Πτώσεις στα GP: Ο Zarco πρώτος για τα MotoGP!

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

30/11/2020

Ο Johann Zarco κατέκτησε κι αυτός μια πρωτιά το 2020, όχι όμως τόσο… λαμπερή όπως το πρωτάθλημα, οι νίκες, οι χρόνοι ή κάτι αντίστοιχο, αλλά αναδείχθηκε ως ο αναβάτης με τις περισσότερες πτώσεις μέσα στο 2020. Μάλιστα είναι ένας τίτλος που τον κερδίζει για δεύτερη σερί χρονιά, κάτι όχι και τόσο τιμητικό για τον Γάλλο.

Πιο συγκεκριμένα, ο Zarco έπεσε 17 φορές την περσινή σεζόν, ενώ είχε χάσει και τρεις αγώνες μετά την μεταπήδησή του από την ΚΤΜ στην LCR Honda. Στην συνέχεια εντάχθηκε στο δυναμικό της Avintia Ducati για το 2020, όπου τα επίσημα στατιστικά των MotoGP τον έχουν χρεώσει 15 φορές για "αγορά οικοπέδου" στους 14 γύρους, με κόστος ένα σπασμένο σκαφοειδές και ποινή για εκκίνηση από το τέλος του grid, μετά από το τρομακτικό του ατύχημα με τον Morbidelli στην Αυστρία.

Οι πτώσεις του Zarco για το 2020 ήταν περισσότερες κι από του rookie Alex Marquez (ο οποίος είχε 14), ενώ τρίτος στη σχετική λίστα είναι ο  Aleix Espargarο με 12 πτώσεις. Στο άλλο άκρο της κατάταξης, ο Danilo Petrucci φαίνεται πως έκανε τα λιγότερα λάθη (αποφεύγοντας να πέσει θύμα άλλων αναβατών) με δύο μόλις πτώσεις. Οι αμέσω3ς καλύτεροι σε στατιστικά πτώσεων ήταν ο Andrea Dovizioso και ο Maverick Vinales, αμφότεροι με τέσσερις πτώσεις.

Το "κουτσουρεμένο" φετινό πρόγραμμα ήταν η αιτία που ο συνολικός αριθμός των πτώσεων ήταν μειωμένος με μόλις 722 και στις τρεις κατηγορίες (MotoGP, Moto2 και Moto3), αν και –για τους λάτρεις των στατιστικών- η συχνότητα πτώσεων ανά αγώνα αυξήθηκε ελαφρώς στα MotoGP (από 11,6 σε 12,8) και στην Moto2 (από 18,3 σε 19,4). Στην Moto3 όμως –και αντίθετα απ' ό,τι θα περίμενε κανείς- είχαμε ρεκόρ μείωσης πτώσεων ανά αγώνα με 16,6 από 21,3 που ήταν πέρσι!

Μια σημαντική διαφορά σε σχέση με τις άλλες χρονιές, λόγω της πανδημίας του Covid, ήταν οι συνεχόμενοι αγώνες στην ίδια πίστα (Jerez, Red Bull Ring, Misano, Aragon και Valencia). Σε όλους τους "δεύτερους" αγώνες, είχαμε λιγότερα ατυχήματα σε σχέση με τους πρώτους αγώνες στις ίδιες πίστες, με εξαίρεση το Misano.

Σε γενικές γραμμές όμως, οι καιρικές συνθήκες ήταν καλύτερες απ' ό,τι πέρσι, ενώ δεν είχαμε και καθόλου wild card συμμετοχές. Το πρόγραμμα όμως ήταν ιδιαίτερα επίπονο για όλους τους αναβάτες με 14 αγώνες μέσα σε 19 εβδομάδες, συμπεριλαμβανομένων και τριών συνεχόμενων σαββατοκύριακων από τρεις φορές!

Ο Μαλαισιανός αναβάτης της Moto2, Kasma Daniel, έπεσε περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο αναβάτη ανεξαρτήτου κατηγορίας, με ένα ρεκόρ 20 πτώσεων. Ο Jorge Navaro της Speed Up ήταν δεύτερος με 19 πτώσεις και τρίτος ο Gabriel Rodrigo από την Moto3 με 18. Να σημειώσουμε πάντως ότι η Moto2 και η Moto3 είχαν έναν αγώνα παραπάνω, καθώς κατάφεραν να τρέξουν στην αρχή της σεζόν στο Qatar.

Σε ό,τι αφορά την πίστα με τις περισσότερες πτώσεις, για άλλη μια φορά ήταν η πίστα του Le Mans. Πέρσι ήταν και πάλι στην κορυφή της λίστας με 90 πτώσεις, ενώ το 2020 έφτασαν τις 100, με μεγάλο μερίδιο ευθύνης να έχει ο καιρός. Πάντως, αυτό το νούμερο δεν ξεπέρασε τον αριθμό-ρεκόρ των 155 πτώσεων της Valencia το 2018. Η Κ3 του Le Mans ήταν ξανά η πιο επικίνδυνη στροφή όλης της σεζόν, έστω κι αν μειώθηκε ο αριθμός των πτώσεων στο συγκεκριμένο σημείο σε 30 από 32 που ήταν πέρσι. Δεύτερη ήταν η Κ2 της Catalunya με 21 πτώσεις.

Στον αντίποδα, ο πιο "ασφαλής" αγώνας (εκτός του Qatar που δεν έτρεξαν τα MotoGP) ήταν αυτός στην πίστα του Portimao με 32 συνολικά πτώσεις, στην παρθενική του εμφάνιση στο ημερολόγιο των GP.

Τέλος, στα στατιστικά που καταγράφουν σε ποιο session καταγράφονται οι περισσότερες πτώσεις, εντύπωση προκαλεί ότι τις περισσότερες πιθανότητες τις συγκεντρώνει ο αγώνας. Στα FP2 πέφτουν περισσότερο οι αναβάτες των MotoGP, στα FP3 η βαρύτητα τραβά περισσότερο τους αναβάτες της Moto2, ενώ οι πιτσιρικάδες της Moto3 ξεκινούν νωρίς τις πολλές πτώσεις στα FP1.

Ετικέτες

MotoGP: Τίτλοι με δύο κατασκευαστές - Ο Marc Marquez σε ένα ακόμη κλειστό κλαμπ εκλεκτών

Ο M.Marquez και άλλοι 5 έχουν κερδίσει πρωτάθλημα στην κορυφαία κατηγορία με διαφορετικούς κατασκευαστές
Marquez Two manufacturers
Από τον

Φίλιππο Σταυριδόπουλο

8/12/2025

Ο Πρωταθλητής του 2025 έγινε μέλος μιας ακόμη μικρής λίστας, εκείνων που κατέκτησαν τίτλους MotoGP με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές.

Η ιστορία του #93 είναι πλέον θρύλος. Ο συνδυασμός αγωνιστικής ιδιοφυΐας, αντοχής απέναντι σε σοβαρούς τραυματισμούς και ακατάβλητης θέλησης τον έφερε ξανά στην κορυφή. Και μαζί με αυτήν την επική επιστροφή, ήρθαν και σημαντικά στατιστικά ορόσημα.

Ένα από τα κατορθώματα του Marquez το 2025 ήταν ότι έγινε ο πιο πρόσφατος αναβάτης, και ένας από τους ελάχιστους στην ιστορία, που κατακτά τίτλους με δύο κατασκευαστές. Ο Geoff Duke ήταν ο πρώτος που το πέτυχε, με τις Norton και Gilera. Ακολούθησε ο Giacomo Agostini, που μετά την κυριαρχία του με την MV Agusta πήρε τίτλο και με Yamaha το 1975.

Πιο πρόσφατα, ο Eddie Lawson κατέκτησε διαδοχικούς τίτλους το 1988 και 1989 με Yamaha και Honda. Ο Valentino Rossi συνέχισε την παράδοση, κερδίζοντας τρεις σερί τίτλους (2001-2003) με Honda πριν κάνει το ιστορικό πέρασμα στη Yamaha το 2004.

Ο Rossi, ο Stoner και η εποχή της αλλαγής

Ο Rossi επανέφερε τη Yamaha στους τίτλους το 2004 και 2005, πριν ο Nicky Hayden και ο Casey Stoner διακόψουν την κυριαρχία του. Ο Stoner, ειδικά, έγραψε το δικό του κεφάλαιο, πρώτα με την Ducati το 2007 και έπειτα με τη Honda το 2011, όπου κέρδισε 10 από τα 17 Grand Prix της χρονιάς.

Η πρόωρη αποχώρηση του Stoner άνοιξε τον δρόμο για την άφιξη ενός εκρηκτικού ταλέντου στη Repsol Honda. Το όνομα ήταν Marc Marquez.

Η αυτοκρατορία του Marquez και η πτώση

Ακολούθησαν έξι τίτλοι: 2013, 2014, 2016, 2017, 2018, 2019. Ο Marquez ήταν ασταμάτητος, μέχρι τη μοιραία πτώση στη Jerez. Τέσσερις χειρουργικές επεμβάσεις στο δεξί βραχίονα, αμέτρητες πτώσεις, στιγμές που η ιδέα της απόσυρσης έμοιαζε πολύ κοντά

Η αναγέννηση με Ducati

Τότε ήρθε η μεγάλη αλλαγή. Το πέρασμα στην Ducati αναζωπύρωσε τον μύθο του Marquez. Μετά την πρώτη νίκη του σε 1043 ημέρες με τα χρώματα της Gresini, ακολούθησε μια εκπληκτική πρώτη χρονιά με την εργοστασιακή Ducati. Ο τίτλος του 2025 κερδήθηκε στην Ιαπωνία με πέντε αγώνες να απομένουν.

Με αυτόν τον τίτλο, ο Marquez μπήκε στο πάνθεον αναβατών όπως οι Stoner, Rossi, Lawson, Agostini και Duke, που κατέκτησαν τίτλους με δύο διαφορετικούς κατασκευαστές. Ένα επίτευγμα που έχει το δικό του ειδικό βάρος και είναι κάτι που το έχουν καταφέρει μόνο μια χούφτα ανθρώπων στην κορυφαία κατηγορία.

Μια ακόμη περιπέτεια τραυματισμού ήρθε στην Ινδονησία πριν το τέλος της σεζόν, αλλά κανείς δεν αμφιβάλλει πως ο Marquez θα επιστρέψει για την ερχόμενη σεζόν που θα έχει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον πρώτα από όλα για να δούμε αν ο Καταλανός εξακολουθεί να έχει το ίδιο ισχυρό κίνητρο έπειτα από την τιτάνια και μακροχρόνια προσπάθεια που κατέβαλλε για να επιστρέψει. Ο εννέα φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, δείχνει πάντως ότι έχει ακόμα πολλά να γράψει στο δικό του κεφάλαιο της ιστορίας του MotoGP.