Siberia – Road of bones (A' ανταπόκριση)

19/8/2019

Από καιρό ήθελα να κάνω ένα ταξίδι στις ανατολικές εσχατιές (Far East) της Σιβηρίας. Αν και έχω βρεθεί τρεις φορές στην συγκεκριμένη περιοχή (1996, 2007, 2018) ταξιδεύοντας για το Vladivostok, ήθελα ωστόσο να πραγματοποιήσω μια πιο επισταμένη εξερεύνηση της Ανατολικής Σιβηρίας.
Έτσι, μην αντέχοντας να οδηγήσω για τέταρτη φορά στον Υπερσιβηρικό προκειμένου να φτάσω ως εκεί, αποφάσισα να στείλω ατμοπλοϊκώς στο Vladivostok την προσωπική μου BMW F-650 κι εγώ να μεταβώ κατόπιν αεροπορικώς – όπως και τελικά έγινε.
Αφού πέρασα έναν εκτελωνιστικό-γραφειοκρατικό Γολγοθά στο λιμάνι του Vladivostok, κατάφερα να παραλάβω την γαλανόλευκή μοτοσυκλέτα μου και να ξεκινήσω το δίτροχο οδοιπορικό μου στο Far East της Σιβηρίας, που σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου άγγιζε τα 6.000 χλμ.

Στο ταξιδιωτικό πλάνο που είχα καταστρώσει, υπήρχαν επισκέψεις γνωριμίας στις πόλεις Khabarovsk, Belogorsk, Blagoveshchensk, Yukutsk και Magadan, ενώ συμπεριλαμβανόταν και η οδήγηση σε χωματόδρομους, που το μήκος τους ξεπερνούσε τα 2.000 χιλιόμετρα. Αποχαιρετώντας το Vladivostok, ξεκίνησα να οδηγώ πάνω στον Υπερσιβηρικό με αρχικό προορισμό την πόλη Khabarovsk, (740 χλμ. βορειοδυτικά). Η πόλη Khabarovsk θεμελιώθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα στις όχθες του ποταμού Amur, ο οποίος αποτελεί την συνοριακή γραμμή ανάμεσα στην Ρωσία και την Κίνα. Ήταν μια πανέμορφη παραποτάμια πόλη, με αρχιτεκτονική κομψότητα και όμορφες γωνιές, που δικαίως κέρδισε άλλον ένα θαυμαστή. Αντίθετα, η πόλη Belogorsk ήταν ένα άχρωμο και αδιάφορο αστικό κέντρο, που γρήγορα έσβησα από τα κύτταρα της μνήμης μου.

Στην προσπάθειά μου να οδηγήσω κατόπιν βόρεια του Υπερσιβηρικού, πάνω στον οδικό άξονα Lena Hwy με προορισμό τις πόλεις Yukutsk και Magadan, είχα δυο πτώσεις στον χωμάτινο άξονα (περίπου 300 χιλιόμετρα νότια της πόλης Yukutsk). Ένα άσχημα κτυπημένο πόδι δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω την πορεία μου πιο βόρεια, με αποτέλεσμα να επιστρέψω ξανά στον Υπερσιβηρικό και να στραφώ προς την πόλη Blagoveshchensk.

Την περίοδο που ήμουν στην Σιβηρία, εκτός από τις καταστροφικές πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν, εκτεταμένες πλημμύρες σάρωσαν την περιοχή του Far East. Τα δυσάρεστα αποτελέσματα των σφοδρών βροχοπτώσεων ήταν ορατά στα χωριά της παραποτάμιας περιοχής του Amur, καθώς πολλά ήταν πλημμυρισμένα.

Το κοινό στοιχείο των πόλεων Khabarovsk και Blagoveshchensk είναι ο ποταμός Amur. Και τα δυο αστικά κέντρα της Ανατολικής Σιβηρίας είναι κτισμένα στις όχθες του συνοριακού ποταμού και θωπεύουν από απόσταση αναπνοής την Κίνα…
Κωνσταντίνος Μητσάκης

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

7/9/2020

Αν νομίζετε ότι η ορειβατική αποστολή του SYM VF 125 στις Ανατολικές Άλπεις ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση της κορυφής του Passo dello Stelvio, γελιέστε οικτρά. Σειρά είχε κατόπιν το ορεινό πέρασμα Passo del Mortirolo (1.852 μ) να αλωθεί από το γαλάζιο παπί της άτακτης κορωνο-φυγής. Το διάσημο ορεινό πέρασμα, που συμπεριλαμβάνεται από το 1990 στο πρόγραμμα του ετήσιου ποδηλατικού Γύρου της Ιταλίας, είχε σημειωθεί στον χάρτη μου ως το επόμενο ορεινό “κάστρο” που ήθελα να κατακτήσω.

Έτσι κι έγινε τελικά. Με αφετηρία την κωμόπολη Mazzo di Valtellina (28 χλμ. νότια της πόλης Bormio), σκαρφάλωσα δίχως ιδιαίτερες δυσκολίες ή απρόοπτα στην κορυφή του Passo di Mortirolo και πανηγύρισα ενθουσιασμένος την δική μου δίκυκλη νίκη. Εξίσου όμως συναρπαστική ήταν η κατάβαση από την κορυφή του Passo di Mortirolo στην κωμόπολη Edolo, εκεί όπου αναζωογονήθηκα μ’ έναν αρωματικό καπουτσίνο.

Μετά την κατάκτηση του Passo di Mortirolo, αποχαιρέτησα οριστικά τα βουνά της περιοχής και στράφηκα νοτιότερα, στις πεδιάδες και στις πόλεις της Βόρειας Ιταλίας. Ταξιδεύοντας κάτω από εξαιρετικές καιρικές συνθήκες, κι αφού πέρασα σε κοντινή απόσταση από τις καταπράσινες όχθες της λίμνης Iseo, προσέγγισα κατόπιν την Verona του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.

Το ρωμαϊκό αμφιθέατρο (Αρένα) και το σπίτι της Ιουλιέτας αποτελούν τα δυο δυνατότερα τουριστικά "χαρτιά" της Βερόνα, της τέταρτης σε επισκεψιμότητα πόλης της Ιταλίας. Παράλληλα, η περιήγησή μου στα όρια του καλοδιατηρημένου ιστορικού κέντρο, μού έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω την μεσαιωνική αρχιτεκτονική κληρονομιά μιας ατμοσφαιρικής πόλης, η οποία συνδύαζε ρομαντισμό, Ιστορία και κοσμοπολιτισμό…

Η διαδρομή Verona – San Marino – Ancona (330 χλμ.) ήταν η επόμενη –και τελευταία– οδική αποστολή του γαλάζιου παπιού επί ιταλικού εδάφους. Πριν όμως επιβιβαστώ στο πλοίο της επιστροφής, έκανα μια στάση γνωριμίας με το λιλιπούτειο κρατίδιο του San Marino (113 χλμ. βόρεια της Ancona).

"Σφηνωμένο" στην καρδιά της Ιταλίας, το San Marino είναι ένα από τα μικρότερα κράτη του κόσμου. Εκτός από τα 1.720 χρόνια ελευθερίας που απολαμβάνει, το San Marino περηφανεύεται επίσης για την μεσαιωνική καστροπολιτεία του, που δεσπόζει στην κορυφή του λόφου Titano (σε ύψος 675 μ.).

Κλεισμένη μέσα στα στιβαρά τείχη της, η καστροπολιτεία του San Marino περιλαμβάνεται από το 2008 στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Το Παλάτι των Αρχόντων, η Βασιλική Basilica del Santo, το μοναστήρι Santa Chiara, η εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου (το παλαιότερο κτίσμα του Σαν Μαρίνο / 1361) και οι τρεις πύργοι (Guaita, Cesta, Montale), αποτελούσαν τα αρχιτεκτονικά διαμάντια της πλακόστρωτης καστροπολιτείας, που με καθήλωσε με την μεσαιωνική ατμόσφαιρα και αυθεντικότητά της.

Σύντομο πέρασμα κατόπιν από την πόλη Fano για να θαυμάσω την αψίδα του αυτοκράτορα Αυγούστου (1^ου μ. Χ.), ενώ μετά από 1.500 ιταλικά χιλιόμετρα έβαλα ρόδα στην Ancona. Εκεί, λίγο πριν επιβιβαστώ στο πλοίο “HELLENIC SPIRIT” της ANEK LINES για Πάτρα, κοίταξα κατάματα το γαλάζιο παπί και χαμογέλασα με νόημα. Τελικά, στην ζωή μου υπάρχει ακόμα αρκετός "χώρος" για περιπέτεια, έστω και μ’ ένα παπί 125 cc. Ακόμα και τώρα, την δύσκολη εποχή του κορωνοϊού