MotoGP Valencia (Motul Comunitat Valeciana): Πρωταθλητής ο Joan Mir

Η νίκη στον Morbidelli η δόξα στον Mir
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

15/11/2020

Μετά από 20 χρόνια η Suzuki κατακτά το παγκόσμιο πρωτάθλημα στα χέρια του νεαρού, αλλά απίστευτα ψύχραιμου Joan Mir, που έκανε έναν απόλυτα “επαγγελματικό” αγώνα. Όμως θα ήταν κρίμα αν αυτό το σημαντικό γεγονός θόλωνε έστω και ελάχιστα την φανταστική οδήγηση του νικητή Franco Morbidelli και αντίστοιχα φανταστική προσπάθεια του Jack Miller να πάρει τη νίκη λίγα μέτρα πριν τη γραμμή του τερματισμού.       

Ο καιρός σήμερα έδειξε το καλό του πρόσωπο στους αναβάτες και τους φίλους των MotoGP, με τον λαμπρό ήλιο να υπόσχεται πως δεν θα μας χαλάσει τη μέρα με κρύο και βροχές όπως έκανε το Σάββατο. Στο πρωινό ζέσταμα ο Franco Morbidelli φρόντισε να ξεκαθαρίσει πως βρίσκεται σε άψογη φόρμα και ήταν ξανά ο γρηγορότερος όλων, παρά το γεγονός πως οι υπόλοιποι αναβάτες της Yamaha δεν μπόρεσαν να ανατρέψουν την μέτρια εικόνα που παρουσίασαν τις δύο προηγούμενες ημέρες.

Ακόμα και η Aprilia του Aleix Espargaro βρέθηκε μπροστά από την Yamaha του Quartararo, που το πρωί της Κυριακής έκανε τον 9ο χρόνο και ξεκίνησε τον αγώνα από την 11η θέση. Δίπλα του, ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας Joan Mir, δημιουργώντας πραγματικές συνθήκες θρίλερ σε αυτόν τον αγώνα, καθώς η μάχη τους για το πρωτάθλημα έπρεπε να γίνει μέσα στο μπουλούκι αναβατών που δεν έχουν τίποτα να χάσουν και μπροστά τους ήταν μια στρατιά από Ducati και KTM, που κάθε άλλο παρά εύκολο είναι να τις προσπεράσεις χωρίς να ρισκάρεις στις στροφές. Δυστυχώς ο Γάλλος φρόντισε να βγάλει τον εαυτό του από το κάδρο στην πρώτη στροφή (βγαίνοντας από την πίστα) και πέντε γύρους αργότερα να έχει πτώση, βάζοντας με τον χειρότερο τρόπο οριστικό τέλος σε μια χρονιά που ξεκίνησε ως φαβορί για τον τίτλο. Ο Morbidelli μπροστά οδηγεί τον αγώνα σαν να παίζει playstation, γράφοντας συνεχώς γύρους με μόλις 1-2 δέκατα διαφορά.

 Λες και σε αυτόν τα ελαστικά δεν έχουν πτώση απόδοσης. Πίσω του ένας πραγματικά φανταστικός Jack Miller που ροκάνιζε μέτρο-μέτρο την διαφορά. Το σενάριο του αγώνα ήταν τέλειο για τον Joan Mir, διότι η πιθανή νίκη του Morbidelli δεν θα επηρέασε την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ενώ ο μόνος που μπορούσε να καθυστερήσει τυπικά την στέψη, ήταν ο Alex Rins. Όμως ο Nakagami μπροστά του ήταν πολύ-πολύ γρήγορος και παρά την προσπάθεια του Rins να περάσει τον Ιάπωνα δεν τα κατάφερε. Ο Nakagami “πέταγε” για να ανέβει στο βάθρο, αλλά για άλλη μια φορά δεν τα κατάφερε. Η προσπέραση στον Espargaro παραήταν ενθουσιώδης, με αποτέλεσμα να πέσει κατά την διάρκεια του trail-braking και παραλίγο να πάρει μαζί του τον αναβάτη της KTM.

Τα αντανακλαστικά του Pol Espargaro δούλεψαν άψογα και κατάφερε να αποφύγει τη μοτοσυκλέτα του Nakagami και να διατηρήσει τη θέση του στο βάθρο, χωρίς να απειληθεί ξανά έως το τέλος του αγώνα. Ένα τέλος που απόλαυσαν όλοι οι φίλαθλοι του μηχανοκίνητου αθλητισμού, χάρη στην φανταστική μάχη μεταξύ Morbidelli και Jack Miller. Ο Miller έκανε ό,τι μπορούσε και πέρασε τον Morbidelli, όμως ο Βραζιλιανοϊταλός, έδειξε πως είναι ολοκληρωμένος αναβάτης και πέρα από ταχύτητα έχει αντίστοιχα κορυφαία στρατηγική σκέψη και μαχητικότητα. Άξιος νικητής, όπως και άξιος πρωταθλητής ο Joan Mir που οδήγησαν σαν να ήταν οι πιο έμπειροι αναβάτες μέσα στην πίστα.   

 

 

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΓΩΝΑ

 

 

1
  
Franco MORBIDELLI
ITA
Petronas Yamaha SRT
Yamaha
156.8
41'22.478
2
  
Jack MILLER
AUS
Pramac Racing
Ducati
156.8
+0.093
3
16
44
Pol ESPARGARO
SPA
Red Bull KTM Factory Racing
KTM
156.6
+3.006
4
13
42
Alex RINS
SPA
Team SUZUKI ECSTAR
Suzuki
156.5
+3.697
5
  
Brad BINDER
RSA
Red Bull KTM Factory Racing
KTM
156.5
+4.127
6
  
Miguel OLIVEIRA
POR
Red Bull KTM Tech 3
KTM
156.3
+7.272
7
  
Joan MIR
SPA
Team SUZUKI ECSTAR
Suzuki
156.2
+8.703
8
  
Andrea DOVIZIOSO
ITA
Ducati Team
Ducati
156.2
+8.729
9
  
Aleix ESPARGARO
SPA
Aprilia Racing Team Gresini
Aprilia
155.8
+15.512
10
  
Maverick VIÑALES
SPA
Monster Energy Yamaha MotoGP
Yamaha
155.6
+19.043
11
  
Francesco BAGNAIA
ITA
Pramac Racing
Ducati
155.5
+19.456
12
  
Valentino ROSSI
ITA
Monster Energy Yamaha MotoGP
Yamaha
155.5
+19.717
13
  
Cal CRUTCHLOW
GBR
LCR Honda CASTROL
Honda
155.3
+23.802
14
  
Stefan BRADL
GER
Repsol Honda Team
Honda
155.0
+27.430
15
  
Danilo PETRUCCI
ITA
Ducati Team
Ducati
154.9
+30.570
16
 
 
Alex MARQUEZ
SPA
Repsol Honda Team
Honda
154.9
+30.619
17
 
 
Tito RABAT
SPA
Esponsorama Racing
Ducati
154.1
+42.365
18
 
 
Lorenzo SAVADORI
ITA
Aprilia Racing Team Gresini
Aprilia
153.9
+46.472
Not Classified
 
 
30
Takaaki NAKAGAMI
JPN
LCR Honda IDEMITSU
Honda
156.6
9 Laps
 
 
20
Fabio QUARTARARO
FRA
Petronas Yamaha SRT
Yamaha
153.8
19 Laps
 
 
5
Johann ZARCO
FRA
Esponsorama Racing
Ducati
154.7
22 Lap
 
  

MotoGP: Τίτλοι με δύο κατασκευαστές - Ο Marc Marquez σε ένα ακόμη κλειστό κλαμπ εκλεκτών

Ο M.Marquez και άλλοι 5 έχουν κερδίσει πρωτάθλημα στην κορυφαία κατηγορία με διαφορετικούς κατασκευαστές
Marquez Two manufacturers
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

8/12/2025

Ο Πρωταθλητής του 2025 έγινε μέλος μιας ακόμη μικρής λίστας, εκείνων που κατέκτησαν τίτλους MotoGP με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές.

Η ιστορία του #93 είναι πλέον θρύλος. Ο συνδυασμός αγωνιστικής ιδιοφυΐας, αντοχής απέναντι σε σοβαρούς τραυματισμούς και ακατάβλητης θέλησης τον έφερε ξανά στην κορυφή. Και μαζί με αυτήν την επική επιστροφή, ήρθαν και σημαντικά στατιστικά ορόσημα.

Ένα από τα κατορθώματα του Marquez το 2025 ήταν ότι έγινε ο πιο πρόσφατος αναβάτης, και ένας από τους ελάχιστους στην ιστορία, που κατακτά τίτλους με δύο κατασκευαστές. Ο Geoff Duke ήταν ο πρώτος που το πέτυχε, με τις Norton και Gilera. Ακολούθησε ο Giacomo Agostini, που μετά την κυριαρχία του με την MV Agusta πήρε τίτλο και με Yamaha το 1975.

Πιο πρόσφατα, ο Eddie Lawson κατέκτησε διαδοχικούς τίτλους το 1988 και 1989 με Yamaha και Honda. Ο Valentino Rossi συνέχισε την παράδοση, κερδίζοντας τρεις σερί τίτλους (2001-2003) με Honda πριν κάνει το ιστορικό πέρασμα στη Yamaha το 2004.

Ο Rossi, ο Stoner και η εποχή της αλλαγής

Ο Rossi επανέφερε τη Yamaha στους τίτλους το 2004 και 2005, πριν ο Nicky Hayden και ο Casey Stoner διακόψουν την κυριαρχία του. Ο Stoner, ειδικά, έγραψε το δικό του κεφάλαιο, πρώτα με την Ducati το 2007 και έπειτα με τη Honda το 2011, όπου κέρδισε 10 από τα 17 Grand Prix της χρονιάς.

Η πρόωρη αποχώρηση του Stoner άνοιξε τον δρόμο για την άφιξη ενός εκρηκτικού ταλέντου στη Repsol Honda. Το όνομα ήταν Marc Marquez.

Η αυτοκρατορία του Marquez και η πτώση

Ακολούθησαν έξι τίτλοι: 2013, 2014, 2016, 2017, 2018, 2019. Ο Marquez ήταν ασταμάτητος, μέχρι τη μοιραία πτώση στη Jerez. Τέσσερις χειρουργικές επεμβάσεις στο δεξί βραχίονα, αμέτρητες πτώσεις, στιγμές που η ιδέα της απόσυρσης έμοιαζε πολύ κοντά

Η αναγέννηση με Ducati

Τότε ήρθε η μεγάλη αλλαγή. Το πέρασμα στην Ducati αναζωπύρωσε τον μύθο του Marquez. Μετά την πρώτη νίκη του σε 1043 ημέρες με τα χρώματα της Gresini, ακολούθησε μια εκπληκτική πρώτη χρονιά με την εργοστασιακή Ducati. Ο τίτλος του 2025 κερδήθηκε στην Ιαπωνία με πέντε αγώνες να απομένουν.

Με αυτόν τον τίτλο, ο Marquez μπήκε στο πάνθεον αναβατών όπως οι Stoner, Rossi, Lawson, Agostini και Duke, που κατέκτησαν τίτλους με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές. Ένα επίτευγμα που έχει το δικό του ειδικό βάρος και είναι κάτι που το έχουν καταφέρει μόνο μια χούφτα ανθρώπων στην κορυφαία κατηγορία.

Μια ακόμη περιπέτεια τραυματισμού ήρθε στην Ινδονησία πριν το τέλος της σεζόν, αλλά κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο Marquez θα επιστρέψει για την ερχόμενη σεζόν που θα έχει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον πρώτα από όλα για να δούμε αν ο Καταλανός εξακολουθεί να έχει το ίδιο ισχυρό κίνητρο έπειτα από την τιτάνια και μακροχρόνια προσπάθεια που κατέβαλλε για να επιστρέψει. Ο εννέα φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, δείχνει πάντως ότι έχει ακόμα πολλά να γράψει στο δικό του κεφάλαιο της ιστορίας του MotoGP.