MotoGP - Από το 1949 έως το 2023, 1.000 Grand Prix δρόμος!

Στο Le Mans θα διεξαχθεί ο χιλιοστός αγώνας του θεσμού
MotoGP 1000 GP!
Από το

motomag

9/5/2023

Στο Le Mans το MotoGP, φτάνει το ορόσημο των 1000 GP, με αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μοτοσυκλέτας να έχουν διεξαχθεί σε 29 διαφορετικές χώρες και 73 διαφορετικές πίστες! Παράλληλα, στα 70 χρόνια της ιστορίας του θεσμού, το στέμμα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή έχουν κατακτήσει 125 διαφορετικοί αναβάτες.

Αν πάμε πίσω στον Ιούνιο του 1949 θα βρούμε μια σημαντική πληροφορία για τον κόσμο της μοτοσυκλέτας και συγκεκριμένα για το MotoGP. To Isle of Man TT φιλοξένησε το πρώτο Grand Prix μοτοσυκλέτας το 1949 και αυτή είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια στην ιστορία του Πρωταθλήματος. Τώρα, το Σαββατοκύριακο 13 και 14 Μαΐου του 2023, στο Le Mans το MotoGP θα φτάσει τα 1.000 Grand Prix σηματοδοτώντας ένα ξεχωριστό ορόσημο για τον θεσμό!

Πλησιάζοντας προς την ημέρα του γαλλικού αγώνα, ένα σύντομο ταξίδι σε σημαντικές στιγμές στην ιστορία του Πρωταθλήματος μας θυμίζει ξανά διάφορους πρωταγωνιστές και ορόσημα που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας του MotoGP.

Το ταξίδι αρχίζει

Leslie Graham

Το 1949, ιδρύεται η Fédération Internationale de Motocyclisme (FIM), με τις κατηγορίες μοτοσυκλετών 125-250-350-500 κ. εκ. και sidecars 600 κ. εκ. να διαμορφώνουν το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μοτοσυκλετών. Ο Βρετανός Leslie Graham έγινε ο πρώτος Παγκόσμιος Πρωταθλητής της κατηγορίας 500 κ. εκ. οδηγώντας μια βρετανικής κατασκευής AJC μοτοσυκλέτα, ωστόσο μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα ήταν αυτή που θα μεσουρανούσε στους αγώνες μοτοσυκλετών.

Η ιταλική κυριαρχία

Giacomo Agostini

Μεταξύ 1949 και 1974, οι Ιταλοί κατασκευαστές MV Agusta και Gilera κυριάρχησαν στην κατηγορία των 500 κ. εκ., με τους θρύλους του MotoGP, Giacomo Agostini, Phil Read, Geoff Duke, John Surtees, και Mike Hailwood να κερδίζουν τίτλους με τους προαναφερθέντες κατασκευαστές.

Η άνοδος των Ιαπώνων κατασκευαστών

Jim Redman

Το 1966 ήταν η πρώτη χρονιά που ένας Ιάπωνας κατασκευαστής κέρδισε αγώνα στη μεγάλη κατηγορία. Χάρη στον Jim Redman, η Honda πέτυχε αυτό το κατόρθωμα στο Hockenheim, ενώ η Yamaha κέρδισε τον τίτλο των κατασκευαστών για πρώτη φορά το 1974. Από το 1975 και μετά, η Honda, η Suzuki και η Yamaha άρχισαν να κυριαρχούν στη μεγάλη κατηγορία. Η Suzuki και η Yamaha μοιράστηκαν τη δόξα μεταξύ 1975 και 1982, πριν ο Freddie Spencer χαρίσει στη Honda τον πρώτο της τίτλο στα 500 κ. εκ. το 1983.

Αμερικανοί και Αυστραλοί αναβάτες αφήνουν το στίγμα τους

King Kenny

Ο “King” Kenny Roberts άνοιξε τον δρόμο για μερικούς Αμερικανούς σπουδαίους οδηγούς που σφράγισαν την ιστορία του MotoGP. Ο Roberts κέρδισε τo 1978, 1979 και 1980 με τη Yamaha το Παγκόσμιο στέμμα στα 500 κ. εκ., με τους Freddie Spencer και Eddie Lawson να μοιράζονται τους τίτλους μεταξύ 1983 και 1986.

Wayne Gardner

To 1987 o Wayne Gardner έγραψε ιστορία για την Αυστραλία, κατακτώντας τον τίτλο στα 500 κ. εκ., με τους Lawson (1988 και 1989) και Wayne Rainey (1990, 1991 και 1992) να επαναφέρουν τις Η.Π.Α. στην κορυφή.

Kevin Schwantz

Ο Kevin Schwantz πρόσθεσε το όνομά του στη λίστα των Πρωταθλητών όταν κατέκτησε τον τίτλο το 1993.

Mick Doohan

O ερχομός του Mick Doohan ήταν αυτός που σταμάτησε τους Αμερικανούς καθώς κατέκτησε από το 1994 έως και το 1998 τους τίτλους στη μεγάλη κατηγορία. Και κάπου εκεί έρχεται ο Alex Criville για να βάλει την Ισπανία στο χάρτη του MotoGP το 1999, κατακτώντας τον τίτλο. Η χαρά των Ισπανών κράτησε λίγο καθώς το 2000 o Kenny Roberts Jr χάρισε στις Η.Π.Α. τον προτελευταίο μέχρι σήμερα τίτλο τους.

Το όνομα Rossi και η νέα εποχή του MotoGP

Rossi

Το 2000 έρχεται στην μεγάλη κατηγορία ένας Ιταλός με το όνομα Valentino Rossi, ένα όνομα που θα άλλαζε για πάντα την ιστορία του θεσμού. Ο Ιταλός το 2001 κερδίζει τον πρώτο του τίτλο στα 500 κ. εκ. με τη Honda, ενώ την επόμενη χρονιά το MotoGP αλλάζει άρδην.

Four-Stroke MotoGP bikes

Τα δίχρονα 500 κ. εκ. μας αποχαιρετούν με τους τετράχρονους κινητήρες των 1.000 κ.εκ. (που θα έπεφταν στα 800 για να ανέβουν ξανά στα 1.000 κυβικά και να παραμείνουν εκεί) να έρχονται στο προσκήνιο. Η ιστορία λίγο πολύ γνωστή, με τον Valentino Rossi να κατακτά τους τίτλους από το 2002-2005, ωστόσο το σημαντικό σε αυτές τις χρονιές είναι η μετακίνηση του από την Honda το τέλος του 2003 στη Yamaha.

Hayden-Loukopoulos

To 2006 είχαμε αλλαγή στον θρόνο, με τον αείμνηστο Nicky Hayden να βρίσκεται στην κορυφή με τη Honda. To 2006 βιώσαμε ακόμη μία συγκλονιστική στιγμή για το MotoGP, καθώς ο Casey Stoner κατακτούσε τον πρώτο του τίτλο με τη Ducati, επαναφέροντας τη σημαία της Ιταλίας στην κορυφή μετά το 1974. Η απάντηση του «Γιατρού» δεν άργησε να έρθει με τον Ιταλό να κερδίζει τον τίτλο το 2008 και το 2009.

Οι εξωγήινοι ήρθαν στο MotoGP

Stoner, Rossi, Lorenzo, Pedrosa

Με τον ερχομό των Ισπανών Jorge Lorenzo και Dani Pedrosa η τράπουλα ανακατεύεται καθώς οι Casey Stoner και Valentino Rossi έχουν να αντιμετωπίσουν δυο νέους δυνατούς αντιπάλους. Μεταξύ 2007 και 2012, οι τέσσερις αυτοί αναβάτες έγιναν ευρέως γνωστοί ως "οι εξωγήινοι" καθώς οι μάχες μεταξύ τους ήταν συγκλονιστικές και πέρα από τα συνηθισμένα. Σε αυτές τις έξι σεζόν, οι Stoner (2007, 2011), Rossi (2008-2009) και Lorenzo (2010,2012) κατέκτησαν από δύο τίτλους, ενώ ο Dani Pedrosa τερμάτισε στην πρώτη τριάδα σε πέντε από αυτές τις έξι χρονιές. Στο τέλος του 2012 ο Stoner ανακοίνωσε την απόσυρση του από τους αγώνες σε ηλικία 27 ετών, ωστόσο ένας άλλος “εξωγήινος” ήταν έτοιμος να πάρει τη θέση του, ο λόγος για τον Ισπανό Marc Marquez.

Αλλαγές στους κινητήρες και νέες κατηγορίες

Toni Elias

Το 2010 η τετράχρονη Moto2 αντικατέστησε την κατηγορία των δίχρονων 250 κ. εκ., με τη Honda να γίνεται ο μοναδικός κατασκευαστής κινητήρων στη νέα αυτή κατηγορία. Το 2012, δημιουργήθηκε η επίσης τετράχρονη Moto3 για να αντικαταστήσει τη δίχρονη κατηγορία 125 κ. εκ.. Την ίδια χρονιά, εισήχθησαν και οι CRT (Claiming Rule Teams) στην κορυφαία κατηγορία, με αποτέλεσμα να μπορούν να εισέλθουν στον θεσμό ομάδες με χαμηλότερο προϋπολογισμό.

Η εποχή του Marc Marquez

Marc Marquez

Το 2013 ξημερώνει η εποχή της Ισπανικής κυριαρχίας στο MotoGP. Ο Marc Marquez κερδίζει τον πρώτο του τίτλο στη μεγάλη κατηγορία, με τον αναβάτη της Honda να κερδίζει συνεχόμενα τον Παγκόσμιο Τίτλο μέχρι και το 2019. Σε αυτή την εποχή της κυριαρχίας Marquez-Honda, βλέπουμε την είσοδο της KTM στο MotoGP -2017- και την εμφάνιση των αεροδυναμικών βοηθημάτων, πρώτα στις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες της Ducati.

2020 έως σήμερα

Fabio Quartararo

Νέες χώρες και νέοι πρωταγωνιστές ξεπρόβαλαν στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του MotoGP. Οι Joan Mir -Suzuki 2020-, Fabio Quartararo -Yamaha 2021- και Francesco Bagnaia -Ducati 2022- βάζουν ένα τέλος στο σερί του Marc Marquez δίνοντας ταυτόχρονα μια νέα πνοή στον θεσμό τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο η σημαντικότερη στιγμή των συγκεκριμένων ετών είναι η απόσυρση του Valentino Rossi στο τέλος της αγωνιστικής χρονιάς του 2021, με τον Ιταλό θρύλο να συνεχίζει ως manager αγωνιστικής ομάδας στη μεγάλη κατηγορία του Πρωταθλήματος.

Στα επόμενα 1.000 Grand Prix

MotoE

Τα συνθετικά καύσιμα ετοιμάζονται να κάνουν την εμφάνιση τους στο Πρωτάθλημα, ενώ ήδη υπάρχει κατηγορία ηλεκτρικών μοτοσυκλετών (MotoE) στον θεσμό. Τι θα δούμε άραγε στα επόμενα 1.000 GP; Θα υπάρξει αντίστοιχη μετάβαση από τους θερμικούς στους ηλεκτρικούς κινητήρες, όπως έγινε από τον δίχρονο στον τετράχρονο κινητήρα; Ή θα παραμείνει στο επίκεντρο ο κινητήρας εσωτερικής καύσης; Ποια θα είναι τα επόμενα τεχνολογικά επιτεύγματα που θα βοηθήσουν να ανέβει η ασφάλεια των αγωνιζομένων; Και ποιες θα είναι οι επόμενες χώρες που θα φιλοξενήσουν αγώνα MotoGP; Πολλές οι ερωτήσεις, και εμείς θα παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις, ώστε να σας ενημερώνουμε συνεχώς για το πιο συναρπαστικό Πρωτάθλημα μοτοσυκλέτας στον κόσμο.

Ετικέτες

MotoGP Αυστραλία: Pole Position Quartararo και έκπληξη Miller

Ξαφνικά δεν βλέπεις Ducati
MotoGP Αυστραλία: Pole Position Quartararo και έκπληξη Miller
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/10/2025

Παρόλο που ο Bezzecchi όχι μόνο έδειχνε αλλά ήταν και το απόλυτο φαβορί για την πρώτη σειρά της εκκίνησης από την πρώτη στιγμή της Q2, οι κίτρινες σημαίες και τα προβλήματα με τους υπόλοιπους αναβάτες όταν ήρθε η ώρα για γρήγορο γύρο, τον καθυστέρησαν. Στη δεύτερη προσπάθειά του πλησίασε το ρεκόρ γύρου, αλλά δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον Quartararo. Ο Γάλλος άργησε να «μπει στο ρυθμό», όμως το τελευταίο του πέρασμα ήταν εκρηκτικό — από τη 10η θέση εκτοξεύτηκε στην 1η, εξασφαλίζοντας την πέμπτη pole της χρονιάς και νέο απόλυτο ρεκόρ γύρου στο Phillip Island.

Ο Bezzecchi που είχε κυριαρχήσει σε όλες τις περιόδους δοκιμών, έμεινε τελικά δεύτερος για μόλις τρία εκατοστά του δευτερολέπτου, ενώ ο Miller έκανε την έκπληξη ανεβαίνοντας στην πρώτη σειρά. Ο ήρωας του κοινού της Αυστραλίας βγήκε από το Q1 και συνέχισε με ακόμα πιο γρήγορο ρυθμό, πετυχαίνοντας την καλύτερη εμφάνισή του στις κατατακτήριες δοκιμές εδώ και δύο χρόνια.

Η καταστροφή του Bagnaia ήταν σε σκαλοπάτια και δυστυχώς τα κατέβαινε δύο – δύο, πηγαίνοντας προς τα κάτω αντί να προοδεύει ανεβαίνοντας την σκάλα. Έμεινε σχεδόν οκτώ δέκατα πίσω καταφέρνοντας να βάλει το όνομά του δίπλα σε εκείνο του Rins στην Q2, όμως τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα μετά την ποινή τριών θέσεων που του επιβλήθηκε για καθυστέρηση στη γραμμή και παρεμπόδιση του Bezzecchi. Θα εκκινήσει τελικά από τη 14η θέση.

Αντίστοιχα, ο Binder που έχασε την θέση στην Q2 για μόλις δύο εκατοστά του δευτερολέπτου, τιμωρήθηκε κι εκείνος με τρεις θέσεις για παρόμοια παράβαση εις βάρος του Zarco, πέφτοντας στη 16η σειρά της εκκίνησης.

Ο Raul Fernandez έχασε την πρώτη σειρά της εκκίνησης για ένα μόλις δέκατο και θα ξεκινήσει τέταρτος, ανοίγοντας τη δεύτερη σειρά για την Trackhouse, μπροστά από το ταχύτερο KTM, που ήταν για άλλη μία φορά του Acosta.

Ο Alex Marquez ξεκίνησε δυνατά, γράφοντας τον πρώτο γρήγορο χρόνο, αλλά έπεσε στην τέταρτη στροφή. Παρότι ξαναμπήκε αμέσως στη μοτοσυκλέτα και προσπάθησε να ανακάμψει, μια δεύτερη πτώση στην πρώτη στροφή, έβαλε πρόωρο τέλος στη συνεδρία του. Βγήκε αλώβητος και περιορίστηκε στην 6η θέση, πολύ πίσω από οτιδήποτε περιμένεις για την ταχύτερη Ducati!

Ο Aldeguer που για ακόμη μία φορά πήγε πολύ καλά στην Q1 σημείωσε ακριβώς τον ίδιο χρόνο με τον Espargaro και οι δυο τους θα μοιραστούν την τρίτη σειρά με τον Marini, τον μοναδικό αναβάτη της Honda στην Q2. Ο Diggia έκλεισε τη δεκάδα, αφήνοντας πίσω του τον Bagnaia, ενώ οι δύο εργοστασιακές Yamaha πλαισιώνουν την εκκίνηση με Quartararo στην κορυφή και Rins στην ουρά.

Ο Binder μοιράζεται την πέμπτη σειρά με Mir και Zarco, ενώ ο Oliveira θα ξεκινήσει από την έκτη σειρά μαζί με Morbidelli και Ai Ogura.

 

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Q2:

ΘΕΣΗ

No.

ΑΝΑΒΑΤΗΣ

ΜΟΤΟ

ΧΡΟΝΟΣ

ΔΙΑΦ.

ΠΡΟΗΓ.

1

20

Fabio Quartararo

Yamaha

01:26.465

 

 

2

72

Marco Bezzecchi

Aprilia

01:26.496

0.031

0.031

3

43

Jack Miller

Yamaha

01:26.708

0.243

0.212

4

25

Raul Fernandez

Aprilia

01:26.851

0.386

0.143

5

37

Pedro Acosta

KTM

01:26.874

0.409

0.023

6

73

Alex Marquez

Ducati

01:26.920

0.455

0.046

7

54

Fermin Aldeguer

Ducati

01:26.995

0.530

0.075

8

44

Pol Espargaro

KTM

01:26.995

0.530

0.000

9

10

Luca Marini

Honda

01:27.095

0.630

0.100

10

49

Fabio Di Giannantonio

Ducati

01:27.116

0.651

0.021

11

63

Francesco Bagnaia

Ducati

01:27.285

0.820

0.169

12

42

Alex Rins

Yamaha

01:27.491

1.026

0.206

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Q1:

Q2

54

Fermin Aldeguer

Ducati

01:27.071

 

 

Q2

43

Jack Miller

Yamaha

01:27.080

0.009

0.009

13

33

Brad Binder

KTM

01:27.109

0.038

0.029

14

36

Joan Mir

Honda

01:27.280

0.209

0.171

15

5

Johann Zarco

Honda

01:27.392

0.321

0.112

16

88

Miguel Oliveira

Yamaha

01:27.726

0.655

0.334

17

21

Franco Morbidelli

Ducati

01:27.789

0.718

0.063

18

79

Ai Ogura

Aprilia

01:27.817

0.746

0.028

19

32

Lorenzo Savadori

Aprilia

01:28.156

1.085

0.339

20

23

Enea Bastianini

KTM

01:28.211

1.140

0.055

21

35

Somkiat Chantra

Honda

01:28.273

1.202

0.062

22

51

Michele Pirro

Ducati

01:28.451

1.380

0.178