Ταξίδι Τουρκία – Ιράκ: Β' ανταπόκριση

10/5/2021

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης συνεχίζει το "Anatolia Trip 2021", αφήνοντας πίσω του την Τουρκία, για να μπει στο Ιράκ! Ταξιδεύοντας στα μονοπάτια της αρχαίας, αλλά και της πολύ πρόσφατης, Ιστορίας, μας μεταφέρει "άρωμα και γεύση" από έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από τον δικό μας, στην δεύτερη ανταπόκρισή του.

"Κι από την Τουρκία του ολικού lockdown, η γκρι Yamaha Tracer 700 με "έβαλε" κατόπιν στο Ιράκ της χαλαρής κορωνοϊο–κατάστασης (μόλις το 50% φορούσε μάσκα). Η βίζα εισόδου που μπήκε στο διαβατήριο μού επέτρεπε να κινηθώ μόνο στη επικράτεια της αυτόνομης περιοχής του Ιρανικού Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ). Περίπτωση να βάλω ρόδα στο Κεντρικό και Νότιο Ιράκ με ενημέρωσαν πως δεν υπήρχε…

Το πρόγραμμα των επόμενων 5 ημερών περιελάμβανε γνωριμία με τις πόλεις Erbil και Sulaymaniyah, επίσκεψη στην μονή Dair Mar Matti (ένα από τα παλαιότερα χριστιανικά μοναστήρια της περιοχής) και μετάβαση στο υποβλητικό μνημείο της κωμόπολης Halabja (80 χλμ. νότια της Sulaymaniyah), που ήταν αφιερωμένο στην μνήμη των 6.800 άμαχων Κούρδων, τους οποίους εξόντωσε ο Σαντάμ Χουσεΐν εξαπολύοντας επίθεση με χημικά (16/3/1988).

Στην Erbil των 2.000.000 κατοίκων, που θεωρείται η πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν, τις εντυπώσεις έκλεψαν το επιβλητικό πλινθόκτιστο κάστρο της παλαιάς πόλης και το μεγάλο παζάρι με τις πολύχρωμες πραμάτειες και πολύβουο πλήθος. Παρεμπιπτόντως, η Erbil είναι μια από τις πόλεις με την πιο μακροχρόνια συνεχή διαμονή ανθρώπων στον κόσμο, αφού τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησής της χρονολογούνται από το 6.000 π.Χ.

Στην Sulaymaniyah (180 χλμ. νότια της Erbil), το Μουσείο "Amna Suraka", που στεγαζόταν στις κτιριακές εγκαταστάσεις του πρώην στρατιωτικού διοικητηρίου της πόλης (επί εποχής Σαντάμ Χουσεΐν), ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Με πάμπολλα εκθέματα και σπάνιο ενημερωτικό οπτικό-ακουστικό υλικό, το Μουσείο "Amna Suraka" ήταν αφιερωμένο στον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων μαχητών.

Πριν επιστρέψω και πάλι στην Τουρκία, η Yamaha Tracer 700 με οδήγησε στο μικρό ορεινό χωριό Lalish (90 χλμ. βορειοδυτικά της Erbil), προκειμένου να εκπληρώσω μια πολυπόθητη ταξιδιωτική επιθυμία μου. Στο χωριό Lalish βρισκόταν ο τάφος του Σεΐχη Adi ibn Musafir, μιας κεντρικής προσωπικότητας των πιστών της μονοθεϊστικής θρησκείας Yazidi. Η Yazidi μοιράζεται αρκετές ομοιότητες με άλλες θρησκείες της Μέσης Ανατολής (Χριστιανισμό, Ιουδαϊσμό, Ισλάμ, Ζωροαστρισμό) και οι περισσότεροι πιστοί Yazidi –τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους– πηγαίνουν στο χωριό Lalish για να προσκυνήσουν τον τάφο Σεΐχη Adi ibn Musafir.

Αξέχαστη μου έμεινε η αμεσότητα και η φιλικότητα των ντόπιων Κούρδων απέναντί μου, ενώ το γεγονός πως η βενζίνη κόστιζε περίπου 0.30 Euro/lt ήταν μια αρκετά ευχάριστη υπόθεση για την τσέπη μου…"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Δείτε το πλούσιο φωτογραφικό υλικό της δεύτερης ανταπόκρισης, στο gallery που συνοδεύει το άρθρο

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

24/4/2023

Όταν το 2021 αποχαιρετούσα την Βραζιλία έχοντας ολοκληρώσει ένα συναρπαστικό ταξίδι 5.500 χλμ. στους δρόμους της νοτιοαμερικανικής χώρας, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να επιστρέψω σύντομα και πάλι, προκειμένου να συνεχίσω τη δίτροχη περιπλάνησή μου στα τροπικά δάση της Αμαζονίας. Δυο χρόνια μετά, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να εκπληρώσω την υπόσχεσή μου.

Και ξεκίνησα! Αεροπορική μετάβαση στην Βραζιλία και τελική προσγείωση στην πόλη Manaus (την πρωτεύουσα της Αμαζονίας), άμεση παραλαβή μιας HONDA XRE 300 RALLY (ευγενική παραχώρηση–χορηγία της εταιρείας #ΤΑGIΝΟADVENTURETOUR), προετοιμασία της μαύρης μοτοσυκλέτας για τις ανάγκες του ταξιδιού και στήσιμο στην εκκίνηση του νέου τροπικού οδοιπορικού AMAZONAS 2023. Αυτή την φορά, με αφετηρία την πόλη Manaus, είχα σχεδιάσει να πραγματοποιήσω ένα ταξίδι 3.000 χλμ. βορειοανατολικά, με πεδίο ταξιδιωτικής εξερεύνησης τρία κρατίδια της Νότιας Αμερικής (Γουιάνα, Σουρινάμ, Γαλλική Γουιάνα), που βρέχονται από την θαλασσινή αύρα του Ατλαντικού ωκεανού.

Το ταξίδι της Αμαζονίας ξεκινούσε πάνω στη διαδρομή Manaus–Boa Vista (750 χλμ.). Η τύχη πάντως δεν ήταν με το μέρος μου, αφού την πρώτη κιόλα μέρα (πριν ακόμα αποχαιρετήσω την Manaus) έπαθα λάστιχο. Αφού κατάφερα να το επισκευάσω, ανέβαλα την αναχώρησή μου για την επόμενη μέρα! Όχι, δεν είμαι προληπτικός!

Οδηγώντας την επομένη με προορισμό την πόλη Boa Vista, ένας καταπράσινος τροπικός μανδύας “έντυνε” όλο το μήκος της αραιοκατοικημένης διαδρομής των 750 χλμ., ενώ επιβεβλημένη ήταν μια στάση στο 344ο χλμ. Ο λόγος; Μα φυσικά ο Ισημερινός! Στη τοποθεσία Caracarai διέρχεται η νοητή γραμμή του Ισημερινού, που χωρίζει τη γη σε Βόρειο και Νότιο ημισφαίριο. Εδώ ευτύχησα να βάλω ρόδα στο γεωγραφικό πλάτος 0 μοίρες και παράλληλα, με το ένα πόδι πατούσα στο βόρειο και με το άλλο στο νότιο ημισφαίριο. Μοναδική εμπειρία!

Amazonas 2023

Τα σύνορα της Γουιάνα απείχαν μόλις 140 χλμ. ανατολικά της Boa Vista και τα προσέγγισα απροβλημάτιστα έχοντας πραγματοποιήσει δυο διανυκτερεύσεις καθοδόν. Η μια έγινε στην κωμόπολη Rorainopolis και μια στη πόλη Boa Vista. Αυτά τα πρώτα 990 βραζιλιάνικα χιλιόμετρα ήταν η αναγκαία προσαρμογή μου στα τερτίπια των Βραζιλιάνων οδηγών, οι οποίοι δεν με φόβισαν με την οδική συμπεριφορά τους.

Και μερικές πρακτικές -και οπωσδήποτε χρήσιμες- πληροφορίες που κατέγραψα στο προσωπικό road book της διαδρομής Manaus-Boa: ο κεντρικός οδικός άξονας (ασφάλτινος στο σύνολό του) βρισκόταν σε αρκετά καλή κατάσταση, όλες οι κωμοπόλεις διέθεταν ξενοδοχεία και εστιατόρια, συχνή ήταν η παρουσία πρατηρίων καυσίμων (η τιμή της βενζίνης κυμαινόταν περίπου στα 1,2 ευρώ/lt.) και ραντάρ ταχύτητας λειτουργούσαν στις εισόδους και εξόδους πόλεων και κωμοπόλεων. Αυτό όμως που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν το γεγονός πως ΟΛΟΙ οι μοτοσυκλετιστές -ακόμα και στο μικρότερο χωριό- φορούσαν κράνος. Μπράβο τους!!