Mugello MotoGP

The Italian Job και το θρίλερ συνεχίζεται!
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/6/2017

Από το 1973 είχε να νικήσει Ιταλός με ιταλική μοτοσυκλέτα σε ιταλική πίστα.

Το έκανε ο Andrea Dovizioso και μπαίνει δυνατά στη μάχη του πρωταθλήματος!

Ο αγώνας του Mugello είναι από μόνος του ο πιο εντυπωσιακός και γεμάτος ένταση του πρωταθλήματος. Η πίστα είναι εντυπωσιακή, τόσο να την οδηγείς, όσο και να βλέπεις τους αναβάτες από την τηλεόραση να γυρίζουν μέσα σε αυτή. Το Ιταλικό κοινό που βρίσκεται στις κερκίδες είναι το πιο φανατικό που μπορείς να βρεις σε οποιαδήποτε άλλη πίστα και δημιουργούν έντονη και θορυβώδη ατμόσφαιρα.  Μέσα σε όλα αυτά πάντα προστίθενται γεγονότα της επικαιρότητας που αυξάνουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον για αυτόν τον αγώνα. Πριν τον φωτεινό αγώνα η ένταση ήταν στο απόγειό της. Καθώς είχαμε έναν Rossi να είναι τραυματίας, τον πρόσφατο θάνατο του Nicky Hayden να επισκιάζει το σύνηθες πολύχρωμο γιορτινό σκηνικό των GP.

Ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν σβήσουν τα φώτα και ξεκινήσει ο αγώνας είχαμε στην πρώτη θέση τον ταχύτερο αναβάτη και πρωτοπόρο του φετινό πρωταθλήματος κύριο Vinales. Ο οποίος φυσικά ήταν και ο γρηγορότερος την Παρασκευή και το Σάββατο. Δίπλα του ο ValentinoRossi που μέχρι εκείνη τη στιγμή έδειχνε να μην έχει καμία επίπτωση ο τραυματισμός του και το μόνο ερώτημα που είχαμε γι΄αυτόν ήταν αν η μεγάλη διάρκεια του αγώνα παίξει κάποιο ρόλο. Τρίτο στη γραμμή την εκκίνησης είχαμε τον Dovizioso, που όμως είχε χάσει τα πρωινά ελεύθερα δοκιμαστικά της Κυριακής λόγω ενοχλήσεων στο στομάχικαι υπέφερε όλο το προηγούμενο βράδυ! Τέταρτος στην δεύτερη σειρά ήταν ο Pirro που αν δεν ξέρεις ότι μέσα στο Mugello έχει κάνει τους περισσότερους γύρους απ΄όλους θα σου δημιουργούσε έκπληξη. Δίπλα του πέμπτος ο Pedrosa που φέτος είχε κινηθεί σε πολύ ρηχά νερά και δεν περιμέναμε να είναι ταχύτερος από τον Merquez που στήθηκε έκτος, συμπληρώνοντας τη δεύτερη σειρά εκκίνησης. Συνήθως δεν αναφερόμαστε στην τρίτη σειρά εκκίνησης, όμως από εκεί ξεκίνησε ο Petrucci, ο άνθρωπος που γέμισε με την μοτοσυκλέτα του την τηλεοπτική οθόνη από την μέση του αγώνα και έκανε την ζωή του Vinales δύσκολη.

Η εκκίνηση του αγώνα επιφύλαξε μια αναπάντεχη έκπληξη, αφού ο Rossi έκανε φοβερή εκκίνηση και έστριψε πρώτος, όχι όμως τόσο φοβερή όσο του Lorenzo! Ο ισπανός από την έβδομη θέση βρέθηκε στην πρώτη στροφή να είναι στο τρενάκι των πρώτων και από το δεύτερο γύρο και μετά ήταν ο οδηγός του αγώνα, με τον Rossi, τον Vinales και τον Dovizioso πίσω του. Ξεκάθαρα οι μοτοσυκλέτες τις Ducati κατάπιναν τους πάντες για πλάκα στη μεγάλη ευθεία και οι δύο αναβάτες της Yamaha προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την ευελιξία των μοτοσυκλετών τους στις στροφές για να ρεφάρουν τη χασούρα της ευθείας.

Οι πέντε πρώτοι γύροι ήταν στο 1’47’’800 και ο Lorenzo που έχει κερδίσει πέντε φορές εδώ μέσα, τα τελευταία δέκα χρόνια έδειχνε ότι σήμερα θα βούλωνε τα στόματα που λένε ότι δεν μπορεί να πάρει νίκη με την Ducati. Όμως οι αναβάτες πίσω του άρχισαν να κατεβάζουν τα γυρολόγιά  τους και στην μέση του αγώνα ο ρυθμός ήταν κοντά στο 1’47’’100, στέλνοντας τον Lorenzo πίσω στην όγδοη θέση όπου και τελικός τερμάτισε. Με εξαίρεση έναν-δύο γύρους που οδήγησαν τον αγώνα, στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα οι αναβάτες της Yamaha ήταν σάντουϊτς ανάμεσα στο Ducati του Dovi και του Petrucci. Ο Dovizioso όμως οδηγούσε σαν κομπιούτερ και με απίστευτα σταθερό γυρολόγιο, κράτησε σε καλή κατάσταση τα ελαστικά του μέχρι το τέλος του αγώνα, πανηγυρίζοντας μια νίκη γεμάτη ιταλικό ενθουσιασμό και συναίσθημα για τον ίδιο και την ομάδα του.

Επτά γύρους πριν το τέλος ο Rossi έκανε τον ταχύτερο γύρο του αγώνα, αλλά αυτό δεν αρκούσε να τον φέρει σε απόσταση βολής, ούτε να ξεφορτωθεί τον Petrucci. Από εκείνο το σημείο και μετά ο Ιταλός έδειξε σαν να συμβιβάστηκε με την ιδέα τις τέταρτης θέσης. Λογική απόφαση, αφού η Honda του Marquez είχε μείνει πολύ πίσω του και ήταν προφανές ότι ο Vinalies δεν θα του χάριζε βαθμούς. Από την άλλη μεριά, ο ταχύτατος ισπανός αναβάτης της Yamaha δεν το έβαλε ποτέ κάτω και πήρε το ρίσκο να δώσει μάχες σώμα με σώμα με τον Petrucci, ο οποίος βρέθηκε αρκετές φορές μπροστά του, προστατεύοντας κατά κάποιο τρόπο τον Dovi από τον Vinales και φυσικά αναγκάζοντας τον Ισπανό να ταλεπωρεί περισσότερο τα ελαστικά του. Όμως ο Vinales εκτός από ταχύτητα έχει και τεράστιο ενθουσιασμό και κατεβάζοντας διαρκώς τους χρόνους του, ξεμπέρδεψε με τον Petrucci και μείωσε τη διαφορά του από τον Dovi από το 1,2’’ στο 0,780’’. Μάλιστα ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να περάσει την Ducati στο τέλος της ευθείας!

Όμως ο Ιταλός έλεγχε πλέον απόλυτα τον αγώνα, δεν έκανε ούτε ένα λάθος και πήρε μια ιστορική νίκη, αλλά και πολύτιμους βαθμούς που πλέον τον βάζουν μέσα στο κάδρο των διεκδικητών του πρωταθλήματος. Αντιθέτως στο στρατόπεδο της Honda επικρατούσε απόλυτος εκνευρισμός, που έγινε ακόμα μεγαλύτερος όταν έπεσε η καρό σημαία. Ο Merquez ήταν ο μόνος από τους κορυφαίους οδηγούς της Honda που τερμάτισε στην έκτη θέση μετά από μάχες με… τη δορυφορική Ducati του Alvaro Bautista, ο οποίος τερμάτισε πέμπτος! Ο Crutchlow ήταν ταχύτατος στα δοκιμαστικά του Σαββάτου με ελαστικά αγώνα, όμως έπεσε και η δεύτερη μοτοσυκλέτα του δεν είχε καμία σχέση με την πρώτη σε στήσιμο και κινητήρα όπως δήλωσε ο ίδιος. Όχι μόνο αυτό, αλλά και στο τελευταίο γύρο, ο Pedrosa έκανε μια σπάνια για την αγωνιστική προσωπικότητά του βλακεία και πήγε να περάσει από εσωτερική των Βρετανό. Του μπλόκαρε ο εμπρός τροχός και πήρε μαζί του τον Crutchlow, με τον Βρετανό να του λέει κάποια “γαλλικά” στην αμμοπαγίδα! Εξαιρετικά ηλεκτρισμένο το κλίμα και στο box του Marquez, όπου το μεγάλο αφεντικό του HRC βρέθηκε εκεί για να.. τα πούνε.

Πάμε στον επόμενο αγώνα με δύο αναβάτες της Yamaha, έναν της Honda και έναν της Ducati να διεκδικούν το Πρωτάθλημα. Ό,τι καλύτερο δηλαδή!

 

1. Andrea Dovizioso ITA Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 32.126s
2. Maverick Viñales ESP Movistar Yamaha MotoGP (YZR-M1) 41m 33.407s
3. Danilo Petrucci ITA Octo Pramac Racing (Desmosedici GP17) 41m 34.460s
4. Valentino Rossi ITA Movistar Yamaha MotoGP (YZR-M1) 41m 35.811s
5. Alvaro Bautista ESP Pull&Bear Aspar Team (Desmosedici GP16) 41m 37.928s
6. Marc Marquez ESP Repsol Honda Team (RC213V) 41m 38.011s
7. Johann Zarco FRA Monster Yamaha Tech 3 (YZR-M1)* 41m 45.331s
8. Jorge Lorenzo ESP Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 46.519s
9. Michele Pirro ITA Ducati Team (Desmosedici GP17) 41m 47.006s
10. Andrea Iannone ITA Team Suzuki Ecstar (GSX-RR) 41m 47.628s
11. Tito Rabat ESP Estrella Galicia 0,0 Marc VDS (RC213V) 41m 54.130s
12. Scott Redding GBR Octo Pramac Racing (Desmosedici GP16) 41m 57.078s
13. Jonas Folger GER Monster Yamaha Tech 3 (YZR-M1)* 42m 0.286s
14. Hector Barbera ESP Reale Avintia Racing (Desmosedici GP16) 42m 2.802s
15. Jack Miller AUS Estrella Galicia 0,0 Marc VDS (RC213V) 42m 2.905s
16. Karel Abraham CZE Pull&Bear Aspar Team (Desmosedici GP15) 42m 14.432s
17. Sylvain Guintoli FRA Team Suzuki Ecstar (GSX-RR) 42m 18.420s
18. Loris Baz FRA Reale Avintia Racing (Desmosedici GP15) 42m 22.857s
19. Sam Lowes GBR Factory Aprilia Gresini (RS-GP)* 42m 22.866s
20. Bradley Smith GBR Red Bull KTM Factory Racing (RC16) 42m 23.023s
Cal Crutchlow GBR LCR Honda (RC213V) DNF
Dani Pedrosa ESP Repsol Honda Team (RC213V) DNF
Aleix Espargaro ESP Factory Aprilia Gresini (RS-GP) DNF
Pol Espargaro ESP Red Bull KTM Factory Racing (RC16) DNF
 

 

Toprak Razgatlioglu – Ο πρωταθλητής WSBK που θέλει να σπάσει την κατάρα του MotoGP

Και ίσως η συγκυρία κανονισμών, κυβισμού και ελαστικών, να τον βοηθήσει περισσότερο από τους προηγούμενους
From WSBK to MotoGP
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

30/7/2025

Εδώ και 37 χρόνια, Παγκόσμιοι Πρωταθλητές του WorldSBK πέρασαν στο MotoGP με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά κανείς δεν κατάφερε να δώσει σάρκα και οστά στα όνειρα αυτά. Τα φώτα στον Toprak Razgatlioglu που, για το 2026, περνά από τον θρόνο του WorldSBK, στην αρένα του MotoGP

Ο μάγος των φρένων, δύο φορές (και ίσως σύντομα τρεις) Παγκόσμιος Πρωταθλητής, αφήνει πίσω του τον κόσμο των Superbike. Από το 2026, θα οδηγεί στο MotoGP την εργοστασιακή Yamaha M1 με τα χρώματα της Prima Pramac.

Δεν είναι ο πρώτος που το δοκιμάζει. Αλλά η ιστορία δείχνει να μην είναι είναι με το μέρος του. Από τους 19 Παγκόσμιους Πρωταθλητές του WSBK, μόλις δύο κέρδισαν Grand Prix στο MotoGP: ο Ben Spies και ο Troy Bayliss. Πολλοί προσπάθησαν, αρκετοί τραυματίστηκαν, άλλοι δεν βρήκαν την κατάλληλη ομάδα, μερικοί δεν μπήκαν καν στον κόπο.

Τα μεγάλα ονόματα που δεν τα κατάφεραν

Ο Ben Spies, Πρωταθλητής Superbike το 2009, κέρδισε στο Assen το 2011, αλλά οι τραυματισμοί τον σταμάτησαν. Ο Troy Bayliss, αφού κατέκτησε τον τίτλο του WSBK το 2001, γύρισε στο MotoGP το 2006 για να αντικαταστήσει τον Sete Gibernau και κέρδισε θριαμβευτικά στη Valencia, χαρίζοντας στην Ducati το πρώτο της 1-2.

From WSBK to MotoGP

Colin Edwards, James Toseland, Neil Hodgson, Scott Russell, όλοι τους πρωταθλητές στο WSBK, αλλά χωρίς να κατορθώσουν νίκη στο MotoGP. Ο Edwards έχασε τη μεγάλη του στιγμή στην τελευταία στροφή του Assen το 2006. Ο Toseland ξεκίνησε δυνατά αλλά τραυματισμοί στον καρπό τον άφησαν πίσω. Ο Hodgson πάλευε με μη ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες.

From WSBK to MotoGP

Ο Cal Crutchlow έδειξε τον δρόμο, άρπαξε την ευκαιρία, έφυγε νωρίς από το WSBK και κέρδισε τρία MotoGP Grand Prix, περισσότερα από κάθε πρωταθλητή WSBK.

From WSBK to MotoGP

Οι βασιλιάδες που έμειναν στο κάστρο τους

Ο Carl Fogarty και ο Jonathan Rea, ζωντανοί θρύλοι του WSBK, είχαν την ταχύτητα για να τα βάλουν με τους καλύτερους του MotoGP, αλλά δεν έκαναν ποτέ το βήμα στη αρένα του MotoGP.

From WSBK to MotoGP

H ανάποδη διαδρομή

Max Biaggi, Alvaro Bautista, Carlos Checa, John Kocinski… Οι αναβάτες  του MotoGP που πήγαν στα Superbikes τα κατάφεραν σαφώς καλύτερα με κάποιους από αυτούς να προσθέτουν νέους τίτλους στις προθήκες τους.

From WSBK to MotoGP

Ο Toprak περίμενε μέχρι να έχει στο βιογραφικό του δύο τίτλους (και ίσως έναν τρίτο) πριν μεταπηδήσει στο MotoGP και την εργοστασιακή Yamaha. Το 2026 θα έχει έναν χρόνο να προσαρμοστεί, ενώ η Yamaha αναπτύσσει τη νέα V4 M1. Το 2027, τα ελαστικά του MotoGP αλλάζουν από Michelin σε Pirelli, τα ίδια με τα οποία έχει γράψει την ιστορία του στα Superbikes, ίσως αυτές να είναι οι ιδανικές συνθήκες για έναν rookie να παλέψει επί ίσοις όροις στην μεγάλη κατηγορία, με όλους να ξεκινάνε σε μία κενή σελίδα.

Η επόμενη σεζόν θα είναι απλά μεταβατική περίοδος, κανείς δεν περιμένει το παραμικρό δυναμικό αποτέλεσμα, αντιθέτως ο στόχος είναι η προετοιμασία για το 2027 με μία τελείως νέα V4 μοτοσυκλέτα από την Yamaha και στο Μιλάνο που βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες, στο σπίτι των MotoGP του Ιαπωνικού κατασκευαστή, είναι συγκρατημένα αισιόδοξοι. Μόνο σίγουρο πως εργάζονται σκληρά για να φέρουν την πολυπόθητα αλλαγή και να επιστρέψουν στην ανταγωνιστικότητα. Ο Toprak δεν είναι ο μόνος δρόμος, η μόνη ομάδα που ρίχνουν στον πόλεμο, αλλά ακόμη ένα από τα πολλά εφόδια που μαζεύουν.

Στην θέση του τώρα ένας άλλος γνώριμος, ένας MotoGP αναβάτης που έχει τρέξει και σε Dakar, έχει τρέξει και στο εθνικό πρωτάθλημα Superbike των ΗΠΑ, ο Danilo Petrucci στην BMW για τα WSBK το 2026!

From WSBK to MotoGP