MotoGP: Στα 850 κυβικά η κυριαρχία των V4 θα αμφισβητηθεί ξανά, όπως παλιά!

Αντίθετα με την εξέλιξη έως σήμερα όπου έπεσε ακόμη και το κάστρο της Yamaha
Inline 4
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

16/12/2025

Ο πρώην test rider της Suzuki, Sylvain Guintoli, εξηγεί γιατί τα MotoGP οδηγήθηκαν στη κυριαρχία των V4 κινητήρων, αλλά και γιατί το πλεονέκτημα αυτό ίσως να μην είναι δεδομένο στην εποχή των 850cc.

Για πρώτη φορά από την αρχή της τετράχρονης εποχής τους, το 2002, τα MotoGP θα έχουν από την σεζόν του 2026 μοτοσυκλέτες αποκλειστικά με V4 κινητήρες, τώρα που έπεσε και το κάστρο της Yamaha.

Στις περισσότερες από τις 24 σεζόν που πέρασαν από την κατάργηση των δίχρονων 500cc, ο ανταγωνισμός μεταξύ V και Inline κινητήρων ήταν σχετικά ισορροπημένος.

Σε επίπεδο τίτλων αναβατών, 14 έχουν κατακτηθεί από V-κινητήρες, δύο με τον V5 της Honda. Ενώ οι υπόλοιποι δώδεκα με V4 των Honda και Ducati.
Οι εν σειρά κινητήρες μετρούν δέκα παγκόσμια πρωταθλήματα, εννέα από την Yamaha και ένα από την Suzuki, όταν ο Joan Mir κατέκτησε τον τίτλο το 2020.

Ο Fabio Quartararo χάρισε στη Yamaha τον πιο πρόσφατο τίτλο της το 2021, πριν η Suzuki αποχωρήσει με στυλ, κερδίζοντας δύο από τους τρεις τελευταίους αγώνες της το 2022. Αυτές έμελλε να είναι και οι τελευταίες νίκες εν σειρά κινητήρων, μέχρι νεοτέρας, με τη Yamaha να επιβεβαιώνει ότι από το 2026 θα περάσει και εκείνη σε V4, ακολουθώντας τις Ducati, Aprilia, KTM και Honda.

Η ίδια η ιστορία της Suzuki στο MotoGP δείχνει πόσο δραστικά έχει αλλάξει το τοπίο. Η ιαπωνική εταιρεία είχε δυσκολευτεί στο παρελθόν με τον V4 GSV-R, πριν επιστρέψει το 2015 με τετρακύλινδρο εν σειρά κινητήρα.

Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της GSX-RR που κατέκτησε τίτλο έπαιξε ο πρώην αναβάτης του MotoGP και πρωταθλητής WorldSBK, Sylvain Guintoli, ως εργοστασιακός δοκιμαστής και με wild-card συμμετοχές.

inline4

"Η Suzuki έτρεχε με V4 πριν από πολλά χρόνια, αλλά όταν επέστρεψε, επέλεξε εν σειρά διάταξη, την περίοδο που ήμουν κι εγώ εκεί", δήλωσε ο Guintoli που πλέον εκτελεί χρέη σχολιαστή MotoGP ενώ ακόμα αγωνίζεται στην κατηγορία EWC με την BMW.

"Προφανώς λειτούργησε πολύ καλά, γιατί κερδίσαμε τον τίτλο το 2020. Και μετά ο Fabio πήρε τον τίτλο το 2021. Άρα είχαμε δύο συνεχόμενους τίτλους με εν σειρά κινητήρες.

"Μετά από αυτό ξεκίνησε η κυριαρχία των V4".

Στην ερώτηση τι προκάλεσε τη στροφή προς τους V4, ο Guintoli απάντησε. "Σίγουρα η αεροδυναμική, σε συνδυασμό με την υπεροχή σε ίππους του V4. Τους χρειάζεσαι αυτούς τους ίππους, γιατί έχεις όλη αυτή την αντίσταση από τα φτερά και τις αεροδυναμικές συσκευές στις ευθείες.

"Με τις συσκευές ρύθμισης ύψους, οι μοτοσυκλέτες είναι πλέον πιο “drag”, κάτι που βοηθά στο να περάσει όλη αυτή η δύναμη στο έδαφος."

"Όταν χαμηλώνεις την ανάρτηση πίσω σύστημα και μάλιστα αυτό μπορείς να το κάνεις δυναμικά, μέσα στην στροφή, τότε έχεις μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που υπήρχαν παλαιότερα για να χρησιμοποιήσεις την ισχύ. Πάντα σε σχέση με μια συμβατική αγωνιστική μοτοσυκλέτα, όπου ο μόνος τρόπος που έχεις να ελέγξεις την δύναμη, είναι απλά να περιορίζεις το άνοιγμα της γκαζιέρας μέχρι να μπεις ουσιαστικά στην τέταρτη σχέση."

"Η αεροδυναμική, οι συσκευές ρύθμισης ύψους και η συνολική πρόσφυση μαζί με την συμβολή των ηλεκτρονικών, επέτρεψαν τις μοτοσυκλέτες να γίνουν πιο αποδοτικές, και στους αναβάτες να χρησιμοποιούν περισσότερη ισχύ από ποτέ. Νομίζω ότι εκεί βρίσκεται αυτό το μικρό πλεονέκτημα του V4".

Σύμφωνα με τον Guintoli, το πλεονέκτημα αυτό γίνεται ακόμη πιο εμφανές όταν πέφτει η πρόσφυση των ελαστικών στη διάρκεια του αγώνα.

"Σε συνθήκες αγώνα, όταν μειώνεται η πρόσφυση, δεν μπορείς να διατηρήσεις την ίδια ταχύτητα στη στροφή", εξηγεί.

"Με έναν V4 όμως μπορείς να φρενάρεις και να στρίψεις πιο γρήγορα στην κορυφή της στροφής και μετά να χρησιμοποιήσεις όλη τη δύναμη μόλις σηκώσεις τη μοτοσυκλέτα.”

inline4

"Έτσι χάνεις λιγότερο χρόνο σε σχέση με το να προσπαθείς να διατηρήσεις την ταχύτητα μέσα στη στροφή, που είναι το δυνατό σημείο ενός εν σειρά.

"Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη μου, τα πράγματα πήγαν προς τα εκεί… Αλλά δεν είναι δεδομένο ότι αυτό θα ισχύει και με τους νέους κανονισμούς του 2027!".

Με το MotoGP να περνά στα 850cc από το 2027, να καταργεί τις συσκευές ρύθμισης ύψους και να αλλάζει σε ελαστικά Pirelli, το σημερινό πλεονέκτημα του V4, που βασίζεται στη μέγιστη αξιοποίηση του πίσω Michelin, μπορεί να εξαφανιστεί.

"Θα δούμε, αλλά το 2027 θα έχουμε πιο ‘φυσικές’ μοτοσυκλέτες, χωρίς συσκευές ρύθμισης ύψους, με λιγότερη αεροδυναμική. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα."

"Ίσως ένας Ι4 να μην είναι κακή ιδέα!".

Δεν είναι τυχαίο ότι Kawasaki, Yamaha και BMW με κινητήρες εν σειρά έχουν κατακτήσει τέσσερις από τους έξι τελευταίους τίτλους στο WorldSBK με ελαστικά Pirelli.

Ωστόσο, με τόση γνώση και δεδομένα πλέον χτισμένα γύρω από τον V4, και ακόμη και τη Yamaha να αλλάζει φιλοσοφία αναζητώντας περισσότερη πρόσφυση πίσω, κανένας κατασκευαστής των MotoGP δεν δείχνει προς το παρόν διατεθειμένος  να εξετάσει σοβαρά έναν Ι4 κινητήρα. Το αντίθετο μάλιστα, η Yamaha καίει την σεζόν που έρχεται ως προετοιμασία για να χτίσει εμπειρία με την διάταξη, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζει τον Toprak.

Ο Sylvain Guintoli ήρθε πρόσφατα ξανά στο προσκήνιο καθως προετοιμάζεται να τρέξει στον Μαραθώνιο του Λονδίνου το 2026, φορώντας τη στολή αγώνων του, στη μνήμη του γιου του Luca, για φιλανθρωπικό σκοπό.

inline4

 

Ετικέτες

MotoGP 2025 Motegi, FP1-P1 - Bezzecchi και Aprilia ταχύτεροι στην Ιαπωνία

Σημάδια ανάκαμψης από Pecco Bagnaia - Στην 3η θέση η 1η Ducati με Μ.Marquez
Marco Bezzecchi Aprilia Motegi 2025 P1
Από τον

Θοδωρή Ξύδη

26/9/2025

Η ολοκλήρωση και των χρονομετρημένων δοκιμαστικών στην πίστα του Motegi έφερε τον Marco Bezzechi και την Aprilia στην κορυφή, με τον Pedro Acosta και τον M.Marquez στο κατόπι του.

Τελικά το νέο και αντισυμβατικό, όπως χαρακτήρισε το νέο set up της Ducati του ο Pecco Bagnaia, δείχνει να δουλεύει υπέρ του Ιταλού που ήταν και ο ταχύτερος στο FP1 του ιαπωνικού γύρου (1:44.857). Όχι μόνο αυτό αλλά ο Bagnaia, που ήταν γρήγορος από την αρχή του session, κατάφερε να επιβληθεί τόσο του Jorge Martin (01:44.950) που βρέθηκε στη δεύτερη θέση όσο και του ομόσταυλού του M.Marquez (3ος) που μάλλον ήταν και πιο χαλαρός (01:44.959) ξεκινώντας σε αυτόν τον γύρο του πρωταθλήματος όπου εκτός απροόπτου θα στεφθεί και Παγκόσμιος Πρωταθλητής.

Τέταρτος το πρωί της Παρασκευής στην Ιαπωνία ο F. Di Giannantonio (Pertamina Enduro VR46 Racing Team) με 1:45.128 και 5ος ο Luca Marini (1:45.159) της Honda HRC Castrol, ενώ ο Marco Bezzecchi είχε δύο πτώσεις, μία νωρίς στο session και δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από τον 11ο χρόνο 1:45.372.

Στο P1 ωστόσο ο Bezzecchi, που βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση έχοντας κερδίσει και τον Sprint στο Misano, έδειξε ότι οι πρωινές πτώσεις ήρθαν για κάποιο λόγο με τον Ιταλό να κινείται ταχύτερα από όλους για την πρώτη θέση με 1:43.193. Δύτερος ταχύτερος ήταν ο Pedro Acosta (Red Bull KTM Factory Racing), λίγο πάνω από ένα δέκατο πιο αργός από τον εργοστασιακό της Aprilia, ενώ ο M.Marquez ήταν και εδώ τρίτος με 1:43.360.

Στην 4η θέση ακολούθησε ο Joan Mir (Honda HRC Castrol) με 1:43.361, ενώ ο F. Di Giannantonio έκλεισε την πρώτη πεντάδα με 1:43.391.

Το πιο εντυπωσιακό ίσως σε αυτό το session ήταν η απόδοση του Pecco Bagnaia που έδειξε ότι η πρωινή του εμφάνιση δεν ήταν φωτοβολίδα και οι αλλαγές στην Ducati του, με τη συνεισφορά και του Casey Stoner, έχουν πιάσει όντως τόπο. Ο δις Παγκόσμιος Πρωταθλητής βρέθηκε στην 7η θέση με 1:43.539, με διαφορά 3,5 δεκάτων από τον Bezzecchi και μπροστά από τον 6ο Marini (1:43.503), ενώ τόσο αυτός όσο και ο M.Marquez είχαν την καλύτερη επίδοσή τους στα τελευταία 15 λεπτά του session και ήταν εκτός Top 10 μέχρι τότε.

Εντυπωσιακά χαμηλή ήταν επίσης η απόδοση του Alex Marquez, με τον δεύτερο αναβάτη του πρωταθλήματος να μην καταφέρνει κάτι καλύτερο από το 1:43.784. Ο αναβάτης της Gresini Racing είχε τον 15ο καλύτερο χρόνο και αυτό σημαίνει ότι για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν θα πάει στο Q1!

Δύο θέσεις πιο πάνω βρέθηκε ο 13ος Jorge Martin. Με 1:43.784 ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής δείχνει ότι δεν έχει επιστρέψει ακόμη στο 100% της φυσικής του κατάστασης, αφού όταν ο ρυθμός ανεβαίνει από ένα συγκεκριμένο σημείο και πάνω δεν μπορεί ακόμη να ακολουθήσει, ενώ εξακολουθεί να εξοικειώνεται με τη μοτοσυκλέτα του. Δείτε τις επιδόσεις όλων των αναβατών από χρονομετρημένα στον ακόλουθο πίνακα.

Θέση

Αναβάτης

Ομάδα

Χρόνος

1

Marco Bezzecchi

Aprilia Racing

1'43.193

2

Pedro Acosta

Red Bull KTM Factory Racing

1'43.329

3

Marc Marquez

Ducati Lenovo Team

1'43.360

4

Joan Mir

Honda HRC Castrol

1'43.361

5

Fabio Di Giannantonio

Pertamina Enduro VR46 Racing

1'43.391

6

Luca Marini

Honda HRC Castrol

1'43.503

7

Francesco Bagnaia

Ducati Lenovo Team

1'43.539

8

Fabio Quartararo

Monster Energy Yamaha MotoGP

1'43.594

9

Raul Fernandez

Trackhouse MotoGP Team

1'43.666

10

Johann Zarco

Castrol Honda LCR

1'43.734

11

Fermin Aldeguer

BK8 Gresini Racing MotoGP

1'43.742

12

Enea Bastianini

Red Bull KTM Tech3

1'43.743

13

Jorge Martin

Aprilia Racing

1'43.784

14

Ai Ogura

Trackhouse MotoGP Team

1'43.784

15

Alex Marquez

BK8 Gresini Racing MotoGP

1'43.784

16

Franco Morbidelli

Pertamina Enduro VR46 Racing

1'43.828

17

Brad Binder

Red Bull KTM Factory Racing

1'43.855

18

Somkiat Chantra

IDEMITSU Honda LCR

1'43.911

19

Alex Rins

Monster Energy Yamaha MotoGP

1'44.013

20

Jack Miller

Prima Pramac Yamaha MotoGP

1'44.113

21

Takaaki Nakagami

Honda HRC Test Team

1'44.202

22

Miguel Oliveira

Prima Pramac Yamaha MotoGP

1'44.654