"2 Generations’ ride"

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

18/4/2018

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης συνεχίζει το ταξίδι-σταθμό στην πορεία του ως ταξιδευτής, καθώς είναι η πρώτη τέτοιου είδους εμπειρία που μοιράζεται με τον εντεκάχρονο γιο του! Όπως σας είχαμε υποσχεθεί, εδώ θα μπορείτε να διαβάζετε την πορεία του ταξιδιού και τις εμπειρίες που μοιράζονται πατέρας και γιος:
"Ως γονέας και εκπαιδευτικός, υποστηρίζω διακαώς πως πρέπει να περνάμε όσο γίνεται περισσότερη ώρα με τα παιδιά μας. Να τους προσφέρουμε απλόχερα τον πλούτο της ψυχής μας και όχι της τσέπης μας. Να τα παίρνουμε από το χέρι και να τους δείχνουμε τον πραγματικό κόσμο και όχι να τα αφήνουμε παγιδευμένα στην εικονική πραγματικότητα μιας οθόνης.
Αυτό ακριβώς ήθελα να «φωνάξω» εμπράκτως μέσα από το "2 Generations’ ride", ταξιδεύοντας με τον 11χρονο Γιώργο στην ίδια σέλα μιας μοτοσυκλέτας. Να μοιραστώ μαζί του μοναδικές εμπειρίες ζωής, που θα τις θυμάται για πάντα.

Το ταξίδι με τον μικρό Μητσάκη είχε σχεδιαστεί προσεκτικά αρκετούς μήνες πριν. Καθημερινές ώρες οδήγησης, στάσεις καθοδόν, εξοπλισμός, διατροφή… Η Ιταλία, η Γερμανία, η Αυστρία και η Γαλλία είχαν επιλεγεί ως πεδίο δράσης των δυο αναβατών και της λευκής Honda Africa Twin CRF 1000, ενώ οι πασχαλινές διακοπές του σχολείου ήταν το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο θα ταξιδεύαμε. Μοναδικό ανησυχητικό στοιχείο ήταν το γεγονός ότι εκείνη την εποχή στην Ευρώπη δεν έχει έρθει ακόμα η άνοιξη.

Και πραγματικά, οδηγώντας από την Βενετία -όπου αποβιβαστήκαμε- με προορισμό το Τιρόλο (Venezia-Verona-Brenner-Innsbruck), ο υδράργυρος είχε "παγώσει" κοντά στο 0°C, ενώ τα χιόνια σε πολλά σημεία της διαδρομής μόλις είχαν "εγκαταλείψει" την ασφάλτινη λωρίδα. Η πρώτη διανυκτέρευσή μας έγινε στο χιονισμένο Seefield του Τιρόλο, εκεί όπου παίξαμε χιονοπόλεμο μέχρι τελικής πτώσης.
Επόμενος προορισμός μας τα παραμυθένια κάστρα Neuschwanstein και Hohenschwangau, στους πρόποδες των Βαυαρικών Άλπεων. Μάθημα Ιστορίας για τον Γιώργο, που μαγεύτηκε από το ανυπέρβλητο θέαμα των δυο μνημειακών αξιοθέατων της Νότιας Γερμανίας.
Κι από την Βαυαρία βρεθήκαμε κατόπιν στις όχθες του Δούναβη, στην Βιέννη. Εδώ η Όλγα ήρθε αεροπορικώς και όλοι μαζί ψάλλαμε το “Χριστός Ανέστη” στην ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Αντί όμως για πασχαλινό αρνί, φάγαμε τελικά σνίτσελ…

Αναζητώντας πιο ζεστές αναμνήσεις, αφήσαμε πίσω μας την Αυστρία και στρέψαμε την πυξίδα στο νότο. Η λευκή Honda Africa Twin CRF 1000 θα μας οδηγούσε και πάλι στις ακτές της Μεσογείου, με προορισμό τις κοσμοπολίτικες πόλεις του Μονακό, της Νίκαιας και των Καννών. Φτάνοντας όμως στην Γένοβα, ο Γιώργος έριξε την ιδέα να πάμε Αφρική και συγκεκριμένα στην Τυνησία. Η πρότασή του με βρήκε θετικό και έτσι, αντί για την Κυανή Ακτή, βρεθήκαμε να αποβιβαζόμαστε στις βορειοαφρικανικές ακτές. Σαχάρα, σου ερχόμαστε…"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_EICMA2025

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

27/10/2022

Η είσοδός μου (ξανά) στo ιταλικό έδαφος σηματοδότησε την αρχή του τέλους του “RIDE THE CLASSIC WAY”, αφού λιγότερα από 600 χλμ. με χώριζαν πλέον από το λιμάνι της Ancona, την «πύλη εξόδου» μου από την χώρα. Η πρώτη διανυκτέρευσή μου στην Ιταλία πραγματοποιήθηκε στην κωμόπολη Bormio, ενώ η επόμενη διανυκτέρευση ήταν προγραμματισμένη να γίνει στην ατμοσφαιρική Verona.

Με την πλάτη γυρισμένη στα ψηλά αλπικά βουνά, ξεκίνησα με αμείωτο κέφι το δίτροχο οδοιπορικό μου στις επίπεδες εκτάσεις της Βόρειας Ιταλίας, με επόμενο προορισμό την πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας! Όμως, οδηγώντας στην διαδρομή Bormio–Edolo–Brescia–Verona (230 χλμ.) μέσω ενός δικτύου εθνικών οδών (όχι autostrada), «έχασα την μπάλα» με αντίπαλο τον χρόνο. Στάση κάθε λίγο για φωτογράφιση τοπίων, στάση για εσπρεσάκι, στάση για την εξερεύνηση γραφικών κωμοπόλεων καθοδόν, στάση δίπλα στις όχθες της λίμνης Iseo… Τελικά, έφτασα μετά από 6 ολόκληρες ώρες στη πόλη της Verona!

Για τις ερωτευμένες ψυχές που θέλουν να ζήσουν ένα δυνατό, ρομαντικό παραμύθι και να περιηγηθούν σε μια πόλη με ιταλική φινέτσα, πλούσια ιστορία, σαιξπηρική ατμόσφαιρα και μεσαιωνικά αρχιτεκτονήματα, η Verona του ποταμού Adige αποτελεί τον ιδανικό προορισμό. Με αφετηρία τη διάσημη πλατεία Piazza Bra, η Verona με ταξίδεψε πίσω στο χρόνο, μέσα από μια μεγάλη βόλτα που έκανα στα κυριότερα μνημεία–αξιοθέτά της: η ρωμαική Αρένα, το σπίτι της Ιουλιέτας, η γοητευτική πλατεία Piazza delle Erbe, οι τάφοι της δυναστείας Σκαλιτζέρι και η γέφυρα Σκαλιτζέρι.

Η τελευταία οδική αποστολή της μαύρης BMW R18 CLASSIC επί ιταλικού εδάφους έλαβε χώρα στη διαδρομή Verona–Rimini–Fano–Ancona (330 χλμ.). Η θριαμβευτική Αψίδα του Αυγούστου, ένα μνημειακό κτίσμα που ανεγέρθηκε στην παραθαλάσσια πόλη Fano από τον αυτοκράτορα Αύγουστο (9 μ. Χ.), στάθηκε η αφορμή να σταθμεύσω στο κέντρο της Fano και να αναζητήσω το καλοδιατηρημένο ρωμαικό μνημείο -για την ιστορία, ιδρυτής της Fano ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας (49 π. Χ.).

Με την άφιξη στο πολυσύχναστο λιμάνι της Ancona, το “RIDE THE CLASSIC WAY” έριξε τίτλους τέλους μετά από 3.200 υπέροχα, απροβλημάτιστα χιλιόμετρα σε Ιταλία, Ελβετία, Λιχτενστάιν, Γερμανία και Γαλλία. Ενώ το υδάτινο ταξίδι Ancona–Patra που ακολούθησε στα νερά της Αδριατικής και του Ιονίου με το σύγχρονο πλοίο της ANEK LINES “OLYMPIC CHAMPION”, μ’ έφερε πίσω στην αγκαλιά της πατρίδας μετά από 19 ημέρες. Ένα ακόμα δίτροχο οδοιπορικό στους δρόμους του κόσμου ολοκληρώθηκε με τις καλύτερες αναμνήσεις!

Παραδίδοντας το κλειδί της BMW R18 CLASSIC στον κ. Γ. Δουλγερίδη της BMW MOTORRAD HELLAS, μου ζητήθηκε να περιγράψω επιγραμματικά τις εντυπώσεις μου από την «συμβίωσή» μου με την εμβληματική Cruiser της BMW. Αντίθετα με τις όποιες αρχικές επιφυλάξεις μου, η BMW R18 αποδείχτηκε εντέλει μια ευκολοδήγητη και απολαυστική μοτοσυκλέτα, η οποία με καταγοήτευσε με την νοσταλγική σχεδίασή της, με συνάρπασε με τον «Big Boxer» κινητήρα της και την κτηνώδη ροπή του, και με ταξίδεψε σε δρόμους στριφτερούς με χάρη μπαλαρίνας.