Ταξίδι “Daytona East”: Τουρκία - Λίβανος (Β' Ανταπόκριση)

7/1/2022

Μετά από ένα -κάθε άλλο παρά αναπαυτικό- 16ωρο ταξίδι στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου, η μαύρη Daytona Maverick έβαλε ρόδα στη Μέση Ανατολή, και συγκεκριμένα στην Τρίπολη του Λιβάνου. Μετά την αποβίβαση από το πλοίο, ακολούθησε η γνωστή αραβική γραφειοκρατική ταλαιπωρία που διήρκησε περίπου μια ώρα και με έκανε φτωχότερο κατά $200 (λιμενικά – εκτελωνιστικά τέλη, βίζα, ασφάλεια μοτοσυκλέτας).

Την τελευταία φορά που ταξίδεψα με μοτοσυκλέτα στον Λίβανο ήταν πριν από περίπου 20 χρόνια. Τότε δεν είχα επισκεφθεί την Τρίπολη και μοιραία μού είχε μείνει απωθημένο. Να λοιπόν που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να περιηγηθώ στη μεγαλύτερη πόλη του Βορείου Λιβάνου –και την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, που αριθμεί περίπου 530.000 κατοίκους.

Προκειμένου να επισκεφθώ το πετρόκτιστο κάστρο και το παραδοσιακό παζάρι της πόλης, κινήθηκα με την μοτοσυκλέτα στους δρόμους της Τρίπολης και μοιραία πήρα το βάπτισμα του πυρός, σ’ ότι αφορά την οδηγική κουλτούρα των απρόβλεπτων Αράβων. Σκέτη τρέλα η κατάσταση, ήταν θέμα επιβίωσης να φτάσω όρθιος στον προορισμός μου! Αναγκαστικά υιοθέτησα τον δικό τους τρόπο οδήγησης και έτσι κινδύνευα λιγότερο πλέον!

Την πιο συναρπαστική ανάμνηση από την Τρίπολη μού την χάρισε το σκεπαστό παζάρι της, εκεί όπου απλωνόταν ένα μεγάλο δίκτυο από στοές (σουκς) γεμάτες βαρυφορτωμένα μαγαζιά. Κομψοτεχνήματα από ασήμι και χαλκό, αρώματα, ποικιλόχρωμα υφάσματα, είδη λαϊκής τέχνης, είδη υπόδησης και ένδυσης, τρόφιμα, γλυκά, φρούτα, και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους σας, πωλούνταν στην σκεπαστή αγορά του πολύβουου παζαριού Al Khayyateen Caravanserai.

Ένας παραλιακός αυτοκινητόδρομος που "έτρεχε" ανάμεσα στην Μεσόγειο και την οροσειρά του Λιβάνου, ανέλαβε κατόπιν να με οδηγήσει στην πρωτεύουσα Βηρυτό (80 χλμ. νότια). Πριν από 16 μήνες, η λιβανέζικη πρωτεύουσα ήταν για αρκετές μέρες πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων όλου του κόσμου, εξαιτίας της καταστροφικής έκρηξης που σημειώθηκε στο λιμάνι της (Αύγουστος 2020). Ο τραγικός απολογισμός ήταν 200 νεκροί και υλικές ζημιές $1.7 δις. Αξέχαστη μού έμεινε η εικόνα των δεκάδων μισοκατεστρεμμένων κτιρίων που αντίκρισα στην περιοχή του λιμανιού. Ήταν εικόνες σοκαριστικές, που μαρτυρούσαν την καταστροφή που είχε γίνει.

Η εξαθλιωμένη οικονομία, η κρατική διαφθορά και η πανδημία ευθύνονται για τις συχνές ένοπλες κοινωνικές εξεγέρσεις, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, την ακρίβεια και την εγκληματικότητα που μαστίζουν πλέον τη Βηρυτό. Στην γνωριμία με την λιβανέζικη πρωτεύουσα, η μαύρη Daytona Maverick 500 σταμάτησε στους θαλάσσιους βράχους Pigeons’ Rock, στην μαρίνα Zaytouna Bay, στο τζαμί Muhammad al-Amin και στην πλατεία Place des Martyrs. Δυστυχώς, με θλίψη διαπίστωσα πως το πάλαι ποτέ "Παρίσι της Μέσης Ανατολής" ήταν μια αλλοτινή ανάμνηση…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_670

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

14/1/2022

Με την άφιξή μου στην Τρίπολη άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την ακτοπλοϊκή μετάβασή μου στην Τουρκία. Την προηγούμενη μέρα του απόπλου, έσπευσα να βγάλω τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και παράλληλα να κάνω το απαραίτητο PCR test σε τοπικό νοσοκομείο, με κόστος 17 Ευρώ. Αφού έζησα έναν εφιάλτη –πριν και μετά το 15ωρο υδάτινο ταξίδι– έβαλα ξανά ρόδα στην Τουρκία, γυρίζοντας έτσι σελίδα στο “Daytona East”.

Αποβιβαζόμενος στο λιμάνι Tasucu, η μαύρη Daytona Maverick 500 –με καταγεγραμμένα 3.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού– κλήθηκε να με οδηγήσει αρχικά στην κοσμοπολίτικη Antalya, ακολουθώντας την παράκτια διαδρομή Tasusu–Alanya–Antalya (400 χλμ.).

Λίγο πριν φτάσω την Αττάλεια, έκανα μια ολιγόωρη στάση στην αρχαία ελληνική πόλη Άσπενδος, την οποία θεμελίωσαν Έλληνες του Άργους το 1000 π.Χ. Ύψιστο σημείο αναφοράς της Ασπένδου αποτελεί το αρχαίο θέατρό της (κτισμένο το 155 μ.Χ., χωρητικότητας 7.000 θεατών), που θεωρείται ένα από τα καλύτερα διατηρημένα αρχαία ελληνικά θέατρα στο κόσμο. Και πραγματικά, αυτό που αντίκρισα στην Άσπενδο ήταν ένα ανυπέρβλητο αρχαιοελληνικό μνημείο, αξεπέραστο στο χρόνο.

Στην ηλιόλουστη Αττάλεια, την επονομαζόμενη "πρωτεύουσα του τουρκικού τουρισμού", ξεκουράστηκα για δυο μέρες. Εδώ, στο κορυφαίο τουριστικό θέρετρο της Νότιας Τουρκίας, περιπλανήθηκα στα όρια της παλαιάς πόλης (Καλέ Ίτσι), φωτογράφισα την Πύλη του Αδριανού, αγόρασα 2-3 σουβενίρ και ήπια τον καφέ μου δίπλα στα γαλάζια νερά της Μεσογείου.

Η γνώριμη μεσογειακή χλωρίδα υπήρξε το φυσικό σκηνικό που πρωταγωνίστησε σ’ όλη την διάρκεια της κατοπινής διαδρομής μου στα νοτιοδυτικά της Μικρασίας. Οδοιπορώντας ωστόσο στις αλησμόνητες πατρίδες του Αιγαίου, ήθελα παράλληλα να πάω αρκετά πίσω στον χρόνο και να αναζητήσω τις αδιάσειστες μαρτυρίες της τρισχιλιετούς παρουσίας του προγονικού μας πολιτισμού στις απέναντι δαντελωτές ακτές του Αιγαίου, τις σμιλευμένες από τον χρόνο και την Ιστορία.

Ποθούσα, τούτος ο ευλογημένος τόπος να με αγκαλιάσει –όχι με την σημερινή "λογική" του, αλλά με την αρχαία Ιστορία του– και να γίνω έναν μ’ αυτόν. Λόγω περιορισμένου χρόνου επέλεξα μόλις δυο αρχαιοελληνικές πόλεις (από τις δεκάδες που υπάρχουν στο χώρο) να επισκεφτώ με την μαύρη Daytona Maverick 500. Ο κλήρος έπεσε στην Μίλητο και στα Δίδυμα, δυο ισχυρές και ξακουστές πόλεις της αρχαιότητας, όπου καλλιεργήθηκαν τα γράμματα και οι τέχνες, άνθισε το εμπόριο, δίδαξαν διάσημοι φιλόσοφοι και αναγέρθηκαν μεγαλόπρεποι ναοί και μνημεία, για Θεούς και θνητούς. Επισκεπτόμενος τις δυο αρχαιοελληνικές πόλεις, ευτύχησα να “διαβάσω” πάνω στα μνημεία του χώρου όλη την ιστορική και πολιτισμική διαδρομή της Μικράς Ασίας διαμέσου των αιώνων.

Τέλος διαδρομής στο κοσμοπολίτικο Kusadasi, που μαζί με το κοντινό Μπουντρούμ (Αλικαρνασσός) συγκαταλέγεται στα κορυφαία τουριστικά θέρετρα της τουρκικής ακτογραμμής του Αιγαίου.