"2 Generations’ ride"

Μάθημα… καθ' οδόν!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

18/4/2018

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης συνεχίζει το ταξίδι-σταθμό στην πορεία του ως ταξιδευτής, καθώς είναι η πρώτη τέτοιου είδους εμπειρία που μοιράζεται με τον εντεκάχρονο γιο του! Όπως σας είχαμε υποσχεθεί, εδώ θα μπορείτε να διαβάζετε την πορεία του ταξιδιού και τις εμπειρίες που μοιράζονται πατέρας και γιος:
"Ως γονέας και εκπαιδευτικός, υποστηρίζω διακαώς πως πρέπει να περνάμε όσο γίνεται περισσότερη ώρα με τα παιδιά μας. Να τους προσφέρουμε απλόχερα τον πλούτο της ψυχής μας και όχι της τσέπης μας. Να τα παίρνουμε από το χέρι και να τους δείχνουμε τον πραγματικό κόσμο και όχι να τα αφήνουμε παγιδευμένα στην εικονική πραγματικότητα μιας οθόνης.
Αυτό ακριβώς ήθελα να «φωνάξω» εμπράκτως μέσα από το "2 Generations’ ride", ταξιδεύοντας με τον 11χρονο Γιώργο στην ίδια σέλα μιας μοτοσυκλέτας. Να μοιραστώ μαζί του μοναδικές εμπειρίες ζωής, που θα τις θυμάται για πάντα.


Το ταξίδι με τον μικρό Μητσάκη είχε σχεδιαστεί προσεκτικά αρκετούς μήνες πριν. Καθημερινές ώρες οδήγησης, στάσεις καθοδόν, εξοπλισμός, διατροφή… Η Ιταλία, η Γερμανία, η Αυστρία και η Γαλλία είχαν επιλεγεί ως πεδίο δράσης των δυο αναβατών και της λευκής Honda Africa Twin CRF 1000, ενώ οι πασχαλινές διακοπές του σχολείου ήταν το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο θα ταξιδεύαμε. Μοναδικό ανησυχητικό στοιχείο ήταν το γεγονός ότι εκείνη την εποχή στην Ευρώπη δεν έχει έρθει ακόμα η άνοιξη.


Και πραγματικά, οδηγώντας από την Βενετία -όπου αποβιβαστήκαμε- με προορισμό το Τιρόλο (Venezia-Verona-Brenner-Innsbruck), ο υδράργυρος είχε "παγώσει" κοντά στο 0°C, ενώ τα χιόνια σε πολλά σημεία της διαδρομής μόλις είχαν "εγκαταλείψει" την ασφάλτινη λωρίδα. Η πρώτη διανυκτέρευσή μας έγινε στο χιονισμένο Seefield του Τιρόλο, εκεί όπου παίξαμε χιονοπόλεμο μέχρι τελικής πτώσης.
Επόμενος προορισμός μας τα παραμυθένια κάστρα Neuschwanstein και Hohenschwangau, στους πρόποδες των Βαυαρικών Άλπεων. Μάθημα Ιστορίας για τον Γιώργο, που μαγεύτηκε από το ανυπέρβλητο θέαμα των δυο μνημειακών αξιοθέατων της Νότιας Γερμανίας.
Κι από την Βαυαρία βρεθήκαμε κατόπιν στις όχθες του Δούναβη, στην Βιέννη. Εδώ η Όλγα ήρθε αεροπορικώς και όλοι μαζί ψάλλαμε το “Χριστός Ανέστη” στην ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Αντί όμως για πασχαλινό αρνί, φάγαμε τελικά σνίτσελ…


Αναζητώντας πιο ζεστές αναμνήσεις, αφήσαμε πίσω μας την Αυστρία και στρέψαμε την πυξίδα στο νότο. Η λευκή Honda Africa Twin CRF 1000 θα μας οδηγούσε και πάλι στις ακτές της Μεσογείου, με προορισμό τις κοσμοπολίτικες πόλεις του Μονακό, της Νίκαιας και των Καννών. Φτάνοντας όμως στην Γένοβα, ο Γιώργος έριξε την ιδέα να πάμε Αφρική και συγκεκριμένα στην Τυνησία. Η πρότασή του με βρήκε θετικό και έτσι, αντί για την Κυανή Ακτή, βρεθήκαμε να αποβιβαζόμαστε στις βορειοαφρικανικές ακτές. Σαχάρα, σου ερχόμαστε…
"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

"Trans – Asian 2017", Myanmar

Σε μέρη εξωτικά
24/7/2017

Μετά την Ινδία, το "Trans – Asian 2017" συνεχίστηκε στην Myanmar (πρώην Βιρμανία). Εδώ όμως η κατάσταση ήταν λίγο ιδιαίτερη, όσον αφορά το ταξίδι μου σ’ αυτήν την χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας. Οι ταξιδιώτες που επισκέπτονται την Myanmar με το δικό τους μεταφορικό μέσον είναι υποχρεωμένοι -για όλο το χρονικό διάστημα της παρουσίας τους στην Myanmar- να έχουν μαζί τους την συνοδεία ενός αυτοκινήτου, με δυο κρατικούς υπαλλήλους του Υπουργείου Τουρισμού. Μιλάμε δηλαδή για έναν αυστηρά εποπτευόμενο-ελεγχόμενο τρόπο ταξιδιού…

Ούτε κι εγώ κατάφερα να ξεφύγω από το μάτι της κυβέρνησης των στρατιωτικών, που κυβερνούν με σιδερένια πυγμή την Μιανμάρ από το 1962. Από τα σύνορα της Ινδίας μέχρι τα σύνορα της Ταϊλάνδης –για 9 μέρες και για 2.000 χιλιόμετρα– μαζί μου είχα δυο κρατικούς λειτουργούς της Myanmar, οι οποίοι με ακολουθούσαν παντού με το αυτοκίνητό τους και φρόντιζαν να μου κάνουν την ζωή εύκολη –αλλά και ελεγχόμενη.

Αυτό φυσικά δεν με εμπόδισε καθόλου να εξερευνήσω –έστω και με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο– την Βιρμανία των σχολικών μου βιβλίων (η χώρα άλλαξε όνομα το 1989). Ταξιδεύοντας με την λευκή Africa Twin 1000 στους υποβαθμισμένους δρόμους της Myanmar, παντού σκόνταφτα πάνω σε καλοσύνη και ευγένεια, ενώ με έκπληξη αντίκριζα μια χώρα που φωτίζεται από τον βουδισμό και τα χαμογελαστά πρόσωπα των φιλόξενων κατοίκων της. Κι όσον αφορά τα τουριστικά θέλγητρα της Myanmar, η κοιλάδα Bagan με τις 5.000 παγόδες, το βουδιστικό μοναστήρι στην κορυφή του όρους Mt. Popa, οι βουδιστικές παγόδες της πόλης Mandaley και η πρωτεύουσα Yangon μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μου.

Τις δυο τελευταίες μέρες στην Myanmar πνίγηκα στην βροχή (εποχή μουσώνων γαρ). Η πιο δύσκολη στιγμή που πέρασα ήταν καθοδόν για τα σύνορα της Ταϊλάνδης. Για 50 χιλιόμετρα πορείας, χρειάστηκα περίπου 8 ώρες, μιας και είχαν ξεχειλίσει τρία ποτάμια πάνω στην διαδρομή και περιμέναμε να πέσει η στάθμη του νερού νερό για να περάσουμε. Ποιές γέφυρες, ποιός δρόμος!

Φτάνοντας στα ταϊλανδέζικα σύνορα, δεν στενοχωρήθηκα ιδιαίτερα που αποχωρίστηκα τους δυο “φύλακές” μου. Στενοχωρήθηκα όμως που δεν μπόρεσα να ταξιδέψω όπως εγώ ήθελα στην Myanmar, αλλά και χάρηκα που έβαζα πλέον ρόδα στην ξελογιάστρα Ταϊλάνδη…

 

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες