European Heritage Tour - Ο γύρος της Ευρώπης με BMW R18 Transcontinental, Ε’ μέρος

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

21/9/2023

Μετά την Εσθονία, ήρθε η σειρά της Λετονίας να παραλάβει την ταξιδιωτική “σκυτάλη” του EUROPEAN HERITAGE TOUR. Στους δρόμους της Εσθονίας, η μαύρη BMW R18 TRANSCONTINENTAL είχε «γράψει» μόλις 195 χλμ., ενώ οι αποστάσεις που κληθήκαμε να διανύσουμε κατόπιν στη Λετονία (190 χλμ.) και στη Λιθουανία (320 χλμ.) ήταν εξίσου μικρές.

Με πληθυσμό περίπου 780.000 κατοίκους, η πρωτεύουσα Ρίγα της Λετονίας αποτελεί τη μεγαλύτερη πόλη των χωρών της Βαλτικής. Με πλούσια ιστορικά και πολιτιστικά αξιοθέατα, η Ρίγα μάς κέρδισε απόλυτα. Στις art nouveau γειτονιές, στα δαιδαλώδη πλακόστρωτα σοκάκια της παλαιάς Πόλης, στα καλοδιατηρημένα πυργόσπιτα και στα ενδιαφέροντα μουσεία της, είδαμε αποτυπωμένη όλη την ιστορία μιας πόλης που θεωρείται ένα αυθεντικό έργο τέχνης της Βαλτικής.

European Heritage Tour - Ο γύρος της Ευρώπης με BMW R18 Transcontinental

Στην επίπεδη Λιθουανία, τη 16η κατά σειρά χώρα του EUROPEAN HERITAGE TOUR, γράφτηκε ο επίλογος της περιοδείας μας στις Βαλτικές χώρες. Δύο ήταν οι σημαντικότερες στάσεις μας στη Λιθουανία: ο περίφημος “Λόφος των Σταυρών” (με 100.000 σταυρούς αντιπροσωπεύει έναν ιερό τόπο προσκυνήματος των ντόπιων) και το μεσαιωνικό κάστρο της ατμοσφαιρικής πόλης Kaunas.

Και μετά τις Βαλτικές χώρες, για τα επόμενα 730 χλμ. αναπνέαμε… αέρα Πολωνίας! Ένας υποδειγματικός αυτοκινητόδρομος (δίχως ευτυχώς διόδια) φιλοξένησε τους τροχούς της ακούραστης BMW R18 TRANSCONTINENTAL, η οποία μάς οδήγησε αρχικά στη πρωτεύουσα Βαρσοβία και κατόπιν στη μνημειακή πόλη Κρακοβία. Οι δυο πόλεις της Πολωνίας, μέσα από τα εξαίσια γοτθικά-αναγεννησιακά αρχιτεκτονήματα, την αξιόλογη πολιτιστική κληρονομιά και τη δυνατή μεσαιωνική ταυτότητά τους μάς εξιστόρησαν την μακραίωνη ιστορική διαδρομής τους και μας χάρισαν ένα μοναδικό ταξίδι πίσω στον χρόνο.

Το ταξιδιωτικό κεφάλαιο “Πολωνία” έκλεισε μόλις 105 χλμ. νότια της Κρακοβίας, όταν διαβήκαμε τα σύνορα της Σλοβακίας. Όλη μας η πορεία στη Σλοβακία (210 χλμ.) ήταν μια δαντελωτή ορεινή διαδρομή μέσα στο καταπράσινο βασίλειο των ορέων Τάτρα, ενώ στη γειτονική Ουγγαρία, ο δρόμος απέκτησε απόλυτα ευθυτενή χαρακτήρα καθώς διέσχιζε τις επίπεδες εκτάσεις της χώρας.

Στη Σερβία επιλέξαμε την πόλη Novi Sad για τη μοναδική διανυκτέρευσή μας εντός της σερβικής επικράτειας. Παρεμπιπτόντως, προσεγγίζοντας την παραδουνάβια Novi Sad, το κοντέρ της BMW R18 TRANSCONTINENTAL κατέγραφε 13.630 χλμ. από την αρχή του πανευρωπαϊκού οδοιπορικού μας, ενώ για την ολοκλήρωσή του υπολείπονταν μόνο 1.200 χλμ. Ήμασταν κοντά στο τέλος!

Κι από την Σερβία, πέρασμα κατόπιν στη Βόρεια Μακεδονία! Η πρωτεύουσα Σκόπια μάς ξενάγησε στην κεντρική πλατεία με τα πομπώδη αγάλματα και τις κακόγουστες αρχιτεκτονικές κατασκευές, καθώς και στο ανατολίτικο παζάρι της μουσουλμανικής συνοικίας. Τίποτα το συγκλονιστικό, τίποτα το ενδιαφέρον…

Ο χρόνος σημάδευε την 40η ημέρα του EUROPEAN HERITAGE TOUR όταν φωτογραφιζόμασταν δίπλα στην πινακίδα “WELCOME TO HELLAS”. Με την άφιξή μας στη συνοριακή είσοδος των Ευζώνων, η επιστροφή στα πάτρια εδάφη ήταν πλέον γεγονός. Έχοντας μοιραστεί τη σέλα της εμβληματικής cruiser BMW R18 TRANSCONTINENTAL, πατέρας και γιος πρωταγωνιστήσαμε σε μια ακόμα ανατρεπτική ταινία δρόμου, γεμίσαμε το μυαλό μας με εικόνες μοναδικές και “κτίσαμε” κοινές εμπειρίες ζωής που θα τις θυμόμαστε για πάντα…

ΣΤΗ ΣΕΛΑ ΤΗΣ BMW R18 TRANSCONTINENTAL

Σχεδιασμένη αποκλειστικά για ταξίδια με πολυτέλεια και απολαυστικό cruising, η BMW R18 TRANSCONTINENTAL αποδείχτηκε μια σχετικά ευκολοδήγητη μοτοσυκλέτα, παρά τον μεγάλο όγκο και τα κιλά της (τα οποία είναι κατανεμημένα όπως πρέπει). Για 40 ημέρες η BMW R18 TRANSCONTINENTAL μάς ταξίδεψε με άνεση και ασφάλεια, καταγράφοντας συνολικά 14.826 χλμ. Στους ευρωπαϊκούς αυτοκινητοδρόμους ήταν μια δίτροχη “λιμουζίνα”, ενώ στους επαρχιακούς δρόμους έστριβε με απρόσμενη ευκολία.

Ο “Big Boxer” κινητήρας διέθετε κτηνώδη ροπή (τραβούσε δυνατά από τις 1.500 στροφές) και το σύστημα φρένων της Brembo ανταποκρινόταν άψογα στην ακινητοποίηση της μοτοσυκλέτας. Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε η κατανάλωση καυσίμων, αφού με ταχύτητες ταξιδιού 110–120 km/h κυμαινόταν γύρω στα 5,3 lt/100km.

Πλήρως λειτουργικός αποδείχθηκε ο εξοπλισμός της μοτοσυκλέτας, που περιλάμβανε φαίρινγκ με ψηλή ζελατίνα και αεροδυναμικό σχεδιασμό (απόλυτη ήταν η προστασία από βροχή και αέρα), τέσσερα αναλογικά όργανα μαζί με μια TFT οθόνη 10,25'', δύο επιπλέον στρογγυλούς προβολείς, ηχοσύστημα Marshall, προστατευτικά κάγκελα για τον κινητήρα και 3 βαλίτσες (δύο πλαϊνές και top case).

Όσον αφορά τον Γιώργο, στο τέλος της κάθε ημέρας -ακόμα και μετά από 12 ώρες ταξιδιού- κατέβαινε ξεκούραστος και ευδιάθετος από την άνετη σέλα της BMW R18 TRANSCONTINENTAL, σαν να ταξίδευε με αυτοκίνητο. Χάρη στην εργονομική σχεδίαση της θέσης του συνοδηγού, ο Γιώργος απολάμβανε κάθε μέρα το EUROPEAN HERITAGE TOUR, μέχρι την ολοκλήρωση του.

ΧΟΡΗΓΟΙ & ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ

Θερμές ευχαριστίες στους χορηγούς και υποστηρικτές που συμμετείχαν στο ταξιδιωτικό εγχείρημα EUROPEAN HERITAGE TOUR:

1) BMW MOTORRAD HELLAS (παραχώρηση BMW R18
TRANSCONTINENTAL)
2) MOTOREX (Λιπαντικά μοτοσυκλετών)
3) MOTO MARKET (Στον συνοδηγό χορηγήθηκαν ένδυση NORDCΟDE, μπότες
REVIT, κράνος CABERG, γάντια & αδιάβροχα NORDCΟDE).
4) GIVI (Dry bag)
5) HELMET HOME (Καθαρισμός–πώληση κρανών & μοτοσυκλετιστικής ένδυσης)
6) Περιοδικό μοτοσυκλέτας ΜΟΤΟ & www.motomag.gr
7) Καθημερινό περιοδικό μοτοσυκλέτας www.bikeit.gr
8) PHOTOAGORA. GR (Κατάστημα φωτογραφικών ειδών)
9) CANON (εταιρία φωτογραφικών ειδών)

Ετικέτες

ταξίδι

ταξιδιωτικό

μητσάκης

european heritage tour

https://bit.ly/MOTO_669

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

2/5/2017

Μετά την Erbil, το δίτροχο οδοιπορικό στο "λαβωμένο" Ιράκ συνεχίστηκε με προορισμό την πόλη Sulaymaniyah (180 χλμ. νοτιοανατολικά). Οι τροχοί της ΚΤΜ 1050 Adventure κυλούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα πάνω στην ημιορεινή διαδρομή Erbil-Shaqlawa-Dokan-Sulaymaniyah, όμως, η ενέργειά μου να απαθανατίσω φωτογραφικά την λίμνη Dokan στάθηκε η αιτία να συλληφθώ και να οδηγηθώ στην κεντρική στρατιωτική διοίκηση της κοντινής πόλης Dokan. Εκεί, μετά την εξακρίβωση των στοιχείων μου και την διαπίστωση πως δεν είχα φωτογραφίσει το υδροηλεκτρικό φράγμα της λίμνης, αφέθηκα ελεύθερος να συνεχίσω την πορεία μου…

Πριν καταλύσω σε κάποιο ξενοδοχείο, παρκάρισα την μοτοσυκλέτα στο κέντρο της Sulaymaniyah και ξεκίνησα πεζός να τριγυρνώ ανάμεσα στο ετερόκλιτο πλήθος της υπαίθριας αγοράς. Αυτό που με ενθουσίαζε περισσότερο ήταν πως σε κάθε φωτογραφικό κλικ, κέρδιζα όχι μόνο το χαμόγελο, αλλά και την θερμή "αγκαλιά" των ντόπιων. Από τις πάμπολλες προσκλήσεις για φιλοξενία που δέχτηκα, με "κέρδισε" τελικά ο συμπαθέστατος Χασάν.

Για δυο μέρες, ο Ιρακινός οικοδεσπότης μου με ξενάγησε στα πιο δυνατά αξιοθέατα της γενέτειράς του (στο Μεγάλο Τζαμί, στο Μουσείο του Απελευθερωτικού αγώνα των Κούρδων "Amna Suraka", στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό Μουσείο "Slemani"), καθώς και στο μνημείο της κοντινής πόλης Halabja (80 χλμ. νότια), το οποίο ήταν αφιερωμένο στην μνήμη των 6.800 θυμάτων που έχασαν την ζωή τους, όταν στις 16/3/1988 ο Σαντάμ Χουσεΐν εξαπέλυσε επίθεση με χημικά εναντίον των Κούρδων της περιοχής.

Έχοντας ανεφοδιαστεί σε καύσιμα (0,60 ευρώ/λίτρο), αποχαιρέτησα νωρίς εκείνο το πρωινό τον Χασάν, την Sulaymaniyah και ξεκίνησα με προορισμό το Kirkuk (110 χλμ. δυτικά). Προσεγγίζοντας απροβλημάτιστα το κέντρο της πόλης, το θέαμα που αντίκρισα ήταν δυστυχώς αποκαρδιωτικό, καθώς παντού υπήρχαν τα σημάδια της πρόσφατης βομβιστικής επίθεσης των τζιχαντιστών, που πραγματοποιήθηκε στα μέσα Φεβρουαρίου 2017 και προκάλεσε μεγάλες υλικές καταστροφές και δεκάδες θύματα.

Στις δυο μέρες που παρέμεινα στο Kirkuk, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν δύο πράγματα: η έντονη παρουσία της αστυνομίας και του στρατού στους κεντρικούς δρόμους της πόλης (όλοι ήταν με το δάκτυλο στη σκανδάλη), όπως και το γεγονός ότι η καθημερινότητα των κατοίκων κυλούσε σε φυσιολογικούς ρυθμούς και όλοι έδειχναν να απολαμβάνουν το ευχάριστο διάλλειμα – μέχρι την επόμενη ίσως επίθεση…

Οι τίτλοι τέλους του δίτροχου οδοιπορικού μου στο Ιράκ έπεσαν τρεις μέρες αργότερα στην ιρακινό-τουρκική μεθόριο, όταν με το διαβατήριο στην τσέπη διέσχιζα την συνοριακή γέφυρα (νεκρή ζώνη) των δυο χωρών. Όμως, στην μέση περίπου της γέφυρας, σταμάτησα για λίγο την μαύρη ΚΤΜ. Κοντοστάθηκα, κοίταξα πίσω μου και αντίκρισα μελαγχολικός –αλλά ταυτόχρονα και αισιόδοξος– το "δικό μου" Ιράκ, που εγκάρδια με αποχαιρετούσε και προσδοκούσε σύντομα να με ξαναδεί...