MotoGP: Νέο λογότυπο Liberty Media - Το MotoGP έπαθε... Μετρό Θεσσαλονίκης

Λιτό και άχρωμο σε σχέση με το προηγούμενο, με το cringe συνοδευτικό δελτίο τύπου να αποτελεί προάγγελο εξελίξεων
MotoGP - Νέο λογότυπο
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

18/11/2024

Με ένα δελτίο τύπου που προκαλεί άφθονη… ετεροντροπή (βλ. cringe) η Dorna, στη νέα εποχή της εξαγοράς της από την ιδιοκτήτρια της F1 Liberty Media, ανακοινώνει την αλλαγή της εταιρικής ταυτότητας του MotoGP με ένα καινούργιο λογότυπο, που σε πρώτη εμφάνιση δείχνει λιτό και άχρωμο, θυμίζοντας πολύ την ιστορία με το νέο λογότυπο του… Μετρό της Θεσσαλονίκης που δέχθηκε -δικαίως- μεγάλη κριτική για τη έλλειψη έμπνευσής του και την απευθείας ανάθεση του σχεδιασμού του σε ευνοούμενη εταιρεία.

Από το προηγούμενο λογότυπο του MotoGP με την ασπρόμαυρη καρό σημαία και το MotoGP γραμμένο με κόκκινο χρώμα, η διοργάνωση κάνει το επόμενο βήμα επί εποχής Liberty Media, με ένα νέο ασπρόμαυρο (στιλ ή αναχρονισμός, όπως το πάρει κανείς) logo που στηρίζεται αυστηρά στη γραμματοσειρά του.

Οι designers του νέου λογότυπου επεξηγώντας τη δουλειά τους αναφέρουν πως πίσω από τα γράμματα κρύβονται διάφορες εικόνες (η κλίση του αρχικού τμήματος του Μ αναφέρεται στην κλίση της μοτοσυκλέτας, τα δύο Ο αφορούν στους τροχούς της, το t είναι η σύνδεση ανθρώπου και μοτοσυκλέτας και η διαφορετική γραμματοσειρά του GP προσομοιάζει τα όρια μιας πίστας), και μένει στον καθένα μας να δεχτεί ή όχι τους ισχυρισμούς τους οι οποίοι αγγίζουν τα όρια της αυθυποβολής.

MotoGP New logo

Το θέμα είναι πως αν δεν μας εξηγούσαν οι ίδιοι όλα τα παραπάνω, κανείς δεν θα έβλεπε τις εικόνες που περιγράφουν οι σχεδιαστές, και εδώ υπάρχει πρόβλημα. Όπως και να έχει, υπό τη διοίκηση της εταιρείας που κατέχει την F1 το MotoGP πρόκειται να αλλάξει σε πολλά επίπεδα, και πιστεύουμε πως το νέο λογότυπό σύντομα θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα μας απασχολεί, μέσα στη γενικότερη αναμόρφωση του Πρωταθλήματος στα πρότυπα της F1.

MotoGP old logo

Πριν όμως βυθιστούμε προκαταβολικά στην… καταστροφολογία, ας διαβάσουμε το σπαρταριστό δελτίο τύπου της Liberty Media όσον αφορά στο νέο λογότυπο (το οποίο αντικαθιστά το παλαιότερο που βλέπετε άνω), που σε μεγάλο βαθμό απευθύνεται σε κοινό άσχετο με τη μοτοσυκλέτα, προσπαθώντας να φέρει στους κόλπους του MotoGP νέους θεατές.

“Ταχύτερα. Μπροστά. Ατρόμητα.

Το πιο συναρπαστικό άθλημα στον κόσμο αποκαλύπτει τη νέα του εταιρική ταυτότητα. Ανακαλύψτε την.

Καλώς ήρθατε στο πιο συναρπαστικό άθλημα στη γη. Οι ταχύτερες μοτοσυκλέτες. Οι πιο πρωτοπόροι κατασκευαστές. Οι πιο ατρόμητοι αναβάτες στον κόσμο. Αυτό είναι το κυνήγι και μπορεί να υπάρξει μόνο ένας νικητής. Ελάτε μαζί μας στην άκρη των πιθανοτήτων και στην άκρη του καθίσματός σας.

Δημιουργημένη από το μεγαλύτερο ανεξάρτητο στούντιο σχεδιασμού στον κόσμο, την Pentagram, η νέα μας ταυτότητα είναι κάτι περισσότερο από ένα λογότυπο. Είναι μια πλήρης εξέλιξη της διοργάνωσης, που περιλαμβάνει καλλιτεχνική επιμέλεια, κίνηση, γραμματοσειρά, οπτική ταυτότητα και λεκτική ταυτότητα, σχεδιασμένη για να οδηγήσει το πιο συναρπαστικό άθλημα στον κόσμο σε μια νέα εποχή.

Από ένα μηχανοκίνητο άθλημα σε ένα παγκόσμιο εμπορικό σήμα ψυχαγωγίας με ψηφιακό προσανατολισμό, το νέο MotoGP απευθύνεται σε κάθε οπαδό -σε αυτούς που έχουν ερωτευτεί (σσ. εννοεί ΜΕ τη διοργάνωση, αλλά ο κειμενογράφος δεν το προσδιορίζει -ηθελημένα μάλλον…) κατά τη διάρκεια της 75χρονης και πλέον ιστορίας μας, αλλά και σε όλους εκείνους που δεν έχουμε συναντήσει ακόμη. Οι φίλαθλοι είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τη νέα μας ταυτότητα και το πιο συναρπαστικό άθλημα στον κόσμο είναι το DNA του.

Jorge Martin

Το Μ στο νέο λογότυπο του MotoGP εμπνέεται από δύο μοτοσυκλέτες, σε κλίση, κοντά η μία στην άλλη στην πίστα, όπως είναι μοναδικό στο άθλημα. Τα Ο υποδηλώνουν τη γεωμετρία των τροχών και το Τ τον αναβάτη ανάμεσά τους. Άνθρωπος και μηχανή. Το 'GP' παραπέμπει στην πίστα και βοηθά το λογότυπο να διατηρήσει την έντονη, αθλητική αισθητική του.

Angus Hyland, δημιουργικός διευθυντής και συνεργάτης της Pentagram: ‘Η εργασία για τη νέα ταυτότητα του MotoGP ήταν μια απίστευτη τιμή. Ήταν υπέροχο να συνεργαστούμε με την ομάδα του MotoGP για να επανασχεδιάσουμε αυτό το εμβληματικό εμπορικό σήμα και ήταν αδύνατο να μην παρασυρθούμε από τον ενθουσιασμό του ανταγωνισμού και των ανθρώπων που τον διαμορφώνουν. Ελπίζουμε ότι οι οπαδοί σε όλο τον κόσμο θα αγκαλιάσουν τη νέα εμφάνιση και αίσθηση καθώς το MotoGP τρέχει στο επόμενο κεφάλαιο του’.

Carmelo Ezpeleta, Διευθύνων Σύμβουλος της Dorna Sports: ‘Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που αποκαλύπτουμε τη νέα μας ταυτότητα και προσκαλούμε τους οπαδούς σε όλο τον κόσμο να γνωρίσουν το νέο MotoGP. Η συνεργασία με την Pentagram ήταν μια απίστευτη περιπέτεια που οδήγησε σε αυτό που ελπίζουμε ότι οι οπαδοί μας θα συμφωνήσουν ότι είναι ένα απίστευτο αποτέλεσμα. Μια μάρκα (σσ. brand) είναι κάτι περισσότερο από ένα λογότυπο, και το MotoGP είναι κάτι περισσότερο από ένα άθλημα. Η διαδικασία μάς δίδαξε πολλά και για τα δύο και είμαστε πολύ περήφανοι που δείχνουμε στον κόσμο τα αποτελέσματα. Το βασικό ερώτημα καθ' όλη τη διάρκεια ήταν: ‘Τι είναι το MotoGP;’, τόσο τώρα όσο και μελλοντικά, για το ποιοι θέλουμε να είμαστε, και ελπίζουμε ότι αυτή η νέα ταυτότητα επικοινωνεί κάθε πτυχή αυτού, από την ταχύτητα μέχρι το πάθος και όλα τα ενδιάμεσα. Αυτό είναι το MotoGP’.

Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”