Χθες το πρωί, αμέσως μετά από έναν ακόμα αποτυχημένο αγώνα για τον Jorge Lorenzo, το HRC του έβγαλε εισιτήριο για Ιαπωνία. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Ισπανό, τα προβλήματα παραμένουν άλυτα και το ταξίδι του αυτό στα κεντρικά κτήρια του HRC είναι δείγμα πως η Honda θέλει να βρει τη λύση σε συνεργασία μαζί του. “Δοκιμάσαμε πολλά πράγματα στη μοτοσυκλέτα και ειδικά στο πρωινό ζέσταμα πριν τον αγώνα βρήκαμε κάτι. Όμως αυτό το κάτι, είχε επιπτώσεις σε κάτι άλλο και τελικά τερματίσαμε εκεί που λίγο-πολύ περιμέναμε.” Είπε ο Jorge στους δημοσιογράφους του Motosport.com και συνέχισε: “Προφανώς έχουμε έναν πολύ δυνατό κινητήρα, όμως πιστεύω πως αυτό δημιουργεί προβλήματα σε άλλους τομείς. Λόγω κανονισμών δεν έχουμε δυνατότητα δραστικών αλλαγών για τον κινητήρα και το “σώμα” της μοτοσυκλέτας. Το ξέρουμε πως ο Marc κερδίζει με αυτή τη μοτοσυκλέτα, όμως αν υπάρχει ένα εργοστάσιο που μπορεί να καταστρώσει plan B, τότε αυτό είναι μόνο η Honda. Τα εισιτήρια τα έχει πληρώσει το HRC και συνεχώς με υποστηρίζει”.
Όπως ήταν φυσικό, η είδηση αυτή έχει πυροδοτήσει διάφορα κουτσομπολιά και πολλοί λένε πως το HRC κάλεσε στην Ιαπωνία τον Jorge για να του δώσει μια τελευταία ευκαιρία. Μπορεί να είναι αλήθεια, όμως αλήθεια είναι πως η μοτοσυκλέτα της Honda δεν είναι η ευκολότερη για να κερδίσεις αγώνα, κάτι που αποδεικνύουν τόσα χρόνια οι υπόλοιποι αναβάτες που τρέχουν μαζί της – πλην του Marquez φυσικά! Ίσως μάλιστα, το γεγονός πως ο Marquez κυριαρχεί με αυτή τη μοτοσυκλέτα και είναι πάντα στο βάθρο σε όλες τις πίστες, να έχει δημιουργήσει την ψευδή εικόνα πως η RCV 213 δεν έχει σοβαρά προβλήματα.
Σίγουρα η Honda θέλει να φτιάξει μια μοτοσυκλέτα που να κερδίζουν μαζί της και άλλοι αναβάτες και όχι μόνο ο Marquez. Όπως σίγουρο είναι, πως ο γκρινιάρης Lorenzo βοήθησε ώστε η Ducati να φτιάξει μια πιο ομοιογενή μοτοσυκλέτα από το 2018 και μετά. Κι αυτό φαίνεται τόσο από την πρόσφατη νίκη του Petrucci, κυρίως όμως φαίνεται από το γεγονός πως οι μοτοσυκλέτες της Pramac στα χέρια του Jack Miller και του rookie Bagnaia είναι πολύ-πολύ γρήγορες σε κάθε αγώνα.
MotoGP: Οι αναβάτες ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους λιγότερο - Μέγιστος χρόνος κάθε 9 λεπτά!
Τα αποτελέσματα της έρευνας αφήνουν τον απλό κόσμο με "γουρλωμένα" μάτια
Από τον
Παύλο Καρατζά
25/8/2025
Η LCR Honda και η SIFI συμπλήρωσαν σχεδόν μία δεκαετία ερευνώντας τις επιπτώσεις του αγώνα στην όραση και έπειτα τις οπτικές ικανότητες και συνήθειες των αναβατών των MotoGP που τους βοηθούν να ανταπεξέλθουν. Οι αναβάτες των MotoGP εκτός από εξαιρετικοί οδηγοί, πρέπει να είναι παράλληλα και σε καταπληκτική φυσική κατάσταση, καθώς πρόκειται για ένα απίστευτα απαιτητικό άθλημα.
Η έρευνα αυτή δεν ξεκίνησε τυχαία, είναι στην πράξη μία συγκεκαλυμμένη προωθητική ενέργεια ή καλύτερα ένας τρόπος να δικαιολογήσει η SIFI τα μεγάλα ποσά της χορηγίας της. Επειδή όμως η έρευνα αυτή έχει πραγματικό επιστημονικό υπόβαθρο, τα αποτελεσματά της είναι σημείο αναφοράς και βοηθούν και στο έργο της εταιρείας. Η SIFI είναι ένας διεθνής όμιλος εταιρειών που επικεντρώνεται στην ανάπτυξη, την παραγωγή και την πώληση θεραπευτικών λύσεων για ασθενείς με οφθαλμικές διαταραχές.
Η έρευνα επικεντρώθηκε στο τι συμβαίνει σε όλο το οπτικό σύστημα των αναβατών κατά την διάρκεια ενός αγώνα, την ώρα δηλαδή που οι αναβάτες υπόκεινται σε σωματικό και οπτικό στρες και η οπτική τους απόδοση πρέπει να είναι μέγιστη, την στιγμή που είναι εκτιθέμενοι σε εξωτερικό περιβάλλον και κινούνται με ταχύτητες άνω των 300 χλμ/ώρα.
Ένας μέσος άνθρωπος ανοιγοκλείνει τα μάτια του περίπου 10 με 15 φορές το λεπτό. Η έρευνα έδειξε ότι ένας αναβάτης MotoGP ανοιγοκλείνει τα μάτια του μία φορά στα 3 λεπτά και μάλιστα υπάρχουν περιπτώσεις κάτω από εξαιρετικές συνθήκες που ορισμένοι αναβάτες δεν ανοιγκόκλεισαν τα μάτια τους παρά μία φορά στα 9 λεπτά. Αυτό χονδρικά σημαίνει στην περίπτωση του αγώνα της Ουγγαρίας που μόλις πέρασε, ένας από αυτούς τους αναβάτες θα ανοιγόκλεινε τα μάτια του μία φορά ανά έξι γύρους στο Balaton Park, την απαιτητική πίστα που διεξήχθη ο τελευταίος γύρος του MotoGP!
Πέρα από αυτή την εξαιρετική περίπτωση, το συνηθισμένο για μία πίστα όπως το Muggelo, είναι οι αναβάτες να βλεφαρίζουν μία φορά κάθε δεύτερο γύρο!
Η έρευνα έδειξε τα όρια στα οποία ο οργανισμός μπορεί να επέμβει σε συνθήκες στρες στον μηχανισμό που ελέγχει τα δάκρυα που είναι ο παράγοντας που χρησιμοποιεί το σώμα μας για να διατηρείται η υγρασία στα μάτια. Σε συνθήκες έντασης όπως όταν αντιμετωπίζουμε κίνδυνο, τα μάτια πάντα μένουν περισσότερο ανοικτά και ενεργοποιείται ένας μηχανισμός που βοηθά να αποφευχθεί η ξηρότητα. Μέχρι στιγμής όμως δεν είχε γίνει μία μέτρηση για τα όρια απόδοσης αυτού του μηχανισμού αλλά και τον τρόπο που επηρεάζει την οδήγηση μοτοσυκλέτας, που περισσότερο από άλλα οχήματα, εμπλέκει την κίνηση του σώματος στον μέγιστο βαθμό.
Ένα στιγμιαίο βλεφάρισμα σημαίνει μερικά μέτρα απόστασης σε ορισμένα σημεία και έτσι το σώμα μπαίνει στην διαδικασία να το κάνει όσο γίνεται λιγότερο. Κομμάτι της έρευνας και ο λόγος που αυτή κράτησε σε βάθος χρόνου, ήταν για να δει αν αυτό έχει επιπτώσεις στην ηλικία του οπτικού μηχανισμού ή την επιβαρύνει και την γερνά γρηγορότερα από την ώρα της.
Η έρευνα έγινε σε δύο φάσεις, μία που έτρεξε σε έξι σεζόν από το 2015 έως το 2021 και την δεύτερη φάση της που το HRC συνέχισε την διαδικασία μετρήσεων και είναι αυτή για την οποία μιλάμε τώρα.
το πρώτο στάδιο της έρευνας έτρεξε 6 σεζόν από το 2015 έως το 2021
Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα της πρώτης φάσης που επιβεβαιώθηκαν από πολλούς διαφορετικούς αναβάτες εξετάζοντάς τους πριν τον αγώνα και αμέσως μετά, είχαν δείξει πως ο οπτικός μηχανισμός παραμένει σε εγρήγορση και συνθήκες αγώνα ακόμη και μετά από 30 λεπτά ξεκινώντας έπειτα να εμφανίζει σημάδια κόπωσης.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που θα πρόδιδαν λοιπόν έναν αναβάτη αν συνέχιζε να αγωνίζεται, είναι τα μάτια του καθώς η κούραση συσσωρεύεται και απαιτείται αποκατάσταση. Μετρήθηκε έτσι και ο χρόνος κατά τον οποίο μπορούν να γίνουν διαφορετικές ενότητες στην διαδικασία ενός αγώνα, όπως είναι η προσθήκη του Sprint μετά τις δοκιμές κατάταξης!
Στόχος της επόμενης φάσης, καθώς η πρώτη έδωσε σαφή αποτελέσματα που επιβεβαιώθηκαν πολλές φορές, είναι τώρα να μελετηθούν τεχνικές για την αντιμετώπιση της χρόνιας κόπωσης, νέα διαλύματα για εκείνους που πάσχουν από ξηροφθαλμία καθώς η έρευνα έδειξε πως δεν δακρύζουν περισσότερο οι αναβάτες, ούτε αλλάζει η σύσταση και έτσι οι τεχνικές αντιμετώπισης που είχαν έως τώρα οι γιατροί για τους ασθενείς αυτούς, μπορούν να πάρουν μία νέα κατεύθυνση!
Για το HRC που συνεχίζει να υποστηρίζει την έρευνα, υπάρχει μία σειρά αντισταθμίσεων όπως η διαρκής ιατρική παρακολούθηση των αναβατών και η πρόληψη που αυτή έχει ως αποτέλεσμα!
Δικαίως λοιπόν πιστεύουμε ότι οι αναβάτες MotoGP είναι “υπεράνθρωποι”, καθώς μπορούν και δαμάζουν τις ακραίες μοτοσυκλέτες που ζυγίζουν περίπου 160 κιλά και αποδίδουν 260 ίππους, αλλά και πως το σώμα τους ανταποκρίνεται εντελώς διαφορετικά από των “κοινών θνητών” και επιπρόσθετα εξελίσσονται σωματικά όταν ανεβαίνουν κατηγορία καθώς το αρχικό κομμάτι της έρευνα του 2015-2021 έδειξε πως στις κατηγορίες Moto2 και Moto3 οι ίδιοι αναβάτες ανοιγόκλειναν τα βλέφαρα πολύ περισσότερο από ότι όταν ανέβηκαν στα MotoGP.
