MotoGP Κατάρ: Ολόκληρη η υπόθεση Ducati, δηλώσεις KTM, Aprilia, Suzuki & Honda

Υπάρχει μονάχα ένα πραγματικά μελανό σημείο
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/3/2019

Πριν τον αγώνα του Κατάρ είχατε δει πως η Ducati είχε ξεκινήσει την χρήση νέων αεροδυναμικών βοηθημάτων, έχοντας όμως πρώτα αναλύσει τους κανονισμούς ώστε να είναι βέβαιη πως δεν υπάρχει παρατυπία. Στους κανονισμούς που είναι αναρτημένοι στην FIM και μπορεί καθένας να τους δει, εκτός από την εκτενή αναφορά στα αεροδυναμικά βοηθήματα και στο τι επιτρέπεται και τι όχι, υπάρχει και αντίστοιχο σκίτσο όπως φαίνεται πιο κάτω, που δείχνει ακριβώς τις περιοχές που καλύπτουν οι κανονισμοί. Τα αεροδυναμικά βοηθήματα που εφάρμοσε η Ducati είναι εκτός των περιοχών αυτών. Εδώ όμως έρχεται το πρώτο σκαλοπάτι, πάνω στο οποίο πάτησαν οι τέσσερις αντίπαλοι που προέβησαν σε ένσταση και η οποία θα εξεταστεί τις επόμενες εβδομάδες σε συνεδρίαση στην Γενεύη. Στις 2 Μαρτίου δόθηκε σε όλους τους κατασκευαστές μία πρόσθετη οδηγία για αεροδυναμικά βοηθήματα που αποσαφηνίζει τους κανόνες για την χρήση τους ακριβώς στα σημεία που η Ducati έχει εφαρμόσει τα δικά της. Η οδηγία αυτή αναφέρει πως επιτρέπονται ΕΚΤΟΣ κι αν χρησιμοποιούνται για να αυξήσουν την κάθετη δύναμη από τον αέρα. Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μονάχα για καλύτερη ψύξη του ελαστικού και για προστασία απέναντι σε βροχή και πέτρες. Εκεί, στο εκτός, βασίζονται οι τέσσερις που έκαναν την ένσταση και υπάρχει λόγος που είναι αυτοί οι τέσσερις και όχι άλλοι ή ακόμη καλύτερα, όλοι μαζί.

Καταρχήν δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η οδηγία αυτή ήρθε τότε, λίγο πριν το Κατάρ, οκτώ μέρες πριν ο υπόλοιπος κόσμος αρχίσει να ασχολείται με τις φωτογραφίες των Ducati. Όπως καθόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως η ένσταση ήταν ήδη γραμμένη από τους τέσσερις, Aprilia, KTM, Suzuki, Honda: Αμέσως μετά τον αγώνα πήγαν στην επιτροπή των κριτών της FIM, υπέβαλλαν την καταγγελία τους και εκείνη απορρίφθηκε. Την ίδια στιγμή λοιπόν εμφάνισαν την ένστασή τους, έτοιμη γραμμένη, στέλνοντας το ζήτημα στο Εφετείο των MotoGP. Επί της διαδικασίας η συνέχεια έχει δύο δρόμους. Αν το Εφετείο στην συνεδρίασή του στην Γενεύη, αποφανθεί πως καλά έκαναν και απέρριψαν την καταγγελία οι κριτές στο Κατάρ, τότε το ζήτημα τελειώνει εκεί και δεν υπάρχει δικαίωμα από τις ομάδες να συνεχίσουν τον δικαστικό τους αγώνα. Αν το Εφετείο τους δώσει δίκαιο όμως, τότε η νίκη του Dovizioso στο Κατάρ θα τεθεί υπό καθεστώς ακύρωσης χωρίς να γίνει κάτι από την στιγμή που η Ducati έχει δικαίωμα να πάει το θέμα πιο ψηλά. Φανταστείτε το πως είναι η σειρά της να ασκήσει έφεση, μία των τεσσάρων δηλαδή και μία δική της. Πιο ψηλά από το Εφετείο των MotoGP είναι το CAS, είναι το δικαστήριο διαιτησίας που υπάγεται στο ICAS, το παγκόσμιο αγωνιστικό δικαστήριο. Το CAS συστήθηκε το 1984 και με 300 αντιπροσώπους από 87 χώρες καλύπτει κάθε άθλημα σε όλα του τα επίπεδα, φέροντας εις πέρας τριακόσιες υποθέσεις τον χρόνο κατά μέσο όρο. Με λίγα λόγια, αν το θέμα δεν σταματήσει σε λίγες εβδομάδες στο Εφετείο των MotoGP τότε θα πάρει πολύ καιρό να λυθεί και θα εμπλέξει σε δικαστικό αγώνα τους πέντε κατασκευαστές. Παράλληλα είναι άγνωστο τι θα γίνει τόσο με την νίκη του Dovizioso στο Κατάρ, όσο και με όλους τους υπόλοιπους αγώνες σε περίπτωση που η Ducati συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα βοηθήματα περιμένοντας την απάντηση από το CAS. Αν ρωτήσει κανείς τους ίδιους, θα δει πως περιμένουν το θέμα να λήξει στην Γενεύη σε λίγο καιρό. Η ίδια ερώτηση προς τους υπόλοιπους κατασκευαστές όμως έχει άλλη απάντηση, καθώς είναι βέβαιοι πως η Ducati δεν χρησιμοποιεί τα συγκεκριμένα αεροδυναμικά βοηθήματα μονάχα για ψύξη.

ξεκάθαροι οι κανονισμοί -πριν την οδηγία της 2 Μαρτίου- για το που αναφέρονται:

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Petrucci πριν τον αγώνα που είπε στον David Emmett: We saw on television that it was for cooling down the rear tire but it is not like this. But I can’t tell you what it is for, because Gigi will get angry." Με λίγα λόγια, δεν είναι για ψύξη, αλλά δεν μπορώ να σας πω και γιατί είναι γιατί θα εκνευριστεί ο Gigi. Υπάρχει απάντηση της Ducati και σε αυτό, στην χιονοστιβάδα εξελίξεων που ακολουθήσε μετά τον αγώνα καλύπτοντας τον Petrucci με την έννοια πως ό,τι είπε το είπε για να ρίξει στάχτη... αυτό ήταν το νόημα. Ας κάνουμε εδώ μία ανακεφαλαίωση λοιπόν:

Κανένα πρόβλημα με τους κανονισμούς δεν υπάρχει με την τοποθέτηση των αεροδυναμικών βοηθημάτων κάτω από το ψαλίδι ή στις μπότες εμπρός. Το ζήτημα έχει ξεφύγει από εκεί και έχει αναδειχθεί σε θέμα χρήσης. Αν η Ducati τα χρησιμοποιεί για να αυξήσει την δύναμη του αέρα σταθεροποιώντας την μοτοσυκλέτα, τότε εναντιώνεται στην τεχνική οδηγία που στάλθηκε στις 2 Μαρτίου. Από την πλευρά της Aprilia εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Διότι εκείνο που έκαναν ήταν να πάρουν λεπτομερείς φωτογραφίες και να επανασχεδιάσουν ψηφιακά την πτέρυγα της Ducati κάτω από το ψαλίδι, τρέχοντας έπειτα προσομοιώσεις που τους έδειξαν πως τα αεροδυναμικά αυτά σταθεροποιούν την μοτοσυκλέτα. Αντίστοιχα υπάρχει δήλωση και από την KTM, μέσω του Pit Beirer που λέει πως είχε προειδοποιήσει την Ducati, πριν τον αγώνα. Είχαν προειδοποιήσει και την οργάνωση και τους κριτές, και να γιατί είχαν έτοιμη και την ένσταση! Οι τέσσερις λοιπόν δεν έχουν πρόβλημα με την ίδια την Ducati, περισσότερο το ζήτημα είναι απέναντι στους κανονισμούς και στο γεγονός πως δεν έχει αποσαφηνιστεί το ζήτημα στο βαθμό που έπρεπε να γίνει. Η ένστασή τους λοιπόν, σύμφωνα με τον Beirer σε χθεσινή δήλωσή του σε γερμανική αθλητική εφημερίδα, είναι μία λογική συνέχεια επί τις διαδικασίας που έχει ξεκινήσει καιρό τώρα.

«Βρισκόμαστε κατηγορούμενοι», συνέχισε ο επικεφαλής αγωνιστικού τμήματος της KTM, «πως μιλήσαμε μετά τον αγώνα, αλλά στην πράξη είναι μεγάλος ο όγκος όλων όσων πρέπει να εξετάσει κανείς και με τους υπόλοιπους τρεις είδαμε κάτι που μας παραξένεψε. Μία πτέρυγα που είναι πολυσύνθετη και όχι τόσο απλή όσο θα έπρεπε να είναι κάτι που απλά ανακατευθύνει αέρα για ψύξη. Μιλήσαμε με τον Τεχνικό Διευθυντή Danny Aldridge, του είπαμε τον προβληματισμό μας κι εκείνος διαφώνησε και είπε πως η πτέρυγα είναι εντός κανονισμών και πως αν θέλαμε μπορούσαμε να κάνουμε ένσταση. Όμως ένσταση γίνεται μονάχα κατά τον αγώνα! Να γιατί κινηθήκαμε με αυτό τον τρόπο! Δεν θέλουμε να χάσει την νίκη ο Dani, του αξίζει που κέρδισε και ήταν μία πολύ εντυπωσιακή νίκη. Μακάρι να μην την χάσει, όμως πρέπει να τραβηχτεί εδώ μία γραμμή και να δούμε ακριβώς τι συμβαίνει και τι επιτρέπεται».

Αντίστοιχα αυτός είναι και ο προβληματισμός της Suzuki ενώ χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Marquez που πρακτικά εναντιώνεται στην Honda λέγοντας πως δεν τον νοιάζει τι συμβαίνει με τα αεροδυναμικά, ο Dovizioso ήταν καλύτερος και αυτό έχει σημασία. Ας αφήσουμε για λίγο την Honda εκτός. Οι υπόλοιποι τρεις που εναντιώθηκαν στην Ducati δεν είχαν κάποιο λόγο να το κάνουν από πλευράς αποτελέσματος αγώνα, ίσως η Suzuki που βρέθηκε για λίγο να οδηγεί την κούρσα, όμως τόσο για την KTM όσο και για την Aprilia δεν θα άλλαζε κάτι αν ο Dovizioso δεν κέρδιζε ή αν ήταν πιο αργός. Πάλι θα ήταν ταχύτερος από τους ίδιους. Αλλού είναι το δικό τους πρόβλημα. Διότι από την στιγμή που τα ηλεκτρονικά είναι κοινά για όλους, το βάρος του σχεδιασμού και της ακριβής εξατομίκευσης έχει πέσει στα αεροδυναμικά. Είναι το νέο παιχνίδι των κατασκευαστών για να κλέβουν δέκατα και η Ducati είναι η μόνη εταιρία που ξεσήκωσε όλα τα παλιά κόλπα, τα έθεσε υπό νέα εξέταση και έριξε επάνω τους ακριβές εργατοώρες. Οι υπόλοιποι πολύ θα ήθελαν να μην εμπλακούν σε ένα τέτοιο πόλεμο εξέλιξης, και για αυτό αντιδρούν. Είναι οικονομικό το ζήτημα, είναι θέμα κόστους! Για την Honda από την άλλη είναι απλά ζήτημα γοήτρου. Δεν γίνεται ο κατασκευαστής που έχει φέρει τις μεγαλύτερες τεχνολογικές εξελίξεις, που το κιβώτιό της για παράδειγμα ήταν μία πενταετία εμπρός από όλους, να μην έχει κάτι που έχει ένας άλλος, ή να ακολουθήσει σε δρόμο που χάραξε η Ducati, ιδίως η Ducati. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση σε μία αντίστοιχη περίπτωση νωρίτερα στην σεζόν για την λάμα κάτω από το ψαλίδι, επίσης απέναντι στην Ducati, πως αυτά είναι «ξεπερασμένα πράγματα που η Honda έκανε πριν από δεκαετίες στα Superbike»!

Αυτοί είναι οι λόγοι που υπάρχει η ένσταση, αυτός είναι ίσως και ο λόγος που η Yamaha απουσιάζει από την ομάδα των τεσσάρων. Έχει άλλη στρατηγική. Αν δει πως δουλεύει το σύστημα της Ducati και πως πέρασε από την τρικλοποδιά της τεχνικής οδηγίας στις 2 Μαρτίου, τότε μπορεί να είναι και η πρώτη που θα το εφαρμόσει!

Πάμε για την δεύτερη και τελευταία ανακεφαλαίωση: Το ζήτημα δεν είναι νέο, αναφερθήκαμε πρώτη φορά πριν τον αγώνα εδώ. Απασχολεί τους κατασκευαστές καιρό και για αυτό υπήρξε αποσαφήνιση από την Dorna. Δεν τους κάλυψε όλους. Είναι πολύ δύσκολο να αποδειχτεί για πιο λόγο εφαρμόζεται από την Ducati η πτέρυγα. Αν επηρεάζει την σταθερότητα της μοτοσυκλέτας τότε είναι παράτυπη, αν όχι, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Όλα δείχνουν πως ο πραγματικός λόγος είναι αυτός, πως δεν είναι εκεί μονάχα για ψύξη. Η Ducati από την αρχή της χρονιάς ψάχνει διάφορες λύσεις για παραπάνω σταθερότητα εκτός ηλεκτρονικών, για καλύτερη επιτάχυνση στην εκκίνηση επίσης και ο τομέας των αεροδυναμικών βοηθημάτων κρύβει ένα μεγάλο πεδίο δράσης. Αυτό όμως δεν θα έπρεπε να αποτελεί πρόβλημα. Διότι το ζήτημα τώρα των υπολοίπων, (φαίνεται να) είναι πώς να σταματήσουν μία ακριβή εξέλιξη, οι πρώτοι κανονισμοί στα αεροδυναμικά βοηθήματα μπήκαν άλλωστε για ακριβώς αυτό τον λόγο…

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”