2 Generations’ Ride / Balkan Tour: Στάση… Βουλγαρία!

1/7/2020

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης μαζί με το γιο του Γιώργο, ξεκίνησαν άλλο ένα ταξίδι -ή μάλλον καλύτερα μια "βόλτα" για τα δεδομένα του Μητσάκη- στην γειτονιά μας, τα Βαλκάνια. Η πρώτη ανταπόκριση από το ημερολόγιο καταστρώματος έρχεται από τη Βουλγαρία, τον πρώτο σταθμό του Balkan Tour

Πατέρας και γιος, ταξιδέψαμε μαζί το 2018 σε Ευρώπη και Αφρική. Το 2019 πεταχτήκαμε μέχρι το Nordkapp της Νορβηγίας, ενώ το 2020 αποφασίσαμε να περιπλανηθούμε στις φιλόξενες γειτονιές των Βαλκανίων. Ταξιδευτές στην ίδια σέλα μιας μοτοσυκλέτας, ήμασταν και πάλι έτοιμοι –μετά την επέλαση του κορωνοϊού– να μοιραστούμε την συναρπαστική ιστορία ζωής “2 Generations’ Ride / Balkan Tour ” πάνω σε δυο τροχούς.

Με "εργαλείο" περιπέτειας μια μαύρη Yamaha Tracer 900 (ευγενική χορηγία της Yamaha / ΜΟΤΟΔΙΚΤΥΟ Α.Ε.) και τις αποσκευές μας γεμάτες ταξιδιωτικά όνειρα και επιθυμίες, ξεκινήσαμε ένα οδοιπορικό 4.000 χιλιομέτρων στην βαλκανική χερσόνησο, με πρώτη στάση στην Βουλγαρία.

Καθοδόν για την Βουλγαρία, και πριν διαβούμε την συνοριακή μεθόριο του Προμαχώνα, πραγματοποιήσαμε ένα σύντομο πέρασμα από τις λίμνες Δοϊράνη και Κερκίνη, τα δυο υδάτινα κοσμήματα της Βόρειας Ελλάδας.

Στα σύνορα Ελλάδας-Βουλγαρίας, οι έλεγχοι για κορωνοϊό είχαν πια σταματήσει και το καθεστώς της καραντίνας είχε τερματιστεί, γεγονός που μας επέτρεψε να περάσουμε χωρίς καθυστερήσεις και απρόοπτα στην Βουλγαρία. Η μαύρη Yamaha Tracer 900, χάρη στα υψηλά επίπεδα απόδοσης του τρικύλινδρου και μικρού σε διαστάσεις κινητήρα της και την εκπληκτική άνεση που πρόσφερε σε αναβάτη και συνεπιβάτη, μας οδήγησε αρκετά ξεκούραστους στην συνοριακή πόλη Sandanski (την γενέτειρα του θρυλικού Σπάρτακου της αρχαιότητας). Εκεί πραγματοποιήσαμε άλλωστε και την πρώτη διανυκτέρευσή μας μετά από 640 χιλιόμετρου ημερήσιας πορείας.

Την επομένη, κάτω μια καταρρακτώδη βροχή, προσεγγίσαμε την Σόφια. Πρώτη μας μέριμνα στην βουλγαρική πρωτεύουσα ήταν η επίσκεψη στο κατάστημα της Yamaha, που είναι μια εταιρία του Ομίλου της ΜΟΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ Α.Ε. και αποτελεί παράλληλα τον επίσημο εισαγωγέα της Yamaha Motor Co. στην Βουλγαρία. Ο υπόλοιπος χρόνος της παρουσίας μας στην Σόφια αναλώθηκε στην γνωριμία με τα κυριότερα μνημειακά αξιοθέατα (ιστορικά και θρησκευτικά) της βουλγαρικής μητρόπολης.

Περίπου 350 χιλιόμετρα χώριζαν την Σόφια από τα σύνορα της Ρουμανίας. Η διαδρομή που επιλέξαμε προκειμένου να περάσουμε στην δεύτερη χώρα του “2 Generations’ Ride / Balkan Tour” περνούσε από τις πόλεις Kazanluk, Shipka και Veliko Tarnavo, ενώ περισσότερη από την μισή διαδρομή πραγματοποιήθηκε σε επαρχιακούς οδικούς άξονες.

Κι όσον αφορά τα σημαντικότερα αξιοθέατα που επισκεφθήκαμε καθοδόν, η λίστα μας περιελάμβανε την περίφημη Κοιλάδα των Ρόδων, τον αρχαίο θολωτό θρακικό τάφο της πόλης Kazanluk, την εκκλησία της Γέννησης του Ιησού (Shipka), ενώ στις κορυφές της καταπράσινης οροσειράς του Αίμου απαθανατίσαμε το Μνημείο Ελευθερίας Shipka Momument και το περίφημο φουτουριστικό κτίριο Buzludzha.

Κωνστραντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

4/7/2022

Με την πρωτεύουσα Rabat να χάνεται από τους καθρέπτες της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500, είχε ουσιαστικά ξεκινήσει το ταξίδι προς τον μακρινό νότο του Μαρόκου, με προορισμό τα σύνορα της Μαυριτανίας (2.000 χλμ.).

Παραπέμποντας για την επιστροφή την γνωριμία με την Casablanca και το Marrakech, οι πόλεις που επιλέχθηκαν να φιλοξενήσουν την μαροκινή διαδρομή μου ήταν η Agadir και η Laayoune, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των χιλιομέτρων θα ακολουθούσαν την ακτογραμμή του Ατλαντικού Ωκεανού.

Για τις τέσσερεις επόμενες μέρες, τα στοιχεία που χαρακτήρισαν το καθημερινό ταξίδι των αισθήσεων ήταν η μοναξιά του δρόμου, οι ελάχιστοι οικισμοί καθοδόν και η ερημοποίηση του τοπίου, ενώ ειδυλλιακή ήταν η εικόνα του γαλάζιου ωκεανού που πρωταγωνιστούσε στα δεξιά του οδικού άξονα.

Η πόλη Laayoune θεωρείται η άτυπη πρωτεύουσα της Δυτικής Σαχάρας, μια τεράστια σε έκταση περιοχή που διεκδικεί από το 1976 –μέσω των ανταρτών του μετώπου Πολισάριο– την αυτονομία της από το Μαρόκο. Μέχρι τότε ήταν ισπανική αποικία, την οποία όμως εγκατέλειψαν οι Ισπανοί.

Ταξιδεύοντας από την Laayoune ως τα σύνορα της Μαυριτανίας (850 χλμ.), το πέρασμά μου από την νοητή γραμμή του Τροπικού του Καρκίνου ήταν το σημαντικότερο γεγονός της διαδρομής.

Όμως, η έρημος που είχε τις δικές της αντιρρήσεις για την επέλαση του Έλληνα αναβάτη, προσπάθησε για δυο μέρες με αμμοθύελλες και ισχυρούς πλευρικούς ανέμους να διακόψει την πορεία μου. Αρκετά δυναμική η προσπάθεια της τοπικής φύσης, αλλά το πείσμα μου αποδείχθηκε ισχυρότερο. Τελικά κατάφερα να μείνω όρθιος και να συνεχίσω!

Στα σύνορα Μαρόκου–Μαυριτανίας δεν ταλαιπωρήθηκα πολύ –μόλις 2 ώρες παρέμεινα στις τελωνειακές εγκαταστάσεις. Μετά πάτησα την μίζα της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 και ξεκίνησα.

Η διαδρομή από τα σύνορα της Μαυριτανίας ως την πρωτεύουσα Nouakchott (420 χλμ.) ήταν ένα περιπετειώδη ταξίδι στην αμμώδη γη της Μαυριτανίας, με καυτές καιρικές συνθήκες (43C), καλοδιατηρημένο οδικό άξονα, αφόρητη μοναξιά και με απέραντους σαγηνευτικούς αμμόλοφους.

Χρειάστηκαν 7 ώρες επίπονης οδήγησης για να αντικρίσω τα πρώτα σπίτια της Nouakchott, όπου παρέμεινα για τις δυο επόμενες μέρες. Πρωτίστως για να ξεκουραστώ και κατά δεύτερο να γνωρίσω την μαυριτανική πρωτεύουσα, η οποία ωστόσο δεν με ξετρέλανε! Λίγα τα αξιοθέατά της (Τζαμί Mosque Saudi Arabia, Πάρκο Parc de la leberte), ενώ σκόνη, άμμο και σκουπίδια υπήρχαν σ’ όλη την έκταση της πόλης.

Ωστόσο, με την παρουσία μου στην Nouakchott είχα πλέον φτάσει σε απόσταση αναπνοής από το Dakar – μόλις 560 χλμ. με χώριζαν από τον θρυλικό προορισμό μου. Σύντομα θα ξεκινούσα το τελευταίο ετάπ στο δικό μου ταξιδιωτικό rally Dakar…