Προς πώληση το MotoGP - Πληροφορίες θέλουν την Bridgepoint να αναζητά αγοραστή για το Πρωτάθλημα

Μερίσματα, δάνεια αλλά και έλλειψη προσωπικοτήτων δείχνουν να ωθούν την ιδιοκτήτρια εταιρεία προς αυτή την κατεύθυνση
MotoGP
Από τον

Γιάννη Τσινάβο

20/10/2023

Η βρετανική ιδιωτική επενδυτική εταιρεία Bridgepoint που κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών του MotoGP, το 2019 απευθύνθηκε στην Lazard -εταιρεία παροχής χρηματοοικονομικών συμβουλών και διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων-, ώστε να διερευνήσει την αποτίμηση της αξίας της επιχείρησης του MotoGP με σκοπό την πώληση του ωστόσο αυτό δε συνέβη ποτέ -τουλάχιστον όχι σε εξωτερικό αγοραστή.

Αυτό που έγινε ήταν η Bridgepoint να πουλήσει το MotoGP στον... εαυτό της, σε διαφορετικό όμως fund, ώστε να πληρώσει με αυτό τον τρόπο τους μετόχους, για την αυξημένη αξία του Πρωταθλήματος. Με τα χρόνια να περνούν και τους καιρούς να αλλάζουν φαίνεται πως η Bridgepoint αυτή τη φορά θέλει να κάνει το επόμενο βήμα με την ίδια να ζητά το ποσό του 1,8 δις ευρώ για να πουλήσει το MotoGP σε άλλη εταιρεία.

Το ότι λάμπει δεν είναι χρυσός είναι μια φράση που ταιριάζει γάντι στο ότι συμβαίνει στο MotoGP αυτή τη στιγμή πίσω από τις κλειστές πόρτες της εταιρείας που το έχει στην κατοχή της. Ωστόσο για να φτάσουμε στα προβλήματα που ταλανίζουν το MotoGP σήμερα ας κάνουμε μία μικρή αναδρομή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του. Το 1998 η ισπανική τράπεζα Banesto η οποία κατείχε το MotoGP πούλησε τις μετοχές της στην CVC Capital Partners -συμβουλευτική εταιρεία ιδιωτικών συμμετοχών και επενδύσεων με έδρα το Λουξεμβούργο- έναντι 72 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ με τη σειρά της η CVC η οποία το 2006 μπαίνει στα χωράφια της F1, πουλά τις μετοχές της στην εταιρεία Bridgepoint έναντι του ποσού των 345 εκατομμυρίων ευρώ.

Έξι χρόνια αργότερα η Bridgepoint πουλά το 39% των μετοχών της σε καναδικό Fund έναντι του ποσού των 518 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ την ίδια χρονιά ο Carmelo Ezpeleta CEO της Dorna αγοράζει το 20% των μετοχών του MotoGP. Το 2019 η Bridgepoint απευθύνεται στην Lazard -εταιρεία παροχής χρηματοοικονομικών συμβουλών και διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων-, ώστε να διερευνήσει την αποτίμηση της αξίας της επιχείρησης του MotoGP. Η είδηση πως η Bridgepoint θέλει να πουλήσει το MotoGP πήρε μεγάλες διαστάσεις κυρίως στις εταιρείες που ασχολούνται με τα χρηματοοικονομικά των αθλημάτων, ωστόσο εν τέλει αυτή η πώληση έγινε όχι σε διαφορετική εταιρεία, αλλά με τον ιδιόμορφο τρόπο που περιγράψαμε στον πρόλογο. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα με την είδηση πως η Bridgepoint θέλει να πουλήσει το MotoGP έναντι του ποσού του 1,8 δις ευρώ.

MotoGP

Διαβάζοντας αυτό το ποσό, κάποιος θα πει πως τα χρήματα τα οποία θα εισπράξει η Bridgepoint είναι πολλά ωστόσο τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Μπορεί το 2022 ο κύκλος εργασιών της Dorna -ο φορέας ο οποίος είναι υπεύθυνος για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μοτοσυκλετών- να έφτασε τα 425 εκατομμύρια ευρώ ωστόσο υπάρχουν πολλά μελανά σημεία την τετραετία από το 2018 έως το 2022. Αρχικά από τα ταμεία του οργανισμού έφυγαν 422 εκατομμύρια ευρώ ώστε να δοθούν ως μερίσματα στους μετόχους, ενώ επίσης το MotoGP έλαβε ένα δάνειο ύψους 975 εκατ. ευρώ από την τράπεζα BNP Paribas του οποίου η αποπληρωμή λήγει το 2029.

Επιπρόσθετα το σημαντικότερο πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει ο θεσμός είναι η έλλειψη προσωπικοτήτων κάτι που λειτουργεί αρνητικά στον τομέα του marketing. Με την απόσυρση του αστέρα του MotoGP, Valentino Rossi το 2021 τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα καθώς ο Ιταλός σουπερστάρ είχε ένα τεράστιο κοινό το οποίο τον ακολουθούσε ενώ ταυτόχρονα το marketing το οποίο υπάρχει από πίσω του έφερνε συνεχώς νέο κοινό στο MotoGP. Το επόμενο χαρτί του Ezpaleta και της Dorna ώστε να μειώσει αυτό το πρόβλημα λεγόταν Marc Marquez.

Ο αναβάτης της Honda έφερε μια νέα πνοή στον θεσμό με τις οδηγικές του ικανότητες και τις κόντρες που δημιούργησε ωστόσο οι σοβαροί τραυματισμοί των τελευταίων ετών διέλυσαν το οικοδόμημα της Dorna. Απόντος του Marquez δεν υπήρχε κάποιος να “τραβήξει το κουπί” ώστε να βγει από τη φουρτούνα της έλλειψης ανταγωνισμού το MotoGP, καθώς η Ducati τα τελευταία χρόνια μονοπωλεί το ενδιαφέρον λόγω της μηχανολογικής υπεροχής της ενώ οι Ιάπωνες βλέπουμε πως κάνουν βήματα μόνο προς τα πίσω.

Αν αναλογιστούμε πως τα τελευταία χρόνια οι αναβάτες είναι φιλικοί μεταξύ τους χωρίς να υπάρχουν οι έριδες εντός και εκτός πίστας -θυμηθείτε λίγο τον καβγά Max Biaggi και Valentino Rossi στην Ισπανία του 2001- τότε το κοινό χάνει το ενδιαφέρον προς το προϊόν που λέγεται στο MotoGP. Για το 2023 η Dorna εισήγαγε τους αγώνες Sprint Race ώστε να αυξήσει το θέαμα και τις μάχες ωστόσο το αποτέλεσμα περισσότερο ήταν κατά της καθώς οι συνεχόμενοι τραυματισμοί των αναβατών και η γκρίνια των ομάδων για όλο αυτό που συμβαίνει φέρνει νέο πονοκέφαλο στους ιθύνοντες.

Ταυτόχρονα το MotoGP προσπάθησε να αντιγράψει την F1 δημιουργώντας ένα ντοκιμαντέρ το οποίο θα βάδιζε στα χνάρια του Drive to Survive του Netflix το οποίο έχει αυξήσει ακόμη περεταίρω τη δημοτικότητα της F1, ωστόσο το ντοκιμαντέρ του MotoGP Unlimited το οποίο προβλήθηκε στο Amazon όχι μόνο δεν κέρδισε τις εντυπώσεις αλλά έδειξε για ακόμη μία φορά πως η Dorna νοιάζεται κυρίως για τους Ισπανούς αναβάτες και πως το βάρος πέφτει μόνο σε αυτούς.

MotoGP

Το τελευταίο χαρτί όπως φαίνεται θα παιχτεί το 2024, καθώς ο Marc Marquez αλλάζει στρατόπεδο πηγαίνοντας στην Ducati και στην ομάδα της Gresini Racing Team ώστε να κερδίσει τον ένατο τίτλο της καριέρας του ισοφαρίζοντας τον μεγάλο του αντίπαλο Valentino Rossi. Μέχρι τότε η Bridgepoint φαίνεται πως θα βρίσκεται στην ανεύρεση νέου ιδιοκτήτη καθώς το ποσό που ζητά θα της αποφέρει σημαντικά κέρδη αν αναλογιστούμε πως αγόρασε το MotoGP μόλις 345 εκατομμύρια δολάρια ενώ θα ξεφορτωθεί και οικονομικές υποχρεώσεις οι οποίες τρέχουν.

Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση να συμβεί αυτό που συνέβη στη F1 με την Liberty Media -το 2017 αγόρασε τα δικαιώματα έναντι του ποσού των 4,4 δις δολαρίων, με την F1 να κοστίζει πλέον 15,2 δις δολάρια-, δηλαδή να εκτοξευθεί η αξία του προϊόντος αν γίνουν οι σωστές κινήσεις κυρίως στο τμήμα marketing τόσο εντός όσο και εκτός πίστας.

MotoGP
Ετικέτες

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!

Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ
Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

23/10/2025

Στις 23 Οκτωβρίου 2011 ο κόσμος του MotoGP πάγωσε. Ο Marco Simoncelli το όνομα που όλοι μας πιστεύαμε πως θα είναι ο επόμενος απόλυτος διεκδικητής των MotoGP, ο νεαρός αναβάτης που ο Rossi έβλεπε ως συνεχιστή του, έχοντας προλάβει να γίνει ήδη ένας από του πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες της σύγχρονης εποχής, έχασε τη ζωή του στη διάρκεια του Grand Prix της Μαλαισίας, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που παραμένει αισθητό ακόμη και σήμερα. Ο “Super Sic”, όπως τον γνώριζε όλος ο κόσμος, δεν υπήρξε απλώς ένας εξαιρετικός αναβάτης ήταν μια προσωπικότητα που οι αγώνες μοτοσυκλέτας χρειαζόντουσαν και μάλιστα χρειάζονται ακόμη. Είχε τεράστιο πάθος και ανεπιτήδευτη αγάπη για τους αγώνες, με μία πρέζα χιούμορ που έλκυε ακόμη και τους οπαδούς άλλων αναβατών!

Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η μνήμη του συνεχίζει να ζει δυνατά χωρίς να έχει προλάβει να γεμίσει με ρεκόρ ή να φορτώσει τα στατιστικά, τέτοια ήταν η αγάπη του κόσμου και η καθολική του αποδοχή από όλους, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο όχι μόνο στα MotoGP αλλά και γενικά στον μηχανοκίνητο αθλητισμό!

Ο Simoncelli ήταν φτιαγμένος από υλικό που δεν μετριέται σε τίτλους και στατιστικά. Το ανέμελο μαλί κάτω από το κράνος, το σπινθηροβόλο βλέμμα και εκείνο το απίστευτο πάθος για μάχη, που έκανε κάθε γύρο του MotoGP να θυμίζει κάτι από άλλες εποχές. Ήταν αγνός αγωνιστής, με μια ιταλική τρέλα που δεν μπορούσε, ούτε ήθελε, να κρύψει.

Super Sic 58 – The Legacy
Ονοματεπώνυμο: Marco Simoncelli
Ημερομηνία γέννησης: 20 Ιανουαρίου 1987, Cattolica, Ιταλία
Θάνατος: 23 Οκτωβρίου 2011, Sepang, Μαλαισία
Αριθμός αγώνων GP: 151 (125cc, 250cc, MotoGP)
Νίκες: 14 (12 στο 250cc, 2 στο 125cc)
Παγκόσμιοι τίτλοι: 1 (250
cc, 2008 – Gilera)
Ομάδες:
Matteoni Racing, Metis Gilera, San Carlo Honda Gresini}
Νούμερο: 58 (αποσυρμένο επίσημα από το MotoGP το 2016)

Κληρονομιά:
• Το Misano World Circuit Marco Simoncelli φέρει το όνομά του από το 2012.
• Το Fondazione Marco Simoncelli στηρίζει νέους και οικογένειες σε ανάγκη, συνεχίζοντας το φιλανθρωπικό έργο της οικογένειας.
• Κάθε χρόνο, οι φίλοι του διοργανώνουν στο Misano το “Sic Day”, ένα φεστιβάλ χαράς και μοτοσυκλέτας, όπως το ήθελε εκείνος.
• Το #58 παραμένει σύμβολο πάθους και αυθεντικότητας, ένα νούμερο που θα θυμίζει για πάντα τι σημαίνει να ζεις ως αγωνιζόμενος στην κορυφή της μοτοσυκλέτας

Η καριέρα του εκτοξεύθηκε το 2008, όταν κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα 250cc με τη Gilera, χαρίζοντας στην παραπαίουσα τότε Ιταλική μάρκα το τελευταίο της σπουδαίο τρόπαιο. Από τότε, το όνομα “Simoncelli” έγινε συνώνυμο με τον επιθετικό και θεαματικό τρόπο οδήγησης. Ήταν ένα ιδιαίτερο επιθετικό στιλ, από εκείνα που ακόμη και οι αντίπαλοί του δεν χρησιμοποιούσαν αργότερα εναντίον του, ήταν όμως μοιραία και εκείνο που έδωσε το άδοξο τέλος. Όταν ανέβηκε στο MotoGP με τη Honda της ομάδας Gresini, όλοι ήξεραν πως μπροστά τους είχαν έναν από εκείνους τους αναβάτες που ή θα έγραφαν ιστορία ή θα την πλήρωναν ακριβά.

Γνώρισα προσωπικά τον Simoncelli με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Είχε μόλις κερδίσει τον πρώτο του παγκόσμιο τίτλο και βρισκόμασταν στην πίστα δοκιμών της Goodyear-Dunlop, μία μαγευτική τοποθεσία με μία εκπληκτική πίστα όπου φυσικά δεν υπάρχουν κερκίδες, ούτε μπορεί να μπει κανείς άλλος πέρα από τους αναβάτες δοκιμών και τους δημοσιογράφους, στις λίγες φορές που έχει φιλοξενήσει παρουσιάσεις ελαστικών.

Ήμουν για ακόμη μία φορά ο μόνος Έλληνας προσκεκλημένος και είχα μπει να οδηγήσω μαζί με τους Άγγλους δημοσιογράφους που τότε ήταν μία πολυπληθή ομάδα χωρίς Youtubers και Influencers, όλοι τους εξαιρετικά έμπειροι και επίσης όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, με αγωνιστικές περγαμηνές που έφταναν για δύο από αυτούς μέχρι και το BSB! Μπήκαμε με superbike στο session εκείνο και ο Simoncelli με ένα Dorsoduro 750. Αυτό που περισσότερο το έχετε δει να κυκλοφορεί με την ομάδα ΔΙΑΣ, σπάνια δικάβαλο παρότι η ομάδα αυτή έτσι έχει στηθεί και αν θυμάστε από την δοκιμή στο MOTO, δεν ήταν και μία μοτοσυκλέτα που μπορούσε εύκολα να ξεχωρίσει.

Ο Simoncelli ξεκίνησε τελευταίος, πίσω μας και σε λίγους γύρους μας είχε μαζέψει. Εγώ βρισκόμουν τότε σχετικά μπροστά στο γκρουπ, τρίτος κατά σειρά όταν με πέτυχε στο πιο αργό κομμάτι της πίστας, αργό για εμάς. Ανηφορικό εσάκι με θετική κλίση στην μεσαία του στροφή. Ήξερα ότι ήταν πίσω μου και είχα υπολογίσει να κρατηθώ στην έξοδο για να μην τον κόψω και να ανοίξω το γκάζι του GSXR1000R μόλις με περάσει. Μόνος μου στόχος να μείνω πίσω του για λίγο καθώς αμέσως μετά είχαμε άλλες δύο στροφές που μας οδηγούσαν στην ευθεία, οπότε θα προλάβαινα να οδηγήσω τουλάχιστον μισό γύρο πίσω του. Ότι και να έκανε δεν θα μπορούσε να ξεφύγει στην ευθεία με το Dorsoduro 750 από το GSXR1000R!

ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑ!

Την ώρα που έστριβα την δεύτερη στροφή από το εσάκι, εκείνη την αριστερή με την θετική κλίση, είδα ένα Dorsoduro να πετάγεται πλαγιασμένο μέσα από κερμπ πέρνοντας μαζί του χώματα, πετραδάκια και χόρτα και να προσγειώνεται μπροστά μου με το γόνατο. Πίστεψα ότι απλά έπεφτε μπροστά μου, άφησα το γκάζι και προσευχήθηκα στην Dunlop να κρατήσει το εμπρός ελαστικό που εκείνη την στιγμή του ζητούσες να κάνει κάτι δύσκολο. Μόνο που ο Simoncelli δεν είχε πέσει, ντριφτάρισε στην προσγείωση μέχρι το εξωτερικό κερμπ, εκτός δηλαδή αγωνιστικής γραμμής και πάνω του ακριβώς άνοιξε το γκάζι και με τρόπο που δεν πίστευα πως μπορούσε να γίνει το Dorsoduro 750 σηκώθηκε με το γκάζι, πλάγιασε στην επόμενη δεξιά ξύνοντας τα πάντα και εξαφανίστηκε στα 150 μέτρα της ευθείας πριν τα φρένα της επόμενης αριστερής. Όταν βγήκα στην ευθεία ήταν ήδη περίπου στην μέση και δεν τον έφτασα ποτέ στα φρένα της σπαστής δεξιάς, μίας πολύ ύπουλης στροφής που όταν μάθαινες την πίστα μπορούσες να την πουλήσεις πηγαίνοντας διαγώνια προς την κατηφορική ευθεία πριν από μία απότομη δεξιά όπου είχαν σημειωθεί και αρκετές πτώσεις.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
Έχουν περάσει 16 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ήμουν τότε ένας νέος συντάκτης, συνομιλώντας με τον επόμενο Valentino Rossi (όπως τον λέγαμε με τον πατέρα του)

Δεν οδηγήσαμε ποτέ μαζί για μισή πίστα, ενώ αμέσως μετά ήμασταν μόνοι μας για τους λίγους γύρους που έμεναν για το υπόλοιπο session. ΌΛΟΙ οι Άγγλοι συνάδελφοι είχαν βγει έξω νωρίτερα ζητώντας από την Dunlop να βγάλει τον Simoncelli γιατί δεν ήθελαν να σκοτωθούν δοκιμάζοντας λάστιχα. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν το είχα δει ως απερισκεψία, ήμουν ακόμη εντυπωσιασμένος από το πώς κατάφερε να προσγειωθεί πλαγιασμένος και κυρίως με την λογική ακολουθία της σκέψης του. Πώς δηλαδή πήρε την απόφαση να βγει εκτός πίστας, μέσα από τα κέρμπ! Στο πλαίσιο της συνέντευξης που είχαμε μετά, ξεκίνησα από εκεί: «Πώς το σκέφτηκες αυτό και κυρίως γιατί; Ποιος ο λόγος;» - «Δεν το σκέφτηκα, μου είπε ο Simoncelli, δεν ήταν δηλαδή μία μελετημένη από πριν απόφαση, είχατε πολύ πιο γρήγορες μοτοσυκλέτες οπότε έπρεπε να μην φρενάρω πουθενά για να σας περάσω, ότι ήρθαν οι στροφές και είδα ότι θα έπρεπε να κόψω πολύ για να μείνω πίσω από το GSXR και μετά στην ευθεία να μην μπορώ να προσπεράσω, σκέφτηκα την προσπέραση στην επόμενη στροφή και μου ήρθε πολύ μακριά. Οπότε εκεί που έστριβα την πρώτη δεξιά, το σήκωσα και έκανα την αριστερή εκτός πίστας.

Στην συνέχεια εκείνης της συνέντευξης τον ρώτησα αν οδηγεί στον δρόμο και μου είπε πως όχι γιατί είναι επικίνδυνο και γελάσαμε έπειτα μαζί.

Μπορούσες να το δεις όπως οι Άγγλοι, ως επιθετικό και απερίσκεπτο ή να τον θαυμάσεις ως κάτι εξωπραγματικό και μοναδικό. Διότι αυτό ήταν. Απίστευτα πράος και μαζεμένος όλες τις στιγμές, εκτός από εκείνες που οδηγούσε. Ήμουν τυχερός που τον γνώρισα και μου για λίγο, πολύ λίγο, οδηγήσαμε και μαζί.

Το 2011, με τον αριθμό 58 πάνω στο λευκό fairing, ο Marco έδειχνε πως το μεγάλο του ξέσπασμα ήταν θέμα χρόνου. Πάλευε με τους καλύτερους τότε, με Lorenzo, Stoner, Pedrosa, Rossi κι αν κάποιες φορές οι κινήσεις του ήταν υπερβολικά τολμηρές, είχαν εκείνο το στοιχείο του “πραγματικού αγώνα” που σήμερα θα ξεσήκωνε αντιδράσεις. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Οδήγησε πάντα σαν να μην υπήρχε αύριο, και ίσως τελικά γι’ αυτό να έγινε αθάνατος.

Marco Simoncelli 1987-2011: Σαν σήμερα πριν από 14 χρόνια - Αιώνια ζωντανός “Super Sic”!
στιγμιότυπο από την ίδια εκείνη ημέρα

Η μοίρα στάθηκε άδικη στη Sepang. Μια πτώση στην πρώτη κιόλας στροφή, ένα ατυχές σημείο επαφής και το όνειρο σταμάτησε απότομα. Ο θάνατός του σε ζωντανή μετάδοση καθώς όλοι οι θεατές κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί βλέποντας το κράνος του να φεύγει, έμεινε για πάντα χαραγμένος στην ιστορία και κανείς, δεν θέλει να το αναπαράγει. Είχε έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας μάλιστα από την στιγμή που πάνω του έπεσαν οι καλύτεροί του φίλοι εκτός πίστας και ταυτόχρονα ανταγωνιστές την ώρα του αγώνα. Ένας από τους καλύτερους θα σβήσει άδοξα. Όμως εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε κάτι άλλο, ένας θρύλος που κανένας χρόνος δεν μπορεί να σβήσει. Από τότε, το νούμερο 58 έγινε σύμβολο: όχι μόνο του Simoncelli, αλλά κάθε αναβάτη που τρέχει με την καρδιά του.

Η Honda Gresini διατήρησε τη μνήμη του, το Misano World Circuit φέρει πλέον το όνομά του, και κάθε φορά που βλέπεις εκείνη τη λευκοκόκκινη σημαία με τον αριθμό 58, νιώθεις ότι ο “Super Sic” δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε νέο αναβάτη που ανεβαίνει με πάθος πάνω στη μοτοσυκλέτα, σε κάθε θεατή που ανατριχιάζει όταν ακούει τον κινητήρα να ανεβάζει στροφές.

Ο Simoncelli ήταν ένας από εκείνους τους σπάνιους ανθρώπους που δεν χρειάζονται χρόνο για να αφήσουν το αποτύπωμά τους. Αρκούσαν λίγες σεζόν για να αλλάξει την ψυχή των GP, για να θυμίσει σε όλους μας πως οι αγώνες δεν είναι μόνο νίκες, είναι άνθρωποι, πάθος, είναι συναίσθημα.

Και αν σήμερα κοιτάξεις τον ουρανό πάνω από το Misano, κάπου ανάμεσα στις στροφές της ιστορίας θα δεις τον Marco να γελά, με εκείνο το ανέμελο βλέμμα που λέει:

“Corri forte, ma divertiti – τρέξε δυνατά, αλλά απόλαυσέ το.”