Όλα όσα είπε ο Joan Mir κατακτώντας τον τίτλο του 2020 στα MotoGP

Οι πρώτες δηλώσεις και συναισθήματα του Mir, ως Παγκόσμιος Πρωταθλητής
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

16/11/2020

Φέτος ήταν μια εντελώς “παράξενη” σεζόν για τα MotoGP. Η πανδημία του κορωνοϊού έκανε ολόκληρη τη χρονιά ένα διαρκές “ροντέο” καταστάσεων και δεδομένων, με αποκορύφωμα την στέψη του Joan Mir με τη Suzuki ως Παγκόσμιου Πρωταθλητή, έναν αγώνα πριν το τέλος της σεζόν, στην δεύτερή του χρονιά στην κορυφαία κατηγορία. Βέβαια, αυτό το τελευταίο ίσως να μην είναι τελικό τόσο “απροσδόκητο” αν δούμε με μια πιο ψύχραιμη ματιά το τι συνέβη όλο αυτό το διάστημα.

Ο Mir πήρε την παρθενική του νίκη στον προηγούμενο αγώνα της Valencia, αλλά χάρη στην συνέπειά του μέσα στην ‘κουτσουρεμένη” και συμπυκνωμένη χρονιά, ήταν αρκετή για να του χαρίσει τον τίτλο και μάλιστα μέσα στην πατρίδα του. Κι αυτό το κατάφερε με ένα εργοστάσιο, την Suzuki, που την τελευταία φορά που πανηγύρισε έναν παγκόσμιο τίτλο ήταν ακριβώς δύο δεκαετίες πριν.

Ο παράγοντας-κλειδί γι’ αυτή την επιτυχία, είναι αυτό που αναφέραμε παραπάνω: η συνέπεια στα αποτελέσματα και τις επιδόσεις του. Για τους λάτρεις των στατιστικών, ο Mir είχε ως μέσο όρο την ένατη θέση (8,7 για την ακρίβεια) στις εκκινήσεις, την στιγμή που οι κυριότεροι αντίπαλοί και διεκδικητές του είχαν ένα εύρος μεταξύ pole position και 18ης θέσης.

Παρ’ όλα αυτά, όπως παραδέχεται κι ο ίδιος, δεν μπορούσε καν να φανταστεί ότι θα γινόταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής τόσο νωρίς στην MotoGP πορεία του. Είναι κάτι για το οποίο πάλευα όλη μου τη ζωή, από τότε που ήμουν 10 ετών, δήλωσε αμέσως με τον άθλο του. “Είχα αυτό το όνειρο και δεν σταμάτησα ποτέ να το προσπαθώ, οπότε τι άλλο μπορώ να πω; Ειλικρινά δεν το περίμενα τόσο νωρίς, αλλά τώρα κατακτήσαμε τον τίτλο, είναι δικός μας!”

Όταν ρωτήθηκε τι θα απαντούσε αν το ρωτούσαν πέρσι -στην παρθενική του χρονιά στα MotoGP- ότι θα γινόταν πρωταθλητής το 2020, απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: Θα έλεγα ότι είσαι τρελός! Σε κάθε αγώνα, χρόνο με το χρόνο, γινόμουν πιο γρήγορος και συνήθιζα γρήγορα τις μοτοσυκλέτες. Είχα μια ταχεία πρόοδο, κάτι που αποτελεί το κλειδί για να κερδίσω τον τίτλο στην δεύτερη χρονιά μου στα MotoGP.

Σχετικά με τον δεύτερο αγώνα στην Valencia όπου στέφθηκε πρωταθλητής, ο Mir παραδέχτηκε ότι το να τερματίσει έβδομος ενώ ξεκίνησε από την δωδέκατη θέση, μαρτυρά πλήρως το πόσο νευρικός ένιωθε εκείνη την ώρα. Πρόσθεσε επίσης ότι το μεγάλο διάστημα που χρειάστηκε για να επανέλθουν οι αναβάτες στις πίστες, εξαιτίας της πανδημίας, δίνει άλλον έναν πόντο στο κατόρθωμά του.

“Έδειχνα ήρεμος και χωρίς πίεση, αλλά δεν ήμουν καθόλου ψύχραιμος και ένιωθα μεγάλη πίεση. Ήμουν… σούπερ νευρικός για την ακρίβεια, αλλά η αλήθεια είναι πως αυτή η χρονιά ήταν δύσκολη. Δεν είχαμε πίεση μόνο μέσα στην πίστα, αλλά και στα σπίτια μας όπου έπρεπε να προσέχουμε μην κολλήσουμε τον ιό. Ήταν δύσκολο να το διαχειριστούμε όλο αυτό. Ευχαριστώ πάρα πολύ την ομάδα μου που τα κατάφερε με όλο αυτό.”

Με τα στατιστικά να αντανακλούν μια αξιοζήλευτη ωριμότητα στην πορεία του για τον τίτλο, ο Mir δήλωσε πως το πρώτο του βάθρο στην Αυστρία, όπως και η μάχη του για την νίκη στον δεύτερο αγώνα του Red Bull Ring, είναι η απόδειξη πως μπορεί να είναι ανταγωνιστικός στο κορυφαίο επίπεδο, έστω κι αν έπρεπε να φτάσει μέχρι τον αγώνα της Βαρκελώνης για να αρχίσει να ονειρεύεται τον φετινό τίτλο.

“Στο Styrian GP ήταν ο αγώνας που ήμουν πολύ ανταγωνιστικός και πάλεψα για τη νίκη, αλλά μετά το Misano και την Barcelona, άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν ήμουν απλώς γρήγορος μόνο στην Αυστρία, αλλά μπορώ να συνεχίσω αυτές τις επιδόσεις με την μοτοσυκλέτα. Για μένα, εκείνη ήταν η αποφασιστική στιγμή.”

Βέβαια, η κατάκτηση του τίτλου έχει να κάνει εξίσου και με την εντυπωσιακή εξέλιξη της Suzuki για το GSX-RR. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Mir, η γενναία απόφαση να πάει σε μια εταιρεία που δεν είχε τα διαπιστευτήρια, αντί να κυνηγήσει μία θέση στην Honda, την Ducati και την Yamaha, ή να κάτσει άλλη μια χρονιά στην Moto2, κάνει την κατάκτηση του τίτλου ακόμη πιο γλυκιά.

“Θυσιάσαμε μια χρονιά στην  Moto2, καθώς το φυσιολογικό θα ήταν να παραμείνω δύο χρονιές στην κατηγορία, αλλά έτσι είχε η κατάσταση. Πήραμε την σωστή απόφαση για την μετακίνησή μου στα MotoGP. Για μένα, το να κερδίσω το πρωτάθλημα με οποιοδήποτε εργοστάσιο είναι απίστευτο, αλλά θεωρώ ότι ήταν γενναία κίνηση να πάω στην Suzuki γιατί δεν περίμενα αυτή την προοπτική με την μοτοσυκλέτα, στην δεύτερη χρονιά μου. Η επιτυχία μου με την Suzuki, είναι για μένα είναι κάτι το εξωπραγματικό!”

Ο Mir με την κατάκτηση του φετινού τίτλου, μπήκε στο κλειστό “κλαμπ” με μέλη τους Barry Sheene, Marco Luchnelli, Franco Uncini, Kevin Schwantz και Kenny Roberts Jr, όλοι του πρωταθλητές με την Suzuki. Μάλιστα, ο Kevin Schwantz -για τον οποίο ο Mir έχει δηλώσει ότι είναι ένα από τα δύο ινδάλματά του (ο άλλος είναι ο Rossi)- πόσταρε στο Instagram: Joan Mir, μόλις είδα τον αγώνα, εξασφάλισες το πρωτάθλημα και πας στην Πορτογαλία ως νικητής. Συγχαρητήρια φίλε, έκανες ακριβώς αυτό που έπρεπε σήμερα, δεν πήρες αχρείαστα ρίσκα και είσαι Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Συγχαρητήρια!”

Ο Mir όμως απάντησε και σε όλους όσοι θεωρούν πως ο τίτλος έχει μειωμένη αξία, εξαιτίας της απουσίας του Marc Marquez. “Όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο, το πιστεύουν γιατί δεν ξέρουν και πολλά από μοτοσυκλέτες, είπε. “Ο Marc δεν απουσιάζει από τους αγώνες επειδή τον απήγαγαν, Δεν πήγαν κάποιοι σπίτι του και τον άρπαξαν. Ο Marc ήταν παρών στον πρώτο αγώνα, ρισκάροντας για τη νίκη και το πρωτάθλημα, και έκανε ένα λάθος που του κόστισε όλη τη σεζόν. Αυτό συνέβη. Αυτό το γεγονός μειώνει την αξία του τίτλου; Αν είναι έτσι, θεωρητικά, δεν θα έπρεπε να έχουν αξία πολλά πρωταθλήματα άλλων αναβατών στην Ιστορία του αθλήματος, όπου τα φαβορί έπεσαν και δεν στέφθηκαν αυτοί πρωταθλητές. Είναι μέρος του σπορ και των MotoGP. Δεν θεωρώ αυτόν τον τίτλο λιγότερο άξιο λόγω του ότι έλειπε ο Marquez εξαιτίας του τραυματισμού του.”

Να σημειώσουμε μάλιστα εδώ, ότι πέρα από την επίσημη επιβεβαίωση πριν από μερικές μέρες πως ο Marquez δεν θα εμφανιστεί σε κανένα αγώνα της φετινής σεζόν, υπάρχουν νεότεριες εκτιμήσεις που κάνουν λόγο για τρίτη εγχείρηση με πιθανό ενδεχόμενο να χάσει ο Ισπανός αγώνες και από την επόμενη χρονιά!

 

Ετικέτες

MotoGP-Pedro Acosta: “Μια ζωή αξίζει περισσότερο από έναν αγώνα!" - Σκληρή κριτική στη Dorna

Ασέβεια χαρακτήρισε την απόφαση της Dorna να συνεχίσει τον αγώνα μετά το δυστύχημα του Borja Gómez στο JuniorGP
Acosta on Dorna
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

11/7/2025

Ο Pedro Acosta εξέφρασε έντονα την αγανάκτηση του προς τη Dorna, διοργανώτρια του πρωταθλήματος JuniorGP, για τη συνέχιση του αγωνιστικού προγράμματος την περασμένη εβδομάδα στο Magny-Cours, παρά τον θάνατο του αναβάτη Borja Gómez, τον οποίο γνώριζε από τα παιδικά του χρόνια.

Η συνέντευξη Τύπου πριν το Grand Prix της Γερμανίας πήρε δραματική τροπή, όταν ζητήθηκε από τους Marc Marquez και Pedro Acosta να σχολιάσουν τον τραγικό θάνατο του νεαρού Ισπανού αναβάτη Borja Gómez, ο οποίος σκοτώθηκε στο Magny-Cours κατά τη διάρκεια αγώνα του JuniorGP, ενός εκ των πρωταθλημάτων νέων που τελεί υπό την αιγίδα της Dorna, διοργανώτριας του MotoGP.

O οκτώ φορές πρωταθλητής κράτησε μια συντηρητική στάση δηλώνοντας: “Αυτά είναι τα νέα που δεν θέλεις ποτέ να λάβεις, που δεν θέλεις ποτέ να διαβάσεις. Συνάντησα τον Borja αυτόν τον χειμώνα στην πίστα του Aspar, προπονούμασταν μαζί, και γνώρισα επίσης και τον πατέρα του. Είναι πάντα εξαιρετικά δύσκολο, αλλά όταν γνωρίζεις κάποιον προσωπικά, είναι ακόμη πιο σκληρό. Στέλνουμε τις πιο ειλικρινείς μας σκέψεις στην οικογένειά του και στον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Σε περιπτώσεις σαν αυτή, είναι απαραίτητο όλες οι ομοσπονδίες να στηρίζουν την οικογένεια. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.”

acosta

H τοποθέτηση του Acosta ήταν εμφανώς πιο φορτισμένη και επικριτική για την διαχείριση της διοργάνωσης. “Τον ήξερα από τότε που ήμασταν παιδιά, μέναμε μισή ώρα μακριά.” είπε ο Acosta σε σοβαρό και εμφανώς συγκινημένο τόνο. “Είναι φρικτό να ακούς τέτοια νέα, και το γεγονός ότι το πρωτάθλημα συνεχίστηκε σαν να μην έγινε τίποτα είναι η μεγαλύτερη ασέβεια που έχω δει ποτέ στη ζωή μου”, ξέσπασε, κριτικάροντας την απόφαση των διοργανωτών να μην ακυρώσουν τον αγώνα.

“Όποιος οργανώνει αυτό το πρωτάθλημα [Dorna] πρέπει να αναρωτηθεί τι θα έκανε αν είχε πεθάνει ο δικός του γιος. Το θέαμα συνεχίζεται, ναι, αλλά νομίζω ότι μια ζωή αξίζει περισσότερο από οποιονδήποτε αγώνα, σε οποιοδήποτε πρωτάθλημα”, πρόσθεσε ο νεαρός αναβάτης της KTM, που μόλις έχει κλείσει τα 21 και ανήκει στην ίδια γενιά με τον εκλιπόντα.

“O καθένας μπορεί να σκέφτεται ό,τι θέλει, αλλά για μένα ήταν το πιο παράλογο και απαράδεκτο γεγονός που έχει συμβεί στον αθλητισμό τα τελευταία χρόνια”, κατέληξε. Τα λόγια του άφησαν την αίθουσα άφωνη, κανένας δημοσιογράφος δεν έκανε άλλη ερώτηση και η συνέντευξη Τύπου ολοκληρώθηκε.

Σε μεταγενέστερη συνάντηση με τα ΜΜΕ, ο Acosta επανήλθε σε πιο ελαφρύ τόνο, αστειευόμενος, ειδικά όταν του ζητήθηκε να σχολιάσει τα λόγια του Fabio Di Giannantonio, ο οποίος μετά τον αγώνα στο Assen τον είχε καλέσει να επικεντρωθεί στην ομάδα του και να αποφεύγει να μιλάει πολύ για τη VR46.

“Νομίζω ότι η ζωή πρέπει να αντιμετωπίζεται με λίγη περισσότερη ελαφρότητα. Την περασμένη εβδομάδα είδαμε ότι τα κακά έρχονται από μόνα τους, δεν χρειάζεται να τα προκαλούμε. Από την πλευρά μου, στέλνω ένα φιλί σ’ εκείνον [Fabio] και τη σύντροφό του”, απάντησε με προφανή ειρωνεία.

Ρωτήθηκε επίσης για τη σχέση του ή μάλλον την απουσία σχέσης, με τον Marc Márquez, ο οποίος καθόταν δίπλα του στη συνέντευξη. “Είναι ένας αναβάτης που έχει κερδίσει οκτώ παγκόσμιους τίτλους και κυνηγάει τον ένατο. Δεν είναι ότι έχει ιδιαίτερους δεσμούς με συναδέλφους του, αν το σκεφτείς. Θα έλεγα πως έχουμε μια επαγγελματική σχέση, βασισμένη στον αμοιβαίο σεβασμό”, εξήγησε ψύχραιμα ο Acosta.

Τέλος, του ζητήθηκε να σχολιάσει το περιστατικό με το τσίμπημα σφήκας που υπέστη στο Assen, το οποίο τον οδήγησε για λίγο στο νοσοκομείο. “Με τσίμπησε μια σφήκα έξω από τη φόρμα μου, 15 γύρους πριν τον τερματισμό. Δεν με ενόχλησε κατά τη διάρκεια του αγώνα, αλλά όταν επέστρεψα στο γκαράζ, άρχισαν να με φαγουρίζουν το χέρι και το στήθος. Έβγαλα τη φόρμα και κατάλαβα ότι είχα φαγούρα παντού”.

“Η κατάσταση έγινε λίγο δραματική, με πήγαν στο νοσοκομείο, αλλά τελικά όλα πήγαν καλά. Το ίδιο βράδυ γύρισα σπίτι, κι αυτό ήταν το μόνο που ήθελα”, κατέληξε ο Acosta.