Ταξίδι "DAYTONA DAKAR": Μαρόκο (Ε' Ανταπόκριση)

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

18/7/2022

Η άμμος στην κλεψύδρα του (μαροκινού) χρόνου τελείωνε σύντομα κι εγώ είχα αρκετές ακόμα ταξιδιωτικές εκκρεμότητες να διευθετήσω στην χώρα της Μαγκρέμπ. Η πόλη Fez, η αρχαία ρωμαϊκή πολιτεία Volubilis και η γαλάζια μεντίνα της Chefchaouen συνιστούσαν τους τελευταίους, ξεχωριστούς κρίκους της μαροκινής «αλυσίδας» του “DAYTONA DAKAR”, της οποίας την άκρη θα άγγιζα στο λιμάνι της Tanger – απείχα περίπου 800 χλμ. από την προβλήτα!

Αποχαιρέτησα λοιπόν τον σαγηνευτικό νότο του Μαρόκου και το άγονο οικοσύστημα της Σαχάρας, σκαρφάλωσα ξανά την τραχιά οροσειρά του Άτλαντα και στρατοπέδευσα αρχικά στην πόλη Fez, στις βόρειες παρυφές της οροσειράς. Σιωπηλή μοναχικότητα και αποπνικτική ζέστη (41 C) συνιστούσαν τις οδικές παραμέτρους της δίτροχης πορείας μου εκείνη την ημέρα, ενώ με την άφιξή μου στην Fez το κοντέρ της απροβλημάτιστης DAYTONA ROCKSTAR 500 κατέγραφε 8.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού.

Η περιήγηση και η γνωριμία με τον παλιό τομέα της πόλης (μεντίνα) είναι μια ανυπέρβλητη εμπειρία την οποία θέλουν να βιώσουν όλοι οι επισκέπτες που καταλύουν στην αγκαλιά της Fez. Περιπλανώμενος μέσα στον οικιστικό λαβύρινθο της μεντίνα, τα ανυπόμονα βήματά μου με οδήγησαν σε ανήλια σοκάκια, στενά αδιέξοδα περάσματα, φθαρμένες από τον χρόνο κατοικίες και σε καλά κρυμμένα τζαμιά, ενώ η αχόρταγη ματιά μου κατέγραψε λαλίστατους μικροπωλητές, επίμονους καταστηματάρχες, επιτήδειους χειρώνακτες, αναρίθμητα ποικιλόχρωμα εμπορεύματα και ένα ετερόκλητο πλήθος απλών ανθρώπων του καθημερινού μόχθου. Στα μικρά πλακόστρωτα σοκάκια της μεσαιωνικής Fez έζησα εκστασιασμένος ένα αυθεντικό αραβικό παραμύθι.

Κι από την αραβική καθημερινότητα, μετάβαση πίσω στην αρχαία ρωμαϊκή εποχή! Ξεχωριστή θέση στα ταξιδιωτικά μου πλάνα κατείχε η ρωμαϊκή πολιτεία Volubilis, τα ερείπια της οποίας δέσποζαν περίπου 80 χλμ. βόρεια της Fez. Εκεί με οδήγησε ένας στενός φιδίσιος δρόμος που ανεβοκατέβαινε με διασκεδαστικό τρόπο ένα ανάγλυφο χαμηλών λόφων.

Απλωμένες σε μεγάλη έκταση, μέσα σ’ ένα φυσικό περιβάλλον μεσογειακής χλωρίδας με αμέτρητες ελιές, εσπεριδοειδή και φραγκοσυκιές, οι εναπομείναντες αρχαιολογικές μαρτυρίες της Volubilis με ταξίδεψαν πολύ πίσω στο χρόνο (2ο και 3ο μ. Χ αιώνα). Η Αψίδα του Θριάμβου, η Βασιλική, το Κυβερνείο, ερείπια κατοικιών και ένας αξιόλογος αριθμός υπέροχων ψηφιδωτών αποτελούσαν τους αρχαιολογικούς θησαυρούς ανεκτίμητης αξίας που διασώθηκαν στην Volubilis χάρη στις ιδανικές κλιματολογικές συνθήκες, αλλά και στην ανοχή που παραδόξως υπέδειξαν οι Άραβες κατακτητές.

Η τελευταία μου στάση πριν την άφιξη στο λιμάνι της Tanger είχε χρώμα αποκλειστικά γαλάζιο! Ο λόγος φυσικά για την πασίγνωστη πολιτεία Chefchaouen (110 χλμ. νότια της Tanger), εδώ όπου η μεντίνα της συνιστούσε έναν γαλάζιο πίνακα ζωγραφικής φιλοτεχνημένο από το χέρι του εμπνευσμένου λαϊκού καλλιτέχνη. Τι σήμαινε για μένα η Chefchaouen; Όλες τις αποχρώσεις του γαλάζιου σε μια και μόνη πινελιά…

https://bit.ly/MOTO_668

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

27/1/2023

Στα ιρακινά σύνορα Trebil έμελλε να μείνω δυο ολόκληρα 24ωρα! Έπρεπε αρχικά να ολοκληρώσω τις χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες της χορήγησης ιρακινής βίζας στο διαβατήριό μου, καθώς και της έκδοσης των απαραίτητων εγγράφων για την είσοδό του SYM JOYRIDE 300 στο Ιράκ (έκδοση προσωρινής άδειας κυκλοφορίας & ασφαλιστική κάλυψη). Κι επειδή ο γραφειοκρατικός Γολγοθάς μου δεν τελείωσε την ίδια μέρα, υποχρεώθηκα να διανυκτερεύσω εντός των συνοριακών εγκαταστάσεων -μού προσφέρθηκε από τον συνοριακό διοικητή κρεβάτι και φαγητό!

Το επόμενο πρωινό ήμουν γραφειοκρατικά έτοιμος, αλλά οι άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην ευρύτερη περιοχή ήταν η αιτία που ο συμπαθέστατος Ιρακινός διοικητής μού συνέστησε να μείνω άλλη μια μέρα στις συνοριακές εγκαταστάσεις, μέχρι να καλυτερέψει ο καιρός. Δίχως δεύτερη σκέψη, αποδέχτηκα την πρότασή του και δεν ανέβηκα στη σέλα του SYM JOYRIDE 300.

Νωρίς το επόμενο πρωινό, η συνοριακή μπάρα υψώθηκε στον ουρανό και το Ιράκ με καλωσόρισε! Με προορισμό την πρωτεύουσα Βαγδάτη (547 χλμ. ανατολικά), βρέθηκα να ταξιδεύω μέσα σ’ ένα επίπεδο τοπίο ερήμου με δεκάδες στρατιωτικά φυλάκια ελέγχου καθ’ οδόν. Όλοι οι στρατιώτες ήταν με το δάκτυλο στην σκανδάλη, αφού όλη η περιοχή που διέσχιζα ήταν μια άτυπη εμπόλεμη ζώνη. Εξαιτίας των συχνών επιθέσεων που πραγματοποιούσαν οι μαχητές του ISIS στα διερχόμενα οχήματα, για περίπου 60 χλμ. είχα την συνοδεία–προστασία ενός πάνοπλου στρατιωτικού οχήματος.

Μετά από 10 ώρες οδήγησης (κι ένα σκασμένο πίσω λάστιχο), ευτύχησα να αντικρίσω τα δυτικά προάστια της Βαγδάτης – στο ξενοδοχείο μου έφτασα τελικά με την συνοδεία ενός περιπολικού, για λόγους ασφαλείας. Όλα καλά!

Στις τρεις μέρες που έμεινα στη Βαγδάτη επισκέφθηκα το Αρχαιολογικό Μουσείο, την κεντρική αγορά της Βαγδάτης και το Μνημείο των Μαρτύρων, ενώ πραγματοποίησα και μια ημερήσια εκδρομή με το SYM JOYRIDE 300 στον αρχαιολογικό χώρο της Βαβυλώνας (115 χλμ. νότια).

Ήταν όνειρο ζωής να περπατήσω στους δρόμους της μυθικής Βαβυλώνα. Η «Πύλη του Θεού» υπήρξε το σπουδαιότερο πολιτισμικό και οικονομικό κέντρο της αρχαίας Μεσοποταμίας και ήταν μια πόλη που «λάμπρυνε» όσο λίγες άλλες την αρχαία παγκόσμια Ιστορία.

Κτισμένη στις ανατολικές όχθες του Τίγρη, η Βαγδάτη, η σύγχρονη πρωτεύουσα της Μεσοποταμίας, είχε εμφανή τα σημάδια της παρακμής και της εγκατάλειψης εξαιτίας των πολεμικών καταστροφών που υπέστη τα τελευταία 25 χρόνια.

Κι όσο αναφορά την δίτροχη μετακίνησή μου στην Βαγδάτη –αλλά και στο Ιράκ γενικότερα– ίσχυαν 3 απαγορευτικοί κανόνες: α) η κυκλοφορία των δίκυκλων μετά την δύση του ηλίου απαγορευόταν (εξαιρούνταν οι διανομείς), β) απαγορευόταν ο συνεπιβάτης (λόγω ληστειών),

γ) απαγορευόταν ο ανεφοδιασμός των δίκυκλων σε πρατήρια καυσίμων (βενζίνη μόνο από μπιτόνι ή μπουκάλι)! Και μια ευχάριστη λεπτομέρεια: η τιμή της βενζίνης στο Ιράκ ήταν 0,25 ευρώ/λίτρο.

Μετά την Βαγδάτη των αραβικών παραμυθιών, το ταξίδι “SYM MIDDLE EAST” θα συνέχιζε την ρότα του με επόμενο αστικό προορισμό την πολύπαθη Μοσούλη (405 χλμ. βόρεια της Βαγδάτης).