Ταξίδι Τουρκία – Ιράκ: Β' ανταπόκριση

10/5/2021

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης συνεχίζει το "Anatolia Trip 2021", αφήνοντας πίσω του την Τουρκία, για να μπει στο Ιράκ! Ταξιδεύοντας στα μονοπάτια της αρχαίας, αλλά και της πολύ πρόσφατης, Ιστορίας, μας μεταφέρει "άρωμα και γεύση" από έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από τον δικό μας, στην δεύτερη ανταπόκρισή του.

"Κι από την Τουρκία του ολικού lockdown, η γκρι Yamaha Tracer 700 με "έβαλε" κατόπιν στο Ιράκ της χαλαρής κορωνοϊο–κατάστασης (μόλις το 50% φορούσε μάσκα). Η βίζα εισόδου που μπήκε στο διαβατήριο μού επέτρεπε να κινηθώ μόνο στη επικράτεια της αυτόνομης περιοχής του Ιρανικού Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ). Περίπτωση να βάλω ρόδα στο Κεντρικό και Νότιο Ιράκ με ενημέρωσαν πως δεν υπήρχε…

Το πρόγραμμα των επόμενων 5 ημερών περιελάμβανε γνωριμία με τις πόλεις Erbil και Sulaymaniyah, επίσκεψη στην μονή Dair Mar Matti (ένα από τα παλαιότερα χριστιανικά μοναστήρια της περιοχής) και μετάβαση στο υποβλητικό μνημείο της κωμόπολης Halabja (80 χλμ. νότια της Sulaymaniyah), που ήταν αφιερωμένο στην μνήμη των 6.800 άμαχων Κούρδων, τους οποίους εξόντωσε ο Σαντάμ Χουσεΐν εξαπολύοντας επίθεση με χημικά (16/3/1988).

Στην Erbil των 2.000.000 κατοίκων, που θεωρείται η πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν, τις εντυπώσεις έκλεψαν το επιβλητικό πλινθόκτιστο κάστρο της παλαιάς πόλης και το μεγάλο παζάρι με τις πολύχρωμες πραμάτειες και πολύβουο πλήθος. Παρεμπιπτόντως, η Erbil είναι μια από τις πόλεις με την πιο μακροχρόνια συνεχή διαμονή ανθρώπων στον κόσμο, αφού τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησής της χρονολογούνται από το 6.000 π.Χ.

Στην Sulaymaniyah (180 χλμ. νότια της Erbil), το Μουσείο "Amna Suraka", που στεγαζόταν στις κτιριακές εγκαταστάσεις του πρώην στρατιωτικού διοικητηρίου της πόλης (επί εποχής Σαντάμ Χουσεΐν), ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Με πάμπολλα εκθέματα και σπάνιο ενημερωτικό οπτικό-ακουστικό υλικό, το Μουσείο "Amna Suraka" ήταν αφιερωμένο στον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων μαχητών.

Πριν επιστρέψω και πάλι στην Τουρκία, η Yamaha Tracer 700 με οδήγησε στο μικρό ορεινό χωριό Lalish (90 χλμ. βορειοδυτικά της Erbil), προκειμένου να εκπληρώσω μια πολυπόθητη ταξιδιωτική επιθυμία μου. Στο χωριό Lalish βρισκόταν ο τάφος του Σεΐχη Adi ibn Musafir, μιας κεντρικής προσωπικότητας των πιστών της μονοθεϊστικής θρησκείας Yazidi. Η Yazidi μοιράζεται αρκετές ομοιότητες με άλλες θρησκείες της Μέσης Ανατολής (Χριστιανισμό, Ιουδαϊσμό, Ισλάμ, Ζωροαστρισμό) και οι περισσότεροι πιστοί Yazidi –τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους– πηγαίνουν στο χωριό Lalish για να προσκυνήσουν τον τάφο Σεΐχη Adi ibn Musafir.

Αξέχαστη μου έμεινε η αμεσότητα και η φιλικότητα των ντόπιων Κούρδων απέναντί μου, ενώ το γεγονός πως η βενζίνη κόστιζε περίπου 0.30 Euro/lt ήταν μια αρκετά ευχάριστη υπόθεση για την τσέπη μου…"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Δείτε το πλούσιο φωτογραφικό υλικό της δεύτερης ανταπόκρισης, στο gallery που συνοδεύει το άρθρο

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

4/7/2022

Με την πρωτεύουσα Rabat να χάνεται από τους καθρέπτες της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500, είχε ουσιαστικά ξεκινήσει το ταξίδι προς τον μακρινό νότο του Μαρόκου, με προορισμό τα σύνορα της Μαυριτανίας (2.000 χλμ.).

Παραπέμποντας για την επιστροφή την γνωριμία με την Casablanca και το Marrakech, οι πόλεις που επιλέχθηκαν να φιλοξενήσουν την μαροκινή διαδρομή μου ήταν η Agadir και η Laayoune, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των χιλιομέτρων θα ακολουθούσαν την ακτογραμμή του Ατλαντικού Ωκεανού.

Για τις τέσσερεις επόμενες μέρες, τα στοιχεία που χαρακτήρισαν το καθημερινό ταξίδι των αισθήσεων ήταν η μοναξιά του δρόμου, οι ελάχιστοι οικισμοί καθοδόν και η ερημοποίηση του τοπίου, ενώ ειδυλλιακή ήταν η εικόνα του γαλάζιου ωκεανού που πρωταγωνιστούσε στα δεξιά του οδικού άξονα.

Η πόλη Laayoune θεωρείται η άτυπη πρωτεύουσα της Δυτικής Σαχάρας, μια τεράστια σε έκταση περιοχή που διεκδικεί από το 1976 –μέσω των ανταρτών του μετώπου Πολισάριο– την αυτονομία της από το Μαρόκο. Μέχρι τότε ήταν ισπανική αποικία, την οποία όμως εγκατέλειψαν οι Ισπανοί.

Ταξιδεύοντας από την Laayoune ως τα σύνορα της Μαυριτανίας (850 χλμ.), το πέρασμά μου από την νοητή γραμμή του Τροπικού του Καρκίνου ήταν το σημαντικότερο γεγονός της διαδρομής.

Όμως, η έρημος που είχε τις δικές της αντιρρήσεις για την επέλαση του Έλληνα αναβάτη, προσπάθησε για δυο μέρες με αμμοθύελλες και ισχυρούς πλευρικούς ανέμους να διακόψει την πορεία μου. Αρκετά δυναμική η προσπάθεια της τοπικής φύσης, αλλά το πείσμα μου αποδείχθηκε ισχυρότερο. Τελικά κατάφερα να μείνω όρθιος και να συνεχίσω!

Στα σύνορα Μαρόκου–Μαυριτανίας δεν ταλαιπωρήθηκα πολύ –μόλις 2 ώρες παρέμεινα στις τελωνειακές εγκαταστάσεις. Μετά πάτησα την μίζα της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 και ξεκίνησα.

Η διαδρομή από τα σύνορα της Μαυριτανίας ως την πρωτεύουσα Nouakchott (420 χλμ.) ήταν ένα περιπετειώδη ταξίδι στην αμμώδη γη της Μαυριτανίας, με καυτές καιρικές συνθήκες (43C), καλοδιατηρημένο οδικό άξονα, αφόρητη μοναξιά και με απέραντους σαγηνευτικούς αμμόλοφους.

Χρειάστηκαν 7 ώρες επίπονης οδήγησης για να αντικρίσω τα πρώτα σπίτια της Nouakchott, όπου παρέμεινα για τις δυο επόμενες μέρες. Πρωτίστως για να ξεκουραστώ και κατά δεύτερο να γνωρίσω την μαυριτανική πρωτεύουσα, η οποία ωστόσο δεν με ξετρέλανε! Λίγα τα αξιοθέατά της (Τζαμί Mosque Saudi Arabia, Πάρκο Parc de la leberte), ενώ σκόνη, άμμο και σκουπίδια υπήρχαν σ’ όλη την έκταση της πόλης.

Ωστόσο, με την παρουσία μου στην Nouakchott είχα πλέον φτάσει σε απόσταση αναπνοής από το Dakar – μόλις 560 χλμ. με χώριζαν από τον θρυλικό προορισμό μου. Σύντομα θα ξεκινούσα το τελευταίο ετάπ στο δικό μου ταξιδιωτικό rally Dakar…