Ταξίδι – Iraq

Στα πεδία των μαχών

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

2/5/2017

Μετά την Erbil, το δίτροχο οδοιπορικό στο "λαβωμένο" Ιράκ συνεχίστηκε με προορισμό την πόλη Sulaymaniyah (180 χλμ. νοτιοανατολικά). Οι τροχοί της ΚΤΜ 1050 Adventure κυλούσαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα πάνω στην ημιορεινή διαδρομή Erbil-Shaqlawa-Dokan-Sulaymaniyah, όμως, η ενέργειά μου να απαθανατίσω φωτογραφικά την λίμνη Dokan στάθηκε η αιτία να συλληφθώ και να οδηγηθώ στην κεντρική στρατιωτική διοίκηση της κοντινής πόλης Dokan. Εκεί, μετά την εξακρίβωση των στοιχείων μου και την διαπίστωση πως δεν είχα φωτογραφίσει το υδροηλεκτρικό φράγμα της λίμνης, αφέθηκα ελεύθερος να συνεχίσω την πορεία μου…

Πριν καταλύσω σε κάποιο ξενοδοχείο, παρκάρισα την μοτοσυκλέτα στο κέντρο της Sulaymaniyah και ξεκίνησα πεζός να τριγυρνώ ανάμεσα στο ετερόκλιτο πλήθος της υπαίθριας αγοράς. Αυτό που με ενθουσίαζε περισσότερο ήταν πως σε κάθε φωτογραφικό κλικ, κέρδιζα όχι μόνο το χαμόγελο, αλλά και την θερμή "αγκαλιά" των ντόπιων. Από τις πάμπολλες προσκλήσεις για φιλοξενία που δέχτηκα, με "κέρδισε" τελικά ο συμπαθέστατος Χασάν.

Για δυο μέρες, ο Ιρακινός οικοδεσπότης μου με ξενάγησε στα πιο δυνατά αξιοθέατα της γενέτειράς του (στο Μεγάλο Τζαμί, στο Μουσείο του Απελευθερωτικού αγώνα των Κούρδων "Amna Suraka", στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό Μουσείο "Slemani"), καθώς και στο μνημείο της κοντινής πόλης Halabja (80 χλμ. νότια), το οποίο ήταν αφιερωμένο στην μνήμη των 6.800 θυμάτων που έχασαν την ζωή τους, όταν στις 16/3/1988 ο Σαντάμ Χουσεΐν εξαπέλυσε επίθεση με χημικά εναντίον των Κούρδων της περιοχής.

Έχοντας ανεφοδιαστεί σε καύσιμα (0,60 ευρώ/λίτρο), αποχαιρέτησα νωρίς εκείνο το πρωινό τον Χασάν, την Sulaymaniyah και ξεκίνησα με προορισμό το Kirkuk (110 χλμ. δυτικά). Προσεγγίζοντας απροβλημάτιστα το κέντρο της πόλης, το θέαμα που αντίκρισα ήταν δυστυχώς αποκαρδιωτικό, καθώς παντού υπήρχαν τα σημάδια της πρόσφατης βομβιστικής επίθεσης των τζιχαντιστών, που πραγματοποιήθηκε στα μέσα Φεβρουαρίου 2017 και προκάλεσε μεγάλες υλικές καταστροφές και δεκάδες θύματα.

Στις δυο μέρες που παρέμεινα στο Kirkuk, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν δύο πράγματα: η έντονη παρουσία της αστυνομίας και του στρατού στους κεντρικούς δρόμους της πόλης (όλοι ήταν με το δάκτυλο στη σκανδάλη), όπως και το γεγονός ότι η καθημερινότητα των κατοίκων κυλούσε σε φυσιολογικούς ρυθμούς και όλοι έδειχναν να απολαμβάνουν το ευχάριστο διάλλειμα – μέχρι την επόμενη ίσως επίθεση…

Οι τίτλοι τέλους του δίτροχου οδοιπορικού μου στο Ιράκ έπεσαν τρεις μέρες αργότερα στην ιρακινό-τουρκική μεθόριο, όταν με το διαβατήριο στην τσέπη διέσχιζα την συνοριακή γέφυρα (νεκρή ζώνη) των δυο χωρών. Όμως, στην μέση περίπου της γέφυρας, σταμάτησα για λίγο την μαύρη ΚΤΜ. Κοντοστάθηκα, κοίταξα πίσω μου και αντίκρισα μελαγχολικός –αλλά ταυτόχρονα και αισιόδοξος– το "δικό μου" Ιράκ, που εγκάρδια με αποχαιρετούσε και προσδοκούσε σύντομα να με ξαναδεί...

Ετικέτες

KTM

https://bit.ly/MOTO_670

Ταξιδιωτικά άρθρα

SYM MIDDLE EAST: Στους δρόμους της Μέσης Ανατολής, με SYM Joyride 300 - Μέρος 2

Στο Ιράκ

SYM Middle East ταξιδιωτικό με τον Κ. Μητσάκη

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

27/1/2023

Στα ιρακινά σύνορα Trebil έμελλε να μείνω δυο ολόκληρα 24ωρα! Έπρεπε αρχικά να ολοκληρώσω τις χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες της χορήγησης ιρακινής βίζας στο διαβατήριό μου, καθώς και της έκδοσης των απαραίτητων εγγράφων για την είσοδό του SYM JOYRIDE 300 στο Ιράκ (έκδοση προσωρινής άδειας κυκλοφορίας & ασφαλιστική κάλυψη). Κι επειδή ο γραφειοκρατικός Γολγοθάς μου δεν τελείωσε την ίδια μέρα, υποχρεώθηκα να διανυκτερεύσω εντός των συνοριακών εγκαταστάσεων -μού προσφέρθηκε από τον συνοριακό διοικητή κρεβάτι και φαγητό!

Το επόμενο πρωινό ήμουν γραφειοκρατικά έτοιμος, αλλά οι άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην ευρύτερη περιοχή ήταν η αιτία που ο συμπαθέστατος Ιρακινός διοικητής μού συνέστησε να μείνω άλλη μια μέρα στις συνοριακές εγκαταστάσεις, μέχρι να καλυτερέψει ο καιρός. Δίχως δεύτερη σκέψη, αποδέχτηκα την πρότασή του και δεν ανέβηκα στη σέλα του SYM JOYRIDE 300.

Νωρίς το επόμενο πρωινό, η συνοριακή μπάρα υψώθηκε στον ουρανό και το Ιράκ με καλωσόρισε! Με προορισμό την πρωτεύουσα Βαγδάτη (547 χλμ. ανατολικά), βρέθηκα να ταξιδεύω μέσα σ’ ένα επίπεδο τοπίο ερήμου με δεκάδες στρατιωτικά φυλάκια ελέγχου καθ’ οδόν. Όλοι οι στρατιώτες ήταν με το δάκτυλο στην σκανδάλη, αφού όλη η περιοχή που διέσχιζα ήταν μια άτυπη εμπόλεμη ζώνη. Εξαιτίας των συχνών επιθέσεων που πραγματοποιούσαν οι μαχητές του ISIS στα διερχόμενα οχήματα, για περίπου 60 χλμ. είχα την συνοδεία–προστασία ενός πάνοπλου στρατιωτικού οχήματος.

Μετά από 10 ώρες οδήγησης (κι ένα σκασμένο πίσω λάστιχο), ευτύχησα να αντικρίσω τα δυτικά προάστια της Βαγδάτης – στο ξενοδοχείο μου έφτασα τελικά με την συνοδεία ενός περιπολικού, για λόγους ασφαλείας. Όλα καλά!

Στις τρεις μέρες που έμεινα στη Βαγδάτη επισκέφθηκα το Αρχαιολογικό Μουσείο, την κεντρική αγορά της Βαγδάτης και το Μνημείο των Μαρτύρων, ενώ πραγματοποίησα και μια ημερήσια εκδρομή με το SYM JOYRIDE 300 στον αρχαιολογικό χώρο της Βαβυλώνας (115 χλμ. νότια).

Ήταν όνειρο ζωής να περπατήσω στους δρόμους της μυθικής Βαβυλώνα. Η «Πύλη του Θεού» υπήρξε το σπουδαιότερο πολιτισμικό και οικονομικό κέντρο της αρχαίας Μεσοποταμίας και ήταν μια πόλη που «λάμπρυνε» όσο λίγες άλλες την αρχαία παγκόσμια Ιστορία.

Κτισμένη στις ανατολικές όχθες του Τίγρη, η Βαγδάτη, η σύγχρονη πρωτεύουσα της Μεσοποταμίας, είχε εμφανή τα σημάδια της παρακμής και της εγκατάλειψης εξαιτίας των πολεμικών καταστροφών που υπέστη τα τελευταία 25 χρόνια.

Κι όσο αναφορά την δίτροχη μετακίνησή μου στην Βαγδάτη –αλλά και στο Ιράκ γενικότερα– ίσχυαν 3 απαγορευτικοί κανόνες: α) η κυκλοφορία των δίκυκλων μετά την δύση του ηλίου απαγορευόταν (εξαιρούνταν οι διανομείς), β) απαγορευόταν ο συνεπιβάτης (λόγω ληστειών),

γ) απαγορευόταν ο ανεφοδιασμός των δίκυκλων σε πρατήρια καυσίμων (βενζίνη μόνο από μπιτόνι ή μπουκάλι)! Και μια ευχάριστη λεπτομέρεια: η τιμή της βενζίνης στο Ιράκ ήταν 0,25 ευρώ/λίτρο.

Μετά την Βαγδάτη των αραβικών παραμυθιών, το ταξίδι “SYM MIDDLE EAST” θα συνέχιζε την ρότα του με επόμενο αστικό προορισμό την πολύπαθη Μοσούλη (405 χλμ. βόρεια της Βαγδάτης).