Δρόμος Ειρήνης 2018: Ιαπωνία

20/8/2018

Με την απόβασή μου στο λιμάνι Sakaiminato της δυτικής Ιαπωνίας, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την ολοκλήρωση του οδοιπορικού "Δρόμος ειρήνης 2018". Πλέον η πόλη Hiroshima απείχε μόλις 205 χιλιόμετρα, τόσα με χώριζαν από την ολοκλήρωση της αποστολής μου.
Το ημερολόγιο έδειχνε 5/8/2018 (ήταν η παραμονή της 73ης επετείου από την ρίψη της ατομικής βόμβας στην Hiroshima) όταν πραγματοποιήθηκε στο "Πάρκο Ειρήνης" στο κέντρο της Hiroshima η παράδοση του μηνύματος Ειρήνης και Φιλίας του Δημάρχου της Αρχαίας Ολυμπίας στον Δήμαρχο της μαρτυρικής Hiroshima. Ήταν μια σεμνή τελετή που έγινε μέσα σ’ ένα συγκινησιακά φορτισμένο κλίμα, ενώ στην συνέχεια ξεναγήθηκα στα μνημεία και στην Ιστορία της μαρτυρικής πόλης, που γνώρισε τον όλεθρο και την καταστροφή από την πρώτη ατομική βόμβα της ανθρωπότητας.

Με την παράδοση του μηνύματος και των εθιμοτυπικών δώρων που μετέφερα για 55 μέρες στις αποσκευές της μαύρης Honda CRF250 Rally, είχα ολοκληρώσει και τυπικά την αποστολή μου. Το Τόκιο θα αποτελούσε ωστόσο τον τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μου, καθώς από την ιαπωνική πρωτεύουσα εγώ θα επέστρεφα αεροπορικώς στην Ελλάδα και η μοτοσυκλέτα ατμοπλοϊκώς. Πορεία λοιπόν για Τόκιο…

Καθοδόν όμως για την ιαπωνική μεγαλούπολη, δεν μπόρεσα να αντισταθώ στα κελεύσματα της πόλης Kyoto, που αντιπροσωπεύει την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ιαπωνίας. Για δυο μέρες περιπλανήθηκα στα άδυτα της ιαπωνικής Ιστορίας, καθώς το Kyoto υπήρξε για περισσότερο από χίλια χρόνια (784-1868) η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας και διαθέτει σήμερα ένα τεράστιο μνημειακό πλούτο.
Την τελευταία στάση πριν το Τόκιο την πραγματοποίησα στους πρόποδες του όρους Fuji (110 χλμ. νοτιοδυτικά του Τόκιο). Διανυκτέρευση στην παραλίμνια κωμόπολη Fujiyoshida και ολοήμερη περιπλάνηση με την μοτοσυκλέτα μέσα στο καταιγιστικό πράσινο της ευρύτερης περιοχής.

Ήταν η δεύτερη φορά που "άλωνα" μοτοσυκλετιστικά το Τόκιο – η πρώτη φορά ήταν το 2007. Το μητροπολιτικό κέντρο της Ιαπωνίας είναι μια μεγαλούπολη διεθνούς ακτινοβολίας και αποτελεί το σύμβολο της οικονομικής και βιομηχανικής παντοδυναμίας της "Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου". Εδώ λοιπόν έπεσαν οι τίτλοι τέλους ενός ιδιαίτερου διηπειρωτικού ταξιδιού, που ξεκίνησε πριν από 16.630 χιλιόμετρα, διήρκησε περίπου δυο μήνες και μου χάρισε τον τίτλο ενός “κομιστή” Ειρήνης και Φιλίας…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

3/7/2023

Μετά την Omsk, oι πόλεις Novosibirsk, Kemerovo, Krasnoyarsk, Kansk και Irkutsk είχαν αποτυπωθεί με μια κόκκινη κουκίδα πάνω στο χάρτη της Κεντρικής Σιβηρίας και αποτελούσαν τους επόμενους αστικούς προορισμούς του SYM SIBERIA. Η οδική αποστολή μου ως την Irkutsk μετρούσε 2.500 χλμ. και το χρονικό διάστημα που υπολόγιζα να φτάσω στον τελικό προορισμό του μυθιστορηματικού ήρωα Μιχαήλ Στρογγόφ ήταν περίπου 4 ημέρες. Κάθε μέρα κι αλλού!

Όταν ταξιδεύω, μου αρέσει να παίρνω το πρωινό μου στο… δρόμο! Να ξεκινώ νωρίς τα ξημερώματα και μετά από 1-2 ώρες πορεία να σταματώ για την ιεροτελεστία του καφέ στο πρώτο μαγαζί που βρω μπροστά μου. Και επειδή όλα τα ξενοδοχεία που έμενα στη Ρωσία/Σιβηρία δεν προσέφεραν πρωινό (καθότι φτηνά), εδώ τήρησα κατά γράμμα το «έθιμο». Και πραγματικά, το ευχαριστήθηκα πολύ!

Στάση λοιπόν κάθε πρωί στη Σιβηρία για αχνιστό καφέ και κρεατόπιτα, παρέα με τους Ρώσους φορτηγατζήδες και τους βιαστικούς οδηγούς των επιβατικών αυτοκινήτων. Μπας και ανοίξει το μάτι μου και αποφύγω την μοιραία μετωπική σύγκρουση με τους απρόβλεπτους Ρώσους οδηγούς, που προσπερνούσαν όποιον και ότι έβρισκαν μπροστά τους στον Υπερσιβηρικό Δρόμο!

Καθοδόν για την Irkutsk, την πιο δυνατή ανάμνηση μού την χάρισε η πόλη Kemerovo. Όχι λόγω της αδιάφορης αρχιτεκτονικής προσωπικότητά της, αλλά εξαιτίας ενός σιντριβανιού!

Μόλις 22 χλμ. ανατολικά της Kemerovo (στην οδό ulista Grecheskaya Derevnya) εντόπισα το μικρό ελληνοπρεπές σιντριβάνι Greek Fountain, που ήταν αφιερωμένο στους Έλληνες και την Ελλάδα! Εδώ, στην μέση της Σιβηρίας - απίστευτο κι όμως ελληνικό!

Η διαδρομή μέχρι την Irkutsk ήταν μια βουτιά μέσα σε μια πράσινη θάλασσα από αδιαπέραστα δάση, ενώ η άφιξή μου στο επονομαζόμενο "Παρίσι της Σιβηρίας" γιορτάστηκε το ίδιο βράδυ με πάμπολλες κρύες μπύρες. Βλέπετε, είχα σχεδόν αγγίξει τα 2/3 της συνολικής διαδρομής του SYM SIBERIA. Δεν ήταν και λίγο πράγμα!

Διήμερη παραμονή και ανασυγκρότηση στην Irkutsk. Για δυο μέρες δεν θα οδηγούσα! Το πρόγραμμα, ωστόσο, ήταν αρκετά φορτωμένο, καθώς περιλάμβανε μια εκτεταμένη γνωριμία με την ατμοσφαιρική Irkutsk, την γεμάτη όμορφες γωνιές και ιστορικά κτίσματα πολιτεία του ποταμού Angara, που τόσο με γοήτευσε. Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε που η Irkutsk χαρακτηριζόταν (στα τέλη του 19ου αιώνα) ως το "Παρίσι της Σιβηρίας".

Η Irkutsk ουσιαστικά θεμελιώθηκε το 1651 από Κοζάκους κυνηγούς, οι οποίοι ίδρυσαν ένα μικρό οικισμό στις όχθες του ποταμού Angara για τη διαχείμασή τους. Ο οικισμός σταδιακά μεγάλωσε, στα τέλη του 19ου αιώνα υποδέχτηκε τον Υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο, ενώ το 1825 επιλέχθηκε ως τόπος εξορίας για τους στρατιωτικούς–πραξικοπηματίες που συμμετείχαν στην αποτυχημένη Δεκεμβριανή στάση κατά του Τσάρου Νικολάου Α΄.

Μόλις 60 χλμ. νοτιοανατολικά της Irkutsk βρίσκεται η λίμνη Βαϊκάλη, το υγρό διαμάντι της Σιβηρίας. Ξανά στη σέλα της λευκής SYM NH-T 300 και πορεία για την γαλάζια Βαϊκάλη.