"Δρόμος ειρήνης 2018"

Από την Αρχαία Ολυμπία στην Χιροσίμα!

27/6/2018

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ξεκινά για άλλο ένα επικό ταξίδι, μεταφέροντας αυτή τη φορά κι ένα οικουμενικά σπουδαίο μήνυμα σε έναν ιστορικό προορισμό. Από εδώ θα μπορείτε να ενημερώνεστε και να διαβάζετε για την πορεία του ταξιδιού του Κωνσταντίνου, μέσω των ανταποκρίσεων που θα μας στέλνει από διαφορετικά μήκη και πλάτη της υφηλίου και να απολαμβάνετε ταυτόχρονα τις μοναδικές εικόνες που αιχμαλωτίζει ο φωτογραφικός του φακός. Το ταξίδι ξεκίνησε…

"Για συμβολικούς λογούς το ταξίδι του Κώστα Μητσάκη θα ξεκινήσει από την Αρχαία Ολυμπία καθώς η πόλη που θα τερματίσει το φετινό του οδοιπορικό θα είναι το Τόκυο της Ιαπωνίας, την πόλη που διοργανώνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2020. Ο Δήμος της Αρχαίας Ολυμπίας από την πλευρά του επέλεξε να δώσει την αιγίδα σε αυτόν τον παγκόσμιο ταξιδευτή προκειμένου να μεταφέρει παράλληλα το μήνυμα της Αρχαίας Ολυμπίας στη μαρτυρική Χιροσίμα, αλλά και στο Τόκυο. Το μήνυμα της ειρήνης, της συναδέλφωσης, των πανανθρώπινων αξιών και των Ολυμπιακών αγώνων. Ευχόμαστε από τη μεριά μας στον Κώστα Μητσάκη να είναι ο δρόμος καλός και να καταλήξει στον τελικό του προορισμό προκειμένου να μεταφέρει αυτό το σπουδαίο μήνυμα".

Καθώς η μαύρη Honda CRF 250 Rally ρολάριζε στους δρόμους της Βουλγαρίας (την πρώτη από τις οκτώ χώρες που θα διέσχιζα καθοδόν για την Ιαπωνία), στο μυαλό μου στριφογύριζαν τα λόγια του δημάρχου της Αρχαίας Ολυμπίας κ. Ευθύμιου Κοτζά, όταν μου παρέδιδε συγκινημένος τα δώρα και την επιστολή μπροστά στο δημαρχιακό μέγαρο της Αρχαίας Ολυμπίας, σηματοδοτώντας έτσι την απαρχή του ταξιδιού "Δρόμος ειρήνης 2018".
Σίγουρα αυτό το διηπειρωτικό οδοιπορικό, από την Αρχαία Ολυμπία στη Χιροσίμα, αποτελούσε μια μεγάλη πρόκληση για μένα, καθώς μετά από 33 χρόνια ταξιδιών σε όλα τα σημεία της γης, είχα τώρα επιφορτιστεί με την ομολογουμένως αξιοζήλευτη αποστολή να μεταφέρω –ως σύγχρονος αγγελιοφόρος– ένα μήνυμα Ειρήνης στον Δήμαρχο της μαρτυρικής Χιροσίμα, από τον Δήμαρχο της Αρχαίας Ολυμπίας.

Τις πρώτες έξι μέρες, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Μολδαβία και η Ουκρανία δάνεισαν τους δρόμους τους για να κινηθώ ανατολικά. Για μένα ήταν χιλιόμετρα προσαρμογής και γνωριμίας με την μικρή μαύρη μοτοσυκλέτα της Honda, η οποία είχε αναλάβει να ταξιδέψει τα όνειρά μου μέχρι την μακρινή Ιαπωνία (15.800 χλμ.). Για έξι μέρες "κατέγραφα" εικόνες, εμπειρίες και συναισθήματα, διαβαίνοντας τόπους γνώριμους, όπως η Σόφια, η Γκαλάτι, η Οδησσός και το Κίεβο. Και φτάνοντας τελικά στα σύνορα της Ρωσίας, είχα αφήσει πίσω μου περίπου 2.600 χλμ. κι όλα είχαν κυλήσει ομαλά…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες

Honda

Honda Rally. CRF250L

https://bit.ly/MOTO_669

Ταξιδιωτικά άρθρα

Επικαιρότητα

Ταξίδι στην Κεντρική Ασία: Β' ανταπόκριση

Πάνω στο δρόμο του μεταξιού

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

8/7/2019

Η διάσχιση του Καζακστάν με την λευκή Honda CB500X στην διαδρομή Oral – Aktobe – Aral – Shymkent (2.150 χλμ) αποδείχθηκε η πιο ανιαρή και μονότονη αποστολή του ταξιδιού. Στέπες, καμήλες, άμμος, ευθεία και μοναξιά, πρωταγωνίστησαν για τρεις μέρες στην ζωή μου…
Το Ουζμπεκιστάν ήταν η δεύτερη κεντροασιατική χώρα που με υποδέχθηκε. Η πρωτεύουσα Τασκένδη, μόλις 20 χιλιόμετρα από τα σύνορα με το Καζακστάν, με κοίμισε στην αστική της αγκαλιά για δυο μέρες, μου πρόσφερε μια ευχάριστη περιπλάνηση σε ενδιαφέροντα μουσεία (Μουσείο Ταμερλάνου), βαθύσκιωτα πάρκα και μεγάλες πλατείες, ενώ οι καλοσυνάτοι κάτοικοί της με καλωσόρισαν στην πόλη τους μ’ ένα διάπλατο χαμόγελο.

Μόλις 280 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Τασκένδης, κυκλωμένη από καταπράσινα χωράφια με βαμβάκι, αντίκρισα την Σαμαρκάνδη, το "Γαλάζιο Μαργαριτάρι της Κεντρικής Ασίας", που υπήρξε μια από τις σημαντικότερες πόλεις στην διαδρομή του μεταξένιου δρόμου, από την μακρινή Κίνα στην Δύση.
Στο διάβα των αιώνων, τις πύλες της κεντροασιατικής πολιτείας πέρασαν αμέτρητα εμπορικά καραβάνια, σκονισμένοι ταξιδιώτες και αδίστακτοι εισβολείς. Η απόφαση του Ταμερλάνου να επιλέξει την Σαμαρκάνδη για πρωτεύουσα της κοσμοκρατορίας του, μοιραία της χάρισε μια περίοπτη θέση στο πάνθεον των πιο ένδοξων πόλεων του κόσμου.

Με σημείο αναφοράς την διάσημη πλατεία Regastan, η παλαιά πόλη της Σαμαρκάνδης ήταν γεμάτη με πανύψηλα μνημεία, που με εντυπωσίασαν κυρίως με τους γαλάζιους τρούλους τους. Μαυσωλεία και τζαμιά τα περισσότερα, αποτελούσαν την μακροσκελή λίστα των μοναδικών κτισμάτων της μαγευτικής Σαμαρκάνδης.
Δεν χρειάστηκε να οδηγήσω περισσότερα από 270 χιλιόμετρα για να φτάσω κατόπιν στην Μπουχάρα, που καμαρώνει σήμερα για τα διάσημα χαλιά της, όπως φυσικά και για τα 140 διατηρημένα μεσαιωνικά κτίσματα που υπάρχουν στα όρια της παλαιάς πόλης.
Η Μπουχάρα, το "δεύτερο ανατολίτικο θαύμα", όπως περιγραφόταν από τους ποιητές της Ανατολής, έφτασε στο απόγειο της δόξας της κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους (12ο–16ο αιώνα), όταν εξελίχθηκε σ’ έναν από τους σημαντικότερους εμπορικούς σταθμούς πάνω στο Δρόμο του Μεταξιού.

Η Μπουχάρα, διαθέτοντας ένα μοναδικό σκηνικό εποχής, μού πρόσφερε στο ακέραιο την αίσθηση μιας αυθεντικής ανατολίτικης πολιτείας της μεσαιωνικής περιόδου. Αλλά και οι κάτοικοί της, απλοί και καλοσυνάτοι, σε αρκετές περιπτώσεις με κάλεσαν σπίτι τους για να πιούμε μαζί ένα φλιτζάνι τσάι και να μου διηγηθούν μια ιστορία για ένα τζαμί ή ένα κάστρο, για ένα μύθο ή έναν τρομερό πολεμιστή της μυθικής Μπουχάρα… Γιατί να αρνηθώ άλλωστε; Επειδή δεν μιλούσα ουζμπέκικα;