Ταξίδι “SYM 2 Nordkapp” – Β Ανταπόκριση

12/7/2021

Η ακτοπλοϊκή απόβαση στην Φιλανδία βρήκε το SYM HD 300 μόλις 1.500 χλμ. μακριά από το Nordkapp. Καιρού επιτρέποντος, θα έφτανα στην εμβληματική υδρόγειο σφαίρα του Βορείου Ακρωτηρίου σε τρεις μέρες, ενώ καθοδόν είχα να κάνω μια επιβεβλημένη στάση στην πόλη Rovaniemi…

Με απρόσμενο σύμμαχο έναν υπέροχο καλοκαιρινό καιρό, άρχισα να προωθούμαι τάχιστα προς τον φιλανδικό βορρά, ακολουθώντας την διαδρομή Helsinki – Jyvaskyla – Oulou – Rovaniemi – Inari. Ευλαβική τήρηση των ορίων ταχύτητας και προσοχή στους άτακτους ταράνδους, ήταν οι συμβουλές των ντόπιων, τις οποίες τήρησα κατά γράμμα. Κι όσον αφορά την τοπική φύση, το πράσινο και το γαλάζιο ήταν οι αποχρώσεις που επικρατούσαν ολόγυρά μου, δικαιώνοντας τον χαρακτηρισμό της Φιλανδίας ως την "Χώρα των χιλίων λιμνών".

Στην πόλη Rovaniemi, εκτός από το διάσημο τουριστικό χωριό του Αι-Βασίλη, άλλος ένας λόγος για να σταματήσει κανείς στην πρωτεύουσα της Λαπωνίας είναι ο Αρκτικός Κύκλος. Φυσικά και πάτησα πάνω στον Αρκτικό Κύκλο και έβγαλα τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες μου.

Επιπροσθέτως, εδώ έκανα και την πρώτη αλλαγή λαδιών στο ακούραστο και συνάμα απροβλημάτιστο SYM HD 300.

Αποχαιρετώντας την Rovaniemi, υπολείπονταν μόνο 700 χλμ. για να φτάσω στην βόρεια εσχατιά της Ευρώπης και να αντικρίσω το Βόρειο Ακρωτήρι. Για χιλιάδες Ευρωπαίους μοτοσυκλετιστές, το Βόρειο Ακρωτήριο της Νορβηγίας αντιπροσωπεύει ένα όνειρο ζωής και βρίσκεται αρκετά ψηλά στην ταξιδιωτική τους ατζέντα. Κάτι φυσικά που ισχύει και για μένα.

Το Nordkapp βρίσκεται στο νησί Mageroya, που συνδέεται με την ηπειρωτική Νορβηγία, μ’ ένα υποθαλάσσιο τούνελ μήκους 6,8 χλμ. Ήταν η 12^η μερα του "SYM 2 Nordkapp” και το κοντέρ του σκούτερ έγραφε 5.700 χλμ., ενώ εγώ, διασχίζοντας ατελείωτες εκτάσεις τούνδρας και προσπερνώντας μικρά γραφικά ψαροχώρια, κατέληγα πανευτυχής στην άκρη του γκρεμού, εκεί που τελειώνει η ήπειρός μας και απλώνεται το υδάτινο σεντόνι του Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού.

Το έπαθλό μου για την πραγμάτωση του ονείρου ήταν αμέτρητες φωτογραφίες μπροστά στην εμβληματική σφαίρα του Βορείου Ακρωτηρίου, ενώ ένα μικρό πανηγύρι χαράς στήθηκε στο χώρο του μνημείου. Χάρη στο ψυχικό σθένος του αναβάτη και στην αξιοπιστία του μικρού SYM HD 300, ο στόχος του Nordkapp τελικά επετεύχθη.

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Δείτε στο gallery το πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το ταξίδι!

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

3/5/2022

Μετά την Μεδίνα, σειρά είχε κατόπιν η Μέκκα, η ιερότερη πόλη του Ισλάμ. Εκεί βρίσκεται το ιερότερο τέμενος των Μουσουλμάνων, το Μεγάλο Τζαμί (Masjid al Haram), που στο εσωτερικό του δεσπόζει η Κάαμπα, ένα από τα πιο ιερά σημεία του Ισλάμ. Λόγω όμως της απίστευτης κοσμοσυρροής του Ραμαζανιού, στάθηκε αδύνατο να μπω στο Μεγάλο Τζαμί. Για τις τρεις επόμενες μέρες δεν υπήρχε καμία διαθέσιμη ημερομηνία εισόδου –τα ραντεβού εισόδου κλείνονταν μόνο μέσω διαδικτύου. Μεγάλη ατυχία!

Λίγο πριν την ανατολή, ξεκίνησε η αυθημερόν πορεία μου για την πρωτεύουσα Ριάντ (845 χλμ.), στην γεωγραφική καρδιά της χώρας. Στο Ριάντ έφτασα αργά το απόγευμα, κατάκοπος από τα χιλιόμετρα της διαδρομής και εξαντλημένος από την πείνα–νηστεία του Ραμαζανιού. Και μόλις ο ήλιος επιτέλους έδυσε, ξεχύθηκα –όπως όλοι οι μουσουλμάνοι άλλωστε– να ικανοποιήσω την τρελή μου πείνα!

Το Ριάντ των 7.200.000 κατοίκων, που ανακηρύχτηκε πρωτεύουσα του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας το 1932, δεν μου έκλεψε την καρδιά, όπως συνέβη με την Τζέντα. Στη διήμερη γνωριμία μου με την πλουσιότερη πόλη της χώρας, “στάθηκα” στο National Museum Park Murabba, στο τζαμί Imam Turki bin Abdullah, στο φρούριο-μουσείο Al Masmak και στον επιβλητικό ουρανοξύστη Kingdom Tower (302 μ.). Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι αυτή η πόλη με εξιτάρισε.

Μετά την πρωτεύουσα Ριάντ, η κόκκινη γραμμή του χάρτη συνέχιζε ανατολικά και κατέληγε στις ακτές του Περσικού κόλπου (480 χλμ. μακριά). Εκεί με περίμενε η γέφυρα “King Fahd Causeway” (μήκους 25 χλμ.), η οποία συνδέει την Σαουδική Αραβία με το Μπαχρέιν. Ναι, το λιλιπούτειο νησί–βασίλειο του Μπαχρέιν καρτερούσε τον Έλληνα αναβάτη του “Arabian Tour”.

Αφού ολοκλήρωσα σχετικά γρήγορα τις συνοριακές διαδικασίες (έβγαλα βίζα εισόδου για Μπαχρέιν και αγόρασα ασφαλιστική κάλυψη για την μοτοσυκλέτα), βρέθηκα να οδηγώ πάνω στην κολοσσιαία γέφυρα και ενθουσιασμένος έβαλα ρόδα στο λιλιπούτειο βασίλειο του Περσικού κόλπου.

Για την Ιστορία, στους πανάρχαιους μύθους των Σουμερίων το νησί του Μπαχρέιν αναφερόταν ως ο καταπράσινος Κήπος της Εδέμ, ενώ ο Έλληνας ναύαρχος Νέαρχος –υπό τις διαταγές του Μεγάλου Αλεξάνδρου– είχε αποβιβαστεί στο νησί πριν από περίπου 2.300 χρόνια. Οι δε αρχαίοι πρόγονοί μας, ονόμαζαν το νησί Τύλος!

Η καρδιά του νησιού κτυπούσε δυνατά στην πρωτεύουσα Manama. Οι δεκάδες ουρανοξύστες που "βελόνιζαν" τον ουρανό, τα υπερπολυτελή αυτοκίνητα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους και τα λαμπερά εμπορικά κέντρα (Malls) “πρόδιδαν” την ευημερία και τον πλούτο που έχουν προσφέρει στο Μπαχρέιν τα άφθονα κοιτάσματα πετρελαίου που κρύβει ο βυθός του Περσικού κόλπου. Χλιδή και πολυτέλεια, όλα σε υπερθετικό βαθμό!

Στην τουριστική ατζέντα μου είχα σημειώσει –και επισκέφθηκα φυσικά– το Τέμενος Al Fateh Grand Mosque (ένα από τα μεγαλύτερα τζαμιά του μουσουλμανικού κόσμου), το πορτογαλικό φρούριο Qal’at al Bahrain, την πύλη Gate of Bahrain και το παραδοσιακό παζάρι της πόλης (σουκς).