MotoGP Μαλαισίας: Νίκη-δώρο στον Marquez

Απίστευτη πτώση του Rossi ενώ ήταν πρώτος!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

4/11/2018

Μετά την επεισοδιακή μέρα των δοκιμών του Σαββάτου και την αλλαγή του προγράμματος των αγώνων, ο τροπικός καιρός στην Sepang δεν είχε καμία σχέση με την προηγούμενη μέρα, καθώς η ηλιοφάνεια και οι υπερβολικά υψηλές θερμοκρασίες (35 βαθμοί στον αέρα, 53 στην άσφαλτο) ήταν το κύριο χαρακτηριστικό.
Με τον Marquez να ξεκινάει από την τρίτη σειρά της εκκίνησης, λόγω της ποινής που δέχθηκε μετά το συμβάν με τον Iannone, δεν ήταν πρόβλημα για τον Rossi να στρίψει ως επικεφαλής στην πρώτη στροφή, κάνοντας μια υποδειγματική εκκίνηση. Ο Ισπανός παγκόσμιος πρωταθλητής άρχισε από νωρίς τον γνωστό χορό των απίστευτων σωσιμάτων, αλλά δεν ίσχυσε το ίδιο για τον Iannone ο οποίος την ώρα που ο Marc γλίτωνε την πτώση ακριβώς πίσω του ο αναβάτης της Suzuki έχασε το μπροστινό κι έπεσε, κάνοντας τους ανθρώπους της Suzuki να τραβάνε τα μαλλιά τους.
Όσο ο Rossi έχτιζε μια μικρή διαφορά από τους υπόλοιπους, ο Marquez έγραφε ταχύτερους γύρους φτάνοντας στην τρίτη θέση πίσω από τον Zarco και τον Γιατρό. Ταυτόχρονα και ο Dovizioso προσπαθούσε να κρατήσει επαφή με το γκρουπ των τριών αναβατών, ενώ και ο Pedrosa έδειχνε ότι είχε τις δυνάμεις για να κάνει έναν καλύτερο αγώνα από αυτούς που μας είχε συνηθίσει τελευταία. Το στοίχημα πλέον ήταν κατά πόσο θα κατάφερναν οι μοτοσυκλέτες της Yamaha να διαχειριστούν την φθορά των ελαστικών, το μεγάλο πρόβλημα για φέτος. Παρόλα αυτά ο Rossi πίεζε αρκετά κάνοντας γρήγορα περάσματα από την αρχή, έχοντας πίσω του τον Marquez ο οποίος είχε πλέον βρεθεί στην δεύτερη θέση ήδη από τον έκτο γύρο του αγώνα. Σ’ εκείνο το σημείο του αγώνα ο Michele Piro (ο οποίος αντικατέστησε τον Lorenzo που αποφάσισε να μην τρέξει και να καταπονήσει το χέρι του) πρόσθεσε το όνομά του στη λίστα με τους αναβάτες που είχαν πτώση στην 15η στροφή της πίστας.


Με 13 γύρους να απομένουν μέχρι την πτώση της καρό σημαίας, οι τρεις πρώτοι (Rossi, Marquez και Zarco) είχαν απομακρυνθεί πολύ από τους υπόλοιπους αναβάτες, διατηρώντας όμως τις αποστάσεις μεταξύ τους σταθερές, την ώρα που ο Pedrosa είχε αναρριχηθεί στην τέταρτη θέση! Ο Dovizioso έδειχνε να μην μπορεί να διατηρήσει τον γρήγορο ρυθμό του χάνοντας θέσεις –και όχι μόνο, καθώς ήταν πλέον ορατό το ενδεχόμενο να χάσει και την δεύτερη θέση στην βαθμολογία του πρωταθλήματος. O Rossi εν τω μεταξύ οδηγούσε με έναν εκπληκτικά σταθερό ρυθμό, με τα περάσματά του να γίνονται με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού, ενώ ο Vinales έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να περάσει τον Dovizioso και να δώσει την ευκαιρία στον team mate του να περάσει αυτός στην δεύτερη θέση του πρωταθλήματος. Ο Vinales περνούσε μπροστά στις στροφές και ο Dovizioso με την Ducati στις ευθείες, την ώρα που ο Rossi είχε φτάσει την διαφορά του από τον Marquez στο ένα δευτερόλεπτο.
Εφτά γύρους πριν το τέλος ο Marquez εξαπέλυσε την επίθεσή γράφοντας γρήγορους γύρους και παίρνοντας αρκετά ρίσκα, με τον Rossi να απαντά με εξίσου γρήγορο γυρολόγιο, ενώ οι δύο αναβάτες είχαν και την ίδια τελική ταχύτητα στο τέλος της μεγάλης ευθείας. Ο Ισπανός είχε διαρκώς γλιστρήματα και η ένταση είχε έναν διαρκώς αυξανόμενο ρυθμό και οι δύο Aliens είχαν απλώς… εξαφανιστεί από τους υπόλοιπους. Η καταστροφή όμως για την Movistar Yamaha ήρθε δύο γύρους αργότερα, όταν ο Rossi έχασε το μπροστινό κι έπεσε, σημειώνοντας την πρώτη του πτώση για φέτος (με εξαίρεση την Αργεντινή που επίσης έπεσε αλλά εκεί υπήρχε υπαιτιότητα του Marquez), δύνοντας έτσι μία διαφορετική εξέλιξη σε έναν αγώνα που φαινόταν ότι ο Marquez δύσκολα θα ανέβαινε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Πλέον το έργο του Ισπανού όμως έγινε εξαιρετικά εύκολο, με τον δεύτερο αναβάτη να βρίσκεται 4,5 δευτερόλεπτα πίσω του. Ο Rossi ξαναμπήκε στον αγώνα, όντως όμως εκτός βαθμολογούμενης δεκαπεντάδας, εμφανώς απογοητευμένος που δεν κατάφερε να κλείσει την μέρα με ένα καλό αποτέλεσμα, μετά τη νίκη του αδερφού του Luca Marini στην Moto 2 και την κατάκτηση του τίτλου από τον Bagnaia για λογαριασμό της SKY VR46.


Δύο γύρους πριν το τέλος, το ενδιαφέρον είχε επικεντρωθεί στην μάχη για την δεύτερη θέση μεταξύ των Zarco και Rins, με τον αναβάτη της Suzuki να δείχνει για ακόμη μια φορά πολύ δυνατός, επιβεβαιώνοντας τις απόψεις όσων θεωρούν ότι οι μοτοσυκλέτες της θα μπορούσαν να μπουν ακόμη και στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος την επόμενη σεζόν. Η δεύτερη θέση τελικά που κατέκτησε είναι η καλύτερη απόδειξη για του λόγου το αληθές, με τον Zarco να τερματίζει τρίτος και πρώτος αναβάτης με Yamaha, μπροστά από τον Vinales που τερμάτισε τέταρτος.
Από τα αξιοσημείωτα πάντως γεγονότα στην Sepang, ήταν η αποθέωση του Rossi μετά τον τερματισμό από τον κόσμο που βρισκόταν στην πίστα, λες και ήταν αυτός ο νικητής του αγώνα, αλλά στην ουσία ο Marquez ήταν αυτός που πρόσθεσε άλλη μια νίκη στην πολύ επιτυχημένη φετινή του σεζόν. Στα θετικά η απόδοση του Pedrosa που βρέθηκε στην πέμπτη θέση, όπως και αυτή του τοπικού Syahrin που εμφανώς συγκινημένος τερμάτισε μέσα στην πρώτη δεκάδα μπροστά στους συμπατριώτες του. Με τη νίκη του Marquez η Honda εξασφάλισε και τον τίτλο σε επίπεδο κατασκευαστών, μπροστά από την Ducati και την Yamaha.
 

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.