Η επιστροφή της MV Agusta στο φυσικό της περιβάλλον, που είναι φυσικά τα μεγάλα σαλόνια των GP, έγινε πραγματικότητα χάρη… στην Triumph! Για να είμαστε δίκαιοι, όλοι στα Moto2 χρησιμοποιούν τον τρικύλινδρο κινητήρα της Triumph, που αντικατέστησε των τετρακύλινδρο της Honda. Βεβαια δικαιούμαστε να τρολάρουμε λιγάκι την MV Agusta, διότι ο υιός Gastiglioni, είχε δηλώσει ότι η MV Agusta αποχωρεί από το WSBK διότι οι αγώνες δεν έχουν πλέον εμπορικό αντίκτυπο στις πωλήσεις. Τώρα όμως δηλώνει συγκινημένος και λέει ότι ήταν όνειρο ζωής του πατέρα του και δικό του να φέρουν ξανά την MV Agusta στις πίστες των GP.
Η αλήθεια είναι ότι στην παρουσίαση του πρώτου Brutale 800 RR το 2015, στο τραπέζι μετά το δείπνο, ο Giovanni μας είχε πει για το όνειρό του να επιστρέψει στα GP και η τότε συμφωνία με την AMG, είχε αναθερμάνει την επιθυμία του. Μετά βέβαια ακολούθησε η χρεωκοπία και το μόνο που τον απασχολούσε ήταν η επιβίωση και τα δικαστήρια με τους απλήρωτους πιστωτές. Όμως τώρα με την βοήθεια των δύο Ρώσων φίλων του (με το αζημίωτο φυσικά, αφού πήραν μετοχές και ουσιαστικά τον έλεγχο της εταιρείας…) η MV Agusta πατάει καλύτερα στα πόδια της και μπορεί να κοιτάξει ξανά προς το μέλλον. Η κατηγορία της Moto2 είναι ιδανική για την περίπτωσή της, αφού δεν χρειάζεται να ασχοληθεί με το πιο ακριβό κομμάτι των αγώνων, δηλαδή τον σχεδιασμό και την διαρκή εξέλιξη του κινητήρα. Τα σκίτσα που βλέπετε είναι τα πρώτα που βγαίνουν στη δημοσιότητα και πρέπει να ομολογήσουμε ότι η μοτοσυκλέτα είναι πολύ όμορφη.
Βέβαια στους αγώνες δεν κερδίζει ο ομορφότερος, οπότε το πιθανότερο είναι να δούμε αλλαγές στο φαίρινγκ, αλλά η πρώτη εντύπωση σίγουρα ανταποκρίνεται στην παράδοση της MV Agusta.
Toprak Razgatlioglu – Ο πρωταθλητής WSBK που θέλει να σπάσει την κατάρα του MotoGP
Και ίσως η συγκυρία κανονισμών, κυβισμού και ελαστικών, να τον βοηθήσει περισσότερο από τους προηγούμενους
Από τον
Φίλιππο Σταυριδόπουλο
30/7/2025
Εδώ και 37 χρόνια, Παγκόσμιοι Πρωταθλητές του WorldSBK πέρασαν στο MotoGP με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά κανείς δεν κατάφερε να δώσει σάρκα και οστά στα όνειρα αυτά. Τα φώτα στον Toprak Razgatlioglu που, για το 2026, περνά από τον θρόνο του WorldSBK, στην αρένα του MotoGP
Ο μάγος των φρένων, δύοφορές (και ίσως σύντομα τρεις) Παγκόσμιος Πρωταθλητής, αφήνειπίσω του τον κόσμο των Superbike. Από το 2026, θα οδηγεί στο MotoGP την εργοστασιακή YamahaM1 με τα χρώματα της Prima Pramac.
Δεν είναι ο πρώτος που το δοκιμάζει. Αλλά η ιστορία δείχνει να μην είναι είναι με το μέρος του. Από τους 19 Παγκόσμιους Πρωταθλητές του WSBK, μόλις δύο κέρδισαν Grand Prix στο MotoGP: ο Ben Spies και ο Troy Bayliss. Πολλοί προσπάθησαν, αρκετοί τραυματίστηκαν, άλλοι δεν βρήκαν την κατάλληλη ομάδα, μερικοί δεν μπήκαν καν στον κόπο.
Τα μεγάλα ονόματα που δεν τα κατάφεραν
Ο Ben Spies, Πρωταθλητής Superbike το 2009, κέρδισε στο Assen το 2011, αλλά οι τραυματισμοί τον σταμάτησαν. Ο Troy Bayliss, αφού κατέκτησε τον τίτλο του WSBK το 2001, γύρισε στο MotoGP το 2006 για να αντικαταστήσει τον Sete Gibernau και κέρδισε θριαμβευτικά στη Valencia, χαρίζοντας στην Ducati το πρώτο της 1-2.
Colin Edwards, James Toseland, Neil Hodgson, Scott Russell, όλοι τους πρωταθλητές στο WSBK, αλλά χωρίς να κατορθώσουν νίκη στο MotoGP. Ο Edwards έχασε τη μεγάλη του στιγμή στην τελευταία στροφή του Assen το 2006. Ο Toseland ξεκίνησε δυνατά αλλά τραυματισμοί στον καρπό τον άφησαν πίσω. Ο Hodgson πάλευε με μη ανταγωνιστικές μοτοσυκλέτες.
Ο Cal Crutchlow έδειξε τον δρόμο, άρπαξε την ευκαιρία, έφυγε νωρίς από το WSBK και κέρδισε τρία MotoGP Grand Prix, περισσότερα από κάθε πρωταθλητή WSBK.
Οι βασιλιάδες που έμειναν στο κάστρο τους
Ο Carl Fogarty και ο Jonathan Rea, ζωντανοί θρύλοι του WSBK, είχαν την ταχύτητα για να τα βάλουν με τους καλύτερους του MotoGP, αλλά δεν έκαναν ποτέ το βήμα στη αρένα του MotoGP.
H ανάποδη διαδρομή
Max Biaggi, Alvaro Bautista, Carlos Checa, John Kocinski… Οι αναβάτες του MotoGP που πήγαν στα Superbikes τα κατάφεραν σαφώς καλύτερα με κάποιους από αυτούς να προσθέτουν νέους τίτλους στις προθήκες τους.
Ο Toprak περίμενε μέχρι να έχει στο βιογραφικό του δύο τίτλους (και ίσως έναν τρίτο) πριν μεταπηδήσει στο MotoGP και την εργοστασιακή Yamaha. Το 2026 θα έχει έναν χρόνο να προσαρμοστεί, ενώ η Yamaha αναπτύσσει τη νέα V4 M1. Το 2027, τα ελαστικά του MotoGP αλλάζουν από Michelin σε Pirelli, τα ίδια με τα οποία έχει γράψει την ιστορία του στα Superbikes, ίσως αυτές να είναι οι ιδανικές συνθήκες για έναν rookie να παλέψει επί ίσοις όροις στην μεγάλη κατηγορία, με όλους να ξεκινάνε σε μία κενή σελίδα.
Η επόμενη σεζόν θα είναι απλά μεταβατική περίοδος, κανείς δεν περιμένει το παραμικρό δυναμικό αποτέλεσμα, αντιθέτως ο στόχος είναι η προετοιμασία για το 2027 με μία τελείως νέα V4 μοτοσυκλέτα από την Yamaha και στο Μιλάνο που βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες, στο σπίτι των MotoGP του Ιαπωνικού κατασκευαστή, είναι συγκρατημένα αισιόδοξοι. Μόνο σίγουρο πως εργάζονται σκληρά για να φέρουν την πολυπόθητα αλλαγή και να επιστρέψουν στην ανταγωνιστικότητα. Ο Toprak δεν είναι ο μόνος δρόμος, η μόνη ομάδα που ρίχνουν στον πόλεμο, αλλά ακόμη ένα από τα πολλά εφόδια που μαζεύουν.
