Ταξίδι "Volga Route": Οι πηγές του ποταμού (Δ' Ανταπόκριση)

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

12/9/2022

Η Καζάν ήταν η πέμπτη από τις επτά πόλεις του Βόλγα που είχα να επισκεφθώ στα πλαίσια του“VOLGA ROUTE” -υπολείπονταν άλλες δυο πόλεις, η Νίζνι Νοβογκορόντ και η Γιάροσλαβλ. Παράλληλα, έχοντας διατρέξει με την BMW F 850 GS περισσότερα από τα 2/3 των 3.530 υδάτινων χιλιόμέτρων του Βόλγα, ήταν πλέον θέμα λίγων ημερών να προσεγγίσω τις πηγές του μεγαλύτερου ποταμού της Ευρώπης και να πανηγυρίσω την πραγμάτωση του ταξιδιωτικού μου στόχου.

Γενέτειρα του διάσημου συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι και του νομπελίστα πυρηνικού επιστήμονα Αντρέι Ζαχάρωφ, η Νίζνι Νοβογκορόντ χαρακτηρίζεται ως η “τρίτη πρωτεύουσα της Ρωσίας” και δικαίως καμαρώνει για τα -περισσότερα από 600- ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της. Φυσικά και δεν μπόρεσα να τα δω όλα αυτά, αλλά σίγουρα πήρα μια αντιπροσωπευτική εικόνα αυτής της εξέχουσας μητρόπολης του ρώσικου πολιτισμού. Η γνωριμία μου με τη Νίζνι Νοβογκορόντ επικεντρώθηκε κυρίως στον εκτεταμένο χώρο του Nizhny Novgorod Kremlin, στον σκηνογραφικό πεζόδρομο Bolshaya Pokrovskaya και στις κλίμακες-σκάλες Chkalov Stairs, οι οποίες μού πρόσφεραν ένα αποκαλυπτικό πανόραμα του εθνικού ποταμού της Ρωσίας.

Δίχως ιδιαίτερη κίνηση καθοδόν, μετά από 370 χλμ. αντάμωσα στο δίτροχο διάβα μου την Γιάροσλαβλ, την τελευταία μούσα του Βόλγα. Σημείο αναφοράς της χιλιόχρονης Γιάροσλαβλ (ιδρύθηκε το 1010) ήταν το ιστορικό της κέντρο που αποτελεί Μνήμειο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, καθώς και οι πάμπολλες εκκλησίες της.

Αποχαιρετώντας την Γιάροσλαβλ μέσα από τους καθρέπτες της μοτοσυκλέτας, οι πηγές του Βόλγα αποτελούσαν τον επόμενο -και τελικό πια- στόχο μου. Εκείνη την ημέρα υπολείπονταν μόλις 587 χλμ. για να προσεγγίσω την περιοχή Valdai Hills, εκεί όπου «γεννιέται» ο μεγάλος ποταμός της χώρας. Το δίτροχο οδοιπορικό “VOLGA ROUTE” πλησίαζε πανηγυρικά στο τέλος του.

Με σύμμαχο έναν ζεστό καλοκαιρινό ήλιο, τα τελευταία 20 χωμάτινα χιλιόμετρα της διαδρομής με οδήγησαν στον μικρό οικισμό Volgoverkhovye. Εκεί άφησα παράμερα την πράσινη μοτοσυκλέτα και περιηγήθηκα στον χώρο των πηγών του Βόλγα. Στο σημείο που ανέβλυζε ο Βόλγας ορθωνόταν ένα μικρό ξύλινο παρεκκλήσι, ενώ λίγα μέτρα πιο μακριά είχε ήδη σχηματιστεί μια μικρη κοίτη.

Από εδώ λοιπόν ξεκινούσε ο Βόλγας το μεγάλο του ταξίδι προς την Κασπία Θάλασσα ακολουθώντας μια υδάτινη διαδρομή 3.530 χλμ., δίπλα στην οποία είχα οδηγήσει όλες τις προηγούμενες μέρες τη μοτοσυκλέτα μου -σε αντίστροφη κατεύθυνση. Παρεμπιμπτόντως, με την άφιξή μου στις πηγές του Βόλγα, το κοντέρ της πράσινης BMW F 850 GS σταμάτησε (προσωρινά) στα 6.300 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού.

Και τώρα τι γίνεται; Μπορεί το “VOLGA ROUTE” να είχε τυπικά ολοκληρωθεί, αλλά ο χρόνος και ο δρόμος με «έπρωχναν» να συνεχίσω το ταξίδι μου μέσα στην επικράτεια της Ρωσίας. Αποφάσισα έτσι να βάλω στο GPS τις συντεταγμένες της Μόσχας και να ξεκινήσω με κατεύθυνση την ρωσική μητρόπολη, που με καρτερουσε 225 χλμ. νοτιοανατολικά των πηγών του Βόλγα. Πάμε λοιπόν για άλλα…

https://bit.ly/MOTO_669

1/9/2020

Ταξίδι στην εποχή του κορωνοϊού; Και βέβαια ναι! Προορισμός; Η Βόρεια Ιταλία, η φωλιά του κορωνοϊού στην Ευρώπη! Όχημα περιπέτειας; Ένα ολοκαίνουργιο γαλάζιο παπί SYM VF 125, τ’ οποίο στρώθηκε ευλαβικά από μένα τον ίδιο, απόλαυσε κατόπιν το σέρβις των 1.000 χλμ., εξοπλίστηκε με το απαραίτητο travel-kit και αμέσως μετά ξεκίνησε την ταξιδιωτική του αποστολή. Μετά την Καππαδοκία (2013), την Ινδία (2014) και την Ρωσία (2016), η Βόρεια Ιταλία θα αποτελούσε το επόμενο πεδίο ταξιδιωτικής δράσης μ’ ένα ταπεινό παπί.

Τι πρεσβεύει όμως ένα ταξίδι με παπί, ειδικά στο εξωτερικό; Θράσος, καλαμπούρι, "αλητεία" και ανεμελιά. Τι απαιτεί ένα ταξίδι με παπί; Υπομονή, επιμονή και χαλαρή διάθεση. Πρόκειται για μια μοναδική εμπειρία που επιβάλλεται να την βιώσετε κάποια στιγμή στην ζωή σας. Έστω και στην Ελλάδα…

Στο πρώτο σκέλος του ταξιδιού, το πρόγραμμα είχε Αθήνα – Πάτρα οδικώς και στη συνέχεια επιβίβαση στο πλοίο "ASTERION II" της ANEK LINES με προορισμό την ρομαντική Βενετία. Εν πλω, στη διάρκεια του 32ωρου ταξιδιού μου στα νερά της Αδριατικής, απόλαυσα ποιοτική εξυπηρέτηση μέσα σ’ ένα φιλικό και ευχάριστο περιβάλλον.

Απόβαση λοιπόν στην όμορφη Γαληνότατη, που ξεχείλιζε από μυστηριακό ερωτισμό και ήταν αδύνατον να με αφήσει συναισθηματικά ανεπηρέαστο. Για την Βενετία, άλλωστε, ένα είναι σίγουρο. Εύκολα μπορεί κανείς να περιγράψει τα υδάτινα κανάλια, τα παλάτια, τις ιστορικές πλατείες, τις πέτρινες γέφυρες, τις εκκλησίες και τις αναγεννησιακές κατοικίες της πλωτής πολιτείας του ιταλικού Βορρά. Αλλά δεν μπορεί με τίποτα να μεταδώσει την μαγεία, την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και τον ρομαντισμό αυτής της μοναδικής πόλης.

Τα θέλγητρα της Βενετίας, αν και ήταν αρκετά ισχυρά, δεν μπόρεσαν να με κρατήσουν στην αγκαλιά της πόλης πάνω από μια μέρα, αφού τα βουνά με καλούσαν! Το ορεινό ανάστημα των Ανατολικών Άλπεων (300 χιλιόμετρα βόρεια της Βενετίας) πρέσβευε –για μένα και το γαλάζιο παπί– την υπέρτατη πρόκληση, η οποία άκουγε στο όνομα Passo dello Stelvio. Μιλάμε για το τρίτο ψηλότερο ορεινό πέρασμα της Ευρώπης (2.758 μ.) και το θεαματικότερο όλων. Passo dello Stelvio calls me…

Επειδή τα δίκυκλα κάτω των 150cc απαγορεύονται στην ιταλική Autostrada, χρειάστηκα να οδηγήσω το γαλάζιο SYM VF 125 αποκλειστικά σε επαρχιακούς δρόμους. Ακολουθώντας την διαδρομή Venezia–Trento–Bolzano–Meran, έφτασα μετά από εφτά ώρες στους πρόποδες των Ανατολικών Άλπεων, απ’ όπου ξεκίνησε η ανάβαση στην κορυφή.

Το ακούραστο παπί άρχισε να σκαρφαλώνει αργά και σταθερά, ταξιδεύοντας μέσα σ’ ένα συγκλονιστικό αλπικό τοπίο. Περίπου εννέα χιλιόμετρα πριν την κορυφή, το καταιγιστικό πράσινο με εγκατέλειψε παραχωρώντας την θέση του σ’ ένα βραχώδες τοπίο, ενώ ο φιδίσιος δρόμος που ακροβατούσε στην άκρη της αβύσσου με οδηγούσε όλο και πιο ψηλά –στον ουρανό.

Λίγο αργότερα, πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας, φρενάρισα το γαλάζιο παπί μπροστά στην πινακίδα που καλωσόριζε τους ταξιδιώτες στο ψηλότερο σημείο του περάσματος Passo dello Stelvio. Αφού φωτογραφήθηκα μπροστά της, χαμογέλασα με νόημα. Ο (πρώτος) στόχος επετεύχθη…

Κωνσταντίνος Μητσάκης