Αποκλειστική συνέντευξη Μαυραγάνη: Η λύση του υπουργείου για τις ιστορικές μοτοσυκλέτες

Συνέντευξη με τον υφυπουργό κ. Νίκο Μαυραγάνη
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

12/2/2018

Το τελευταίο διάστημα κάναμε μία μεγάλη προσπάθεια για να στρέψουμε την προσοχή του υπουργείου σε πάγια ζητήματα της μοτοσυκλέτας, αλλά και νέα που προέκυψαν ξαφνικά κι αναπάντεχα: Από τα ATV μέχρι την κατάσταση με τις ιστορικές πινακίδες, δύο ζητήματα που το καθεστώς τους ανατράπηκε τελείως ξαφνικά κι αναπάντεχα, όπως φυσικά συμβαίνει πάντα σε αυτή την γωνιά της Ευρώπης… Για το λόγο αυτό και μέσα από την ευθύνη της θέσης μας στην κορυφή του Ειδικού Τύπου, προγραμματίσαμε συνάντηση με τον κ. Μαυραγάνη που παρέλαβε Φάκελο Μοτοσυκλέτας κι αναλύσαμε μαζί του, όλα τα φλέγοντα αυτή την στιγμή θέματα. Η συνάντησή μας κράτησε σχεδόν δύο ώρες, κατά την διάρκεια της οποίας μας ανέλυσε τις θέσεις του Υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών στα θέματα που του θέσαμε, δίνοντάς μας ειδήσεις κι αναλύοντας την πορεία που θα έχουν οι αποφάσεις του υπουργείου το επόμενο διάστημα!

Αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν πολλές "φωνές λογικής" στην κυβέρνηση, ωστόσο μετά από την συνάντησή μας είναι βέβαιο πως ο κ.Μαυραγάνης ανήκει στις φωτεινές εξαιρέσεις. Διαφωνήσαμε μαζί του σε –σχεδόν- όλα τα θέματα, αλλά επί δύο ώρες είχε την διάθεση να μας ακούσει και να ανοίξει έναν εποικοδομητικό διάλογο, παραλαμβάνοντας στο τέλος τον φάκελο με τις θέσεις του ΜΟΤΟ. Προς το παρόν ας επικεντρωθούμε στο θέμα των ιστορικών πινακίδων με τις οποίες ξεκινήσαμε.

Η θέση του MOTO είναι η εξής απλή: Πλήρης απελευθέρωση κάθε οχήματος με ιστορικές πινακίδες από περιορισμούς κίνησης, και διενέργεια τεχνικού ελέγχου (ΚΤΕΟ) βάση του οποίου θα κρίνεται αν θα πρέπει να κυκλοφορεί ή όχι. Δηλαδή, αυτό που γίνεται στο εξωτερικό, όπου οι ιστορικές μοτοσυκλέτες περνούν τεχνικούς ελέγχους, αντίστοιχους με εκείνους των νέων μοντέλων αλλά με διαφορετικά όρια ώστε αυτά να ανταποκρίνονται στην διάρκεια ζωής τους.

Η θέση του υπουργείου ήταν αρκετά διαφορετική, θέλοντας να αποκλείσει το ενδεχόμενο να χρησιμοποιούνται για καθημερινή χρήση, κι εκεί ανοίξαμε μία μεγάλη κουβέντα. Το υπουργείο προωθεί την εξής λύση:

Περιορισμός κίνησης μία Κυριακή κάθε μήνα μέσα στον Νομό, εκτός κι αν διενεργείται αγώνας ή εκδήλωση όπου μπορεί να κινηθεί παντού στην ελληνική επικράτεια ή να μεταβεί στο εξωτερικό για δύο μέρες πριν την εκδήλωση/αγώνα και μία μετά. Την πρώτη Τετάρτη και το τρίτο Σάββατο κάθε μήνα για μετάβαση στο συνεργείο με ελεύθερη επιστροφή από το συνεργείο. Αυτά εν συντομία, ακολουθεί απόσπασμα από την συζήτησή μας για το καθεστώς των ιστορικών πινακίδων:

καταθέσαμε Φάκελο Μοτοσυκλέτας στο Υπουργείο Υποδομών & Μεταφορών
 

 

κ. Μαυραγάνης:

«Η αρχική προσέγγιση του υπουργείου δεν ήταν προσαρμοσμένη στις ανάγκες των ιστορικών οχημάτων. Εγώ είχα μία διαφορετική αντίληψη και πιστεύω ότι κατάφερα να περάσω αρκετά πράγματα προς την διευκόλυνση των ιδιοκτητών ιστορικών οχημάτων αλλά παράλληλα και του ελέγχου, ώστε να μην γίνεται κατάχρηση των ιστορικών πινακίδων… Οι ιστορικές πινακίδες πρέπει να υπάρχουν και να είναι διακριτές από τις κανονικές, και όποιο όχημα φέρει ιστορικές πινακίδες δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως κανονικό όχημα»

Μα υπουργέ δεν κινδυνεύετε από αυτό, δεν συμφέρει τους ιδιοκτήτες να τις χρησιμοποιούν ως καθημερινά οχήματα (οπότε δεν χρειάζεται νομικό πλαίσιο που να περιορίζει την χρήση τους)

«Υπήρχαν εξειδικευμένοι κύκλοι που δεν συμφωνούσαν με την θέση του υπουργείου αυτή, στο τέλος τους πείσαμε να δεχτούν την λύση που θα σας πω.. Γιατί αν ξαφνικά αύριο το πρωί βγαίναμε να πούμε "ελεύθερα τα ιστορικά οχήματα" τότε κάθε ένας με παλαιό όχημα θα προσπαθούσε να μεταβάλλει το καθεστώς του. Άρα εδώ η συνισταμένη που βρέθηκε συμπυκνώνεται στα εξής και σας δίνω την είδηση ότι ήδη από πλευράς μου έχει υπογραφτεί η υπουργική απόφαση η οποία τροποποιεί την προηγούμενη και είναι τώρα στο γραφείο του υπουργού για να συνυπογράψει κι εκείνος.. τι λέει λοιπόν αυτή η νέα υπουργική απόφαση:

  1. Δεν θα κυκλοφορούν φυσικά πάνω σε πλατφόρμες όπως αρχικά είχε ειπωθεί (σημ.: ήταν ένα τραγελαφικό σημείο που αυτοακυρωνόταν καθώς οι αυτοκινούμενες πλατφόρμες δεν βγάζουν πινακίδες, χωρίς φυσικά το αυτονόητο, ότι δεν έχει ο καθένας μας μία αυτοκινούμενη πλατφόρμα) Θα κινούνται με ίδιες δυνάμεις, με τον κινητήρα τους δηλαδή, θα προσέρχονται στους αγώνες και τις εκδηλώσεις οποτεδήποτε αυτές οργανώνονται με την δυνατότητα να κινούνται δύο μέρες πριν και μία μέρα μετά από την ημερομηνία του αγώνα/εκδήλωσης, με την βεβαίωση της ομοσπονδίας – διοργανωτή, ότι κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, την οποία είναι υποχρεωμένος να φέρει μαζί του.
  2. Το δεύτερο σημείο έχει να κάνει με την επίσκεψη σε χώρους επισκευής και συντήρησης. Είναι απαραίτητο οι μοτοσυκλέτες και τα οχήματα αυτά να κινούνται για να διατηρούνται, άρα έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο από την μία να μην γίνεται κατάχρηση και από την άλλη να κάνουν επαρκή συντήρηση. Βρήκαμε λοιπόν την εξής λύση εδώ: Την πρώτη Τετάρτη και το τρίτο Σάββατο κάθε μήνα να έχουν την δυνατότητα να πηγαίνουν, οδικώς και όχι φορτωμένες, από και προς το συνεργείο. Επειδή όμως το πότε θα φύγει από το συνεργείο δεν είναι κάτι που μπορεί να μπει σε αυστηρά πλαίσια, το όχημα θα κινείται από το συνεργείο και προς τα πίσω με βάση το τιμολόγιο, το οποίο μπορεί να είναι και μηδενικό (απλά θα ελέγχεται η ημερομηνία λοιπόν. Άρα πηγαίνετε στο συνεργείο συγκεκριμένες ημέρες, φεύγετε όποτε θέλετε)
  3. Κάτι που δεν γινόταν στο παρελθόν και το θεωρώ σημαντικό, είναι να δηλώνεται η έδρα κάθε αυτοκινήτου. Πρέπει να έχει μία έδρα, μία διεύθυνση από την οποία ξεκινά κάθε φορά την πορεία του. Από πιλοτή μέχρι οποιοδήποτε χώρο.
  4. Πρέπει οι μοτοσυκλέτες και τα οχήματα με ιστορικές πινακίδες να κάνουν συντήρηση δια της χρήσης τους, διότι αν δεν χρησιμοποιούνται περιέρχονται σε ακινησία και δια αυτού του τρόπου αχρηστεύονται. Δώσαμε την δυνατότητα λοιπόν για μία Κυριακή του μήνα να κινούνται ελεύθερα

Που όμως; Γιατί αν θέσατε όριο Νομού έχουμε πρόβλημα

«Ναι εντός του νομού, γιατί δεν θέλουμε αυτό να γίνει μία βάση εκδρομής. Εμείς θέλουμε αυτό να γίνει βάση συντήρησης. Δεν θέλω να δώσω την δυνατότητα να χρησιμοποιείται με κανονικό τρόπο, θέλω να δώσω την δυνατότητα να χρησιμοποιείται με περιοριστικό τρόπο. Μου ζητούν να τους δώσω την ευκαιρία μίας συντήρησης δια της χρήσης και τους δίνω έναν ολόκληρο Νομό, δεν είναι αρκετό;»

Εδώ ξέρετε δεν θα συμφωνήσουμε καθόλου. Είναι ένα σημείο που δεν πρέπει να βάλετε όρια

«Το ξέρω αλλά και η διαφωνία καμία φορά είναι εποικοδομητική για να μπορούμε να γεννάμε καλές ιδέες.»

Γιατί δεν κάνουμε ότι κάνει η υπόλοιπη Ευρώπη; Γιατί δεν θέτουμε τεχνικό έλεγχο και ο καθένας να το χρησιμοποιεί όσο θέλει κι όπως θέλει, χωρίς ραντεβού και ημερομηνίες; Το λέω γιατί στην συντριπτική τους πλειοψηφία, βάση των στοιχείων των λεσχών, οι μοτοσυκλέτες αυτές δεν είναι οχήματα καθημερινής χρήσης. Κάνουμε κόπο να περιορίσουμε ένα μικρό ποσοστό, βάζοντας καθολικά όρια σε όλους που έχουν ένα ιστορικό όχημα για ψυχαγωγικούς λόγους

«Ακόμα και για ψυχαγωγική χρήση, δεν μπορεί ένα τέτοιο όχημα να κινείται ελεύθερα, αυτή είναι η θέση μου. Διαφορετικές πινακίδες πρέπει να σημαίνει περιορισμό χρήσης. Αν δεν είναι περιορισμένη γεννιόνται πάρα πολλά ζητήματα. Μου είπατε για την υπόλοιπη Ευρώπη, μα η υπόλοιπη Ευρώπη δεν έχει το οικονομικό μοντέλο της Ελλάδας, ούτε τεκμήρια έχει, ούτε αυξημένα τέλη κτλ, άρα θα δημιουργηθεί μία ανισότητα (εννοεί ο υφυπουργός χωρίς περιορισμούς κίνησης -- και φυσικά ένα παράθυρο για να γλιτώσουν έξοδα οι ιδιοκτήτες). Όταν φτάσουμε στο σημείο να μην έχουμε τεκμήρια και το υπόλοιπο φορολογικό σύστημα στην Ελλάδα, τότε πράγματι θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για οχήματα με ιστορικές πινακίδες που μετακινούνται ελεύθερα.»

«Ένα τελευταίο ζήτημα, -που θέσατε προηγουμένως- είναι με το ποιος θα εκδίδει τις πινακίδες αυτές, ποιος θα πιστοποιεί τα οχήματα αυτά.»

Ξεκίνησε ολόκληρη μάχη εδώ κ. υπουργέ, κλήθηκε η αστυνομία στα συμβούλια μαθαίνουμε πως πλακώθηκαν μεταξύ τους, γιατί όλο το θέμα με τα ιστορικά έτσι ξεκίνησε, να το καταθέσουμε κι αυτό. Προσπάθησαν από μία λέσχη να σταματήσουν τις υπόλοιπες..

«Είναι πάρα πολλοί οι φορείς.. Κοιτάξτε εμείς για να μην μπούμε ανάμεσά τους, είπαμε πως ο πλέον δόκιμος όρος να χαρακτηρίσεις ποιος είναι επαρκής κριτής, είναι να πάρεις την τεχνογνωσία ή την γνώμη της διεθνούς ομοσπονδίας. Η διεθνής ομοσπονδία έχει αυτή την στιγμή ορίσει έναν εκπρόσωπο, σε αλλεπάλληλες συναντήσεις με εκπροσώπους από τις υπόλοιπες συλλογικότητες, τους είπα πως για να μην υπάρχει η παραμικρή υπόνοια πως θέλουμε να σας αδικήσουμε, αν φέρετε βεβαίωση από την διεθνή συνομοσπονδία που διατείνεται πως μπορείτε να κρίνετε τα ιστορικά οχήματα, τότε ευχαρίστως να το δούμε. Να σας προλάβω: Όσοι έχουν πάρει πινακίδες, καλώς τις έχουν πάρει, δεν ακυρώνεται καμία».

Τι ορίζοντα ολοκλήρωσης έχουμε για τα παραπάνω;

"Μόλις τα υπογράψει ο κ.υπουργός είναι νόμος του κράτους και θα σταλεί ειδοποίηση προς όλους τους φορείς και τις συλλογικότητες".

Είπατε κ.υπουργέ πως τα παραπάνω έχουν προκύψει μετά από συζήτηση με τους εκπροσώπους διαφόρων συλλογικοτήτων, οπότε δεν χρειάζεται να σας πω, πως επί της ουσίας υπάρχει διαφωνία, θέλω λοιπόν μία διευκρίνιση: Τι γίνεται με τα πρόστιμα που ανακοίνωσε ο κ.υπουργός; Φανταστείτε την περίπτωση να ζητήσω την επόμενη ημέρα της υπογραφής μίας τέτοιας υπουργικής απόφασης, την ιστορική μοτοσυκλέτα ενός ιδιώτη για να την οδηγήσω με την ιδιότητα του δημοσιογράφου, πραγματοποιώντας μία δοκιμή. Κινδυνεύω λοιπόν με πρόστιμο 1.500 Ευρώ σε αυτή την περίπτωση; Το επισημαίνω γιατί ακούστηκε πως θα υπάρχει πρόστιμο 1.500 Ευρώ σε περίπτωση που κάποιος δανείζει ιστορική μοτοσυκλέτα…

«Θεωρώ πως η περίπτωση της δημοσιογραφικής δοκιμής συνάδει με τις περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης που ο ιδιοκτήτης έχει δικαίωμα να δώσει το ιστορικό του όχημα, αλλά όχι με αντάλλαγμα. Αν δεν υπάρχει αντάλλαγμα, δεν μπορεί να επιβληθεί πρόστιμο, πόσο μάλιστα απέναντι στο δικαίωμα της πληροφόρησης που μέσα από το επάγγελμά σας εξυπηρετείτε».

Οπότε ο ιδιοκτήτης έχει το δικαίωμα να δώσει την μοτοσυκλέτα του σε κάποιον άλλο να την οδηγήσει.. ωστόσο είστε έτοιμοι στο υπουργείο να δεχτείτε την κατακραυγή των ιδιοκτητών ιστορικών οχημάτων που θέλουν την ελεύθερη μετακίνησή τους;

«Ναι δεν γίνεται διαφορετικά, όλη η υπόλοιπη κοινωνία θα αντιδρούσε εξίσου, αν αφήναμε ελεύθερη την μετακίνησή τους σε όλη την επικράτεια ακόμα και για μία Κυριακή. Έτσι κι αλλιώς θέλω να επαναλάβω πως η ευκαιρία αυτή υπάρχει, ακόμα και για το εξωτερικό, μέσα από τις εκδηλώσεις και μάλιστα με την ελευθερία των δύο ημερών πριν και μίας μετά. Ουσιαστικά μιλάμε για τέσσερις ημέρες τον μήνα όπου μπορείς ελεύθερα να πας όπου θέλεις, αν συμμετέχεις κάθε μήνα σε μία τέτοια εκδήλωση.»

Ετικέτες

Η επιστροφή μετά από μια πτώση!

Ένα υπαρξιακό ζήτημα που μας απασχολεί όλους
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

4/3/2020

Μπορεί να αποτελεί θέμα ταμπού για όλους όσοι οδηγούμε μοτοσυκλέτες, αλλά δεν παύει να είναι μια πραγματικότητα και ένα αναπόφευκτο στατιστικό. Κάποια στιγμή, όποιος οδηγεί οποιοδήποτε είδος δικύκλου (είτε σκούτερ, είτε μοτοποδήλατο, είτε μοτοσυκλέτα), θα βιώσει την εμπειρία μιας πτώσης. Μπορεί να είναι από μια χαζή και αστεία, σχεδόν στατική, τούμπα έξω από το σπίτι σας, ή μια πιο σοβαρή κατάσταση στο δρόμο ή μέσα σε μια πίστα κατά την διάρκεια ενός track day. Το μεγάλο ερώτημα που δημιουργείται μετά από ένα τέτοιο συμβάν και που –πιστέψτε με- είναι πιο δύσκολο κι από την ίδια την εμπειρία της πτώσης, είναι το εξής: Πώς θα ξαναοδηγήσω την μοτοσυκλέτα μου; Για αρκετούς μάλιστα το ερώτημα πάει πιο βαθιά, σε σημείο να αναρωτηθούν αν θα πρέπει να ξαναοδηγήσουν μοτοσυκλέτα.

Η απάντηση σ' αυτό το βασικό ερώτημα δεν μπορεί να είναι μία, ούτε και πανάκεια και φυσικά να ξεκαθαρίσουμε ότι μιλάμε για περιπτώσεις που μετά από την εκάστοτε πτώση δεν υφίσταται κάποιο αξεπέραστο ιατρικό πρόβλημα που δεν θα επέτρεπε να ξανανέβει ο αναβάτης σε μοτοσυκλέτα. Ο κάθε αναβάτης, ως ξεχωριστή προσωπικότητα και διαθέτοντας διαφορετικό επίπεδο εμπειρίας, έχει μια διαφορετική οπτική για το ζήτημα. Άλλοι θα υποστηρίξουν ότι πρέπει να ξανακαβαλησετε το συντομότερο δυνατό κι άλλοι θα σας συμβουλέψουν να πουλήσετε την μοτοσυκλέτα σας και να μην ξανασχοληθείτε με οτιδήποτε έχει δύο τροχούς. Ό,τι κι αν ακούσετε από τον περίγυρό σας, το συγγενικό και το φιλικό περιβάλλον, την απάντηση μπορείτε να την δώσετε μόνο εσείς. Μέσα από αυτό το άρθρο δεν θα προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτό που δεν μπορεί να γίνει, να απαντήσουμε δηλαδή για λογαριασμό σας, αλλά μπορούμε να προτείνουμε κάποιες… "κατευθυντήριες γραμμές" που ίσως βοηθήσουν μερικούς να φτάσουν στο ζητούμενο.

Μόνο εσείς ξέρετε πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή...

Κατ' αρχήν να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας. Αν σας διακατέχει μια νευρικότητα το αμέσως επόμενο διάστημα από μια πτώση, μην ανησυχήσετε. Είναι απολύτως φυσιολογικό. Δουλέψτε το μέσα σας με υπομονή και κάποια στιγμή θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, όπου θα μπορέσετε να αναλύσετε το συμβάν και να βρείτε τι ήταν αυτό που οδήγησε στην πτώση. Μην βιάζετε καταστάσεις και αφήστε τον χρόνο να κάνει την δουλειά του. Το κέρδος θα είναι πολύ μεγάλο, καθώς θα σας βοηθήσει να οδηγείτε και με περισσότερη ασφάλεια στο μέλλον. Δεν θα μάθετε μόνο από τα λάθη σας, αλλά θα μάθετε και πώς να αξιολογείται καλύτερα τις συνθήκες και τα δεδομένα του δρόμου και του περιβάλλοντα χώρου.

Δεν υπάρχει κάποιος μπούσουλας για το πόσος χρόνος θα χρειαστεί να περάσει μέχρι να νιώσετε άνετα ξανά πάνω στην μοτοσυκλέτα σας. Μια μέθοδος όμως που μπορεί να βοηθήσει, είναι να αρχίσετε να ασχολείστε με πρακτικά ζητήματα, που θα κάνουν το μυαλό σας να μπει σε μια σειρά και να αξιολογήσει σωστά το τι έχει συμβεί. Ξεκινήστε, για παράδειγμα, με την αντικατάσταση του εξοπλισμού σας που έπαθε ζημιά από την πτώση ή πηγαίνετε την μοτοσυκλέτα σας για έναν έλεγχο ώστε να διαπιστώσετε το μέγεθος της τυχόν ζημιάς, αν πρόκειται για σοβαρή πτώση. Αντικαταστήστε τα εξαρτήματα που έχουν γρατζουνιές ή έχουν σπάσει, βάζοντας το μυαλό σας στην διαδικασία να συνειδητοποιήσει ότι έχετε τον έλεγχο της κατάστασης. Είναι κάτι πολύ χρήσιμο, ειδικά όταν μετά από ένα συμβάν νιώθουμε ότι έχουμε χάσει τελείως τον έλεγχο, ενώ από την άλλη είναι και πράγματα που ούτως ή άλλως πρέπει να γίνουν στην μοτοσυκλέτα και τον εξοπλισμό σας.

 

Εδώ αξίζει να τονίσουμε και την αλληλοστήριξη που μπορούμε να βρούμε ή να δώσουμε σε περίπτωση κάποιας πτώσης, από/σε έναν άλλο αναβάτη. Είναι τρομερά σημαντική αυτή η εκατέρωθεν κατανόηση, καθώς πολύ δύσκολα θα βρεθεί κάποιος από το οικείο περιβάλλον σας που θα αντιλαμβάνεται το πάθος που έχετε για την μοτοσυκλέτα και την έντονη επιθυμία να ξανανεβείτε πάνω στη σέλα της.

Είναι απολύτως κατανοητό βέβαια το ότι όταν βλέπεις κάποιον που αγαπάς και νοιάζεσαι, να υποφέρει εξαιτίας μιας πτώσης, δεν είναι καθόλου ωραίο πράγμα. Αν βρεθείτε όμως εσείς σ' αυτή την θέση, να είστε ειλικρινείς, προσπαθήστε να συμπονάτε και πείτε έναν καλό λόγο στον άτυχο αναβάτη.

Όπως λέμε και παραπάνω –και δεν θα σταματήσουμε να τονίζουμε- μόνο εσείς ξέρετε πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή να βρεθείτε ξανά πάνω σε μία μοτοσυκλέτα. Ίσως αυτή διαδικασία να απαιτεί από εσάς να αλλάξετε εντελώς την οπτική σας ή και την φιλοσοφία της οδήγησής σας. Δώστε χρόνο και χώρο στον εαυτό σας για να συμβεί αυτό και μην πιέζεστε αν δεν είσαστε απόλυτα σίγουροι και έτοιμοι. Για παράδειγμα, αν νιώθετε κάπως όταν περνάτε από το σημείο που είχατε την πτώση –έστω και με μια δόση προληπτικότητας- μην αφήσετε κανέναν να σας πείσει ότι η παράκαμψη που κάνετε για να το αποφύγετε δεν σας συμφέρει σε χρόνο και απόσταση. Κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξετε γνώμη κι αυτό θα είναι κάτι καλό, αλλά όταν αποφασίσετε να ξαναπεράσετε από εκεί, θα είναι αποκλειστικά δική σας απόφαση.

Αναμφισβήτητα, όλο αυτό είναι μια εγκεφαλική και ψυχολογική διαδικασία και μόνο με μια ειλικρινή αντιμετώπιση απέναντι στον εαυτό σας θα καταφέρετε να προχωρήσετε μπροστά, όποιο δρόμο κι αν επιλέξετε να πάρετε…