην έχει κάνει την επίθεσή του.

Πίσω από τον Bezzecchi και στην μάχη για τον 7η θέση υπήρχαν αρκετές προσπεράσεις, εμπρός όμως θα αργούσαν λίγο ακόμη να φτάσουν στο σημείο ο 4ος και ο 5ος να βγάλουν εκτός βάθρου τον 2ο και τον 3ο.

Η κατρακύλα του Quartararo συνεχιζόταν στο μεταξύ, φτάνοντας 12ος στον 18ο γύρο εμπρός από έναν Bagnaia που και σήμερα, όπως και εχθές, ήταν σαν να οδηγεί Yamaha ή Honda, γυρνώντας στην 13η θέση όπου η εργοστασιακή Ducati δεν είναι συνηθισμένη να βρίσκεται.

Στο τέλος του 19ου γύρου ο Di Giannantonio κατάφερε να περάσει τον Acosta ο οποίος αμέσως απάντησε και οι δυο τους πάλεψαν για τις πρώτες στροφές του 20ου γύρου με τελική επικράτηση της VR46 Ducati που αμέσως έβαλε πλώρη για τον Alex Marquez.

Θα ήταν μία δύσκολη προσπέραση ο Acosta για τον Bezzecchi, παρόλο που άνοιξε την μεταξύ τους απόσταση αμέσως μόλις τον προσπέρασε, δείχνοντας πως είχε καλύτερο ρυθμό. Ειδικά η επιμονή του Acosta στα φρένα, κλείνοντας την πόρτα στην πιο γρήγορη και ταυτόχρονα, εύκολη για προσπεράσεις στροή, έδειχνε γιατί είναι από τους δύσκολους αναβάτες να περάσει κανείς.

Τελικά στον 22ο γύρο ο Bezzecchi πέρασε εμπρός και άρχισε να πλησιάζει τον Di Giannantonio που ακόμη δεν είχε περάσει τον Alex Marquez.

Πίσω, πολύ πίσω, ο Bagnaia θα περνούσε σε αυτόν τον γύρο τον Quartararo και στον 23ο γύρο ο Di Giannantonio θα ανέβαινε στην δεύτερη θέση, όπου και θα έμενε ανενόχλητος μέχρι το τέλος. Αν υπήρχαν λίγοι γύροι ακόμη, θα τον είχε περάσει ο Bezzecchi, τέτοιο αγώνα έκανε σήμερα.

Στο μεταξύ στον επόμενο γύρο και μόλις 4 πριν το τέλος πέφτει ο Bagnaia. Πάνω που λέει κανείς πως δεν γίνονται χειρότερα τα πράγματα για εκείνον, έχασε πρόσφυση από το εμπρός ελαστικό.

Δύο γύρους πριν το τέλος ο Bezzecchi ανεβαίνει στο βάθρο με μία καθαρή προσπέραση στον Alex Marquez. Είναι τόσο καλός ο αγώνας του που δεν αργεί να πλησιάσει και την επόμενη Ducati, όμως δεν υπάρχει άλλος χρόνος.

Δύο Aprilia στο βάθρο, κάτι που έχει να γίνει από το 2023, και μία φανταστική νίκη για τον Fernandez που δεν νίκησε Marc Marquez και Bezzecchi αλλά νίκησε όλους τους υπόλοιπους και αυτό δεν είναι λίγο για τον νεαρό αναβάτη!

Θέση

Βαθμοί

Αναβάτης (Αρ. / Όνομα)

Ομάδα

Χρόνος / Διαφορά

1

25

#25 Raul Fernandez

Trackhouse MotoGP Team

39:49.571

2

20

#49 Fabio Di Giannantonio

 

+1.418

3

16

#72 Marco Bezzecchi

Aprilia Racing

+2.410

4

13

#73 Alex Marquez

BK8 Gresini Racing MotoGP

+3.715

5

11

#37 Pedro Acosta

Bull KTM Factory Racing

+7.930

6

10

#10 Luca Marini

Honda HRC Castrol

+7.970

7

9

#42 Alex Rins

nster Energy Yamaha MotoGP Team

+10.671

8

8

#33 Brad Binder

d Bull KTM Factory Racing

+12.270

9

7

#23 Enea Bastianini

Red Bull KTM Tech3

+14.076

10

6

#44 Pol Espargaro

Red Bull KTM Tech3

+16.861

11

5

#20 Fabio Quartararo

onster Energy Yamaha MotoGP Team

+16.965

12

4

#88 Miguel Oliveira

Prima Pramac Yamaha MotoGP

+17.677

13

3

#79 Ai Ogura

Trackhouse MotoGP Team

+17.928

14

2

#54 Fermin Aldeguer

BK8 Gresini Racing MotoGP

+18.413

15

1

#21 Franco Morbidelli

ertamina Enduro VR46 Racing Team

+27.881

16

#32 Lorenzo Savadori

Aprilia Racing

+34.169

17

#35 Somkiat Chantra

IDEMITSU Honda LCR

+50.043

18

#51 Michele Pirro

Ducati Lenovo Team

+50.303

Δεν ταξινομήθηκαν (DNF):

  • #63 Francesco Bagnaia – Ducati Lenovo Team – 23 γύροι
  • #36 Joan Mir – Honda HRC Castrol – 9 γύροι
  • #5 Johann Zarco – CASTROL Honda LCR – 4 γύροι
  • #43 Jack Miller – Prima Pramac Yamaha MotoGP – 4 γύροι