MotoGP Japan: Με το πέπλο της βροχής

Απίστευτος ο Dovizioso στο 3ο μέρος του αγώνα
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

15/10/2017

Εξομάλυνση των ιπποδυνάμεων και ανάδειξη του ρίσκου φέρνει το πέπλο της βροχής, σ’ έναν αγώνα που ο καιρός άφηνε από την αρχή μόνο δύο πιθανότητες, είτε πολύ νερό, είτε τόσο που να μην ξέρεις τι ελαστικά θα πρέπει να μπουν. Ήταν επίσης βέβαιο και φάνηκε και την Παρασκευή, πως ο Marquez θα κάνει έναν καλό αγώνα έχοντας την Ducati του Dovizioso να τον κυνηγά για να του πάρει την πρώτη θέση. Χθες όμως, στις δοκιμές για την κατάταξη, οι Ducati που θα κυνηγούσαν τον Marquez πολλαπλασιάστηκαν. Ο Lorenzo θύμιζε παλιότερες εποχές σε στεγνό αγώνα, και ο Petrucci αναδείκνυε το ταλέντο του στην βροχή. Έτσι ξεκίνησε κι αυτός ο αγώνας, με τον Lorenzo πρώτα και τον Dovizioso επίσης, να κάνουν φοβερή εκκίνηση και να βρίσκονται εμπρός, όσο ο Marquez έκλεβε την πρώτη θέση από τον Zarco.

Όμως ας πάμε ανάποδα, ας πάμε κατευθείαν στον τέλος. Γιατί οι τελευταίοι γύροι έκαναν έναν ήδη πολύ όμορφο αγώνα να γίνει επικός. Οι αναβάτες που αγωνίζονται για το πρωτάθλημα έπαιζαν δυνατά με την πτώση καθώς πάλευαν να περάσουν ο ένας τον άλλο, σε μία αλληλουχία που τόσο θύμιζε τον αγώνα της Αυστρίας! Ο Dovizioso θα κέρδιζε τελικά με μικρή διαφορά αυτή την έντονη μάχη, με τον Marquez να προσπαθεί στην τελευταία στροφή να κάνει το ακατόρθωτο, ακριβώς όπως είχε κάνει και στην Αυστρία, ενώ ήδη είχε γλιτώσει μία πτώση! Οι τελευταίοι γύροι που έφεραν την Ducati νικήτρια στο σπίτι της Honda, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν με τον Stoner, θα είναι στο μέλλον στιγμιότυπα που θα επαναλαμβάνονται!

Η βροχή συχνά μετατρέπει τους αγώνες MotoGP σε βαρετούς, κατά μία έννοια, καθώς μονάχα οι πτώσεις είναι το μόνο αναπάντεχο. Με τους αναβάτες πίσω να μην έχουν ορατότητα από το σπρέι των εμπρός οι προσπεράσεις και οι μάχες γίνονται πιο προσεκτικά, Αυτή η σεζόν όμως είναι έντονα μαχητική και ολοκληρωτικά απρόβλεπτη, οπότε και ο συγκεκριμένος αγώνας δεν θα ξέφευγε από τον κανόνα αυτό. Τον Marquez γρήγορα άρχισαν να τον κυνηγούν οι Ducati με τον Lorenzo να εντυπωσιάζει για τις συνθήκες αυτές και να βρίσκεται πίσω του, ρίχνοντάς τον έπειτα στις πίσω θέσεις. Ο Petrucci με το μαλακό ελαστικό είχε την δυνατότητα να κυνηγήσει τους πάντες στην βροχή και οι πρώτοι γύροι οδήγησαν τελικά την Honda του Marquez να έχει δύο Ducati εμπρός και μία πίσω της. Ο Petrucci οδηγούσε τον αγώνα και μάλιστα θα το έκανε για αρκετούς γύρους, ο Lorenzo ήταν δεύτερος ενώ πίσω από τον Marquez, στην τέταρτη θέση, ακολουθούσε ο Dovizioso.

Οι εργοστασιακές Yamaha πάλευαν στις πίσω θέσεις, οι Suzuki πήγαιναν εξαιρετικά και το μπουλούκι θα αργούσε λίγο ακόμα να ξεκαθαρίσει. Μόλις ο Marquez πέρασε τον Lorenzo με τσαμπουκά, αλλά καθαρά, έστρωσε και τον δρόμο για τον Dovizioso να κάνει το ίδιο. Αυτό έφερε τον Lorenzo στα δόντια του Zarco, που είχε την pole position και ονειρευόταν έναν αγώνα όπως τότε στο Qatar, αλλά χωρίς την πτώση. Το όνειρο αυτό ξεμάκραινε για τον Zarco, οπότε όποιος ήταν μπροστά του θα υπέφερε, κι αυτός ήταν ο Lorenzo. Ο Γάλλος πέρασε τον Ισπανό με τις δύο μοτοσυκλέτες να ακουμπούν και τον Lorenzo να κουνά το κεφάλι απογοητευμένος. Αυτό ήταν.

Από εκείνη την στιγμή ο Lorenzo θα γινόταν ο αναβάτης που ξέρουμε. Πέφτοντας στην κατάταξη όπως οι πέτρες από τα βράχια, αδυνατώντας να διαχειριστεί εκείνο που μόλις έγινε. Τον έφτασε ο Rossi που ανέβαινε μία-μία τις θέσεις από την δωδεκάδα, και τον πέρασε με μία απογοητευτική εξέλιξη που κανείς δεν περίμενε. Ο Rossi δεν φαινόταν να ρισκάρει, δεν φαινόταν πως οι προσπεράσεις και η αργή και σταθερή άνοδος γινόταν με την πτώση να καραδοκεί, αλλά αυτό ακριβώς έγινε. Χάνοντας πρόσφυση από το πίσω ελαστικό, την αχίλλειο πτέρνα των Yamaha στο βρεγμένο Motegi, ο Rossi έπεσε δίνοντας ένα από τα πιο αποκαρδιωτικά στιγμιότυπα, καθώς έβλεπες μέσα από το κράνος την απογοήτευσή του. Με τον τροχό της Yamaha ακόμα να γυρίζει, ο Rossi της έριξε μία ματιά και περπατώντας – το πιο σημαντικό στην δική του περίπτωση- επέστρεψε στα pit..

Ο Zarco δεν θα κατάφερνε να κρατήσει τις Suzuki πίσω του, ούτε και την Aprilia του Aleix Espargaro που στην Ιαπωνία ξεδίπλωσε το ταλέντο του όλο το τριήμερο, θα κατάφερνε όμως να τερματίσει μπροστά από τον Vinales δίνοντας άλλο ένα παράδειγμα για τις διαφορές της προηγούμενης Yamaha…

Με τον Petrucci να μην μπορεί να αντισταθεί στους δύο πρώτους μόλις το ελαστικό άρχισε να γίνεται slick, ο αγώνας εξελίχθηκε στην μάχη που περιμέναμε πριν οι ομάδες πάνε στην Ιαπωνία, αυτό που φαινόταν από τις δοκιμές. Σε μία μάχη του Dovizioso με τον Marquez, μία επανάληψη εφάμιλλη, αν όχι καλύτερη, από την πρώτη τους μάχη αυτή την σεζόν με το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα! Το πρωτάθλημα ανήκει εξίσου και στους δύο, όσο οδηγούμαστε στην Αυστραλία…  

 
ΘΕΣΗ
ΑΝΑΒΑΤΗΣ
ΜΟΤΟ
Km/h
ΧΡΟΝΟΣ/ΔΙΑΦ.
1
Ducati
146.3
47'14.236
2
Honda
146.3
+0.249
3
Ducati
145.8
+10.557
4
Suzuki
145.3
+18.845
5
Suzuki
145.1
+22.982
6
Ducati
145.1
+24.464
7
Aprilia
144.9
+28.010
8
Yamaha
144.8
+29.475
9
Yamaha
144.4
+36.575
10
Ducati
143.8
+48.506
11
KTM
143.5
+56.357
12
Yamaha
143.3
+1'00.181
13
Aprilia
143.2
+1'00.980
14
Ducati
143.1
+1'03.118
15
Honda
143.1
+1'03.514
16
Ducati
143.1
+1'04.162
17
KTM
143.0
+1'06.271
18
Honda
142.6
+1'13.250
 
Ducati
142.6
3 Laps
 
Honda
143.0
4 Laps
 
Ducati
133.9
5 Laps
 
Honda
137.6
10 Laps
 
Yamaha
142.0
19 Laps
 
Yamaha
137.6
21 Laps

 

Η δεύτερη πτώση του Crutchlow καθώς στην πρώτη πήγε στα pit, και βγήκε ξανά στον αγώνα, σε ένα τριήμερο που δεν πήγε καθόλου καλά για τον ίδιο και.. για όποιον ήταν μπροστά του

 

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.