Nicky Hayden (1981-2017)

"Ο πρωταθλητής της καρδιάς μας"
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

23/5/2017

Την Δευτέρα 22 Μαΐου έφυγε από τη ζωή, μετά από δύσκολη και άνιση μάχη με τα τραύματά του, ένας από τους πλέον αγαπητούς αναβάτες παγκοσμίως. Ο Nicky Hayden μπορεί να μην στηθεί ξανά στη σχάρα εκκίνησης στους αγώνες WSBK –όπου συμμετείχε στην εργοστασιακή ομάδα της Honda- ή των MotoGP –όπου είχε μπει το όνομά του στη λίστα των Παγκόσμιων Πρωταθλητών ως ο τελευταίος Αμερικανός αναβάτης που κατάφερε κάτι τέτοιο- αλλά το σίγουρο είναι ότι θα βρίσκεται πάντα στην καρδιά των συναθλητών του και των ανθρώπων που αγαπούν τους αγώνες.

Γιατί ο Nicky ήταν ένας από τους λόγους που μας έκαναν να αγαπάμε το σπορ. Ήταν ένας αναβάτης προικισμένος και ταλαντούχος ο οποίος ποτέ δεν είχε δημιουργήσει αντιπαλότητες και έχθρες, ακόμη και όταν έφτασε στην διεκδίκηση του παγκοσμίου πρωταθλήματος το 2006. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Rossi: Nicky ήταν ένα από τους καλύτερους φίλους που είχα στα paddock. Ήμασταν team mates την rookie χρονιά του το 2003, τότε που πήρα τον τίτλο κι αυτός ανέβηκε για πρώτη φορά στο βάθρο. Ύστερα από λίγα χρόνια παλέψαμε για τον τίτλο μέχρι τον τελευταίο αγώνα της Valencia, όπου δυστυχώς για μένα κέρδισε και στέφθηκε αυτός πρωταθλητής. Μετά τον τερματισμό σφίξαμε τα χέρια και με αγκάλιασε. Ερχόταν συχνά στο ράντσο για προπόνηση και προσπαθούσα να "κλέψω" μερικά από τα μυστικά του όταν ήμασταν μαζί στην πίστα, γιατί ήταν ένας από τους γρηγορότερους αναβάτες στον κόσμο στο flat track. Αυτό όμως που δεν θα ξεχάσω ποτέ ως η ωραιότερη ανάμνησή μου από τον Nicky, ήταν όταν το 2015 στην Valencia έχασα τον τίτλο στον τελευταίο αγώνα και στον γύρο μετά τον τερματισμό ήρθε και μου έσφιξε το χέρι. Εγώ έχασα το πρωτάθλημα κι εκείνος αποχαιρετούσε τα MotoGP. Το βλέμμα του μέσα από το κράνος που ήταν γεμάτο υποστήριξη προς εμένα, είναι μια από τις ελάχιστες ευχάριστες αναμνήσεις από εκείνη τη μέρα."

Ο Hayden ανατράφηκε μέσα σε μια οικογένεια με αγωνιστική παράδοση. Τόσο ο πατέρας του Earl όσο και η μητέρα του Rose, έτρεχαν παλιότερα σε αγώνες, ενώ και τα αδέρφια του, ο μεγαλύτερος Tommy και ο νεότερος Roger Lee, ανήκουν στην ελίτ των κορυφαίων αναβατών στην Αμερική, στα AMA Flat Track και ΑΜΑ National Road Racing πρωταθλήματα. Μάλιστα οι τρεις του έγραψαν ιστορία το 2002, όταν όλα τα αδέρφια κατέλαβαν τις θέσεις του βάθρου στο ΤΤ Dirt Track Grand National (ο Nicky είχε κερδίσει, ο Tommy τερμάτισε δεύτερος και ο Roger Lee τρίτος).

Εκείνη τη χρονιά επίσης, ο Nicky έγινε και ο νεότερος αναβάτης που κέρδισε το πρωτάθλημα ΑΜΑ Superbike και την επόμενη χρονιά ξεκίνησε την καριέρα του στα MotoGP, ως αναβάτης της εργοστασιακής ομάδας της Honda. Την πρώτη του κιόλας χρονιά κατάφερε να ανέβει στο βάθρο και το 2005 πήρε την πρώτη του νίκη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, στον αγώνα μάλιστα της πατρίδας του στην Laguna Seca.

Το 2006, σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά πρωταθλήματα, ο Hayden πήρε στο νήμα τον τίτλο από τον Rossi, όντας και ο τελευταίος Αμερικάνος που πήρε το στέμμα μέχρι σήμερα, ενώ ταυτόχρονα ανακηρύχθηκε και ως ένας από τους πιο δημοφιλής αναβάτες της πατρίδας του όλων των εποχών, με το σύνθημα: "ο πρωταθλητής της καρδιάς μας". Το 2015, ο Hayden έφυγε από τα MotoGP και τιμήθηκε από την Dorna με τον τίτλο του MotoGP Legend, για να συνεχίσει την καριέρα του στα WSBK όπου συμμετείχε ως αναβάτης της Honda, παίρνοντας και μια νίκη στην Sepang πέρσι. Μέσα στα 13 χρόνια πορείας στα MotoGP, ο Hayden ανέβηκε 28 φορές στο βάθρο, εκ των οποίων τις τρεις στο ψηλότερο σκαλί, ενώ είχε κερδίσει και πέντε pole positions.

Κατά την διάρκεια της βράβευσής του ως MotoGP Legend, ο Carmelo Ezpeleta είπε πως "το βραβείο το δίνουμε με μεγάλη χαρά στον Nicky, όχι μόνο γιατί είναι πρωταθλητής ή γιατί είναι ένας από τους αναβάτες με τις περισσότερες εκκινήσεις στην κορυφαία κατηγορία, αλλά και λόγω της εξαιρετικής του συμπεριφοράς όλα αυτά τα χρόνια, για τον αθλητικό του πνεύμα και για την φιλικότητα που τον διακρίνει."

Ο Chris Jonnum, ο συγγραφέας του βιβλίου που εκδόθηκε το 2007 με θέμα τα αδέρφια Hayden και την πορεία μέχρι τα MotoGP, έθεσε ίσως με τον καλύτερο τρόπο το τι σημαίνει το όνομα του Hayden στους φίλους των αγώνων σε παγκόσμιο επίπεδο. Έγραψε, πως αν ζητήσεις από οποιονδήποτε το όνομα ενός Αμερικάνου αναβάτη, όλοι θα απαντήσουν "Nicky Hayden".

Πέρα από τα αγωνιστικά του κατορθώματα, ο κόσμος τον αγάπησε και τον θαύμασε εξαιτίας της προσωπικότητάς του. Η αυθεντικότητά του και ο τρόπος που σε έκανε αμέσως να νιώθεις ως ο καλύτερος φίλος του ήταν πραγματικά μοναδικός. Ο Nicky ήταν το αλάτι της γης.

Το παρακάτω βίντεο είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής στην σύντομη αλλά τόσο επιτυχημένη πορεία του Nicky στους αγώνες

Ετικέτες

MotoGP: Από 2 έως 2184 ημέρες – Είναι όλοι τους ήρωες

Όλοι αγαπάνε ένα comeback - Ο Nick Harris θυμάται τις πιο εντυπωσιακές επιστροφές στην ιστορία του MotoGP
MotoGP Comebacks
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

9/10/2025

Από τον Mike Hailwood ως τον Marc Márquez, η ιστορία των αγώνων μοτοσυκλέτας είναι γεμάτη με αναβάτες που αρνήθηκαν να τα παρατήσουν. Άλλοι χρειάστηκαν λίγες μέρες. Άλλοι, όπως ο Márquez, πάνω από έξι χρόνια. Όλοι όμως απέδειξαν πως η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στο γκάζι, αλλά στο κουράγιο

Μπορεί να διαρκέσει δυο μέρες. Μπορεί να κρατήσει πάνω από μια δεκαετία. Όμως όλοι αγαπάμε ένα ηρωικό comeback, όσο μακρύ κι αν είναι. Από τον Mike Hailwood, τον Barry Sheene και τον Mick Doohan, μέχρι τον Jorge Lorenzo και τον σημερινό “βασιλιά των comeback” Marc Márquez, όλοι τους κέρδισαν επάξια μια θέση στις καρδιές μας.

Mike Hailwood – Η επιστροφή του θρύλου

Όταν η Honda αποχώρησε από τους αγώνες Grand Prix στο τέλος του 1967, πλήρωσε τον Hailwood, τετράκις παγκόσμιο πρωταθλητή, για να μην αγωνιστεί με άλλη εργοστασιακή ομάδα. Εκείνος στράφηκε στη Formula 1, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο και μάλιστα βραβεύτηκε με το George Medal όταν έσωσε τον Clay Regazzoni από φλεγόμενο μονοθέσιο στο Kyalami.
Όμως το μικρόβιο των δύο τροχών δεν έσβησε ποτέ. Το 1978, στα 38 του χρόνια, επέστρεψε στο Isle of Man TT με Ducati και φυσικά… νίκησε. Το επανέλαβε και το 1979, πριν αποσυρθεί οριστικά. Τραγικά, δύο χρόνια αργότερα, σκοτώθηκε σε τροχαίο μαζί με την 9χρονη κόρη του Michelle.

MotoGP Comebacks

Barry Sheene – Ο ήρωας με το τσιγάρο στο χέρι

Ήταν 1975 όταν η κάμερα της Thames Television κατέγραφε τον Barry Sheene να πετάγεται στον αέρα με 250 km/h στη Daytona. Το φρικτό ατύχημα τον έκανε εθνικό ήρωα, σπασμένος μηρός, σπασμένο χέρι, καμένα γόνατα, αλλά ο Barry προσπαθούσε να λύσει το κράνος του μόνος του, ενώ περιέγραφε τις κακώσεις του χαμογελώντας στην κάμερα, ζητώντας ένα τσιγάρο.
Μόλις επτά εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στους αγώνες στο Cadwell Park και σε τέσσερις μήνες κέρδισε το πρώτο του Grand Prix στο Assen. Ακολούθησαν δύο παγκόσμιοι τίτλοι και 18 νίκες. Ακόμα και μετά το τρομακτικό ατύχημα στο Silverstone το 1982, ο Sheene γύρισε πίσω επτά μήνες αργότερα για να συνεχίσει να αγωνίζεται.

MotoGP Comebacks

Mick Doohan – Από τη διάσωση στο μεγαλείο

Το 1992, ο Mick Doohan βρισκόταν ένα βήμα πριν από τον πρώτο του τίτλο, όταν ένα ατύχημα στο Assen του κόστισε σοβαρό τραυματισμό στο πόδι. Το νοσοκομείο δεν αντέδρασε σωστά, και όταν απειλήθηκε ακρωτηριασμός, ο θρυλικός Dr. Costa τον ”απήγαγε” για να τον μεταφέρει στην κλινική του στην Ιταλία.
Ο Doohan επέστρεψε επτά εβδομάδες αργότερα, σχεδόν ανίκανος να περπατήσει, αλλά αποφασισμένος να μην αφήσει τον Wayne Rainey να του πάρει τον τίτλο. Έχασε εκείνο το πρωτάθλημα για μόλις τέσσερις βαθμούς, αλλά έναν χρόνο μετά ξανακέρδισε, και στη συνέχεια κατέκτησε πέντε συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα.

MotoGP Comebacks

Jorge Lorenzo – Ο άνθρωπος των δύο ημερών

Το 2013, ο Lorenzo έσπασε την κλείδα του σε πτώση στις ελεύθερες δοκιμές του Assen. Όλοι υπέθεσαν πως η σεζόν του τελείωσε. Όμως δύο μέρες μετά, γύρισε στην πίστα με δέκα βίδες και μια πλάκα τιτανίου και τερμάτισε πέμπτος μέσα σε αφόρητο πόνο. Δύο εβδομάδες αργότερα έπεσε ξανά και ξανατραυματίστηκε, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ. Μέσα σε ενάμιση χρόνο, το 2015, έγινε τριπλός παγκόσμιος πρωταθλητής MotoGP.

MotoGP Comebacks

Marc Márquez – Ο βασιλιάς των comebacks

Κανείς δεν έχει γράψει ιστορία όπως ο Marc Márquez. Μετά τον τραυματισμό του το 2020, πέρασε πέντε μεγάλες επεμβάσεις, 108 πτώσεις, και 2184 μέρες μέχρι να ξανασηκώσει το τρόπαιο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο Motegi το 2025.
Περισσότερα από 1000 μέρες χωρίς νίκη, μια ατελείωτη διαδρομή αποκατάστασης και ψυχικής αντοχής — και τελικά, μια από τις πιο συγκλονιστικές επιστροφές στην ιστορία του αθλητισμού.

MotoGP Comebacks

Δεν έχει σημασία ο χρόνος, οι τραυματισμοί ή οι συνθήκες.
Όλοι αυτοί οι αναβάτες αλλά και πολλοί ακόμη, απέδειξαν ότι το θάρρος, η επιμονή και η ψυχή είναι τα πραγματικά χαρακτηριστικά ενός πρωταθλητή.
Και για αυτό είναι όλοι τους ήρωες.