Ταξίδι "Daytona East": Λίβανος-Τουρκία (ΣΤ' Ανταπόκριση)

21/1/2022

Περνώντας την συνοριακή γέφυρα του Έβρου, το “Daytona East” άγγιξε την ολοκλήρωσή του. Έλεγχος διαβατηρίου, επίδειξη αρνητικού PCR, συμπλήρωση PLF εισόδου και… καλωσορίσατε στην Ελλάδα. Η επιστροφή στο κλεινόν άστυ της Αθήνας ήταν πλέον θέμα ωρών, ενώ καθοδόν στο μυαλό μου είχε ήδη ξεκινήσει η διαδικασία της επανεκτίμησης και της αρχειοθέτησης των πιο δυνατών ταξιδιωτικών στιγμών του “Daytona East”.

Επέστρεφα από τόπους "ζυμωμένους" με μύθους και θρύλους, που μόλις πάτησα το πόδι μου εκεί αισθάνθηκα το άρωμα της Ιστορίας να αναδύεται ασυγκράτητο και να με τυλίγει από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρο. Στην Τουρκία και στον Λίβανο, που στο διάβα των αιώνων διατέλεσαν μια πολιτισμική πλατφόρμα παγκόσμιας ακτινοβολίας, ευτύχισα να πραγματοποιήσω με την μαύρη Daytona Maverick 500 ένα δίτροχο σεργιάνι στα μονοπάτια του χρόνου και της τοπικής Ιστορίας…

Daytona Maverick 500

Μια ολοκληρωμένη μοτοσυκλέτα

Ταξιδεύοντας για 22 ημέρες στους δρόμους της Τουρκίας και του Λιβάνου, το κοντέρ της κατέγραψε περί τα 7.000 χλμ. Ο λόγος για την πρωταγωνίστρια του "Daytona East", την Daytona Maverick 500, το μεσαίο on-off μοντέλο της Daytona.

Με σημείο αναφοράς τον δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα των 46 ΗΡ, η Daytona Maverick 500 με κέρδισε με την άνεση, την αξιοπιστία και την ποιοτική κατασκευή της. Η άριστη εργονομία και η άνετη θέση οδήγησης με ξεκούρασαν στις πολύωρες διαδρομές του ταξιδιού, ενώ απόλυτα ευχαριστημένος έμεινα από την συνεργασία του πλαισίου και των ρυθμιζόμενων αναρτήσεων. Το χαμηλό κέντρο βάρους, η ικανοποιητική προστασία που πρόσφεραν οι χούφτες και η ρυθμιζόμενη ζελατίνα, η αναπαυτική σέλα, τα εξαιρετικά φρένα και η ευκολία στην αλλαγή κατεύθυνσης ήταν τα δυνατά στοιχεία της μοτοσυκλέτας που ξεχώρισα.

Η Daytona Maverick 500 ταξίδευε σταθερά και απροβλημάτιστα στον αυτοκινητόδρομο με ταχύτητες 120–130 km/h, ενώ η οδήγηση στο επαρχιακό δίκτυο ήταν μια διασκεδαστική απόλαυση χάρη στην ευελιξία της μοτοσυκλέτας. Κι όσον αφορά την κατανάλωση, αυτή κυμάνθηκε σε αρκετά οικονομικά επίπεδα (3,4 – 4,8 lt/100 km), αναλόγως της διάθεσης του δεξιού μου χεριού και της κατηγορίας του οδικού δικτύου.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

ΧΟΡΗΓΟΙ & ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ

Θερμές ευχαριστίες στους χορηγούς και υποστηρικτές που συμμετείχαν στο ταξιδιωτικό εγχείρημα "Daytona East":

1) DAYTONA MOTORS / ΓΚΟΡΓΚΟΛΗΣ Α.Ε (παραχώρηση της DAYTONA MAVERICK 500)

2) IPONE – Λιπαντικά μοτοσυκλετών

3) MOTO MARKET (tank bag GIVI / σαμάρια GIVI)

4) KASSIMIS RACING (βάσεις στήριξης σαμαριών)

5) DAINSE S.A (ένδυση - υπόδηση)

6) AGV (Κράνος)

7) "PHOTOAGORA. GR" - Κατάστημα φωτογραφικών ειδών

8) Περιοδικό μοτοσυκλέτας "ΜΟΤΟ" & www.motomag.gr

9) Καθημερινό περιοδικό μοτοσυκλέτας www.bikeit.gr

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

12/9/2022

Η Καζάν ήταν η πέμπτη από τις επτά πόλεις του Βόλγα που είχα να επισκεφθώ στα πλαίσια του“VOLGA ROUTE” -υπολείπονταν άλλες δυο πόλεις, η Νίζνι Νοβογκορόντ και η Γιάροσλαβλ. Παράλληλα, έχοντας διατρέξει με την BMW F 850 GS περισσότερα από τα 2/3 των 3.530 υδάτινων χιλιόμέτρων του Βόλγα, ήταν πλέον θέμα λίγων ημερών να προσεγγίσω τις πηγές του μεγαλύτερου ποταμού της Ευρώπης και να πανηγυρίσω την πραγμάτωση του ταξιδιωτικού μου στόχου.

Γενέτειρα του διάσημου συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι και του νομπελίστα πυρηνικού επιστήμονα Αντρέι Ζαχάρωφ, η Νίζνι Νοβογκορόντ χαρακτηρίζεται ως η “τρίτη πρωτεύουσα της Ρωσίας” και δικαίως καμαρώνει για τα -περισσότερα από 600- ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της. Φυσικά και δεν μπόρεσα να τα δω όλα αυτά, αλλά σίγουρα πήρα μια αντιπροσωπευτική εικόνα αυτής της εξέχουσας μητρόπολης του ρώσικου πολιτισμού. Η γνωριμία μου με τη Νίζνι Νοβογκορόντ επικεντρώθηκε κυρίως στον εκτεταμένο χώρο του Nizhny Novgorod Kremlin, στον σκηνογραφικό πεζόδρομο Bolshaya Pokrovskaya και στις κλίμακες-σκάλες Chkalov Stairs, οι οποίες μού πρόσφεραν ένα αποκαλυπτικό πανόραμα του εθνικού ποταμού της Ρωσίας.

Δίχως ιδιαίτερη κίνηση καθοδόν, μετά από 370 χλμ. αντάμωσα στο δίτροχο διάβα μου την Γιάροσλαβλ, την τελευταία μούσα του Βόλγα. Σημείο αναφοράς της χιλιόχρονης Γιάροσλαβλ (ιδρύθηκε το 1010) ήταν το ιστορικό της κέντρο που αποτελεί Μνήμειο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, καθώς και οι πάμπολλες εκκλησίες της.

Αποχαιρετώντας την Γιάροσλαβλ μέσα από τους καθρέπτες της μοτοσυκλέτας, οι πηγές του Βόλγα αποτελούσαν τον επόμενο -και τελικό πια- στόχο μου. Εκείνη την ημέρα υπολείπονταν μόλις 587 χλμ. για να προσεγγίσω την περιοχή Valdai Hills, εκεί όπου «γεννιέται» ο μεγάλος ποταμός της χώρας. Το δίτροχο οδοιπορικό “VOLGA ROUTE” πλησίαζε πανηγυρικά στο τέλος του.

Με σύμμαχο έναν ζεστό καλοκαιρινό ήλιο, τα τελευταία 20 χωμάτινα χιλιόμετρα της διαδρομής με οδήγησαν στον μικρό οικισμό Volgoverkhovye. Εκεί άφησα παράμερα την πράσινη μοτοσυκλέτα και περιηγήθηκα στον χώρο των πηγών του Βόλγα. Στο σημείο που ανέβλυζε ο Βόλγας ορθωνόταν ένα μικρό ξύλινο παρεκκλήσι, ενώ λίγα μέτρα πιο μακριά είχε ήδη σχηματιστεί μια μικρη κοίτη.

Από εδώ λοιπόν ξεκινούσε ο Βόλγας το μεγάλο του ταξίδι προς την Κασπία Θάλασσα ακολουθώντας μια υδάτινη διαδρομή 3.530 χλμ., δίπλα στην οποία είχα οδηγήσει όλες τις προηγούμενες μέρες τη μοτοσυκλέτα μου -σε αντίστροφη κατεύθυνση. Παρεμπιμπτόντως, με την άφιξή μου στις πηγές του Βόλγα, το κοντέρ της πράσινης BMW F 850 GS σταμάτησε (προσωρινά) στα 6.300 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού.

Και τώρα τι γίνεται; Μπορεί το “VOLGA ROUTE” να είχε τυπικά ολοκληρωθεί, αλλά ο χρόνος και ο δρόμος με «έπρωχναν» να συνεχίσω το ταξίδι μου μέσα στην επικράτεια της Ρωσίας. Αποφάσισα έτσι να βάλω στο GPS τις συντεταγμένες της Μόσχας και να ξεκινήσω με κατεύθυνση την ρωσική μητρόπολη, που με καρτερουσε 225 χλμ. νοτιοανατολικά των πηγών του Βόλγα. Πάμε λοιπόν για άλλα…