MotoGP Βαρκελώνη: Ταχύτερος ο Morbidelli, κοντά ο Zarco!

Όλοι με το δάκτυλο στη σκανδάλη

Από τον

Μπάμπη Μέντη

25/9/2020

Η ημέρα στην πίστα της Βαρκελώνης ξεκίνησε με “άγριες” διαθέσεις για τους τέσσερεις πρωταγωνιστές της βαθμολογίας του πρωταθλήματος. Αυτό αποδεικνύεται και από τις πολλές πτώσεις, ευτυχώς χωρίς κανένα τραυματισμό που είχαμε στα δύο σκέλη των ελεύθερων δοκιμαστικών. Ο Quartararo ήταν από την αρχή ταχύτερος όλων και στο τέλος του FP1 είχε κάνει 0,430’ ταχύτερο χρόνο από τον δεύτερο Dovizioso που αυτή τη φορά φάνηκε πολύ πιο ανταγωνιστικός σε σχέση με την χλομή παρουσία που είχε στους δύο αγώνες του Misano. Πίσω τους ήταν – ποιος άλλος – ο Mir αν και είχε μια πτώση με τη Suzuki του στην Κ5. Στην τέταρτη θέση των FP1 ήταν ο Vinales με διαφορά 0,674’ από την Yamaha του Quartararo. Έκπληξη εδώ ήταν η 5^η θέση της Aprilia του Aleix Espargaro, όπου μαζί με την 6^η θέση του Morbidelli και την 7^η του Rins αποτελούσαν τους μοναδικούς αναβάτες που ήταν στο ίδιο δευτερόλεπτο με τον Quartararo. Η επιστροφή του Cal Crutchtlow (9^ος στα FP1) σε αυτό τον αγώνα πρόσθεσε άλλον έναν αναβάτη στο ταλαιπωρημένο από τραυματισμούς στρατόπεδο της Honda. Μπροστά του είχε τον Rossi στην 8^η θέση και πίσω του ήταν ο Oliveira με την μοναδική KTM μέσα στη δεκάδα. Ο ουρανός το πρωί ήταν ηλιόλουστος, όμως επικρατούσαν πολύ χαμηλότερες θερμοκρασίες απ ό,τι τις προηγούμενες χρονιές και η Michelin δεν είχε έτοιμα δεδομένα να δώσει στους αναβάτες σχετικά με τα ελαστικά, όπου φαίνεται πως θα είναι και πάλι ρυθμιστής του αγώνα και δύσκολη απόφαση για τους αναβάτες.

Στα FP2 όμως, η εικόνα άλλαξε ριζικά, καθώς ο Quartararo, ο Dovizioso, ο Vinales και ο Rossi ήταν οι μόνοι αναβάτες που δεν βελτίωσαν τον χρόνο τους. Αυτό σημαίνει πως όλοι οι άλλοι το έκαναν και καλύτερα απ όλους ο Franco Morbidelli σπάζοντας το φράγμα του 1:40 που είχε πλησιάσει στα FP1 ο Quartararo, κάνοντας τον ταχύτερο χρόνο της ημέρας με 1:39.789 πριν πέσει όμως κι αυτός. Πίσω του άλλος ένας που άρπαξε τούμπα αλλά πρόλαβε να τρελάνει τα χρονόμετρα… ο Zarco! Κι αν αυτό δεν είναι κάποια έκπληξη, τότε η τρίτη θέση του Brand Binder που οδηγούσε για πρώτη φορά μοτοσυκλέτα των MotoGP σε αυτή την πίστα και μάλιστα της KTM σίγουρα είναι. Μην ξεχνάμε πως η KTM μαζί με την Suzuki είναι τα δύο εργοστάσια που δυσκολεύονται περισσότερο να βρεθούν στις εμπρός θέσεις με τα μαλακά ελαστικά, όμως εδώ δεν φάνηκε να υπάρχει τέτοιο θέμα. Ο Vinales κράτησε ξανά την 4^η όμως ο Quartararo είχε πρόβλημα με τη μοτοσυκλέτα του και δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τα FP2, αλλά χάρη στο χρόνο που έκανε στα FP1 έπεσε μόλις στις 6^η θέση των συνδυασμένων αποτελεσμάτων. Ανάμεσα σε Vinales και Quartararo μπήκε με το σπαθί του ο Nakagami που διαρκώς βελτιώνει την απόδοσή του σε κάθε αγώνα ανεξάρτητα την πίστα. Η Honda είχε μέσα στη δεκάδα άλλη μια μοτοσυκλέτας, του Alex Marquez στην 9^η θέση, ενώ τη δεκάδα σήμερα έκλεισε ο Valentino Rossi. Για άλλη μια φορά, το τέλος των ελεύθερων δοκιμαστικών βρήκε τις δύο εργοστασιακές Ducati εκτός δεκάδας.

Συνδυασμένα αποτελέσματα πρώτης δεκάδας:

1. Franco Morbidelli (Petronas Yamaha SRT) – 1:39.789

2. Johann Zarco (Esponsorama Racing) + 0.109

3. Brad Binder (Red Bull KTM Factory Racing) + 0.219

4. Maverick Viñales (Monster Energy Yamaha MotoGP) + 0.419

5. Takaaki Nakagami (LCR Honda Idemitsu) + 0.623

6. Fabio Quartararo (Petronas Yamaha SRT) + 0.642

7. Joan Mir (Team Suzuki Ecstar) + 0.652

8. Pol Espargaro (Red Bull KTM Factory Racing) + 0.685

9. Alex Marquez (Repsol Honda Team) + 0.689

10. Valentino Rossi (Monster Energy Yamaha MotoGP) + 0.713

https://bit.ly/MOTO_673

Race News

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP

Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.