Ταξίδι Τουρκία – Ιράκ: Α' ανταπόκριση

Ξεκίνησε ο Μητσάκης για το "Anatolia Trip 2021"
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

6/5/2021

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ξεκίνησε άλλο ένα ιδιαίτερο ταξίδι, το "Anatolia Trip 2021" με προορισμό μία από τις πιο "δύσκολες" και απαιτητικές περιοχές της Μέσης Ανατολής: Την ανατολική Τουρκία και το βόρειο κομμάτι του Ιράκ. Θα μπορούσε να είναι το σκηνικό που εξελίσσεται η επόμενη ταινία "Επικίνδυνη Αποστολή", αλλά είναι απλώς ο επόμενο προορισμός του πιο σκληροπυρηνικού Έλληνα μοτοταξιδιώτη. Από εδώ θα ενημερώνεστε μέσω των ανταποκρίσεών του για την εξέλιξη του ταξιδιού, με πλούσιο και μοναδικό φωτογραφικό υλικό.

Είχαν περάσει οκτώ μήνες από την τελευταία απόδρασή μου εκτός συνόρων (είχα πάει μ’ ένα παπί SYM VF 125 στις ιταλικές Άλπεις) και πραγματικά είχα αρχίσει να σαλτάρω! Ευτυχώς, κοντά στο Πάσχα βρήκα μια μικρή “χαραμάδα” απόδρασης και την κοπάνησα μακριά δίχως δεύτερη σκέψη. Προορισμός μου η περιοχή της Ανατολίας (Ανατολική Τουρκία & Βόρειο Ιράκ) και όχημα διαφυγής μια γκρι Yamaha Tracer 700 '21, ευγενική παραχώρηση της YAMAHA - ΜΟΤΟΔΙΚΤΥΟ Α.Ε.

Έχοντας στις αποσκευές μου το PLF (έγγραφο για την έξοδό μου από την χώρα) και ένα αρνητικό covid test PCR (απαραίτητο για την είσοδό μου στην Τουρκία) ξεκίνησα το ταξίδι μου με αρχικό προορισμό την συνοριακή πύλη των Κήπων. Καθοδόν, στα 15 διόδια που πέρασα από την Αθήνα, κανείς ένστολος δεν με ενόχλησε ή δεν ρώτησε τον λόγο μετακίνησης μου εκτός νομών. Ρισκάρισα και τελικά κέρδισα.

Στην Τουρκία είχα να διανύσω περίπου 2.000 χιλιόμετρα ως τα σύνορα του Ιράκ, οδηγώντας την Yamaha Tracer 700 πάνω στην διαδρομή KesanIstanbulAnkaraAdanaGazientepCizre. Το ευτύχημα ήταν ότι η τιμή της βενζίνης είχε κατρακυλήσει στα 0.78 Euro/lt, λόγω της "σφαλιάρας" που έχει δεχτεί το τελευταίο διάστημα η τουρκική λίρα.

Είχα φτάσει στην Άγκυρα όταν ανακοινώθηκε ολικό lockdown στην Τουρκία λόγω της έξαρσης των κρουσμάτων του κορωνοϊού – για μια στιγμή φοβήθηκα πως θα με υποχρέωναν να εγκαταλείψω άρον άρον την χώρα. Ευτυχώς, οι περιορισμοί μετακίνησης στην χώρα δεν ίσχυαν για τους ξένους τουρίστες – μόνο για τους ντόπιους. Φυσικά, αυξήθηκαν κατακόρυφα τα μπλόκα ελέγχου στους δρόμους της Τουρκίας, γεγονός που με υποχρέωνε σε πολλές στάσεις.

Κάτω λοιπόν από αυτές τις καινούργιες προϋποθέσεις, συνέχισα απρόσκοπτα το ταξίδι μου με προορισμό την πόλη Gaziantep, που θεωρείται μια από τις παλαιότερες, συνεχώς κατοικημένη πόλη στον κόσμο –η Gaziantep "αναπνέει" αδιαλείπτως από το 3650 π.Χ. Σημείο αναφοράς της πόλης ήταν το γεροδεμένο κάστρο της που δέσποζε στο κέντρο της παλαιάς πόλη, ενώ η επίσκεψή μου στο κεντρικό νοσοκομείο αποσκοπούσε στην διεξαγωγή ενός μοριακού covid test που απαιτείτο για την επικείμενη είσοδό μου στο Ιράκ. Αφού λοιπόν βρέθηκα αρνητικός, ήμουν έτοιμος πλέον να εισβάλω στο Βόρειο Ιράκ…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Το άρθρο συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό gallery

"Δρόμος ειρήνης 2018": Σιβηρία

Η μοναξιά των χιλιομέτρων
6/7/2018

Την Σιβηρία την είχα ξαναπερπατήσει άλλες δυο φορές στο παρελθόν (1996, 2007) – όλη, ως το Βλαδιβοστόκ. Είναι ένα ιδιαίτερο και απαιτητικό ταξίδι, καθώς πρέπει να σου αρέσει η αφόρητη μοναξιά των χιλιομέτρων, η ανεμπόδιστη ελευθερία του ορίζοντα και η τρομακτική απεραντοσύνη του χώρου. Στην Σιβηρία πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να συνομιλείς καθημερινά με τον εαυτό σου και την φύση γύρω σου και λιγότερο με τους ανθρώπους.
Αφήνοντας πίσω μου τα Ουράλια Όρη, η Σιβηρία είχε επιτέλους ανοίξει την αγκαλιά της και υποδεχόταν την μαύρη Honda CRF 250 Rally. Η Ευρωπαϊκή Ρωσία ήταν πλέον πίσω μου, ενώ με τα μάτια της φαντασίας, στο βάθος του ταξιδιωτικού μου ορίζοντα, άρχιζα πλέον να βλέπω μόνο Βλαδιβοστόκ...

Καταπίνοντας αχόρταγα τα καθημερινά χιλιόμετρα, η μικρή μοτοσυκλέτα είχε ήδη αγγίξει τα πρώτα 6.000 χλμ. του ταξιδιού όταν προσέγγισε την πόλη Omsk, το πρώτο μεγάλο αστικό κέντρο της Σιβηρίας, που απλώνεται δίπλα στις όχθες του ποταμού Ίρτις. Οι προτεραιότητές μου εδώ ήταν η γνωριμία με τα αξιοθέατα της πόλης και μια πρώτη αλλαγή λαδιών στην αειθαλή μοτοσυκλέτα.
Στο Νοβοσιμπίρσκ, που εκτελεί χρέη άτυπης διοικητικής πρωτεύουσας της Σιβηρίας και δημιουργήθηκε το 1893 δίπλα στις όχθες του ποταμού Ob, ούτε καν σταμάτησα -την προσπέρασα τάχιστα. Με τίποτα δεν ήθελα να περιηγηθώ στα εκτεταμένα αστικά της όρια.


Απλά, γιατί προτιμώ τις μικρότερες και πιο βολικές πόλεις, όπως την κοντινή Kemerovo. Εκεί ωστόσο διανυκτέρευσα και για έναν επιπλέον λόγο: ήθελα να επισκεφθώ στα προάστια της πόλης το σιντριβάνι “Greek Fountain”, που ήταν αφιερωμένο στην Ελλάδα! Τελικά το βρήκα, το θαύμασα, το φωτογράφισα – Ελλάδα, είσαι παντού…
Στην διαδρομή Kemerovo – Krasnoyarsk – Irkutsk, την παράσταση έκλεcε η φύση, καθώς το επίπεδο τοπίο των προηγούμενων σιβηρικών χιλιομέτρων παραχώρησε σταδιακά την θέση ένα χαμηλό δασωμένο ανάγλυφο. Μέχρι που φτάσαμε στην πόλη Irkutsk, μοτοσυκλέτα και αναβάτης βρεθήκαμε να κολυμπάμε για τουλάχιστον τρεις μέρες μέσα σε μια απέραντη καταπράσινο θάλασσα. Μιχαήλ Στρογγόφ, φτάσαμε κι εμείς επιτέλους στην πόλη σου…
Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες