Ταξίδι Τουρκία – Ιράκ: Α' ανταπόκριση

Ξεκίνησε ο Μητσάκης για το "Anatolia Trip 2021"
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

6/5/2021

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ξεκίνησε άλλο ένα ιδιαίτερο ταξίδι, το "Anatolia Trip 2021" με προορισμό μία από τις πιο "δύσκολες" και απαιτητικές περιοχές της Μέσης Ανατολής: Την ανατολική Τουρκία και το βόρειο κομμάτι του Ιράκ. Θα μπορούσε να είναι το σκηνικό που εξελίσσεται η επόμενη ταινία "Επικίνδυνη Αποστολή", αλλά είναι απλώς ο επόμενο προορισμός του πιο σκληροπυρηνικού Έλληνα μοτοταξιδιώτη. Από εδώ θα ενημερώνεστε μέσω των ανταποκρίσεών του για την εξέλιξη του ταξιδιού, με πλούσιο και μοναδικό φωτογραφικό υλικό.

Είχαν περάσει οκτώ μήνες από την τελευταία απόδρασή μου εκτός συνόρων (είχα πάει μ’ ένα παπί SYM VF 125 στις ιταλικές Άλπεις) και πραγματικά είχα αρχίσει να σαλτάρω! Ευτυχώς, κοντά στο Πάσχα βρήκα μια μικρή “χαραμάδα” απόδρασης και την κοπάνησα μακριά δίχως δεύτερη σκέψη. Προορισμός μου η περιοχή της Ανατολίας (Ανατολική Τουρκία & Βόρειο Ιράκ) και όχημα διαφυγής μια γκρι Yamaha Tracer 700 '21, ευγενική παραχώρηση της YAMAHA - ΜΟΤΟΔΙΚΤΥΟ Α.Ε.

Έχοντας στις αποσκευές μου το PLF (έγγραφο για την έξοδό μου από την χώρα) και ένα αρνητικό covid test PCR (απαραίτητο για την είσοδό μου στην Τουρκία) ξεκίνησα το ταξίδι μου με αρχικό προορισμό την συνοριακή πύλη των Κήπων. Καθοδόν, στα 15 διόδια που πέρασα από την Αθήνα, κανείς ένστολος δεν με ενόχλησε ή δεν ρώτησε τον λόγο μετακίνησης μου εκτός νομών. Ρισκάρισα και τελικά κέρδισα.

Στην Τουρκία είχα να διανύσω περίπου 2.000 χιλιόμετρα ως τα σύνορα του Ιράκ, οδηγώντας την Yamaha Tracer 700 πάνω στην διαδρομή KesanIstanbulAnkaraAdanaGazientepCizre. Το ευτύχημα ήταν ότι η τιμή της βενζίνης είχε κατρακυλήσει στα 0.78 Euro/lt, λόγω της "σφαλιάρας" που έχει δεχτεί το τελευταίο διάστημα η τουρκική λίρα.

Είχα φτάσει στην Άγκυρα όταν ανακοινώθηκε ολικό lockdown στην Τουρκία λόγω της έξαρσης των κρουσμάτων του κορωνοϊού – για μια στιγμή φοβήθηκα πως θα με υποχρέωναν να εγκαταλείψω άρον άρον την χώρα. Ευτυχώς, οι περιορισμοί μετακίνησης στην χώρα δεν ίσχυαν για τους ξένους τουρίστες – μόνο για τους ντόπιους. Φυσικά, αυξήθηκαν κατακόρυφα τα μπλόκα ελέγχου στους δρόμους της Τουρκίας, γεγονός που με υποχρέωνε σε πολλές στάσεις.

Κάτω λοιπόν από αυτές τις καινούργιες προϋποθέσεις, συνέχισα απρόσκοπτα το ταξίδι μου με προορισμό την πόλη Gaziantep, που θεωρείται μια από τις παλαιότερες, συνεχώς κατοικημένη πόλη στον κόσμο –η Gaziantep "αναπνέει" αδιαλείπτως από το 3650 π.Χ. Σημείο αναφοράς της πόλης ήταν το γεροδεμένο κάστρο της που δέσποζε στο κέντρο της παλαιάς πόλη, ενώ η επίσκεψή μου στο κεντρικό νοσοκομείο αποσκοπούσε στην διεξαγωγή ενός μοριακού covid test που απαιτείτο για την επικείμενη είσοδό μου στο Ιράκ. Αφού λοιπόν βρέθηκα αρνητικός, ήμουν έτοιμος πλέον να εισβάλω στο Βόρειο Ιράκ…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό gallery

"Δρόμος ειρήνης 2018": Vladivostok

Θέα στον Ειρηνικό ωκεανό
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

23/7/2018

Με αφετηρία την πόλη Ulan Ude, η κόκκινη γραμμή του χάρτη ένωνε τις πόλεις Ulan Ude–Chita–Mogocha–Blagovescensk–Khabarovsk–Vladivostok. Υπολείπονταν μόλις 3.400 χλμ. για να πέσει η αυλαία της Σιβηρίας. Οπλισμένος με όσο κουράγιο διέθετα και με σύμμαχο έναν ζεστό καιρό και μια καλοσυντηρημένη ασφάλτινη αρτηρία, ξεκίνησα την τελευταία διαδρομή επί σιβηρικού εδάφους, η οποία αποδείχθηκε όμως μια αρκετά ψυχοφθόρα δοκιμασία.


Ο λόγος; Διατρέχοντας την διαδρομή Chita–Mogocha–Blagovescensk, θα οδηγούσα στο πιο αραιοκατοικημένο κομμάτι του υπερσιβηρικού άξονα. Και πραγματικά, για τις επόμενες τρεις μέρες, αφότου αποχαιρέτησα την πόλη Chita, η Σιβηρία έθετε σε μια συνεχή δοκιμασία τις ψυχικές μου αντοχές, καθώς βίωσα μια εμπειρία τρομερής μοναξιάς και αγωνίας, ανάκατη όμως με επιμονή και υπομονή. Υπήρξαν μάλιστα στιγμές που συνομιλούσα φωνακτά με τον εαυτό μου για να μην τρελαθώ από την αβάστακτη σιωπή της περιρρέουσας σιβηρικής φύσης. Κι όταν τελικά έφτασα στην πόλη Blagovescensk, την πύλη εισόδου στην Ανατολική Σιβηρία (Far East), ευτυχώς είχα ακόμα τα λογικά μου…


Υπήρξαν όμως και οι όμορφες στιγμές της διαδρομήςQ Ο Σιβήριος Oleg, που γνώρισα τυχαία στα προάστια της Blagovescensk, ανέλαβε καθήκοντα ξεναγού στην πόλη του. Το γεγονός ότι είχε περάσει αξέχαστες οικογενειακές διακοπές του στην Ελλάδα προ διετίας, συνέβαλε στο να περάσω κι εγώ υπέροχα στην πόλη του, ενώ στην κωμόπολη Mogocha, τα μέλη της τοπικής μοτοσυκλετιστικής λέσχης φρόντισαν για μια δωρεάν διανυκτέρευση στα λημέρια τους.
Μετά την Blagovescensk, υπολείπονταν οι πόλεις Khabarovsk και Vladivostok για να ολοκληρωθεί το υπερσιβηρικό κομμάτι του “Δρόμος ειρήνης 2018”. Η Khabarovsk, κτισμένη στις όχθες του συνοριακού ποταμού Amur, αποδείχτηκε η ευχάριστη έκπληξη της Ανατολικής Σιβηρίας. Κοσμοπολίτικη και λαμπερή, με κοίμισε για δυο νύχτες στην αγκαλιά της και μου πρόσφερε μοναδικές εικόνες και αναμνήσεις.


Μόλις 756 χιλιόμετρα χώριζαν την Khabarovsk από το παραθαλάσσιο Vladivostok. Εκείνη την ημέρα, καθοδόν για τις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού, ήταν για μένα μέρα γιορτής. Έχοντας ολοκληρώσει μετά από 31 ημέρες πορείας έναν ταξιδιωτικό άθλο 14.200 χιλιομέτρων, έβαζα επιτέλους ρόδα στο Vladivostok. Ο "Άρχοντας της Ανατολής", όπως ετυμολογικά σημαίνει το Vladivostok, δεν συμμερίστηκε όμως την ανείπωτη χαρά μου και με υποδέχτηκε με ομίχλη και ψιλόβροχο…


Έξι μέρες είχα στην διάθεσή μου να περπατήσω το Vladivostok (την γενέτειρα του διάσημου ηθοποιού Yul Brynner), να εκδώσω τα ατμοπλοϊκά εισιτήρια για την Ιαπωνία και να εκτελωνίσω την μαύρη Honda CRF 250L Rally. Επόμενος προορισμός η Ιαπωνία; Όχι ακόμα, αφού η Νότια Κορέα ήταν εκείνη που θα φιλοξενούσε την συνέχεια του οδοιπορικού “Δρόμος ειρήνης 2018”. Απόβαση λοιπόν στην Κορεατική χερσόνησο…
Κωνσταντίνος Μητσάκης