Ταξίδι – "Arabian Tour": B' ανταπόκριση

Στα σίδερα της φυλακής!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

26/4/2022

Ποτέ δεν φανταζόμουν πως εξαιτίας μιας φωτογραφίας θα κατέληγα κρατούμενος στην κεντρική στρατιωτική διεύθυνση της Δαμασκού. Κι όμως, η απερισκεψία μου να φωτογραφίσω ένα πορτραίτο του Σύριου προέδρου Άσαντ στις συριακές συνοριακές εγκαταστάσεις, ήταν η αρχή ενός Γολγοθά που έληξε δυο μέρες αργότερα με την καθοριστική παρέμβαση του Έλληνα πρέσβη κ. Ν. Πρωτονοτάριου.

Κατά τ’ άλλα, ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που κατάφερα να ξαναεπισκεφθώ την Συρία, μετά από 12 χρόνια καταστροφικού πολέμου. Δυστυχώς, αυτά που άκουσα και είδα στην Δαμασκό, αναφορικά με τα χρόνια του πολέμου, ήταν τραγικά και μοιραία η ψυχολογία μου δεν ήταν στην καλύτερη φάση.

Η περιπλάνηση στα δαιδαλώδη σοκάκια της παλιάς Δαμασκού και η γνωριμία με τα ξεχωριστά μνημεία της αποδείχτηκε μια συναρπαστική συνάντηση με την Ιστορία. Περπάτησα την γεμάτη ιστορικές μνήμες πρωτεύουσα της Συρίας, που μετρά τον χρόνο, όχι σε δεκαετίες ή αιώνες, αλλά σε χιλιετίες! Περιηγήθηκα στους δρόμους μιας θρυλικής πόλης ηλικίας 5.000 χρόνων, που έζησε την άνοδο και την πτώση ξακουστών κοσμοκρατοριών και υπήρξε σημείο συνάντησης ετερόκλιτων πολιτισμών και θρησκειών.

Στα σύνορα Συρίας-Ιορδανίας η ατυχία μου ξανακτύπησε "κόκκινα". Έχοντας ολοκληρώσει τις συνοριακές διαδικασίες ετοιμάστηκα να αναχωρήσω για την Ιορδανία. Υπολόγιζα όμως χωρίς τον ξενοδοχείο, αφού τα ιορδανικά σύνορα είχαν κλείσει στις 18:00 και δεν μπορούσα να περάσω την νεκρή ζώνη! Την λύση έδωσαν τελικά οι Σύριοι συνοριοφύλακες, που μου επέτρεψαν να διανυκτερεύσω στις συνοριακές εγκαταστάσεις και να αναχωρήσω το επόμενο πρωί, μόλις θα άνοιγαν και πάλι τα σύνορα. Έτσι και έγινε.

Η Ιορδανία, η τέταρτη χώρα του “Arabian Tour”, με φιλοξένησε αρχικά στο Αμμάν. Εκτός από την καθιερωμένη βόλτα γνωριμίας με την ιορδανική πρωτεύουσα των 3.000.000 κατοίκων, έκανα μια κοντινή εξόρμηση στον αρχαιολογικό χώρο της Jerash (Γέρασα ή Αντιόχεια επί Χρυσορρόη). Πρόκειται για την ελληνιστική πολιτεία Γέρασα που ανοικοδομήθηκε το πρώτο μισό του 2ου π. Χ. αιώνα από τον βασιλιά Αντίοχο Γ' και ήταν μια από τις 30 Αντιόχειες που κτίστηκαν στα εδάφη του βασιλείου των Σελευκιδών.

Κι από το Αμμάν, η BMW F850 GS χάραξε κατόπιν πορεία για την ροδοκόκκινη πόλη της Πέτρας (245 χλμ. νότια). Η πρωτεύουσα των αρχαίων Ναβαταίων δεν χρειάζεται συστάσεις, αφού πρόκειται για ένα αριστούργημα γλυπτικής που σμιλεύτηκε πριν 2.300 χρόνια από τους αρχαίους Ναβαταίους πάνω στα πορφυρά βράχια της νότιας Ιορδανίας. Η UNESCO συμπεριέλαβε τη Πέτρα στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς το 1985, όμως ο σημαντικότερος αρχαιολογικός χώρος της Ιορδανίας έγινε ευρέως γνωστός τέσσερα χρόνια αργότερα, χάρη στην κινηματογραφική υπερπαραγωγή "Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η τελευταία Σταυροφορία", με πρωταγωνιστή τον Harrison Ford. Το 2007, η Πέτρα εξελέγη ως ένα από "Τα 7 νέα θαύματα του κόσμου".

Κι αφού έκλεισα μέσα στα εσώψυχά μου το ροδοκόκκινο όνειρο της Πέτρας, ξεκίνησα νωρίς τα ξημερώματα για τα κοντινά σύνορα της Σαουδικής Αραβίας…

Ταξίδι "DAYTONA DAKAR": Σενεγάλη-Μαυριτανία-Μαρόκο (Δ' Ανταπόκριση)

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

13/7/2022
Εντάξει λοιπόν, ευτύχησα να τερματίσω στο Dakar! Τώρα όμως είχα την επιστροφή για Ελλάδα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν φυσικά τα πρώτα 1100 χλμ., ως τα σύνορα του Μαρόκου. Τα μπρος πίσω και πάμε!
 
Η διαδρομή μέσα στην Σενεγάλη κύλησε δίχως απρόοπτα ή προβλήματα. Σε αντίθεση με την Μαυριτανία που -από το πρώτο ως το τελευταίο χιλιόμετρο- έβριζα θεούς και δαιμόνους. Στα σύνορα ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα από τους τελωνιακούς, οι οποίοι μου απόσπασαν εκβιαστικά 150 Ευρώ για να μου ολοκληρώσουν τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις εισόδου. 
Στην πρωτεύουσα Nouakchott, παραλίγο να παίξω ξύλο με τους ντόπιους στο μοναδικό πρατήριο της πρωτεύουσας που διέθετε βενζίνη -καμία διάθεση εξυπηρέτησης ή διευκόλυνσης απέναντι στον ξένο οδοιπόρο. Αναγκάστηκα τελικά να απευθυνθώ στη μαύρη αγορά, γεμίζοντας το ντεπόζιτο της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 σε διπλάσια τιμή (2,6 Ευρώ/λτ).  
Τέλος, στα σύνορα Μαυριτανίας–Μαρόκου, ο φρουρός στην συνοριακή μπάρα μού πήρε το διαβατήριο και το έδωσε αυθαίρετα σ’ έναν δικό του διεκπεραιωτή. Άλλος μεγάλος καυγάς και εκνευρισμός για να πάρω πίσω το διαβατήριο και να κάνω μόνος μου τις γραφειοκρατικές διαδικασίες εξόδου από την χώρα. Αι σιχτίρ… 
Και τώρα Μαρόκο, χαλαρά! Στα πρώτα 1.450 χλμ., από τα σύνορα ως την πόλη Agadir, η διαδρομή που ακολούθησα ήταν η ίδια που είχα κάνει (δίπλα στο απέραντο γαλάζιο του Ατλαντικού). Από την Agadir συνέχισα την παράκτια πορεία μου μέχρι την κοντινή πόλη Essaouira (169 χλμ.), ενώ στη συνέχεια στράφηκα νοτιοανατολικά, στην ενδοχώρα του Μαρόκου. Εδώ με καρτερούσε η έρημο Σαχάρα.
Η πρώτη στάση έγινε στη κοκκινωπή Marrakech, μια πόλη με πλούσια, μακραίωνη πολιτιστική παράδοση και ιστορία, που εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει μια μοναδική και απαράμιλλη εμπειρία ζωής για τον επισκέπτη που θα την τιμήσει με την παρουσία του. Η κεντρική πλατεία Djemma el Fna, το τζαμί Koutoubia, το παλάτια el–Badi και οι ανθοστόλιστοι κήποι Menara δέχτηκαν την επίσκεψή μου, ενώ στους παρακείμενους σκεπαστούς δρομίσκους βόρεια της Djemma el Fna, απλώνονταν τα δαιδαλώδη όρια της αραβικής αγοράς (σουκς), που συνιστούσε μια διαδρομή στο χρόνο και μια εικαστική αναζήτηση με χρώμα και όνειρο αφρο–αραβικό.
Για να ταξιδέψω κατόπιν στην τοποθεσία Ait Ben Haddou (190 χλμ. νότια της Marrakech), διέσχισα την οροσειρά του Άτλαντα. Μια υπέροχη ορεινή διαδρομή «ανέβασε» στα ύψη την αδρεναλίνη μου και την μαύρη μοτοσυκλέτα στο ορεινό πέρασμα Col du Tichka (2.260). 
Ο λόγος που ήθελα να βρεθώ στην Ait Ben Haddou ήταν η επιθυμία μου να δω το ομώνυμο κασμπάχ (κάστρο), το πιο φημισμένο και αντιπροσωπευτικό του Μαρόκου. Και πραγματικά, η μετάβασή μου στα όρια του συγκεκριμένου κασμπάχ, μού αποκάλυψε έναν ιδιότυπο παραμυθένιο οικισμό της ερήμου που παρέπεμπε σε κάστρο βιβλικών χρόνων. Ήταν μια εντυπωσιακή αρχιτεκτονική μαρτυρία μέσα στην αγκαλιά της ερήμου, που έχει αποτελέσει το κινηματογραφικό σκηνικό για πολλές ταινίες.  
Τον επίλογο της περιπλάνησης μου στην μαροκινό νότο «έγραψε» η φιδίσια διαδρομή του φαραγγιού Dades (150 χλμ. ανατολικά της πόλης Ouarzazate), που κατά γενική ομολογία είναι ένας από τους θεαματικούς δρόμους της χώρας.