Ταξίδι στην Κεντρική Ασία: Α' ανταπόκριση

Στα χνάρια του εξερευνητή Παναγιώτη Ποταγού
2/7/2019

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης βρίσκεται ξανά –πού αλλού;- πάνω στη σέλα της μοτοσυκλέτας του (στον προκειμένη παρίπτωση ένα Honda CB500Χ), αναζητώντας προορισμούς άγνωστους και ιδιαίτερους. Αυτή τη φορά περιπλανιέται στην Κεντρική Ασία, ακολουθώντας τα βήματα του Έλληνα εξερευνητή, Παναγιώτη Ποταγού!
"Πάνε πολλά χρόνια από τότε που μου χάρισαν ένα βιβλίο με την βιογραφία του διάσημου Έλληνα εξερευνητή των νεότερων χρόνων Παναγιώτη Ποταγού. Ιατρός από την Βυτίνα (Αρκάς όπως κι εγώ), ο Ποταγός είχε κάνει εκπληκτικές -για την εποχή του- περιηγήσεις στην Ασία και στην Αφρική.
Θέλοντας να αποδώσω έναν ελάχιστο φόρο τιμής στον Βυτιναίο εξερευνητή, αφιέρωσα σ’ αυτόν τον σύγχρονο Οδυσσέα το ταξίδι μου στην Κεντρική Ασία. Ως αφετηρία μου έθεσα φυσικά την γενέτειρά του, την ελατοσκέπαστη Βυτίνα, ενώ μπροστά στην προτομή του Ποταγού (δεσπόζει στην κεντρική πλατεία της Βυτίνας) με αποχαιρέτησε ο πρόεδρος της κοινότητας Βυτίνας κ. Φώτης Κατσούλιας.


Περίπου 11.000 χλμ. είχε να καλύψει η λευκή Honda CB500X στο κεντροασιατικό οδοιπορικό της. Το χρονικό διάστημα του ταξιδιού θα ήταν 40 ημέρες και η διαδρομή είχε από όλα τα καλά: βουνά, στέπες, ερήμους, ορεινά περάσματα, παραλίες, θάλασσες…
Για ακόμα μια φορά, η Τουρκία αποτέλεσε τον αρχικό "διάδρομό" μου προς την Ανατολή. Στα 1500 χιλιόμετρα επί τουρκικού εδάφους, δυο μνημειακά αξιοθέατα (ένα ιστορικό και ένα θρησκευτικό) δέχτηκαν την επίσκεψή μου. Ο αρχαιολογικός χώρος των Σάρδεων στην Μικρά Ασία και η Μονή της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα του μακρινού Πόντου. Δέος και σεβασμός…


Η παραθαλάσσια πόλη Batumi με καλωσόρισε στην Γεωργία και με χάιδεψε απαλά στο πρόσωπο με την αλμύρα του Εύξεινου Πόντου (Μαύρη Θάλασσα). Πιο βόρεια, η ιστορική πολιτεία Mtskheta με ξενάγησε στις μεσαιωνικές πετρόκτιστες εκκλησίες της, ενώ ένας ορεινός παράδεισος με περίμενε στον καταπράσινο Καύκασο, όταν οδήγησα την μοτοσυκλέτα μου πάνω στην ανηφορική διαδρομή του “Military Road”, τον ορεσίβιο οδικό άξονα που ενώνει την Γεωργία με την Ρωσία.


Ήταν υποχρέωσή απέναντι στην Ιστορία να επισκεφθώ στην Ρωσία  τις δυο πολύπαθες πόλεις Grozny και Volgograd (ex-Stalingrad), οι οποίες γνώρισαν την καταστροφή του πολέμου μέσα στον 20ο αιώνα.  Στην αναγεννημένη πρωτεύουσα της Τσετσενίας Grozny, τίποτα δεν θύμιζε τις πολύχρονες πολεμικές επιχειρήσεις (1990-2000) που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των Ρώσων και των Τσετσένων αυτονομιστών. Ένα αίσθημα ηρεμίας και ασφάλειας με ακολουθούσε παντού, ενώ το ισλαμικό στοιχείο ήταν κυρίαρχο σε όλες τις εκφάνσεις της τοπικής καθημερινότητας.


Στο Volgograd βρέθηκα στο τεράστιο άγαλμα Kuran Kurgan (Μητέρα Πατρίδα), που βιγλίζει την πόλη του Βόλγα και είναι αφιερωμένο στην μάχη του Στάλινγκραντ και στους ηρωικούς κατοίκους και υπερασπιστές του. Περίπου 1.000.000 Ρώσοι σκοτώθηκαν στην διάρκεια της πολύμηνης πολιορκίας του Στάλινγκραντ κατά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο.
Και μετά την σύντομη παραμονή μου στην Ρωσία του Πούτιν, έστριψα το τιμόνι της μοτοσυκλέτας ανατολικά και εισέβαλα στο γειτονικό Καζακστάν, την πύλη της Κεντρικής Ασίας…"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο photo gallery


QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Δ' Αφγανιστάν / Kandahar - Kabul

Απολαμβάνοντας την έρημο του Θανάτου
Αφγανιστάν
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

15/7/2024

Το όνομά της τρομάζει κάθε ταξιδευτή ακόμα και σήμερα. Η Έρημος του Θανάτου, με τις θερμοκρασίες περιβάλλοντος να πλησιάζουν τους 50°C, δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Ένα πραγματικά "ανθρωποφάγο" πέρασμα που οδηγεί στην πόλη Kandahar (Κανταχάρ), της οποίας η ιστορία ξεκινά από την αρχαιότητα, καθώς πρόκειται για μία από τις πόλεις που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος με την ονομασία Αλεξάνδρεια Αραχωσίας.

Μετά την Herat (Χεράτ), η αφγανική διαδρομή του QJ TRANS ASIA θα προσέγγιζε την πρωτεύουσα Καμπούλ, με ενδιάμεση στάση στην πόλη Kandahar (Κανταχάρ). Με καταλυτική παρουσία το άγονο τοπίο και τις καυτές θερμοκρασίες της Eρήμου του Θανάτου, η QJ SRT 800X θα διέτρεχε τις νότιες και ανατολικές περιοχές της χώρας…

Αφγανιστάν

Ξεκίνησα αξημέρωτα (05:00) για να διατρέξω τη διαδρομή Herat – Kandahar (570 χλμ.), προκειμένου να γλιτώσω τη λαύρα. Μάταια όμως, αφού στις 11:00 ο υδράργυρος είχε ακουμπήσει τους 42 βαθμούς και στις 13:00 τους 49 βαθμούς. Ικανοποιητική η κατάσταση του ασφαλτόδρομου, τακτικά τα σημεία ανεφοδιασμού βενζίνης, λίγα τα μπλόκα των Ταλιμπάν. Μετά από 9 ώρες ταξιδιού, βαθιά ανακουφισμένος και λουσμένος στον ιδρώτα, αντίκρισα την πολύπαθη Kandahar…

Αφγανιστάν

Προπύργιο των Ταλιμπάν και από τις πιο βομβαρδισμένες πόλεις του Αφγανιστάν, η Kandahar (η αρχαία Αλεξάνδρεια Αραχωσίας, ιδρυθείσα από τον Μέγα Αλέξανδρο) με φιλοξένησε και με ξενάγησε στο πολύβουο παζάρι της. Αυθόρμητα χαμόγελα καλωσορίσματος, πάμπολλες οι ερωτήσεις για την παρουσία μου, δεκάδες οι selfies που έβγαλαν εδώ οι ντόπιοι μαζί μου. Έγινα το πρόσωπο της ημέρας…

Αφγανιστάν

Στην διαδρομή Kandahar – Kabul (490 χλμ) τα είδα όλα! Χρειάστηκα 11 ώρες για να ολοκληρώσω τη διαδρομή, αφού η κατάσταση του δρόμου ήταν άθλια. Ωστόσο, το μεγάλο βάσανο καθοδόν ήταν τα εκτεταμένα έργα κατασκευής του οδικού άξονα, με χωμάτινες παρακαμπτήριες "βουτηγμένες" στη σκόνη, τη λάσπη και την άμμο! Πλήρως εξουθενωμένος αλλά όρθιος, έφτασα τελικά στην Καμπούλ μέσα στα μαύρα σκοτάδια…