MotoGP: Ο Hugh Anderson μπήκε στο Hall of Fame και έγινε MotoGP Legend

Τέσσερις Παγκόσμιοι Τίτλοι στις μικρές κατηγορίες τη δεκαετία του 1960
Από το

motomag

11/10/2022

Το Σάββατο 8/10/2022 , ο τέσσερις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής GP τη δεκαετία του 1960 στις κατηγορίες 50 και 125 κυβικών εκατοστών, Hugh Anderson, εισήχθη στο MotoGP Hall of Fame.

Σε μία τελετή που έγινε στην πίστα Hampton Downs Circuit στη Νέα Ζηλανδία, απονεμήθηκε στον Hugh Anderson η τιμητική πλακέτα για την είσοδο του στο Hall of Fame.

Μέσω video ο CEO της Dorna, Carmelo Ezpeleta καλωσόρισε τον Hugh Anderson στη λίστα του MotoGP Hall of Fame. Στην ομιλία του έκανε λόγο και στον, πρόσφατα εκλιπόντα, Phil Read, ενώ τόνισε τη σημαντικότητα των αναβατών που η καριέρα τους βοήθησε το MotoGP να φτάσει στο σημερινό του επίπεδο.

Ο Hugh Robertson Anderson, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1936. Μεγάλωσε στο Huntly, στο βόρειο νησί της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί ξεκίνησε την ενασχόληση του με το rugby, παίζοντας στην Rugby League με την ομάδα Huntly United. Συναθλητής του υπήρξε ο μετέπειτα οδηγός αγώνων ταχύτητας με μοτοσυκλέτα, Ginger Molloy.

Η πρώτη του επαφή με μοτοσυκλέτα ήταν στην ηλικία των 9 ετών στη φάρμα που διατηρούσε η μητέρα του. Στην ηλικία των 17 έτρεξε για πρώτη φορά αγώνες motocross, με αυτοσχέδια μοτοσυκλέτα. Κατάφερε να κερδίσει κάθε αγώνα που έτρεξε εκείνη τη χρονιά.

Οι νίκες αυτές τον οδήγησαν στους αγώνες ταχύτητας. Το 1960 είχε την πρώτη του επαφή με τα GP στα 350 και 500 κ.εκ. Την ίδια χρονιά, με τη μοτοσυκλέτα των 350 κ.εκ. είχε το πρώτο του βάθρο, στον αγώνα Isle of Man TT, οπού και ήταν συνολικά δύο φορές νικητής της διαδρομής το 1963 και 1964 στα 125 και 50 κυβικά αντίστοιχα.

Το 1962 είχε την πρώτη του επαφή με τις κατηγορίες των 50 και 125 κυβικών, με την ομάδα της Suzuki, καταφέρνοντας να διεκδικήσει πρώτες θέσεις και στις δύο κατηγορίες.

Το 1963 ήταν η χρονιά που ο Anderson πήρε τους 2 πρώτους Παγκόσμιους Τίτλους του, στα 50 και στα 125 κυβικά, ενώ το 1964 κατάφερε να κερδίσει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο στα 50 κυβικά ενώ ολοκλήρωσε το Πρωτάθλημα στην τρίτη θέση στην κατηγορία των 125 κυβικών. Ακριβώς την ανάποδη σειρά ακολούθησε το 1965, κατακτώντας τον τίτλο στα 125 κυβικά, και τερματίζοντας τρίτος στα 50 κυβικά.

Τον Οκτώβριο του 1966, έδωσε τον τελευταίο αγώνα της καριέρας του στα GP, στο ιαπωνικό Grand Prix του Fisco, κλείνοντας την καριέρα του με την ομάδα που ξεκίνησε. Μία καριέρα που αποτελείται από 4 Παγκόσμια Πρωταθλήματα, 25 νίκες Grand Prix και και 48 βάθρα, σε ένα διάστημα έξι ετών.

Εκτός από τους τίτλους στα GP, ο Anderson, έχει στεφθεί 19 φορές πρωταθλητής στο Εθνικό Πρωτάθλημα της Νέας Ζηλανδίας.

Το 1994, ο Anderson, διορίστηκε ως μέλος του Τάγματος των Ιπποτών (MBE), για την προσφορά του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό, ενώ το 1995, εισήχθη στο Sports Hall of Fame της Νέας Ζηλανδίας και το 2014 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με τίτλο “Being There”.

Με την είσοδο του στο MotoGP Hall of Fame, o Anderson, εντάσσεται στον κατάλογο των ελίτ αθλητών του αθλήματος μαζί με τους: Giacomo Agostini, Mick Doohan, Geoff Duke, Wayne Gardner, Mike Hailwood, Daijiro Kato, Eddie Lawson, Anton Mang, Angel Nieto, Wayne Rainey, Phil Read, Jim Redman, Kenny Roberts, Kenny Roberts Jr, Jarno Saarinen, Kevin Schwantz, Barry Sheene, Marco Simoncelli, Freddie Spencer, Casey Stoner, John Surtees, Carlo Ubbiali, Alex Crivillé, Franco Uncini, Marco Lucchinelli, Randy Mamola, Kork Ballington, Dani Pedrosa, Stefan Dörflinger, Jorge Martinez, Valentino Rossi, Jorge Lorenzo, Max Biaggi, Luigi Taveri και Nicky Hayden.

MotoGP Αυστραλία: Pole Position Quartararo και έκπληξη Miller

Ξαφνικά δεν βλέπεις Ducati
MotoGP Αυστραλία: Pole Position Quartararo και έκπληξη Miller
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

18/10/2025

Παρόλο που ο Bezzecchi όχι μόνο έδειχνε αλλά ήταν και το απόλυτο φαβορί για την πρώτη σειρά της εκκίνησης από την πρώτη στιγμή της Q2, οι κίτρινες σημαίες και τα προβλήματα με τους υπόλοιπους αναβάτες όταν ήρθε η ώρα για γρήγορο γύρο, τον καθυστέρησαν. Στη δεύτερη προσπάθειά του πλησίασε το ρεκόρ γύρου, αλλά δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον Quartararo. Ο Γάλλος άργησε να «μπει στο ρυθμό», όμως το τελευταίο του πέρασμα ήταν εκρηκτικό — από τη 10η θέση εκτοξεύτηκε στην 1η, εξασφαλίζοντας την πέμπτη pole της χρονιάς και νέο απόλυτο ρεκόρ γύρου στο Phillip Island.

Ο Bezzecchi που είχε κυριαρχήσει σε όλες τις περιόδους δοκιμών, έμεινε τελικά δεύτερος για μόλις τρία εκατοστά του δευτερολέπτου, ενώ ο Miller έκανε την έκπληξη ανεβαίνοντας στην πρώτη σειρά. Ο ήρωας του κοινού της Αυστραλίας βγήκε από το Q1 και συνέχισε με ακόμα πιο γρήγορο ρυθμό, πετυχαίνοντας την καλύτερη εμφάνισή του στις κατατακτήριες δοκιμές εδώ και δύο χρόνια.

Η καταστροφή του Bagnaia ήταν σε σκαλοπάτια και δυστυχώς τα κατέβαινε δύο – δύο, πηγαίνοντας προς τα κάτω αντί να προοδεύει ανεβαίνοντας την σκάλα. Έμεινε σχεδόν οκτώ δέκατα πίσω καταφέρνοντας να βάλει το όνομά του δίπλα σε εκείνο του Rins στην Q2, όμως τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα μετά την ποινή τριών θέσεων που του επιβλήθηκε για καθυστέρηση στη γραμμή και παρεμπόδιση του Bezzecchi. Θα εκκινήσει τελικά από τη 14η θέση.

Αντίστοιχα, ο Binder που έχασε την θέση στην Q2 για μόλις δύο εκατοστά του δευτερολέπτου, τιμωρήθηκε κι εκείνος με τρεις θέσεις για παρόμοια παράβαση εις βάρος του Zarco, πέφτοντας στη 16η σειρά της εκκίνησης.

Ο Raul Fernandez έχασε την πρώτη σειρά της εκκίνησης για ένα μόλις δέκατο και θα ξεκινήσει τέταρτος, ανοίγοντας τη δεύτερη σειρά για την Trackhouse, μπροστά από το ταχύτερο KTM, που ήταν για άλλη μία φορά του Acosta.

Ο Alex Marquez ξεκίνησε δυνατά, γράφοντας τον πρώτο γρήγορο χρόνο, αλλά έπεσε στην τέταρτη στροφή. Παρότι ξαναμπήκε αμέσως στη μοτοσυκλέτα και προσπάθησε να ανακάμψει, μια δεύτερη πτώση στην πρώτη στροφή, έβαλε πρόωρο τέλος στη συνεδρία του. Βγήκε αλώβητος και περιορίστηκε στην 6η θέση, πολύ πίσω από οτιδήποτε περιμένεις για την ταχύτερη Ducati!

Ο Aldeguer που για ακόμη μία φορά πήγε πολύ καλά στην Q1 σημείωσε ακριβώς τον ίδιο χρόνο με τον Espargaro και οι δυο τους θα μοιραστούν την τρίτη σειρά με τον Marini, τον μοναδικό αναβάτη της Honda στην Q2. Ο Diggia έκλεισε τη δεκάδα, αφήνοντας πίσω του τον Bagnaia, ενώ οι δύο εργοστασιακές Yamaha πλαισιώνουν την εκκίνηση με Quartararo στην κορυφή και Rins στην ουρά.

Ο Binder μοιράζεται την πέμπτη σειρά με Mir και Zarco, ενώ ο Oliveira θα ξεκινήσει από την έκτη σειρά μαζί με Morbidelli και Ai Ogura.

 

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Q2:

ΘΕΣΗ

No.

ΑΝΑΒΑΤΗΣ

ΜΟΤΟ

ΧΡΟΝΟΣ

ΔΙΑΦ.

ΠΡΟΗΓ.

1

20

Fabio Quartararo

Yamaha

01:26.465

 

 

2

72

Marco Bezzecchi

Aprilia

01:26.496

0.031

0.031

3

43

Jack Miller

Yamaha

01:26.708

0.243

0.212

4

25

Raul Fernandez

Aprilia

01:26.851

0.386

0.143

5

37

Pedro Acosta

KTM

01:26.874

0.409

0.023

6

73

Alex Marquez

Ducati

01:26.920

0.455

0.046

7

54

Fermin Aldeguer

Ducati

01:26.995

0.530

0.075

8

44

Pol Espargaro

KTM

01:26.995

0.530

0.000

9

10

Luca Marini

Honda

01:27.095

0.630

0.100

10

49

Fabio Di Giannantonio

Ducati

01:27.116

0.651

0.021

11

63

Francesco Bagnaia

Ducati

01:27.285

0.820

0.169

12

42

Alex Rins

Yamaha

01:27.491

1.026

0.206

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Q1:

Q2

54

Fermin Aldeguer

Ducati

01:27.071

 

 

Q2

43

Jack Miller

Yamaha

01:27.080

0.009

0.009

13

33

Brad Binder

KTM

01:27.109

0.038

0.029

14

36

Joan Mir

Honda

01:27.280

0.209

0.171

15

5

Johann Zarco

Honda

01:27.392

0.321

0.112

16

88

Miguel Oliveira

Yamaha

01:27.726

0.655

0.334

17

21

Franco Morbidelli

Ducati

01:27.789

0.718

0.063

18

79

Ai Ogura

Aprilia

01:27.817

0.746

0.028

19

32

Lorenzo Savadori

Aprilia

01:28.156

1.085

0.339

20

23

Enea Bastianini

KTM

01:28.211

1.140

0.055

21

35

Somkiat Chantra

Honda

01:28.273

1.202

0.062

22

51

Michele Pirro

Ducati

01:28.451

1.380

0.178