Ταξίδι – "Arabian Tour": B' ανταπόκριση

Στα σίδερα της φυλακής!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

26/4/2022

Ποτέ δεν φανταζόμουν πως εξαιτίας μιας φωτογραφίας θα κατέληγα κρατούμενος στην κεντρική στρατιωτική διεύθυνση της Δαμασκού. Κι όμως, η απερισκεψία μου να φωτογραφίσω ένα πορτραίτο του Σύριου προέδρου Άσαντ στις συριακές συνοριακές εγκαταστάσεις, ήταν η αρχή ενός Γολγοθά που έληξε δυο μέρες αργότερα με την καθοριστική παρέμβαση του Έλληνα πρέσβη κ. Ν. Πρωτονοτάριου.

Κατά τ’ άλλα, ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που κατάφερα να ξαναεπισκεφθώ την Συρία, μετά από 12 χρόνια καταστροφικού πολέμου. Δυστυχώς, αυτά που άκουσα και είδα στην Δαμασκό, αναφορικά με τα χρόνια του πολέμου, ήταν τραγικά και μοιραία η ψυχολογία μου δεν ήταν στην καλύτερη φάση.

Η περιπλάνηση στα δαιδαλώδη σοκάκια της παλιάς Δαμασκού και η γνωριμία με τα ξεχωριστά μνημεία της αποδείχτηκε μια συναρπαστική συνάντηση με την Ιστορία. Περπάτησα την γεμάτη ιστορικές μνήμες πρωτεύουσα της Συρίας, που μετρά τον χρόνο, όχι σε δεκαετίες ή αιώνες, αλλά σε χιλιετίες! Περιηγήθηκα στους δρόμους μιας θρυλικής πόλης ηλικίας 5.000 χρόνων, που έζησε την άνοδο και την πτώση ξακουστών κοσμοκρατοριών και υπήρξε σημείο συνάντησης ετερόκλιτων πολιτισμών και θρησκειών.

Στα σύνορα Συρίας-Ιορδανίας η ατυχία μου ξανακτύπησε "κόκκινα". Έχοντας ολοκληρώσει τις συνοριακές διαδικασίες ετοιμάστηκα να αναχωρήσω για την Ιορδανία. Υπολόγιζα όμως χωρίς τον ξενοδοχείο, αφού τα ιορδανικά σύνορα είχαν κλείσει στις 18:00 και δεν μπορούσα να περάσω την νεκρή ζώνη! Την λύση έδωσαν τελικά οι Σύριοι συνοριοφύλακες, που μου επέτρεψαν να διανυκτερεύσω στις συνοριακές εγκαταστάσεις και να αναχωρήσω το επόμενο πρωί, μόλις θα άνοιγαν και πάλι τα σύνορα. Έτσι και έγινε.

Η Ιορδανία, η τέταρτη χώρα του “Arabian Tour”, με φιλοξένησε αρχικά στο Αμμάν. Εκτός από την καθιερωμένη βόλτα γνωριμίας με την ιορδανική πρωτεύουσα των 3.000.000 κατοίκων, έκανα μια κοντινή εξόρμηση στον αρχαιολογικό χώρο της Jerash (Γέρασα ή Αντιόχεια επί Χρυσορρόη). Πρόκειται για την ελληνιστική πολιτεία Γέρασα που ανοικοδομήθηκε το πρώτο μισό του 2ου π. Χ. αιώνα από τον βασιλιά Αντίοχο Γ' και ήταν μια από τις 30 Αντιόχειες που κτίστηκαν στα εδάφη του βασιλείου των Σελευκιδών.

Κι από το Αμμάν, η BMW F850 GS χάραξε κατόπιν πορεία για την ροδοκόκκινη πόλη της Πέτρας (245 χλμ. νότια). Η πρωτεύουσα των αρχαίων Ναβαταίων δεν χρειάζεται συστάσεις, αφού πρόκειται για ένα αριστούργημα γλυπτικής που σμιλεύτηκε πριν 2.300 χρόνια από τους αρχαίους Ναβαταίους πάνω στα πορφυρά βράχια της νότιας Ιορδανίας. Η UNESCO συμπεριέλαβε τη Πέτρα στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς το 1985, όμως ο σημαντικότερος αρχαιολογικός χώρος της Ιορδανίας έγινε ευρέως γνωστός τέσσερα χρόνια αργότερα, χάρη στην κινηματογραφική υπερπαραγωγή "Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η τελευταία Σταυροφορία", με πρωταγωνιστή τον Harrison Ford. Το 2007, η Πέτρα εξελέγη ως ένα από "Τα 7 νέα θαύματα του κόσμου".

Κι αφού έκλεισα μέσα στα εσώψυχά μου το ροδοκόκκινο όνειρο της Πέτρας, ξεκίνησα νωρίς τα ξημερώματα για τα κοντινά σύνορα της Σαουδικής Αραβίας…

Ταξίδι "DAYTONA DAKAR": Μαρόκο (Ε' Ανταπόκριση)

Ρωμαίοι και Άραβες
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

18/7/2022
Η άμμος στην κλεψύδρα του (μαροκινού) χρόνου τελείωνε σύντομα κι εγώ είχα αρκετές ακόμα ταξιδιωτικές εκκρεμότητες να διευθετήσω στην χώρα της Μαγκρέμπ. Η πόλη Fez, η αρχαία ρωμαϊκή πολιτεία Volubilis και η γαλάζια μεντίνα της Chefchaouen συνιστούσαν τους τελευταίους, ξεχωριστούς κρίκους της μαροκινής «αλυσίδας» του “DAYTONA DAKAR”, της οποίας την άκρη θα άγγιζα στο λιμάνι της Tanger – απείχα περίπου 800 χλμ. από την προβλήτα!
Αποχαιρέτησα λοιπόν τον σαγηνευτικό νότο του Μαρόκου και το άγονο οικοσύστημα της Σαχάρας, σκαρφάλωσα ξανά την τραχιά οροσειρά του Άτλαντα και στρατοπέδευσα αρχικά στην πόλη Fez, στις βόρειες παρυφές της οροσειράς. Σιωπηλή μοναχικότητα και αποπνικτική ζέστη (41 C) συνιστούσαν τις οδικές παραμέτρους της δίτροχης πορείας μου εκείνη την ημέρα, ενώ με την άφιξή μου στην Fez το κοντέρ της απροβλημάτιστης DAYTONA ROCKSTAR 500 κατέγραφε 8.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού. 
Η περιήγηση και η γνωριμία με τον παλιό τομέα της πόλης (μεντίνα) είναι μια ανυπέρβλητη εμπειρία την οποία θέλουν να βιώσουν όλοι οι επισκέπτες που καταλύουν στην αγκαλιά της Fez. Περιπλανώμενος μέσα στον οικιστικό λαβύρινθο της μεντίνα, τα ανυπόμονα βήματά μου με οδήγησαν σε ανήλια σοκάκια, στενά αδιέξοδα περάσματα, φθαρμένες από τον χρόνο κατοικίες και σε καλά κρυμμένα τζαμιά, ενώ η αχόρταγη ματιά μου κατέγραψε λαλίστατους μικροπωλητές, επίμονους καταστηματάρχες, επιτήδειους χειρώνακτες, αναρίθμητα ποικιλόχρωμα εμπορεύματα και ένα ετερόκλητο πλήθος απλών ανθρώπων του καθημερινού μόχθου. Στα μικρά πλακόστρωτα σοκάκια της μεσαιωνικής Fez έζησα εκστασιασμένος ένα αυθεντικό αραβικό παραμύθι.
Κι από την αραβική καθημερινότητα, μετάβαση πίσω στην αρχαία ρωμαϊκή εποχή! Ξεχωριστή θέση στα ταξιδιωτικά μου πλάνα κατείχε η ρωμαϊκή πολιτεία Volubilis, τα ερείπια της οποίας δέσποζαν περίπου 80 χλμ. βόρεια της Fez. Εκεί με οδήγησε ένας στενός φιδίσιος δρόμος που ανεβοκατέβαινε με διασκεδαστικό τρόπο ένα ανάγλυφο χαμηλών λόφων. 
Απλωμένες σε μεγάλη έκταση, μέσα σ’ ένα φυσικό περιβάλλον μεσογειακής χλωρίδας με αμέτρητες ελιές, εσπεριδοειδή και φραγκοσυκιές, οι εναπομείναντες αρχαιολογικές μαρτυρίες της Volubilis με ταξίδεψαν πολύ πίσω στο χρόνο (2ο και 3ο μ. Χ αιώνα). Η Αψίδα του Θριάμβου, η Βασιλική, το Κυβερνείο, ερείπια κατοικιών και ένας αξιόλογος αριθμός υπέροχων ψηφιδωτών αποτελούσαν τους αρχαιολογικούς θησαυρούς ανεκτίμητης αξίας που διασώθηκαν στην Volubilis χάρη στις ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες, αλλά και στην ανοχή που παραδόξως υπέδειξαν οι Άραβες κατακτητές.
Η τελευταία μου στάση πριν την άφιξη στο λιμάνι της Tanger είχε χρώμα αποκλειστικά γαλάζιο! Ο λόγος φυσικά για την πασίγνωστη πολιτεία Chefchaouen (110 χλμ. νότια της Tanger), εδώ όπου η μεντίνα της συνιστούσε έναν γαλάζιο πίνακα ζωγραφικής φιλοτεχνημένο από το χέρι του εμπνευσμένου λαϊκού καλλιτέχνη. Τι σήμαινε για μένα η Chefchaouen; Όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου σε μια και μόνη πινελιά…